Να δίνονται ονοματοθεσίες σε ανώνυμους οδούς μόνο σε ανθρώπους που πρόσφεραν στον τόπο μας

Μια σειρά από διάσημους ανθρώπους που "άφησαν το καλό αποτύπωμά τους", είτε γιατί γεννήθηκαν, είτε γιατί διέπρεψαν στη Ροδόπη και δεν έχουν τιμηθεί δεόντως σχεδόν από κανέναν, γι' αυτό θα πρέπει ο μητροπολιτικός δήμος της Ροδόπης που είναι ο Δήμος Κομοτηνής να τους τιμήσει έστω και με μια ανώνυμη οδό.

Εάν κάνεις έναν περίπατο στην πόλη θα δεις εκτός των άλλων αγάλματα και οδούς ανθρώπων που δεν πρόσφεραν τίποτα στον τόπο μας η ηρώων από άλλες περιοχές της χώρας μας, σπάνια όμως θα δεις να τιμούν αυτούς που πρόσφεραν γι' αυτόν τον τόπο και τον κάνανε γνωστό ανά την Υφήλιο.

Γι' αυτό εμείς κάνουμε μια πρόταση στον Δήμο Κομοτηνής με την πρώτη ευκαιρία να δώσει τα ονόματά τους σε ανώνυμους οδούς.

Αν ξεκινήσουμε από τα αρχαία χρόνια έχουμε την Ροδοπαία φιλόσοφο Ιππαρχία από τη Μαρώνεια που γεννήθηκε το 346 π.Χ. Η Ιππαρχία ήταν η πρώτη απελευθερωμένη γυναίκα της ιστορίας που τόλμησε να αμφισβητήσει τα κοινωνικά ήθη της εποχής της και να διεκδικήσει με γενναιότητα την ισότητα των δύο φύλων, ήταν ιδιαίτερο ελεύθερο πνεύμα η πρώτη θα λέγαμε σήμερα φεμινίστρια. 

Ο ζωγράφος Αθηνίων από τη Μαρώνεια που γεννήθηκε τον 4ο αιώνα π.Χ. Έργα του βρίσκονται στην Ελευσίνα και σε θρακικούς τάφους στη Βουλγαρία. 

Ο ποιητής Σωτάδης από τη Μαρώνεια, ήταν ποιητής των Ιωνικών ασμάτων που μεταξύ των άλλων σατίρισε και τον γάμο μεταξύ των αδελφών του Φαραώ Πτολεμαίου Α' της Αιγύπτου που παντρεύτηκε την αδελφή του Αρσινόη.

Φιλόσοφος Μητροκλής που γεννήθηκε το 350 π.Χ. ήταν κυνικός φιλόσοφος από τη Μαρώνεια και αδελφός της φιλοσόφου Ιππαρχίας.

Ηγεσίας από τη Μαρώνεια, ήταν αρχαίος γεωπόνος και αγροτικός συγγραφέας που είχε γράψει "τα περί υδάτων".

Μάρωνας ήταν ιερέας του Απόλλωνα και ιδρυτής της Μαρώνειας αυτός δώρισε δώδεκα αμφορείς γλυκό κρασί στον Οδυσσέα και μ' αυτό μέθυσε τον Κύκλωπα Πολύφημο.

Ορθαγόρια, αρχαία πόλη από τα μέσα του 4ου μέχρι τουλάχιστον ως τον 1ο αιώνα π.Χ. που πιθανόν βρισκόταν στη θέση Άγιος Χαράλαμπος Μαρώνειας και που αργότερα η νέα Μαρώνεια είναι η συνέχειά της.

Ιατρός Μελίρρυτος, από τη Μαρώνεια που το 1871 περιέγραψε σε έντυπο την ιστορική και γεωγραφική από εκκλησιαστική άποψη της Μητρόπολης Μαρωνείας.

Ματθαίος Καντακουζηνός, ο βυζαντινός άρχοντας της Θράκης που από το 1341 μέχρι το 1357 εγκατέστησε ως έδρα του βασιλείου του τη Γρατινή.

