«Η πλαστική καρέκλα στο μπαλκόνι»

Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά σε όλες και όλους τους αναγνώστες μας.

Το φετινό Πάσχα παρά τους περιορισμούς ήταν καλύτερο από το περσινό και καθώς βλέπουμε να προχωρούν ταχύτατα οι εμβολιασμοί ελπίζουμε όλο και περισσότερο σε ένα καλό καλοκαίρι.

Σήμερα επειδή κουραστήκαμε να μιλάμε για τα ίδια και τα ίδια θα στρίψω τιμόνι και θα ασχοληθώ με κάτι άσχετο αλλά ταυτόχρονα σχετικό με την ψυχολογία της κοινωνίας μας.

Το ερέθισμα μου δόθηκε όταν τη Μεγάλη εβδομάδα έκανα περίπατο σε μια περιοχή με ωραίες μονοκατοικίες και έτσι όπως είχε ανέβει η θερμοκρασία έβλεπα τον κόσμο να κάθεται στα μπαλκόνια.

Όπως χάζευα δεξιά και αριστερά το μάτι μου «κόλλησε» ξανά και ξανά στην ίδια παραφωνία.

Η παραφωνία αυτή λοιπόν ήταν ότι ενώ έβλεπα ωραία και μάλλον ακριβά σπίτια παρατήρησα ότι στα περισσότερα «κοσμούσαν» τα μπαλκόνια τους οι κλασικές λευκές πλαστικές καρέκλες των πλανόδιων πωλητών.

Τι σε νοιάζει εσένα θα ρωτήσει κάποιος και θα έχει δίκιο.

Ειλικρινά δεν ασχολούμαι με το ζήτημα στυλιστικά αλλά κυρίως ψυχολογικά.

Αυτή η εικόνα λοιπόν της ακριβής μονοκατοικίας με την πλαστική άσπρη καρέκλα δείχνει το ψυχολογικό μπέρδεμα του λαού μας μεταξύ μεγαλομανίας και επαρχιωτισμού.

Μου είναι αδιανόητο ότι κάποιος που ξόδεψε τόσα χρήματα για ένα ωραίο σπίτι δε θα ξόδευε λίγα παραπάνω για αξιοπρεπή έπιπλα κήπου και βεράντας.

Το πρόβλημα όμως αγαπητοί μου δεν είναι οικονομικό αλλά κυρίως ψυχολογικό.

«Τα ράσα δεν κάνουν τον Παπά» και αντίστοιχα η προσωπικότητα δε μετριέται με ντουβάρια και ρόδες.

Όλα είναι θέμα παιδείας και μετά την περίοδο των μνημονίων και της πανδημίας αυτή πρέπει να είναι η επένδυση μας για το μέλλον.

Είμαι αισιόδοξος ότι σύντομα θα πάρει μπροστά η οικονομία και θα υπάρξουν ευκαιρίες.

Ας μη χάσουμε πάλι την Ελληνική ψυχή, που ανέκαθεν ήταν της προσπάθειας, της υπομονής και της αλληλεγγύης και ας μη ξαναζήσουμε εποχές χρηματιστηρίων και «θαλασσοδανείων».

Η πλαστική καρέκλα στο μπαλκόνι συγχωρείται αλλά δεν συγχωρείται να ξαναζήσουμε τις «αρχοντοχωριατιές» του πρόσφατου παρελθόντος μας.

Πιστεύω στις καλύτερες μέρες που έρχονται και είναι στο χέρι μας να τις ζήσουμε όπως πρέπει.