Παραμένει ακόμα ασύλληπτος ο «Δράκος της Θράκης»

Ασελγούσε και έκαιγε τα θύματά του

Υπήρξε σοβαρή μαρτυρία Κομοτηναίου ψυχιάτρου που όμως δεν επιβεβαιώθηκε

Υπηρέτησα ως αστυνομικός επί 32 χρόνια στο Τμήμα Ασφαλείας Κομοτηνής, καθ’ όλη τη διάρκεια της υπηρεσίας μου απ’ ό, τι θυμάμαι είχαμε ορισμένα ανεξιχνίαστα εγκλήματα.

Πριν πολλά χρόνια πίσω από το κολυμβητήριο εκεί στη λαϊκή αγορά βρέθηκε ένας μουσουλμάνος από τα Παγούρια που έπεσε θύμα ληστείας μετά φόνου πιθανόν από άνθρωπο που γνώριζε ότι πούλησε τα πρόβατά του και πίστευε ότι είχε μαζί του τα χρήματα. Τον σκότωσε με μια πέτρα που τον χτύπησε στο κεφάλι βρίσκοντας τελικά όταν τον έψαξε μόνο 50 δραχμές που από τον θυμό του έσκισε το χαρτονόμισμα και το πέταξε εκεί δίπλα του.

Τότε είχε συλληφθεί ένας μουσουλμάνος ως ύποπτος που μετά από σκληρή ανάκριση παραδέχθηκε ότι δήθεν αυτός ήταν ο «δολοφόνος». Όταν έγινε αναπαράσταση, κανένα στοιχείο δεν συμφωνούσε με τις συνθήκες του φόνου και έτσι αποδείχθηκε ότι δεν ήταν αυτός ο φονιάς και αφέθηκε ελεύθερος, μέχρι τότε όμως χάθηκε πολύτιμος χρόνος και έτσι η υπόθεση αυτή έμεινε ανεξιχνίαστη.

Ο δολοφονηθείς όπως έγινε γνωστό γλεντούσε σε μπαρ της πόλης μας μέχρι τις πρωινές ώρες, μάλιστα ένας μουσουλμάνος που διατηρούσε καφενείο στην πλατεία εκεί στον πλάτανο και άνοιγε πολύ πρωί το μαγαζί του βγαίνοντας από το σπίτι του που βρισκόταν πίσω από το πάρκο συνάντησε τον φονιά με το θύμα να περπατούν μπροστά από το πάρκο προς τη λαϊκή αγορά. Δεν μπόρεσε να δώσει περισσότερα στοιχεία, ούτε να βρουν κάτι οι αστυνομικοί. Έτσι το έγκλημα αυτό μέχρι και σήμερα μένει ανεξιχνίαστο.

Ένα δεύτερο ανεξιχνίαστο έγκλημα στο νομό μας είναι που πριν λίγα χρόνια βρέθηκε δολοφονημένη μια Αρμένισσα γιαγιά που διέμενε μόνη της πίσω από το ΙΚΑ και είχε βρεθεί από την κόρη της μέσα στο διαμέρισμά της το οποίο ήταν σε πλήρη ακαταστασία από την έρευνα των δραστών που έψαχναν πολύτιμα αντικείμενα και χρήματα.

Στη Ροδόπη όπως και σε άλλα μέρη της Θράκης και Αν. Μακεδονίας έχουμε κάποια ανεξιχνίαστα εγκλήματα ιδιαίτερης σκληρότητας που αποδίδονται λόγω της ομοιότητας τους στον λεγόμενο «Δράκο της Θράκης». Ο φονιάς αυτός ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός και ενεργούσε επαγγελματικά, χρησιμοποιώντας την καραμπίνα ως φονικό όπλο με φυσίγγια δράμια για αγριογούρουνα στο κεφάλι, εξ επαφής και ακολούθως με στόχο να μην αφήσει ίχνη, έβαζε φωτιά στα αυτοκίνητα των θυμάτων του και τα έκαιγε μαζί με τις σορούς τους αφού ασελγούσε επάνω στα πτώματα των γυναικών.

