Μικροκομοτηναίικα 24-04-2025

Οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού από την προηγούμενη προεκλογική περίοδο περί άμεσης εφαρμογής του μεταφορικού ισοδύναμου σε βιομηχανικές μονάδες της Θράκης, τελικά μετατράπηκαν μόνο για την εξυπηρέτηση ορισμένων εργοστασίων του νομού Έβρου και όχι της Ροδόπης και της Ξάνθης.
Το μεταφορικό ισοδύναμο όμως για τη Θράκη θα έπρεπε να δοθεί όχι με αποκλεισμούς, αλλά σύμφωνα με τα πρότυπα των νησιών, αφού η περιφέρεια μας αντιμετωπίζει πολύ πιο μεγαλύτερα προβλήματα, με την απουσία σιδηροδρομικού δικτύου, με υποβαθμισμένα λιμάνια και με ένα πολύ μεγάλο κόστος μεταφοράς μέσω των οδικών αξόνων και της Εγνατίας και επιβαρύνεται και με ένα πλήθος διοδίων.
Όλα αυτά δημιουργούν ασφυκτικές συνθήκες ενός αθέμιτου ανταγωνισμού από επιχειρήσεις που λειτουργούν δίπλα στο κέντρο με οργανωμένα λιμάνια. Και δεν θα έπρεπε για τη Θράκη να εστιάζεται μόνο στις ακτοπλοϊκές μεταφορές.
Και τελικά συνομιλώντας με επιχειρηματίες της περιοχής μας πληροφορούμαστε ότι οι ωφελούμενοι μετρώνται στα δάκτυλα τους ενός χεριού. Τρεις εταιρίες του Έβρου και άλλες τόσες στη Ροδόπη που αποκλείστηκε. Επί δικαίω το ΕΒΕΡ θέλει να σηκώσει ψηλά το ζήτημα αυτό όπως μας ανέφερε ο πρόεδρος.
Προς το παρόν βέβαια όπως όλες οι εξαγγελίες ψάχνει να βρουν το δικό της βηματισμό, αφού όπως γνωρίζουμε ακόμα δεν ορίστηκε και με ποιο καράβι θα γίνονται αυτές οι μεταφορές, που θα περιλαμβάνει και το μεταφορικό ισοδύναμο, για να ενισχύσει όσους μεταφέρουν προϊόντα.
Όταν εξαγγέλλονταν όμως έδινε την εντύπωση ότι σχεδόν όλες οι επιχειρήσεις της Θράκης θα ωφελούνταν στο μεταφορικό τους κόστος, ενώ στο τέλος αυτό καταλήγει σε ελάχιστους που μπορούν να ωφεληθούν. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση μόνο ο νομός Έβρου.
Προφανώς δεν είχε κάτι τέτοιο στο μυαλό του ο πρωθυπουργός όταν το υπόσχονταν. Μήπως χάθηκαν στη μετάφραση οι αρμόδιοι υπουργοί; Και τόσο δύσκολο είναι να βρουν ένα καράβι ακόμα;

Αρκεί όμως για την ακριτική Θράκη ένα έστω κουτσουρεμένο μεταφορικό ισοδύναμο που περιλαμβάνει μόνο ακτοπλοϊκές μεταφορές, όταν οδικώς με φορτηγά μεταφέρονται πολλά άλλα προϊόντα στην πρωτεύουσα για εξαγωγές, μέσω των οργανωμένων λιμανιών;
Πόσο μεγαλύτερο κόστος μεταφορικό κόστος επιβαρύνεται μια εταιρία της Θράκης σε σχέση με αυτές που έχουν έδρα κοντά στα μεγάλα αστικά κέντρα και λιμάνια; Αλλά για την ενίσχυση του κόστους των οδικών μεταφορών ούτε κατά διάνοια το συζητάνε επικαλούμενοι ζητήματα ανταγωνισμού.
Συνεπώς οι ακριτικές επιχειρήσεις έχουν να αντιπαλέψουν ένα πολύ μεγάλο και μη επιδοτούμενο μεταφορικό κόστος. Αγνοούν δηλαδή τις ακριτικές περιοχές που βρίσκονται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τα κέντρα, δημιουργώντας ουσιαστικά οι ίδιοι συνθήκες αθέμιτου εσωτερικού ανταγωνισμού για τις επιχειρήσεις της Θράκης.
Αλλιώς εξαγγέλλονται πολλά ευεργετικά μέτρα, τροποποιούνται και μπαίνουν κριτήρια και διαφορετικά εφαρμόζονται στο τέλος. Όπως έγινε και με τον προηγούμενο αναπτυξιακό νόμο, που εφαρμόστηκε με διαφορετικό τρόπο σε κάθε νομό της Θράκης και έδωσε και περισσότερα προνόμια και σε άλλες περιοχές πανελλαδικά.
Μήπως τώρα που είναι σε διαβούλευση ο νέος αναπτυξιακός νόμος θα πρέπει να διεκδικήσουν όλοι από κοινού, βουλευτές, περιφέρεια, δήμοι και επιμελητήρια, ώστε να πετύχουν περισσότερα πράγματα για την επιχειρηματικότητα στην περιοχή μας;
Και μήπως θα πρέπει πιέσουν για να ενεργοποιηθούν και τα πορίσματα της Διακομματικής Επιτροπής για την επιχειρηματικότητα, που ήδη υπάρχουν οι προτάσεις και η δέσμευση τους ότι θα εφαρμοστούν στη Θράκη; Αλλιώς θα κοντράρουν σε επίπεδο νομών της Θράκης για το ποιος ευνοείται παραπάνω.

