Μικροκομοτηναίικα 28-03-2025

Το ότι υπάρχει ένα ρευστό πολιτικό τοπίο στη σκιά του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών, είναι ένα γεγονός το οποίο αποτυπώνεται στις περισσότερες πλέον δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών. Αν και οι δημοσκοπήσεις δεν είναι κάλπες, αλλά ούτε και εκλογές. Αποτυπώνουν βέβαια τη διάθεση και την προτίμηση των πολιτών μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο στα κόμματα, την απογοήτευση και τους προβληματισμούς τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει όταν θα έρθει η ώρα της τελικής απόφασης ότι θα λειτουργήσουν με τον ίδιο τρόπο.
Παρόλα αυτά όμως δείχνουν κάποια εμφανή σημάδια και κυρίως στέλνουν μηνύματα στα κόμματα για να αναπροσαρμόσουν τις πολιτικές τους. Διαφαίνεται όμως στις περισσότερες δημοσκοπήσεις, ότι η Νέα Δημοκρατία παρά την πτώση από το ποσοστά των προηγούμενων εκλογών, συνεχίζει να διατηρεί άνετα την πρώτη θέση.
Και με μεγάλη μάλιστα διαφορά από την δεύτερο κόμμα, παρόλο που δέχεται σχεδόν ανηλεή επικοινωνιακή επίθεση από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, για το θέμα της συγκάλυψης των Τεμπών, όπως την καταλογίζουν.
Γνωρίζουν πλέον πολύ καλά στην κυβέρνηση από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, ότι με τέτοια ποσοστά, έστω και αν ανέβουν μελλοντικά όπως εκτιμούν και υπολογίζουν από τις διορθωτικές κινήσεις που θα κάνουν, δεν μπορεί η ΝΔ να καταφέρει την πολυπόθητη αυτοδυναμία για τις επόμενες εθνικές εκλογές.
Αυτό που δείχνουν όμως οι δημοσκοπήσεις είναι ότι την πτώση αυτή των ποσοστών της ΝΔ δεν την καρπώνονται οι δύο άλλοι ισχυροί πόλοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Χάνει δηλαδή η κυβέρνηση, αλλά συγχρόνως χάνουν και οι αντιπολιτεύσεις.
Επίσης μέσα σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο και ρευστό παγκόσμια γεωπολιτικό τοπίο, με την Ευρώπη να ταλανίζεται, την άνοδο στην εξουσία του Ντόναλντ Τραμπ και συνέχεια των πολέμων, αλλά και της επιθετικότητας της Τουρκίας, οι πολίτες γέρνουν σε αυτούς που υπόσχονται σοβαρότητα, ομαλότητα, σταθερότητα και κανονικότητα. Που μάλλον αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι τα εκφράζει η κυβέρνηση.

Το κόμμα όμως που αντιμετωπίζει μεγαλύτερο πρόβλημα δημοσκοπικά τελευταία είναι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, αν και χάρηκαν πρόσφατα οι σύντροφοι γιατί στις αρχικές δημοσκοπήσεις άγγιζαν και το 20% και περιχαρείς ορέγονταν και ονειρεύονταν την εξουσία στις επόμενες εθνικές εκλογές.
Τα θαύματα όμως λίγο κρατούν και φαίνεται ότι απανωτά λάθη της πολιτικής Ανδρουλάκη που συντάχθηκε στην ίδια γραμμή αντιπολιτευτικής κριτικής για τα Τέμπη, με τις απόψεις μικρότερων κομμάτων συνήθως πιο ακραίες, έφεραν το πρώτο δημοσκοπικό πλήγμα στην παράταξη.
Απογοήτευσε εν ολίγοις πολλούς από τον κεντρώο χώρο που ήθελαν να στηρίξουν το κόμμα και περίμεναν μεγαλύτερη σοβαρότητα και υπευθυνότητα από ένα εν δυνάμει κόμμα εξουσίας, αλλά και ένα πιο ξεκάθαρο ιδεολογικό πλαίσιο προσέγγισης τέτοιων ζητημάτων.
Το δεύτερο λάθος που μπορεί να καταλογίσει κάποιος στην ηγεσία του κόμματος η μη ξεκάθαρη τοποθέτηση του προέδρου με ποιον θα συνεργαστεί για να κυβερνήσουν, αφού αποκλείει κάθε ενδεχόμενο συγκυβέρνησης με τη ΝΔ. Ενώ κάποια στελέχη του άφησαν να εννοηθεί ότι ενδεχομένως μπορούν να υπάρξουν συνεργασίες με Κασσελάκη και Κωνσταντοπούλου.
Αυτό τελικά ήταν και η Αχίλλειος πτέρνα για να τον οδηγήσει σε μεγαλύτερη δημοσκοπική πτώση. Γιατί ένα κόμμα εξουσίας είναι ξεκάθαρο ότι όσες προσπάθειες και αν κάνει, δεν μπορεί να συναγωνιστεί σε λαϊκισμό και δημαγωγία τα μικρά κόμματα.
Που είναι οι πιο γνήσιοι εκφραστές της σχολής, ότι ιδεολογία μας είναι αυτό που θέλει να ακούσει ο κόσμος και αυτό που αρέσει στους πολίτες και όχι τελικά αν θα μπορέσουν όλα αυτά να τα υλοποιήσουν. Επιθυμούν να είναι αρεστά και όχι χρήσιμα γιατί αυτό τους ανοίγει την πόρτα για το κοινοβούλιο.
Και η συνεχιζόμενη όμως πτώση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ήδη έδωσε και τα πρώτα σημάδια δημόσιας αμφισβήτησης του προέδρου και εσωστρέφειας και κάποιοι επιθυμούν να διαγραφούν από το κόμμα. Ακόμα ακούγονται και σενάρια δημιουργίας και νέου πολιτικού φορέα, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση και γίνει μη αναστρέψιμη.