Στις 28 Σεπτεμβρίου το 1988 πρωινές ώρες ενημερωθήκαμε από το κέντρο της Αστυνομίας της Κομοτηνής ένας οδηγός φορτηγού που πήγαινε προς τη Θεσσαλονίκη ότι ενδιάμεσα στην Αίγειρο και στην Μονή Βαθυρρύακος εκεί δίπλα στον δρόμο κάτω από ένα δένδρο βρίσκεται μέσα σε ένα αυτοκίνητο ένας άνδρας και μια γυναίκα πιθανόν νεκροί.

Μεταβήκαμε με το αυτοκίνητο της υπηρεσίας όπου εκεί όντως διαπιστώσαμε ότι υπήρχε ένα αυτοκίνητο λευκό Γκολφ με πινακίδες Αυστρίας και στο εσωτερικό του δολοφονημένο ένα ζευγάρι. Ο συγκεκριμένος δρόμος είχε χρήση εθνικής οδού και από εκεί γινόταν η διέλευση όλων των οχημάτων από και προς Θεσσαλονίκη ήταν αυτός μέσω Πόρτο-Λάγους και οι θανόντες ερχόμενοι όπως διαπιστώθηκε από την Κωνσταντινούπολη σταμάτησαν εκεί δίπλα στο δρόμο κουρασμένοι και αποκοιμήθηκαν.

Διαπιστώσαμε ότι οδηγός ήταν η 27χρονη κοπέλα από την Αυστρία και φίλη του 35χρονου επίσης δολοφονημένου Ευάγγελου Κούτρα τεχνικού της ΕΡΤ. Ο φονιάς αφού διαπίστωσε ότι κοιμούνταν δίπλα στο δρόμο πήγε δίπλα από το αυτοκίνητο από την πλευρά του συνοδηγού πυροβόλησε πρώτα τον άνδρα στο κεφάλι ο οποίος πέθανε ακαριαίος, δεν πρόλαβε ούτε να ανοίξει τα πλεγμένα δάχτυλα από τα χέρια του. Με τον πυροβολισμό το κρανίο του άνοιξε στα δύο και χύθηκαν τα μυαλά του. Ακολούθως επειδή ξύπνησε η κοπέλα του προσπαθώντας να προστατευτεί από τον φονιά ενστικτωδώς σήκωσε τα γόνατα και τα χέρια της τα οποία βρήκαμε πυροβολημένα με το δεύτερο φυσίγγιο.

Αμέσως πήγε από την πλευρά του οδηγού και την πυροβόλησε ξανά στο κεφάλι, άνοιξε την πόρτα και την πέταξε κάτω όπου χύθηκαν τα μυαλά της και έγιναν βορρά στις σφίγγες… Την έσυρε τραβώντας την από τα πόδια και την έβαλε από την πίσω πόρτα επάνω στον σκοτωμένο σύντροφό της, την έβγαλε το εσώρουχο και όπως μας ενημέρωσε ο ιατροδικαστής ασέλγησε παρά φύση επάνω στο σώμα της.

Η εικόνα και τα στοιχεία που συλλέξαμε σοκαριστικά που παραπέμπει σε ψυχασθενή δράστη που όμως ήξερε να καλύψει τα νότα του βάζοντας φωτιά, στη συγκεκριμένη περίπτωση ξάπλωσε κάτω από το αυτοκίνητο έκοψε τον σωλήνα της βενζίνης και έβαλε φωτιά. Τα αυτοκίνητα αυτά όμως έχουν μια βαλβίδα ασφαλείας που αν δεν πηγαίνει η βενζίνη προς την μηχανή η βαλβίδα κλείνει και σταματάει η ροή του καυσίμου, οπότε το αυτοκίνητο δεν πήρε φωτιά. Ύστερα έκαψε τα μάλλινα γάντια κυνηγού που φορούσε και ακολουθώντας έναν αγροτικό δρόμο δίπλα από το Ίδρυμα Ανιάτων πίσω από την Αίγειρο μπροστά από την Ιτέα, το Κόσμιο και έφθασε στον Ίσαλο. Εκεί πριν το χωριό υπάρχει μια βρύση όπου σταμάτησε και έψαξε τα πράγματα που είχε αφαιρέσει. Μετά από κάποιες μέρες ένας μουσουλμάνος βοσκός βρήκε ορισμένα από τα πράγματά των θυμάτων εκεί πεταμένα. Ενημέρωσε τον φίλο του Παναγιώτη Ναβροζίδη από το Θρυλόριο και μεταβήκαμε επί τόπου όπου βρήκαμε ορισμένες φωτογραφίες από την εκδρομή τους και κάποια άλλα πράγματα. Αυτός είχε αφαιρέσει τα χρήματα τους καθώς και ένα μακρύ ανδρικό δερμάτινο που είδαμε στις φωτογραφίες τους.