Το πόσο στρεβλό είναι το σύστημα ελέγχου των τιμών των καυσίμων και τον τρόπο που λειτουργούν τα μεγάλα διυλιστήρια αποδεικνύεται ξεκάθαρα τις τελευταίες ημέρες, που οι τιμές διεθνώς έχουν πέσει κατακόρυφα. Και ενώ θα έπρεπε ήδη να πουλιέται η βενζίνη στο 1,5 ευρώ, αυτή μάλλον κατεβαίνει με το σταγονόμετρο.
Ρίχνουν τις τιμές λεπτό προς λεπτό, όταν έχει πάρει την κατρακύλα κυριολεκτικά ή χονδρική τιμή παγκόσμια. Και μάλιστα δημιουργείται για άλλη μία φορά εκείνο το αισχρό φαινόμενο όταν πέφτουν οι τιμές να καθυστερούν ασύστολα να τις κατεβάσουν, επικαλούμενοι τα παλιά αποθέματα και τον υψηλό ειδικό φόρο κατανάλωσης.
Όταν όμως αυξάνονται οι τιμές έστω και για ένα, ή δύο λεπτά διεθνώς, τότε κάνουν τις αυξήσεις τους στην λιανική την επομένη ημέρα, γιατί μάλλον ως δια μαγείας υποτίθεται ότι δεν έχουν αποθέματα. Αλήθεια οι περιβόητοι έλεγχοι από το κράτος δεν γίνονται;
Δεν πρέπει να επέμβει η πολιτεία για να επιβάλει τους κανόνες και την τάξη, αλλά και να κάνει αυστηρούς ελέγχους και να επιβάλει τσουχτερά πρόστιμα σε όσους αισχροκερδούν;
Κι όταν υποτίθεται ότι όλα αυτά ελέγχονται ηλεκτρονικά και ότι η επάρκεια που διαθέτει σε καύσιμα μία χώρα περιλαμβάνει το χρονικό διάστημα τουλάχιστον 120 ημερών, τότε είναι ξεκάθαρο το κερδοσκοπικό παιχνίδι.

Μήπως όμως αυτά τα κερδοσκοπικά παιχνίδια τελικά εκτός από τα συμφέροντα κάποιων μεγάλων ομίλων εξυπηρετούν και συμφέρουν και το ίδιο το κράτος; Που όσο πιο υψηλή είναι η τιμή των καυσίμων τόσο περισσότερα δημόσια έσοδα έχει;
Και με δεδομένο ότι η χώρα μας έχει επιβάλλει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό στον ειδικό φόρο κατανάλωσης, το διπλό από αυτό των χωρών της ΕΕ, μήπως το παιχνίδι αυτό συμφέρει; Μήπως δεν είναι τίποτα τυχαίο όταν γεμίζουν τόσο εύκολα τα δημόσια ταμεία;
Να μην αναφερθούμε βέβαια και στη Ροδόπη, γιατί ο αθέμιτος ανταγωνισμός με την Βουλγαρία με τη βενζίνη να πουλιέται στο 1,30 ευρώ, οδηγεί πολλούς επαγγελματίες στο λουκέτο. Και όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας θα φουλάρουν τα αυτοκίνητά τους στη γειτονική χώρα.
Όχι βέβαια ότι επικροτούμε τέτοιες συμπεριφορές αρκετών συμπολιτών μας που το κάνουν για λόγους οικονομίας προφανώς, αλλά το αποτέλεσμα είναι να πλήττεται η τοπική μας οικονομία.
Είναι όμως και οι ίδιοι οι οποίοι πολλές φορές γκρινιάζουν και ασκούν κριτική για την ακρίβεια, τους χαμηλούς μισθούς και ότι τα παιδιά τους δεν βρίσκουν δουλειά στον τόπο τους. Αλλά προφανώς με τη λογική που λειτουργούν τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα και όχι καλύτερα.
Αν λοιπόν η κυρίως ευθύνη για την τιμολογιακή πολιτική των καυσίμων βαρύνει την κεντρική πολιτεία, κατά πολύ μεγάλο βαθμό θα πρέπει να κατανοήσουν ότι και οι ίδιοι έχουν τις δικές τους ευθύνες που δεν στηρίζουν την τοπική αγορά. Γιατί φυσικά στη Βουλγαρία δεν πηγαίνουν μόνο για να γεμίσουν τα ντεπόζιτά τους βενζίνη, αλλά και για να αγοράσουν πλήθος άλλων προϊόντων.