Άγιος Θεοφάνης, ο μόνος άγιος της Ροδόπης, ήταν Μητροπολίτης Περιθεωρίου στην Αναστασιούπολη και συνέταξε τον βίο του Αγίου Μάξιμου του Καυσοκαλυβίτη.

Στο Παπίκιο Όρος της Ροδόπης μόνασαν για λίγο καιρό οι εξής τρεις άγιοι: Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, ήταν θεολόγος, λόγιος, κληρικός, μοναχός. Αργότερα εκλέχθηκε Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, εκεί φυλάγονται τα λείψανά του και θεωρείται ως συμπολιούχος με τον Άγιο Δημήτριο.

Άγιος Συμεών ο Μυροβλήτης, το 1195 ο βασιλιάς της Σερβίας Στέφανος Α' Νεμάνια, αφού εγκατέλειψε τον θρόνο του και τα πλούτη ασπάσθηκε το μοναχικό σχήμα και ονομάσθηκε Συμεών, το 1199 έφυγε και πήγε στο Άγιο Όρος όπου ίδρυσε τη Μονή Χιλανδαρίου.

Στο Παπίκιο Όρος μόνασε επίσης και ο Άγιος Μάξιμος ο Καυσοκαλυβίτης που γεννήθηκε το 1280. 

Μαρία Βοτανιάτη, κόρη του βασιλιά της Γεωργίας και σύζυγος δύο βυζαντινών αυτοκρατόρων που μόνασε εδώ μέχρι το τέλος της ζωής της αφού ίδρυσε μια γυναικεία μονή. Το χρυσό δαχτυλίδι σφραγιδόλιθος βρέθηκε στις ανασκαφές μέσα στον τάφο της.

Κουμουτζάδες Άρτας, ο οικισμός αυτός δημιουργήθηκε από Κομοτηναίους δίπλα στην ελεύθερη τότε Άρτα μη αντέχοντας την καταπίεση των Οθωμανών μετά την κατάκτηση της Κομοτηνής μετά το 1361-62 από τον αλλαξοπιστήσαντα Γαζή Εβρενός.  Από τους Κουμουτζάδες αποδεικνύεται η βυζαντινή προέλευση του ονόματος της Κουμουτζήνας.

Τρόπαια Αρκαδίας, που όταν καταλήφθηκε το 1417 η περιοχή της Ηπείρου από τους Οθωμανούς πολλοί κάτοικοι των Κουμουτζάδων Άρτας κατέφυγαν στην ελεύθερη Πελοπόννησο όπου ίδρυσαν τον οικισμό Βέρβιτσα ή Τρόπαια Αρκαδίας. Για τους οικισμούς Κουμουτζάδων Άρτας και Βέρβιτζα ή Τρόπαια Αρκαδίας έχουμε κάνει δύο φορές πρόταση στον Δήμο Κομοτηνής το 2017 και το 2020 να αδελφοποιηθεί ο Δήμος με τους δύο ανωτέρω Δήμους στους οποίους ζουν απόγονοι Κομοτηναίων έστω και μετά από 530 χρόνια περίπου.

Καπετάν Σούσουρας ή Γάτζος, ο Σαμοθρακίτης άγνωστος ήρωας του 1821 που έδρασε και στο Θρακικό Πέλαγος μπροστά στη Μαρώνεια και ήταν ο τρόμος και ο φόβος των οθωμανικών καραβιών.

6 Οκτωβρίου 1919, ημέρα απελευθέρωσης του Ιάσμου, της Σάλπης, των Παγουρίων, του Σώστη κλπ.

Ιδιοκτήτης τσιφλικιών Κοντοδημοπούλου και των μουσουλμάνων Αλή και Ιμπράμ, αυτοί τα πρώτα χρόνια της εγκατάστασης των προσφύγων στους Υφαντές μετά το 1922 βρήκαν μεγάλη φιλοξενία από τους ανωτέρω ιδιοκτήτες των τσιφλικιών για τους οποίους οι κάτοικοι των Υφαντών είχαν όλα τα χρόνια να πουν έναν καλό λόγο.

