Μικροκομοτηναίικα 04-03-2023

Ούτε πέντε ημέρες δεν συμπληρώθηκαν από τα μεγάλα συλλαλητήρια και ένα πέπλο σιωπής φαίνεται υπάρχει στα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια. Που αντί να ερμηνεύουν που οφείλεται αυτό και το αίσθημα αλληλεγγύης και συμπαράστασης που έχει ο Έλληνας και αγωνίζεται μαζικά και συλλογικά, εστιάζουν περισσότερο στο πολιτικό παιχνίδι της προανακριτικής επιτροπής, την πρόταση μομφής και στα επεισόδια.
Έπαιζαν κατά κόρον και επί ώρες μάλιστα την ημέρα των συλλαλητηρίων τα έκτροπα και τα γεγονότα από ομάδες κουκουλοφόρων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Τους γιαλαντζί επαναστάτες που εκμεταλλεύονται καταστάσεις και νομίζουν ότι θα ρίξουν το σύστημα με μερικές μολότοφ και πέτρες. Για να αμαυρώσουν και το νόημα των συλλαλητηρίων. Αλλά δεν το κατάφεραν.
Γιατί το γεγονός και η ουσία είναι ότι εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, ακόμα και με τα μικρά παιδιά τους, έδωσαν ένα βροντερό παρόν ειρηνικά για να έχουν ένα καλύτερο και ασφαλές αύριο, στηρίζοντας τις οικογένειες των θυμάτων. Όχι για να βλέπουν τα πλάνα της καταστροφής και οδομαχίες, που δεν ήταν και το κεντρικό θέμα της ημέρας.
Η συζήτηση βέβαια περί σύστασης ή μη προανακριτικής επιτροπής για να εξετάσει μόνο τις πολιτικές ευθύνες Τριαντόπουλου διεξάγεται καθαρά με τη λογική της πολιτικής εκμετάλλευσης, όπως και η πρόταση μομφής που ετοιμάζεται από τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Και στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η προσπάθεια για νέο συλλαλητήριο από φορείς και σωματεία την ερχόμενη Παρασκευή. Εκτιμώντας κάποιοι ότι εκατομμύρια πολίτες θα βρίσκονται κάθε λίγο και λιγάκι στους δρόμους για να ξαναδώσουν ένα μήνυμα που τους συμφέρει. Όταν το έχουν δώσει ήδη τόσο δυναμικά και μαζικά.

Το επισημάνομαι πολλές φορές από τη στήλη βέβαια ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα υπάρχουν και στη Ροδόπη πολλές αγοροπωλησίες και ενοικιάσεις σπιτιών, αλλά και κάποιων επιχειρηματικών πρωτοβουλιών, κυρίως από Βούλγαρους.
Κι όχι μόνο σε παραθαλάσσιους οικισμούς που εκεί το πρόβλημα έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, αλλά και σε χωριά που βρίσκονται ακόμα και κοντά στην Κομοτηνή, όταν βρίσκουν καλύτερες προσφορές.
Σπίτια βέβαια τα οποία αγοράζουν σε χαμηλές τιμές και τα υπενοικιάζουν σε συντοπίτες τους με αδιαφανείς διαδικασίες και χωρίς αποδείξεις, αλλά συγχρόνως κάνουν και τις διακοπές τους, ή δραστηριοποιούνται και επαγγελματικά στην περιοχή μας.
Στα ψιλά γράμματα όμως πέρασε και η επισήμανση του δημάρχου Αλεξανδρούπολης στο οικονομικό forum πριν από μία εβδομάδα, που κατήγγειλε ευθέως ότι υπάρχει ένας αθόρυβος εποικισμός του Έβρου από Βούλγαρους, αλλά και από τουρκικές εταιρίες.
Εταιρίες που με την έκδοση ενός ΑΦΜ και με κόστος περίπου 10-15.000 ευρώ, αγοράζουν παρατημένες κατοικίες στα χωριά του Έβρου, που μετατρέπονται σε εταιρείες τουρκικών κεφαλαίων και συμφερόντων με βάση την εμπορική νομοθεσία, αφού εγγράφονται στο επιμελητήριο.
Και με αυτόν τον τρόπο δεν χρειάζεται πλέον η ειδική άδεια που απαιτείται για τα φυσικά πρόσωπα, ιδιαίτερα σε αγοραπωλησίες ακινήτων τα οποία αφορούν τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και τις ακριτικές μας περιοχές, κυρίως για εθνικούς λόγους.
Μήπως θα πρέπει να ευαισθητοποιηθεί περισσότερο η ελληνική πολιτεία φυσικά, να μην εθελοτυφλεί και να δει το θέμα αυτό πιο ζεστά, αφού ήδη ο δήμαρχος εξέφρασε και τον προβληματισμό του ότι σε λίγο όσοι Τούρκοι εποικίσουν, ονόματι της θρησκευτικής ελευθερίας θα ζητούν να κτίσουν και τζαμιά δίπλα στις ερειπωμένες εκκλησίες μας;
Μουσουλμανική μειονότητα δεν είχαμε μεγάλη στον ακριτικό Έβρο, πλην κάποιων Ρομά, θα έρθουν τώρα να προστεθούν και ομόθρησκοι τους Τούρκοι, που δραστηριοποιούνται επαγγελματικά κοντά στο ποτάμι, ενώ εγείρονται πολλοί προβληματισμοί;