Τη στιγμή που ο φονιάς έβαλε φωτιά κάτω από το αυτοκίνητο ερχόταν από την Καβάλα ένας στρατιώτης με ένα ταξί, οπότε λέει στον οδηγό, εκεί κάτω από το αυτοκίνητο κάποιος προσπαθεί να βάλει φωτιά. Ο ταξιτζής κοιτώντας προς το αυτοκίνητο του λέει, όχι, είναι με τον φακό και πιθανόν έπαθε βλάβη το αυτοκίνητό του. Έτσι δεν πλησίασαν και έφυγαν, ίσως αν πλησίαζαν θα είχαμε άλλη εξέλιξη στην υπόθεση του δράκου και δύο φόνους ακόμη.

Ένα χρόνο αργότερα στις 24 Ιουλίου του 1989 ο δολοφόνος ξαναχτυπά και σκοτώνει με τον ίδιο τρόπο με την καραμπίνα του τον 52χρονο Αντώνιο Ζαχαριάδη και την 78χρονη μητέρα του που ζούσαν στη Σουηδία, είχαν φύγει νυχτερινές ώρες από τα ιαματικά λουτρά της Αλεξανδρούπολης και βρέθηκαν δολοφονημένοι και καμένοι μαζί με το αυτοκίνητό τους πριν τις Φέρρες.

Ο δολοφόνος γλυκάθηκε έτσι μετά από 6 μήνες στις 6 Νοεμβρίου του 1985 νέα θύματά του ο 43χρονος αστυνομικός Βασίλειος Τσαταλμπασίδης από τη Νίψα Αλεξανδρούπολης και η 36χρονη σύζυγός του Μαρία. Αυτός υπηρετούσε στην Χρυσούπολη και είχε πάρει από έναν φίλο του εργάτη στη Γερμανία το αυτοκίνητό του μάρκας Μερσεντές και ξεκίνησε να πάει στο χωριό του να ψηφίσει. Τους εντόπισαν νεκρούς την επόμενη ημέρα απέναντι από το αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης σε αγροτικό δρόμο στα χωράφια, αυτός αφού τους σκότωσε με την καραμπίνα ίσως σε άλλο σημείο τους οδήγησε εκεί και αφού έβαλε φωτιά το αυτοκίνητο απανθρακώθηκαν τα πτώματά τους.

Ένα χρόνο αργότερα στις 26 Ιουλίου του 1990 σκότωσε με την καραμπίνα του τους υπηκόους Γιουγκοσλαβίας τον Ντράγκαν Έρντελς και τη φίλη του Μαριάνα Ντοτζίνοβιτς. Αυτοί σταμάτησαν να ξεκουραστούν εκεί δίπλα στις εγκαταλειμμένες τουαλέτες που βρίσκονταν μέσα στην εθνική οδό μετά τη Μέστη προς Αλεξανδρούπολη. Αφού τους σκότωσε τους έβαλε στα πίσω καθίσματα και οδηγώντας το αυτοκίνητο το πήγε δίπλα στη Μέστη που υπήρχε ένα κομμάτι της Αρχαίας Εγνατίας. Αφού ασέλγησε στο πτώμα της νεκρής και κατά την προσφιλή του μέθοδο έβαλε φωτιά στο αυτοκίνητο καίγοντας και τα σώματα των νεκρών.

Μια λεπτομέρεια που αξίζει να προσεχθεί, ενώ ο δράκος οδήγησε το αυτοκίνητο στο σκοτεινό σημείο της Αρχαίας Εγνατίας ένας κάτοικος από την Πλάκα Αλεξανδρούπολης ακολούθησε με το μοτοποδήλατό του το αυτοκίνητο πιστεύοντας ότι πρόκειται για ζευγάρι που επέλεξε το σημείο για ερωτικές περιπτύξεις, πλησίασε με προσοχή και είχε έναν γιγαντόσωμο που είχε στη ζώνη του δεμένο έναν φακό που κουνιόταν πέρα δώθε να βάζει φωτιά στο αυτοκίνητο, η σκηνή του προκάλεσε φόβο και το έβαλε στα πόδια τρομοκρατημένος.

