13/01/2011

Σάρωσε πάλι η ΠΑΣΚΕ και ο πρόεδρος του εργατικού κέντρου Παντελής Μαγαλιός στις εκλογές για την ανάδειξη νέου διοικητικού συμβουλίου.

-Με μια μικρή εκπροσώπηση και των άλλων παρατάξεων, ώστε η διεύρυνση του προεδρείου να παρέχει το απαραίτητο άλλοθι για τις αποφάσεις που θα λαμβάνονται.

-Τελικά όπως είναι δομημένη η ψηφοφορία μέσω αντιπροσώπων πρωτοβάθμιων σωματείων, όποιος έχει τους μηχανισμούς και την κομματική στήριξη, θα βγαίνει εσαεί.

-Αφού στην ουσία δεν υπάρχει ισχυρός αντίπαλος.

-Μόνο που οι πολίτες είναι αηδιασμένοι με κόμματα και συνδικάτα όπως δήλωσε ο πρόεδρος και έθεσε ως πρωταρχικό στόχο, να απεμπλακεί το εργατικό κίνημα από τα κόμματα και να αυτονομηθεί για να πετύχει τους στόχους του.

-Μόνο που αυτά τα ωραία και δημοκρατικά τα ακούμε στην αρχή και σε περίοδο νίκης, όπως και βλέπουμε πολύ μεγάλη συμμετοχή συνδικαλιστών σε κάθε εκλογική διαδικασία.

-Που δεν κάνουν βέβαια τον κόπο να παρευρίσκονται όλοι στις κινητοποιήσεις και στις απεργίες, για την τιμή των όπλων από τα ανεξάρτητα εργατικά κινήματα.

-Γιατί ενώ ο κόσμος καίγεται, οι απολύσεις αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, τα εργατικά κεκτημένα έχουν πάει περίπατο και τα δικαιώματα των εργαζομένων καταπατούνται συνέχεια, το εργατικό κίνημα μάλλον κοιμάται τον ύπνο του δικαίου.

-Και κάθε τρίμηνο για την τιμή των όπλων κινητοποιείται με καμία 50αριά άτομα και ουδείς γνωρίζει για ποιο λόγο άλλωστε.

-Η μάλλον γνωρίζουν οι περισσότεροι, γιατί το παιχνίδι είναι γνωστό και οι συνδικαλιστές έχουν μετατραπεί σε φερέφωνα συγκεκριμένων κομμάτων.

-Όμως εμείς οι αιθεροβάμονες θα περιμένουμε να δούμε το …ανεξάρτητο αυτό κίνημα να παίρνει σάρκα και οστά και να διεκδικεί στους δρόμους για να επαναφέρει τους εργαζόμενους από τον εργασιακό Mεσαίωνα προηγούμενων δεκαετιών που έχουμε καταλήξει, τουλάχιστον στο σήμερα.

Μπορεί να τα πήρε πίσω η γαλακτοβιομηχανία ΝΕΟΓΑΛ που εδρεύει στην Δράμα και θα ήταν η πρώτη πανελλαδικά που θα εφάρμοζε το καθεστώς των επιχειρησιακών συμβάσεων, αν δεν υπήρχε ο προβληματισμός της διοίκησης από το κλίμα των κοινωνικών αντιδράσεων, αλλά τα νέα δεδομένα και το παράθυρο που άνοιξε η κυβέρνηση χαροποίησαν πολλούς επιχειρηματίες.

-Που το βρίσκουν ως ευκαιρία να αλλάξουν συμβάσεις και μισθούς προς τα κάτω φυσικά, παρόλο που συγχρόνως αύξησαν και τις τιμές των προϊόντων τους.

-Από όλα αυτά δεν εξαιρείται και η πόλη μας, όπως μας καταγγέλλουν πολλοί εργαζόμενοι που δουλεύουν σε μικρές επιχειρήσεις, αφού κλήθηκαν από τα αφεντικά τους να υπογράψουν με ποσά κατώτερα των συλλογικών συμβάσεων. Με το πρόσχημα ότι δουλεύουν λιγότερες ώρες.

-Και αυτοί που προσλαμβάνουν ανέργους μέσω προγραμμάτων ΟΑΕΔ, μια μεγάλη μερίδα υπογράφει με ανοιχτή ημερομηνία της …οικειοθελούς αποχώρησης τους.

-Μόλις τελειώσει η επιδότηση και πρέπει ο επιχειρηματίας να βάλει το χέρι στην τσέπη για τα επόμενα τρία χρόνια, απολύεται, ενώ με την οικειοθελή αποχώρηση έχει άλλοθι και  προσλαμβάνει άλλους επιδοτούμενους εργαζόμενους μέσω ΟΑΕΔ.

-Φυσικά, αυτό το κάνουν οι κακοί εργοδότες, όχι τώρα μόνο που έχουν και την νόμο στα χέρια τους και αποθρασύνθηκαν, αλλά και τα προηγούμενα χρόνια που ήταν παχιές οι αγελάδες.