Αδελφοί Χατζέα, εύποροι Μαρωνίτες καπνέμποροι και χρηματιστές στην Αίγυπτο, ήταν δωρητές ευεργέτες στη Μαρώνεια και αλλού.

Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Μιχαήλ Κωνσταντινίδης από τη Μαρώνεια.

29 ήρωες Ξυλαγανιώτες, οι 29 αυτοί ήρωες ήταν αντάρτες στα βουνά του Ισμάρου και αφού συνελήφθησαν στις 9 Απριλίου 1944 από τα βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής τους βασάνισαν και τους εκτέλεσαν.

6 ήρωες Κοσμιώτες: Αυτοί εκτελέστηκαν στις 5 Ιουνίου 1944 από τα βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής και είναι οι εξής: Αρσενίου Δημήτριος, Αρσενίου Γεωργία, Μιχιούρης Κωνσταντίνος, Λύκου Μαρία, Λύκου Ιωάννης, και Δέλτσος Γρηγόριος, κατηγορήθηκαν ότι τροφοδοτούσαν τα αντάρτικα σώματα στη Ροδόπη με τρόφιμα.

4 εθνομάρτυρες ιερείς της Μητρόπολης Μαρωνείας και Κομοτηνής, εκτελέστηκαν από τους Βούλγαρους έποικους κατά τη διάρκεια της βουλγαρικής κατοχής το 1944 και ήταν οι εξής: Δημήτριος Καβάζης, Θεόδωρος Παπαδόπουλος, Βαγιάνης Εμμανουλίδης και Γεώργιος Βουλγαράκης.

12 ήρωες περιοχής Σαπών, Αρσακίου και Έβρενου, αυτοί αφού βασανίσθηκαν φρικτά τους εκτέλεσαν τα βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής το 1944.

3 ήρωες από το Ροδίτη, ο Μαστιχίδης Αθανάσιος, ο Λασκαρίδης Χρήστος και η Λασκαρίδου Φραγκοπούλα που τους εκτέλεσαν οι έποικοι Βούλγαροι το 1944 μετά από βασανιστήρια με τσεκούρια και όπλα.

Αργύριος Αργυρίου, από τον Πολύανθο, καταδικάστηκε σε θάνατο το 1944 από τους Βουλγάρους έποικους γιατί είχε συνεργασία και τροφοδοτούσε τους αντάρτες στα βουνά της Ροδόπης. Επίσης πολέμησε στο Αλβανικό Μέτωπο όπου λόγω των ηρωικών του πράξεων προήχθη σε δεκανέας επ' ανδραγαθία.

Ήρωες Βασίλειος Σεβδυνίδης, Βασίλειος Μισαηλίδης, Φώτιος Κοσκερίδης και Πρόδρομος Μαυρίδης, από τους Ασκητές, που αφού τους βασάνισαν φρικτά στις 29 Απριλίου του 1944 οι Βούλγαροι έποικοι τους εκτέλεσαν.

Κατίνα Φαρασοπούλου Μισαηλίδου, από τους Ασκητές, η αείμνηστη αρχόντισσα της μοναδικής καππαδοκικής παράδοσης.

Γεώργιος Νικολαΐδης, γεννήθηκε το 1924 στη Μαρώνεια, ήταν γλύπτης μια από τις πιο χαρακτηριστικές καλλιτεχνικές παρουσίες της γενιάς του.

Γεώργιος Νεστωράκης, με καταγωγή από το Ροδίτη που με την πένα του μας πρόσφερε απλόχερα τις γνώσεις του και τις συμβουλές του. Είχε υπηρετήσει ως υπάλληλος της Διεύθυνση Γεωργίας. Όλα δε τα χρόνια πρόσφερε στο προσκοπικό κίνημα, αφού ανελίχθηκε σε όλη την προσκοπική ιεραρχία.

Απόστολος Πάτσαρης, με καταγωγή από τον Ίασμο, ζωγράφος απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών που πίνακες του κατέχει η Εθνική Βιβλιοθήκη. Η οικογένειά του δώρισε στον Δήμο Ιάσμου το κτίριο όπου σήμερα στεγάζεται ο Δήμος Ιάσμου.