Κυριολεκτικά όμως η έκπληξη των δημοσκοπήσεων είναι το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, που έρχεται δεύτερο και εκφράζει με καλύτερο τρόπο πολλές αντισυστημικές δυνάμεις με τις παλιές θεωρίες επιστροφής στη δραχμή που ίσως το ξέχασαν οι περισσότεροι, σκληρής γλώσσας και καταλογισμού ευθυνών χωρίς δίκη στα κυβερνητικά στελέχη για το θέμα των Τεμπών.
Εξάλλου φαίνεται ξεκάθαρα ότι δημοσκοπικά την στηρίζουν και πολλοί που δεν πηγαίνουν στις κάλπες να ψηφίσουν, αλλά νιώθουν ότι βρήκαν στο πρόσωπό της και στην ιδεολογία της ότι ακραίο μπορεί να εκφράσει ένα γνήσιο αντισυστημικό κόμμα, που τα βάζει με όλους και με όλα.
Μια μεγάλη μερίδα όμως υποστηρικτών της είναι και οι αγανακτισμένοι από την κυβερνητική διαχείριση στο θέμα των Τεμπών, αφού και η πλειοψηφία των Ελλήνων πιστεύει ότι τελικά έγινε συγκάλυψη και ότι στο τέλος δεν θα την πληρώσει κανείς πολιτικός, αλλά μόνο υπηρεσιακοί υπάλληλοι.
Οπότε εύκολα δηλώνουν τη στήριξή τους στη Ζωή Κωνσταντοπούλου, που δείχνει να ξεχωρίζει σε δυναμικότητα έναντι του Στέφανου Κασσελάκη, του Σωκράτη Φάμελλου και του Αλέξη Χαρίτση, ως πιο γνήσια εκφραστής της οργής, της αγανάκτησης αλλά και του θυμού των πολιτών.
Θα μπορέσει όμως η Ζωή Κωνσταντοπούλου να κρατηθεί σε αυτά τα επίπεδα και μάλιστα ως δεύτερο κόμμα και να είναι η βασική αντίπαλος του Κυριάκου Μητσοτάκης στις επόμενες εθνικές εκλογές; Η θα ξεφουσκώσει μόλις περάσει σε δεύτερο πλάνο το θέμα των Τεμπών;

Ακόμα κανείς δεν μπορεί να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα και να έχει μία σωστή εκτίμηση, αφού ούτε η κυβέρνηση έχει βρει ακόμα το βηματισμό της με τον πρόσφατο ανασχηματισμό και η πολιτική κατάσταση είναι τόσο ασταθής.
Και φυσικά τα νομοσχέδια τα οποία βέβαια θα καταθέσει και τα μέτρα που θα ανακοινώσει όπως λόγου χάριν τις αυξήσεις στον κατώτατο μισθό και των δημοσίων υπαλλήλων, θα πρέπει να κριθούν στην πράξη.
Και άλλα παρόμοια με αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που θα αποδεικνύουν αν τελικά έλαβαν το μήνυμα από το λαό και από τα μεγάλα συλλαλητήριο, ώστε να κερδίσουν και τα χαμένα δημοσκοπικά ποσοστά.
Και φυσικά απομένουν άλλα δύο χρόνια ακόμα μέχρι τις εκλογές, που πολλά θα κριθούν και από τη γενικότερη διπλωματική και γεωστρατηγική κατάσταση, αλλά και από τις ενδεχόμενες εντάσεις που υπάρχουν στην περιοχή μας.
Καταλυτικός παράγοντας και οι νέες διπλωματικές συνεργασίες, σχέσεις, ή ενδεχομένως και προβλήματα που θα προκύψουν με τις ΗΠΑ υπό την ηγεσία του Ντόναλντ Τραμπ, αφού δεν υπάρχει ακόμα κανένα φως στον ορίζοντα. Και φυσικά με την αναβάθμιση ή μη του ρόλου της Τουρκίας.
Αναφορικά όμως και με τα άλλα κόμματα που δεν αναφέραμε, βλέπουμε ότι η δυναμική της Ελληνικής Λύσης έχει υποστεί δημοσκοπική κάμψη και όλα κινούνται σε ποσοστά κάτω του 10%. Καθηλωμένα και τα κόμματα των Λατινοπούλου, Νατσιού, Χαρίτση και Βαρουφάκη.
Που αυτό σημαίνει ότι κάποια στιγμή ορισμένοι που εκφράζονταν στηρίζοντας τα κόμματα αυτά, αν δεν μπορέσουν να ξεπεράσουν εύκολα το σκόπελο της εισόδου ή μη στη βουλή, θα μετακινηθούν στα εν δυνάμει κόμματα εξουσίας στην αντιπολίτευση, αλλά ακόμα και στη ΝΔ.