"Στα αζήτητα"

Οι έξυπνοι άνθρωποι όταν τους συγχωρούν τα λάθη τους στην προσωπική ή επαγγελματική τους ζωή φροντίζουν να μην τα επαναλάβουν, διότι γνωρίζουν ότι η συγχώρεση δεν είναι πάντα αυτονόητη.

Τα τελευταία χρόνια παρά την κρίση δεν προχωρήσαμε τις αναγκαίες αλλαγές και σα γνήσιοι ευθυνόφοβοι κρυφτήκαμε πίσω από το φόβητρο των δανειστών και δεν χαράξαμε Εθνική στρατηγική εξόδου από το πρόβλημα.

Και η ζωή συνεχίζεται με διαπραγματεύσεις και μεγαλοστομίες, που εξαντλούνται στην κοντόφθαλμη πολιτική συγκυρία.

Πριν λίγο καιρό πιστεύαμε ότι ήμασταν ως χώρα το κέντρο της γης και πιαστήκαμε αδιάβαστοι σαν τον «εξυπνάκια» μαθητή που βασίζεται στην εξυπνάδα του χωρίς να διαβάζει με αποτέλεσμα να αποτυγχάνει στις εξετάσεις.

Έτσι η χώρα μας κινδυνεύει να βρεθεί στο ρόλο του «εξυπνάκια», που χωρίς σοβαρή προετοιμασία πορεύεται μέσα σε δύσκολες εθνικές και οικονομικές συγκυρίες.

Με το παγκόσμιο περιβάλλον να αλλάζει είναι μεγαλύτερος από ποτέ ο κίνδυνος να βρεθούμε στα «αζήτητα» καθώς οι όποιοι σωτήρες μας πολύ σύντομα μπορεί να έχουν τα δικά τους προβλήματα και διαφορετικές πολιτικές ατζέντες.

Με απλά λόγια έχει τελειώσει η περίοδος που ήταν ανεκτή η πολιτική διαχείριση των θεμάτων και απαιτείται άμεσα η χάραξη διαχρονικής Εθνικής στρατηγικής τουλάχιστον στα μεγάλα θέματα.

Μην περιμένουμε μαγικές λύσεις από φωτισμένες ηγεσίες χωρίς τη συμμετοχή όλων μας.

Οι συνθήκες έχουν οριστικά αλλάξει και το να ελπίζουμε στην αποκατάσταση των «χαμένων μεγαλείων» χωρίς να κάνουμε τίποτα μας οδηγεί σταθερά σε εθνική και προσωπική παρακμή.

Μπορεί οι παραπάνω διαπιστώσεις να είναι δυσάρεστες κρύβουν όμως μέσα τους μεγάλες ευκαιρίες.

Συγκεκριμένα αφού πλέον όλοι μας κάνουμε την παραδοχή ότι «μαγικές» λύσεις δεν έφερε κανείς, ο καθένας στο μέτρο που του αναλογεί ας αλλάξει τη νοοτροπία του.

Αντί να είναι όλοι εναντίον όλων ας ταξινομηθούν επιτέλους οι ανάγκες και τα προβλήματα.

Κατά τη γνώμη μου είναι απαραίτητες τρεις διαρκείς διακομματικές τεχνοκρατικές επιτροπές.

Η πρώτη θα έχει αντικείμενο την άμυνα και την εξωτερική πολιτική.

Η δεύτερη την δημόσια υγεία, την κοινωνική πολιτική και πρόνοια.

Η τρίτη την οργάνωση της εργασίας στη χώρα και την αναδιάρθρωση του δημοσίου τομέα.

Κατά τον τρόπο αυτό θα έχουμε στα κρίσιμα ζητήματα το έτοιμο πλάνο που χρειάζεται κάθε σοβαρό κράτος, που έχει την πρόνοια να οργανώνεται εκεί που πρέπει χωρίς να περιμένει τη συνδρομή άλλων.

Στα «αζήτητα» δε θα μας βάλει κανείς μόνο εάν δεν επιτρέψουμε σε κανένα να ορίσει τις τύχες μας.

Μπορεί να μας λείπει η οργάνωση μας περισσεύει όμως το φιλότιμο.

Κατάντησε μη αρεστή σε όλους μας η εικόνα της χώρας και νομίζω ότι υπάρχει κόσμος έτοιμος να βάλει πλάτη για ένα νέο εθνικό όραμα.

Στη μιζέρια της εποχής ας αντιτάξουμε τη σταθερή μας διάθεση για αλλαγή και φυγή προς τα εμπρός. 

                                                                                          Σταύρος Ι. Σταυρίδης

                                                                                            δικηγόρος Αθηνών