Φωτεινή Μαυράκη, η γνωστή τραγουδίστρια με καταγωγή από την περιοχή του Ιάσμου, ερμηνευτής πολλών τραγουδιών που έγιναν επιτυχίες στο πανελλήνιο, όπως το "Χίλιες φωτιές", το "Μουσαφιραίοι είμαστε" και άλλα.

Μάριο Σίλβα, τραγουδίστρια από τον Ίασμο.

Άγγελος Σολακίδης, ο 51χρονος τελωνειακός θύμα του τουρκισμού που σκοτώθηκε από τα χτυπήματα μουσουλμάνου ενώ βρισκόταν ασθενής στο νοσοκομείο Κομοτηνής και απεβίωσε στις 21 Φεβρουαρίου 1990.

Γιώργος Παυλίδης, ο άξιος περιφερειάρχης της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης από τις 25 Μαΐου 2014 μέχρι τις 20 Οκτωβρίου 2016 που απεβίωσε από καρκίνο.

Μέτσο Τζεμαλή, τοποτηρητής Μουφτείας Ροδόπης από το 1985 μέχρι το 2018 με ανώτερες θεολογικές σπουδές στην Μεδίνα. Καθ' όλη τη διάρκεια της παραμονής του ως τοποτηρητής προσπάθησε να φέρει πάντα κοντά τους μουσουλμάνους με τους χριστιανούς.

Εβραίοι μάρτυρες, κάτοικοι της Κομοτηνής που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια της βουλγαρικής κατοχής 1941-1944 από τους Βουλγάρους έποικους και παραδόθηκαν στους Γερμανούς με τα γνωστά επακόλουθα.

Για όλα τα ανωτέρω ονόματα που προτείνουμε να ονοματοθετηθούν ανώνυμοι οδοί της πόλης μας έχουμε αναφερθεί εκτενώς τα τελευταία χρόνια σε άρθρα μας στην τοπική εφημερίδα "Ο Χρόνος". Η υπόμνηση μας αυτή γράφεται με αγάπη για τον τόπο και ελπίζουμε η αρμόδια Επιτροπή Ονοματοδοσίας να ασχοληθεί σοβαρά για την αποκατάσταση της ιστορικής μνήμης.

Ένα χαρακτηριστικό ακόμη παράδειγμα ανθρώπων που πρόσφεραν πραγματικό έργο στην πόλη και στο νομό ήταν εκτός των άλλων και οι παρακάτω άνθρωποι: Αυτοί οι άνθρωποι που δεν τιμήθηκαν ποτέ αλλά και αναμόρφωσαν την Κομοτηνή ήταν ο τέως νομάρχης Ροδόπης Δημήτριος Αλαμάνος που παρέλαβε μια πόλη που ήταν μεγάλο χωριό και την παρέδωσε άξια μιας μεγαλούπολης με έργα όπως το Διοικητήριο, την Δημαρχία, το Ηρώον, την κάλυψη του Μπουκλουτζά και την μετατροπή του σε σημαίνουσα λεωφόρο της πόλης αλλά και την αναζωογόνηση όλης της υπαίθρου με αρδευτικά, τουριστικά και έργα οδοποιίας τα οποία άφησαν τη σφραγίδα του σαν τον πλέον ενεργό πολιτικό άνδρα που πέρασε από την περιοχή μας.

Γεώργιος Θεοχαρίδης, ήταν ο Κομοτηναίος Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ισχυρή προσωπικότητα και σεβαστός στους ηγέτες της εποχής του. Ήταν ο άνθρωπος που με τις πιέσεις και τις προτροπές του κίνησε το ενδιαφέρον των τότε κυβερνόντων να ιδρυθεί το Πανεπιστήμιο Θράκης. Είχε άμεση πρόσβαση στο τότε χουντικό καθεστώς και η φωνή του εισακούετο.

