Η κρυμμένη δύναμη της πλήξης

Καθημερινά, κάνουμε οτιδήποτε προκειμένου να αποφύγουμε την πλήξη. Τη στιγμή που συνειδητοποιούμε την μείωση του ενδιαφέροντος μας σε μια δραστηριότητα, καταφεύγουμε σε μία άλλη, η οποία διεγείρει το ενδιαφέρον μας. Αυτή μπορεί να είναι το να κάνουμε “scroll” στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να δούμε τηλεόραση, ή και γενικότερα η ενασχόληση μας με κάτι που αυξάνει γρήγορα και αποτελεσματικά τα επίπεδα ντοπαμίνης μας. Η τάση, αυτή, πιθανώς δεν φαίνεται να είναι τεράστιο πρόβλημα. Παρόλα αυτά, έχει αποδειχθεί πως η “βαρεμάρα” είναι πολλές φορές περισσότερο ωφέλιμη από το αναμενόμενο.

Πριν όμως μελετήσει κανείς τα οφέλη της, αξίζει να αναρωτηθεί τι είναι αυτή; Αντίθετα με την ευρέως διαδεδομένη άποψη, δεν βαριόμαστε επειδή δεν υπάρχει τίποτα να κάνουμε. Μάλιστα, τις περισσότερες φορές έχουμε πολλές υποχρεώσεις αλλά και πιθανές ενασχολήσεις, οι οποίες όμως δεν μας ελκύουν τη δεδομένη στιγμή. Έτσι γρήγορα αναφωνούμε “Δεν υπάρχει τίποτα να κάνω”. Αυτό είναι πλήξη.

Για τους περισσότερους από εμάς, η πλήξη είναι μια δυσμενής εμπειρία. Πράγματι, μια μελέτη, από το πανεπιστήμιο του Μπράιτον, τη περιέγραψε ως μια “εξαιρετικά δυσάρεστη κατάσταση”, η οποία αφήνει τους ανθρώπους να νιώθουν “ανήσυχους και ληθαργικούς”. Αν όμως την προσεγγίσουμε λίγο διαφορετικά, ως μια κατάσταση προσωπικής εξέλιξης θα επωφεληθούμε από εκείνη σημαντικά.

Αρχικά, η “βαρεμάρα” ενισχύει την δημιουργικότητα. Όταν βαριόμαστε, το μυαλό μας περιπλανιέται σε ενδιαφέροντα, και παραδόξως παραγωγικά μέρη. Συνεπώς, αντί να περιορίζουμε την προσοχή μας αποκλειστικά σε μια δραστηριότητα, υιοθετούμε έναν πιο διάχυτο τρόπο σκέψης. Πέρα, όμως από την βελτίωση της ποιότητας των σκέψεων μας (δημιουργικότητα), η πλήξη συνεισφέρει και στην ποσότητα αυτών (παραγωγικότητα). Σε μία μελέτη του 2018, από το Academy of Management, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να ταξινομήσουν φασόλια σε μπολ με βάση το χρώμα τους. Όταν, έπειτα, τους ζητήθηκε να σκεφτούν δημιουργικές δικαιολογίες για την υποτιθέμενη δίωρη καθυστέρηση τους στη δουλειά, βρήκαν πολύ περισσότερες από την άλλη ομάδα, η οποία έκανε νωρίτερα μια ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική δραστηριότητα. Τέλος, το οδυνηρό αίσθημα που συνοδεύει τη πλήξη, μας “αναγκάζει” να σκεφτούμε τρόπους να ξεφύγουμε από αυτήν το συντομότερο δυνατόν. Έτσι αρχίζουμε να αναθεωρούμε τι κάνουμε εκείνη τη στιγμή, αλλά και τι θα προτιμούσαμε να κάνουμε αντ’ αυτού. Συνεπώς, αρχίζουμε να σκεφτόμαστε το μέλλον, και θέτουμε ουσιαστικούς στόχους.

Επομένως, ο καθένας μας θα μπορούσε να ενσωματώσει συνειδητά την πλήξη στη ζωή του. Δεν είναι κάτι το οποίο πρέπει να φοβόμαστε και να αποφεύγουμε. Αν αποφασίσουμε να αποσπούμε την προσοχή μας κάθε φορά που νιώθουμε τη πλήξη στο ελάχιστο, περιορίζουμε σημαντικά την ικανότητα μας να μάθουμε, να ανακαλύψουμε το σκοπό μας, και να πετύχουμε αξιοθαύμαστα πράγματα. Πρέπει να επιδιώκουμε κατά διαστήματα την επιλογή δραστηριοτήτων, που δεν απαιτούν ιδιαίτερη σκέψη και προσοχή, την αποσύνδεση μας, όσο γίνεται, από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και την αποφυγή της πτώσης στον φαύλο κύκλο του “scrolling”.

Βρείτε τα τελευταία νέα της Κομοτηνής, της Ροδόπης και της Θράκης ευρύτερα
στο Google News του www.xronos.gr