"Καλή Σαρακοστή με μία νέα αρχή"

Καλή Σαρακοστή και ανεξάρτητα από το εάν πιστεύει ή όχι κανείς ας είναι αυτή η περίοδος νηστείας και ψυχικής προετοιμασίας επιβοηθητική για όλους μας.

Πραγματικά η χρονική περίοδος της Σαρακοστής ανεξάρτητα από τη θρησκευτική ανάλυση για την οποία εάν και πιστεύω δεν διακρίνομαι αποτελεί μία πολύτιμη «δοκιμασία» για τον χαρακτήρα του ανθρώπου.

Περιμένοντας την κορύφωση του Θείου δράματος και την Ανάσταση καλούμαστε να απέχουμε διατροφικά αλλά και ψυχικά από πάγιες συνήθειες της καθημερινότητας μας.

Μια μικρή αλλαγή που δοκιμάζει την εγκράτεια μας και αποτελεί ευκαιρία για περίσκεψη και αναζήτηση προσωπικών και γενικότερων συμβολισμών.

Μέσα στο γενικότερο κλίμα απαξίωσης είναι καλό να πιστεύει κανείς χωρίς φανατισμούς μόνο και μόνο για να αναζητεί το νόημα της ύπαρξης του πέρα από τα προφανή και να αντλεί δύναμη και σκοπό παρά την κακή συγκυρία.

Κουράστηκε ο κόσμος να ασχολείται με αδιέξοδες καταστάσεις και την ώρα που είναι έτοιμος να εκραγεί έρχεται αυτή η περίοδος για να μας υπενθυμίσει ότι η υπομονή αλλά και η εγκράτεια είναι υψηλές αρετές.

Ειδικά η εγκράτεια υπήρξε άγνωστη έννοια στο Νεοέλληνα των χρυσών εποχών, που με τη λεβεντιά του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» έγινε πρωταθλητής στην κατανάλωση αλλά από πνευματική εξέλιξη παρέμεινε μάλλον στάσιμος.

Διδακτική η περίοδος της Σαρακοστής για την διαχείριση της ύλης και της ψυχής και ταιριάζει απόλυτα με τα γεγονότα του τελευταίου χρονικού διαστήματος.

Πλέον έχει γίνει κατανοητό ότι ανεξάρτητα από τις όποιες πολιτικές εξελίξεις η κρίση που ζούμε δεν θα περάσει από τη μια μέρα στην άλλη.

Και μιλώντας για κρίση μη στεκόμαστε μόνο στην οικονομική διάσταση, γιατί μέσα από το πτωχευμένο οικονομικό μας μοντέλο αναδείχθηκαν και οι ελλείψεις του παρελθόντος σε ψυχικό και προσωπικό επίπεδο, που καλύπτονταν μέσα στην χαζοχαρούμενη αίσθηση γενικής ευμάρειας.

Δυστυχώς ή ευτυχώς πρέπει να προσαρμοστούμε σε ένα πιο λιτό και ουσιαστικό μοντέλο ζωής καθώς όπως όλα δείχνουν παγκοσμίως το καπιταλιστικό σύστημα έχει ξεπεράσει τα όρια του, κυρίως μέσω του υπερδανεισμού της μεσαίας τάξης, και επειδή το νόημα της ζωής μας δε θα το δίνει πια η κατανάλωση είναι ευκαιρία να ψαχτούμε λίγο παραπάνω και να δούμε καθαρά την πραγματικότητα μας.

Δε λέω να γίνουμε μίζεροι και να επιστρέψουμε στο Βαλκανικό μας παρελθόν.

Προτείνω να αφήσουμε τη στείρα αντίδραση και το μηδενισμό και να δώσουμε νόημα στην ζωή μας με μια νέας μορφής αλληλεγγύη, που δεν θα εξαντλείται σε βοηθήματα και φιλοδωρήματα αλλά θα προχωρά ένα βήμα παραπάνω δίνοντας ευκαιρίες κοινωνικής ένταξης σε όλες τις κοινωνικές ομάδες, ώστε να εξασφαλιστεί πέρα από τη διαβίωση και η ελάχιστη κοινωνική αξιοπρέπεια.

Η Σαρακοστή ας είναι περίοδος εγκράτειας στη τροφή και όχι στη σκέψη μας.

Το σημαντικό της μήνυμα ότι η Ανάσταση έρχεται διαχρονικά μετά την περίοδο των παθών να είναι μέσα μας οδηγός, να γαληνεύει τις ανησυχίες μας και να ενισχύει την πίστη μας για μια νέα αρχή.