Ιωάννης Γραμματικάκης, δικηγόρος και δήμαρχος επί σειρά ετών στην Κομοτηνή. Μαζί με τον αδελφό του Γεώργιο Γραμματικάκη πανεπιστημιακό και επί σειρά ετών πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης, ήταν εκ των αποκλειστικά μοναδικών που συνηγορούσαν φορτικά στο τότε καθεστώς για τους εθνικούς και άλλους λόγους που συνέτρεχαν στην ίδρυση του Πανεπιστημίου στην Κομοτηνή.

Οι ανωτέρω αυτοί άνδρες είχαν την πυγμή, το σθένος και την αγάπη στον τόπο αυτό να διεκδικήσουν από τους κρατούντες στους οποίους είχαν πρόσβαση και περνούσε ο λόγος τους την ίδρυση του Πανεπιστημίου Θράκης που θα άλλαζε  ριζικά τη ροή εξέλιξης του τόπου μας. Οι άνθρωποι αυτοί δυστυχώς πρόσφεραν σε μια εποχή που έγινε ξαφνικά και εκ των υστέρων λαομίσητη από ανθρώπους που στον καιρό της δόξας τους έζησαν και πρόσφεραν για τα ιδανικά τους.

Κάποιοι άλλοι που εμφανίσθηκαν αργότερα σαν αγωνιστές (αντιστασιακοί) και δήθεν βοήθησαν στην ίδρυση ήταν όλοι ψευτοαγωνιστές και διεκδίκησαν εκ του ασφαλούς δάφνες. Όλοι αυτοί που εμφανίσθηκαν εκ των υστέρων για να δρέψουν τους καρπούς της μεγάλης αυτής επιτυχίας που άλλαξε εκ βάθρων την οικονομική και όχι μόνο ζωή όλων των κατοίκων μας. Εμφανίσθηκαν σε ορισμένες ονοματοθεσίες ανωνύμων οδών της πόλης, ενώ ήταν άκαπνοι και δεν είχαν καμία σχέση με την ίδρυση του Πανεπιστημίου.

Με τον τρόπο αυτό παραποιήθηκε εντελώς η νεότερη ιστορία του τόπου, παραγκωνίζοντας τους αληθινά κοπιάσαντες και επιτυχόντες τα διάφορα αναγεννηστικά έργα που κατέστησαν την Κομοτηνή την σημερινή μεγαλούπολη. Το Πανεπιστήμιο Θράκης όπως και ο Δήμος Κομοτηνής έχουν χρέος όσο υπάρχουν ακόμη επιζώντες ή να εντρυφήσει στα αρχεία των εφημερίδων εκείνης της εποχής και ειδικά του "Χρόνου" για να διαπιστώσουν την πραγματικότητα και να μείνουν στην ιστορία οι πραγματικά εργασθέντες. 

Πάμπολλα ήταν τα άρθρα του "Χρόνου" που αναδημοσιεύονταν αυτούσια και στις πρώτες σελίδες των μεγάλων εφημερίδων των Αθηνών με την παρακίνηση και την προτροπή να ιδρυθεί το Πανεπιστήμιο στην Κομοτηνή. Πράγμα και το οποίο τελικά επιτεύχθηκε. Στους ανωτέρω, μεγάλο μερίδιο επίσης του αγώνα έχει και ο επιζών σήμερα ιδρυτής της εφημερίδας "Ο Χρόνος" Αλέξανδρος Φανφάνης του οποίου οι αγώνες συγκίνησαν τους υπεύθυνους της τότε κυβέρνησης και συνετέλεσαν στην ίδρυση του Πανεπιστημίου. Γι' αυτό η αρμόδια Επιτροπή Ονοματοδοσίας του Δήμου Κομοτηνής ας δει σοβαρά την πρότασή μας για όλους τους ανωτέρω που προαναφέραμε για την ίδρυση του Πανεπιστημίου καθώς και για τον αν και επιζόντα σήμερα Αλέξανδρο Φανφάνη που οπωσδήποτε πρέπει να δοθεί μια ανώνυμη οδό προς τιμή του.