Για τα 50 χρόνια ΠΑΣΟΚ

Γράφτηκαν όλα. Αληθή και fake. Από ανθρώπους που τίμησαν τις αξίες του και τις αρχές του στηρίζοντας και υπηρετώντας τη χώρα, από αντιπάλους που διαφωνούν ιδεολογικά, από γυρολόγους που το ανακάλυψαν όταν ξέμειναν από στασίδι εξουσίας, από συστηματικούς και κατ’ επάγγελμα διαστρεβλωτές, ακόμη κι από στελέχη του που μέσα στην πορεία της εξουσίας τους αποδείχθηκαν διεφθαρμένα.

Αγαπήθηκε και μισήθηκε γιατί απλούστατα ήταν πάντα το πιο ενδιαφέρον και ελκυστικό κομμάτι του πολιτικού σκηνικού της χώρας. Και παραμένει έτσι, ανεξαρτήτως πρίσματος και οπτικής. Το σίγουρο είναι όμως ένα. Και δεν το αλλάζει καμία πένα. Έδωσε ελπίδα και πρόσωπο στους «μη προνομιούχους» της κοινωνίας, έκανε διαχρονικά -ακόμη και στα πέτρινα χρόνια- τις μεγαλύτερες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις στη χώρα, πήρε μόνο του το πολιτικό κόστος στις πιο δύσκολες εποχές. Ακόμη και σήμερα, που οι δεξιές και «αριστερές» ψευδαισθήσεις καταρρέουν, αποτελεί όαση σοβαρότητας και κυβερνητικής προοπτικής για τον τόπο. Στην επέτειο των 50 χρόνων, η διαδικασία των εσωκομματικών εκλογών του αποδεικνύει τη μοναδικότητά του ως πόλου ελπίδας, μέσα σε ένα σαθρό πολιτικό σύστημα. Κι αυτό εξάλλου πρέπει να είναι το μοναδικό μέλημα των υποψηφίων προέδρων του.

Είμαι περήφανος που είμαι σταθερά μέρος της ιστορίας του ΠΑΣΟΚ, της σταθερά κύριας έκφρασης της προοδευτικής πλευράς της πολιτικής μας ιστορίας.