-Ακόμη υπάρχουν και εργαζόμενοι σε εργολάβους που αναλαμβάνουν διάφορες υπηρεσίες που υπογράφουν ότι παίρνουν μεγαλύτερα ποσά για να εισπράξει παραπάνω το αφεντικό και να τους δώσει λιγότερα.

-Και αναρωτιέται αφελέστατα ο καθένας, αυτά τα αθάνατα ελληνικά συστήματα που όποιος τα καταγγέλλει μάλλον απολύεται, άραγε ποιος μπορεί να τα ελέγξει και πως;

-Μήπως και τα προγράμματα τα καινούργια του ΟΑΕΔ στη περιοχή μας, τα πάρουν πάλι οι επιτήδειοι και καπάτσοι επιχειρηματίες;

Ξαφνικός πόνος και αγάπη έπιασε την Μέρκελ, τον Μεντβέντεφ και τον Σαρκοζί για την Κύπρο, θαρρείς και τώρα ανακάλυψαν το διαμελισμένο νησί και την αδιαλλαξία των Τούρκων καθώς και το στρατό κατοχής.

-Και είναι έτοιμοι να παρέμβουν για να λυθεί το πρόβλημα.

-Ενώ εμείς με την μονομαχία του Ερζερούμ μάλλον δεν καταφέραμε τίποτα.

-Το μυστικό είναι απλό και λέγεται ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη), κάτι που εφάρμοσε η Κύπρος με το Ισραήλ και τον Λίβανο αποκλείοντας να διεκδικήσει η Τουρκία έξοδο προς την Μεσόγειο.

-Ενώ εμείς τα αγνοούμε, άραγε γιατί αναρωτιέται κανείς, να υπογράψουμε μια συμφωνία οικονομικής  εκμετάλλευσης με την Κύπρο και με την στρατηγική θέση του Καστελόριζου να αποκλείσουμε την Τουρκία παντελώς από την Μεσόγειο που εποφθαλμιά.

-Και τότε για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου από Θράκη μέχρι Κρήτη να μας αγαπήσουν ξαφνικά και εμάς όλοι οι ηγέτες των πολιτισμένων κρατών και να πάρουν το μέρος μας σε όλα τα εθνικά θέματα.

-Γιατί το οικονομικό αλισβερίσι και το κέρδος που έχουν να βγάλουν οι εταιρίες των  Γερμανών, των Γάλλων, των Ρώσων και των Αμερικανών θα είναι τόσο μεγάλο, που θα αναγκάσουν τα τσιράκια τους, τους πρωθυπουργούς της κάθε χώρας, να λύσουν μια και καλή πολλές εθνικές πληγές που έχουμε ανοιχτές.

-Χρήμα λοιπόν μυρίστηκαν οι μεγάλοι, μπίζνες με ουρά και γι’ αυτό ανακάλυψαν ξαφνικά την αλήθεια, που γνωρίζουν βεβαίως από πριν, αλλά τα συμφέροντα ήταν διαφορετικά.

Έχουν χάσει το μέτρημα μέχρι τώρα οι Ροδοπίτες και οι Μαρωνίτες, πόσες μελέτες και πόσος κόπος καταναλώθηκε, αλλά και πόσα χρήματα δαπανήθηκαν για να αξιοποιηθεί το σπήλαιο της Μαρώνειας.

-Ίσως γελάνε και οι νυχτερίδες που προφανώς γνωρίζουν περισσότερα μυστικά.

-Αλλά κάποιοι επιμένουν  ότι το σπήλαιο αυτό δεν πρόκειται να αξιοποιηθεί ποτέ, με αυτούς τους σχεδιασμούς γιατί μας αποκρύβουν το πιο σημαντικό, ότι η στέγη είναι τόσο επιρρεπής, κάτι που έχει εντοπίσει εδώ και χρόνια το κεντρικό αρχαιολογικό συμβούλιο, που κάθε προσπάθεια αξιοποίησης μπορεί να αποβεί μοιραία για την στατικότητα του χώρου. Κάποιοι ειδικοί επιστήμονες έδιναν λύση στο θέμα αυτό αλλά η μελέτη εκείνη καταχωνιάστηκε…

-Πάντως για να σας δώσουμε μια επιπλέον πληροφορία, αναφέρουμε ότι τότε που άνοιγαν τον δρόμο προς το σπήλαιο, είχε απαγορευτεί στα συνεργεία να χρησιμοποιήσουν εκρηκτικά υλικά και βαριά μηχανήματα, για να μην υπάρξουν προβλήματα στο σπήλαιο από τους κραδασμούς.

-Παρόλα αυτά οι μελέτες συνεχίζονται και ακούμε μεγαλεπήβολα οράματα για την αξιοποίηση του χωρίς όμως τελικά να προχωρά τίποτα.

-Μήπως τελικά τα βλέπουμε εμείς όλα ανάποδα και όχι οι νυχτερίδες που συνήθισαν σε αυτή την στάση;