Σκηνές απείρου κάλλους εκτυλίχθηκαν στο Λευκό Οίκο σε δημόσια θέα και παγκόσμια μάλιστα προβολή. Και είδαν όλοι τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ να προπηλακίζει λεκτικά και να ξεφτιλίζει τον πρόεδρο της Ουκρανίας, καταφέρνοντας εναντίον του με τόσο απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς.
Τον θεώρησε μάλιστα και υπεύθυνο, ότι εν ολίγοις αυτός ξεκίνησε τον πόλεμο και δεν θέλει την ειρήνη, χωρίς να αναφέρει ούτε μία λέξη εναντίον του Βλαντιμίρ Πούτιν, θαρρείς και δεν υπάρχει εισβολή και κατοχή της Ρωσίας σε μια ξένη χώρα.
Και έπεσαν όλοι από τα σύννεφα υποτίθεται για αυτό το διπλωματικό σόου, ενώ πολλοί ηγέτες γνωρίζουν καλά ότι με παρόμοιο στυλ διεξάγονται πολλές συμφωνίες κεκλεισμένων των θυρών. Γνωρίζουν και οι δικοί μας ηγέτες στην εποχή που υπέγραφαν τα μνημόνια.
Πέραν όμως όλων αυτών για να γίνουν κατανοητά κάποια πράγματα, τα βασικά χαρακτηριστικά της κατάστασης για να βγάλουν όλοι και τα σωστά συμπεράσματα, με τις κόντρες, τις κινήσεις, αλλά και τις αποφάσεις, συνοψίζονται σε κάποια δεδομένα και παραδοχές.
Στην Ουκρανία έχουμε εισβολή και κατοχή ενός ξένου κράτους όπως είναι η Ρωσία. Όπως ακριβώς έχει γίνει και για τα Κατεχόμενα της Κύπρου από την Τουρκία. Άρα όσοι αποδέχονται τη λογική Τραμπ και επιχαίρονται για αυτό, ακόμα και πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα, νομιμοποιούν με τον τρόπο τους και την Τουρκία, που αμφισβητεί τα σύνορα και εισβάλλει σε ξένα κράτη.
Επίσης θα πρέπει να επισημάνουμε και την υποκριτική στάση των Ευρωπαίων, που βιάστηκαν να αγκαλιάσουν τον Ζελένσκι μετά την κόντρα με τον Τραμπ, χωρίς να του θέτουν τους δικούς τους όρους. Άλλο μια χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο και άλλο ο ηγέτης της, που αποδεικνύεται μάλλον ανεπαρκής και ίσως επικίνδυνος.

Η υποκρισία των Ευρωπαίων έγκειται και στο γεγονός ότι υποσχέθηκαν άμεσα οικονομική και στρατιωτική βοήθεια και η Φον ντερ Λάιεν εξήγγειλε συγχρόνως και αύξηση των αμυντικών δαπανών στην Ευρώπη χωρίς τη δαμόκλεια σπάθη της δημοσιονομικής προσαρμογής στα 800 δις ευρώ, ενώ κωφεύουν εδώ και χρόνια στο αίτημα της χώρας μας για τη δημιουργία ενός ευρωστρατού.
Αν όμως η χώρα μας λόγου χάριν απειληθεί άμεσα από την Τουρκία, ως μέλος της μεγάλης οικογένειας της ΕΕ θα σπεύσουν με τον ίδιο ζήλο για να προσφέρουν τη βοήθεια και τη συμπαράστασή τους σε αυτό το επίπεδο;
Και ως σύμμαχοι γιατί κάλεσαν την Τουρκία συμμετέχει στη σύνοδο που πραγματοποιήθηκε προχθές στη Βρετανία για το Ουκρανικό ζήτημα, αναβαθμίζοντας με αυτόν τον τρόπο το διπλωματικό ρόλο του Ταγήπ Ερντογάν;
Που περιχαρής από προχθές δηλώνει επίσημα ότι «η ασφάλεια της Ευρώπης δίχως στην Τουρκία είναι αδιανόητη»; Επιθυμούν δηλαδή και συμφωνούν οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι μας να ενταχθεί και η Τουρκία στο σχεδιασμό της ευρωπαϊκής ασφάλειας, που δεν είναι καν μέλος της;
Η αποδεικνύουν το πόσο εξαρτημένοι είναι τραπεζικά, οικονομικά, επιχειρηματικά και με εξοπλιστικά προγράμματα ακόμα στη γείτονα χώρα μας, με συναλλαγές που κυμαίνονται σε πάνω από 70 δις ευρώ για κάθε χώρα, όπως είναι η Γερμανία, η Ισπανία, η Γαλλία και η Ιταλία; Και άρα προσπαθούν να προστατέψουν τα συμφέροντά τους;
Με τον αναβαθμισμένο όμως διπλωματικά το ρόλο της Τουρκίας στην Ευρώπη, τις καλές σχέσεις του Ταγήπ Ερντογάν με ΗΠΑ και Ρωσία, άραγε δεν δημιουργούν ένα άκρως αρνητικό σκηνικό για τη χώρα μας, που στήριξε όλες τις επιλογές τους από την αρχή και πλήρωσε ακριβά το τίμημα;