Εκείνη την περίοδο επιχειρήθηκε να κατηγορηθεί επώνυμος Κομοτηναίος ότι συνδέεται με τα περιστατικά αυτά, ενώ δεν υπήρχε καμία συμμετοχή του. Όλα χαλκεύονταν από το αρρωστημένο σενάριο που είχε στηθεί για να κατηγορηθεί αυτός που ήταν μπροστάρης τοπικών αγώνων και να στιγματιστεί στην τοπική κοινωνία. Όλη αυτή η προσπάθεια αφού εξετάστηκε σε βάθος από την Ασφάλεια κατέπεσε στο κενό και ο άνθρωπος αυτός ενώ έζησε την πικρία του γεγονότος δεν αντέδρασε με τον ίδιο κατάπτυστο τρόπο.

Το διάστημα που ακολούθησε οι έρευνες της Αστυνομίας ήταν διαρκείς. Κάθε βράδυ στήνονταν μπλόκα σε «τυφλά» σημεία της Εθνικής Οδού ενώ παράλληλα γινόταν έρευνες σε όλες τις καραμπίνες των κατοίκων της περιοχής για να διαπιστωθεί από ποια κάνη όπλου βγήκαν τα επίμαχα σκάγια. Την εποχή εκείνη η ανάλυση D.N.A. ήταν στα σπάργανα και δεν υπήρχαν πολλά διαφωτιστικά στοιχεία, όπως σήμερα.

Γύρω στο 1988 είχαν συλληφθεί τρεις τσιγγάνοι από την περιοχή της Θεσσαλονίκης για άλλες υποθέσεις, καθώς επίσης και για τον φόνο ενός βενζινά στη Θεσσαλονίκη και διαπιστώθηκε από την βολή του όπλου που παρέδωσαν ότι δεν ταίριαζε με το όπλο του δολοφόνου, δεν είχε όμως συλληφθεί όμως ο τέταρτος συνεργάτης τους. Κάποιοι τότε είπαν ότι σκότωνε αυτός για να αποδείξει ότι δεν είναι αυτοί οι δολοφόνοι. Άλλοι έλεγαν ότι είναι κάποιος αστυνομικός, άλλοι ότι κάποιος οδηγός, που μεταφέρει τις εφημερίδες Μακεδονία και Ελλήνων Βορά από την Θεσσαλονίκη μέχρι τον Έβρο τα ξημερώματα καθημερινά.

Διαπιστώσεις & συμπεράσματα
Όλα τα εγκλήματα του λεγόμενου «Δράκου της Θράκης» έχουν ένα κοινό σημείο, δηλαδή, σκότωνε τα θύματά του μέσα στην Εθνική Οδό ενώ κοιμόνταν, δρούσε με απόλυτη ψυχραιμία, ακολουθούσε πάντα την ίδια μέθοδο, ήταν αδίστακτος, νεκρόφιλος, γνώστης της περιοχής με γνώσεις μηχανολογίας αυτοκινήτου και όπλου, πυρομανής και άτομο με διπλή προσωπικότητα μη δίνοντας υποψίες στους γύρω του για το δολοφονικό προφίλ του.

Τα επανωτά χτυπήματα προκάλεσαν διάχυτο φόβο τόσο σε «παράνομα» και μη ζευγαράκια όσο και στους κατοίκους της περιοχής που απέφευγαν να κυκλοφορούν βραδινές ώρες εκτός κατοικημένων περιοχών.

Στην Αλεξανδρούπολη τον Αύγουστο του 1988 ενώ βρισκόταν μέσα στην δημοτική πλαζ 34χρονος χωριανός μου από τον Άβαντα Αλεξανδρούπολης με την 23χρονη φίλη του τους πυροβόλησε ένας άγνωστος με περίστροφο σκοτώνοντας την κοπέλα και τραυματίζοντας βαριά τον σύντροφό της. Τον ρώτησα αν είδε, αν κατάλαβε κάτι, μου είπε ότι απλώς είδε όνο μια σκιά και τίποτε άλλο. Η βολίδα από την σφαίρα είναι ακόμα σφηνωμένη στο κεφάλι του.

Το 1999 πάλι βρέθηκε στον σκουπιδότοπο της Καβάλας καμένο ένα Ford μπλε που ανήκε στον "μάγο" των Δειλινών της Ροδόπης. Το πτώμα του ανθρώπου αυτού δεν βρέθηκε ποτέ πιθανόν το σκέπασε ο δράστης με τις εκατοντάδες τόνων σκουπιδιών και το εξαφάνισε, ύποπτος ήταν ένας συνεργάτης του "μάγος" που ζούσε στην Καβάλα εκεί δίπλα στην σημερινή Εγνατία Οδό. Οι αρχές της Καβάλας δεν μπόρεσαν να βρουν άκρη. Σε έρευνα που κάναμε σε γραφείο που διατηρούσε ο "μάγος" των Δειλινών στην οδό Λαέρτου στην Κομοτηνή θυμάμαι που βρήκαμε κάρτες πολλών πολιτικών της Ελλάδας από την Αθήνα που τον είχαν επισκεφθεί πιστεύοντας ότι με τις συμβουλές του θα έλυναν τα προβλήματα της Ελλάδας ή και τα δικά τους, δεν αναφέρω τα ονόματά τους γιατί θα βρεθείτε προ εκπλήξεως.

Μετά από λίγο καιρό βρέθηκε ένα γυναικείο κεφάλι μέσα σε μια μαξιλαροθήκη κάτω από τη γέφυρα του Πόρτο - Λάγους τυλιγμένο με μια μπλούζα ρωσικής κατασκευής. Κάποιοι ανώτεροι αξιωματικοί της Αστυνομίας συνέδεσαν αυτά τα τρία εγκλήματα με τον δράκο της Θράκης. Προσωπική μου άποψη και λόγω εμπειρίας μου είναι ότι δεν έχουν καμιά σχέση και δεν ταυτοποιούνται με τη μεθοδολογία και τις τεχνικές που έκανε τα εγκλήματά του.

Μετά από χρόνια ενημέρωσε την υπηρεσία μας γνωστός ψυχίατρος της Κομοτηνής που μου το επιβεβαίωσε πάλι όταν τον επισκέφτηκαν πριν λίγες ημέρες ότι από ψυχανάλυση και την εξέταση που έκανε τότε σε έναν άνθρωπο από την Αθήνα διαπίστωσε ότι πιθανόν ήταν αυτός ο «Δράκος της Θράκης» που διέμενε σε ένα τροχόσπιτο στην περιοχή της βιομηχανικής ζώνης.

Τότε μάλιστα είχε ασχοληθεί και η εφημερίδα «ο Χρόνος» με τα λεγόμενά του. Βέβαια μετά από τρία χρόνια που έδρασε στην περιοχή μας σταμάτησε και εξαφανίσθηκε, ή πέθανε, ή λόγω ηλικίας, ή μπήκε στη φυλακή για κάποιον άλλο λόγο, ή φοβήθηκε ότι θα τον ανακαλύψουν βλέποντας ότι άρχισε να στενεύει ο κύκλος λόγω της τεχνολογίας που προχωρούσε με κάμερες, D.N.A. και πολλά άλλα.

Σήμερα 36 χρόνια μετά από το πρώτο έγκλημα που έκανε εδώ στη Θράκη ο δολοφόνος παραμένει ασύλληπτος. Τα θύματά του μετά από χρόνια ζητούν δικαίωση. Τότε έγιναν πολλά λάθη εκ μέρους της Αστυνομίας. Γι' αυτό θα πρέπει οι φάκελοι αυτών των 8 αδικοχαμένων που τότε ετέθησαν στο αρχείο να ξανά βγουν στην επιφάνεια και να ξαναελεγχθούν.

Η τεχνολογία έχει προχωρήσει, ικανοί αστυνομικοί υπηρετούν στην Αστυνομία και ίσως έστω και μετά από τόσα χρόνια να φανεί φως στο τούνελ.