Ξανά μαζί μετά από εικοσιπέντε χρόνια

Μετά από 25 χρόνια βρέθηκαν μαζί, όχι στις σχολικές αίθουσες αλλά σε ένα μικρό αντάμωμα, οι παλιοί μαθητές του 8ου δημοτικού σχολείου Κομοτηνής. Συζητήσεις, αναμνήσεις, γέλια και πολλά-πολλά νέα, όλα αυτά συνέβησαν στο ...ριγιούνιον μαθητών αλλά και δασκάλων, με όλους να συμφωνούν η συνάντηση να ξανασυμβεί κάποια στιγμή στο μέλλον!

Ο καθένας μπορεί να έχει χαράξει το δικό του δρόμο, τους ενώνουν όμως οι κοινές καταβολές, το ίδιο σχολείο, ο διευθυντής τους Βασίλης Πετανίδης και η τότε δασκάλα τους Δέσποινα Δημάδη. Μέχρι κι αυτοί χάραξαν δικό τους δρόμο, ο πρώτος με πολυετή πορεία στην πολιτική, η δεύτερη με μακροχρόνια πορεία στη δημόσια εκπαίδευση. 

"Είναι μέγιστη τιμή για όλους μας που πραγματοποιήσαμε αυτή τη συνάντηση μετά από τόσα χρόνια και είμαι πολύ χαρούμενος διότι παρά τις δυσκολίες της εποχής, καταφέραμε να βρεθούμε και πάλι όλοι μαζί όπως πρώτα", μας λέει γι' αυτή τη συνάντηση ζωής ο τότε μαθητής Βασίλης Κωνσταντινίδης, ο οποίος δεν κρύβει πως το εγχείρημα στην αρχή έμοιαζε "ακατόρθωτο διότι δεν μένουν όλοι στην πόλη μας".

Παρόλα αυτά, η περίοδος των διακοπών και οι άδειες από το εργασιακό περιβάλλον, αποτέλεσαν την ιδανική ευκαιρία για την επανασύνδεση. "Είχαμε μία πίκρα που δε μπορούσαμε να βρεθούμε, αλλά σιγά-σιγά βρεθήκαμε κάποιοι μέσα από το facebook και συζητούσαμε πολύ καιρό γι' αυτή την ιδέα. Στη συνέχεια κάναμε μεγάλο κόπο να τους μαζέψουμε όλους, πήραμε τηλέφωνα, στείλαμε μηνύματα, πήγαμε σε χωριά, προκειμένου να μαζευτούμε. 

Πιο δύσκολα από όλους βρήκαμε τον δάσκαλό μας, αλλά τελικά τα καταφέραμε και συγκεντρωθήκαμε. Αποφασίσαμε μάλιστα να ξαναβρεθούμε στο μέλλον κάποια στιγμή, ώστε να μην χαθούμε", αφηγείται ο κος Κωνσταντινίδης, που χάρηκε βλέποντας φίλους και δασκάλους όλους μαζί να θυμούνται τα παλιά. "Αυτή την φορά συναντηθήκαμε με ανάμεικτα συναισθήματα, αυτά του τότε αλλά και τα συναισθήματα του τώρα", διαπιστώνει.

Ο ίδιος άλλωστε νοσταλγεί αυτά τα χρόνια, της αθωότητας και της ξεγνοιασιάς: "Τα παιδικά μας χρόνια και οι αναμνήσεις από αυτή την ευαίσθητη ηλικία είναι κάτι που δεν πρέπει να αφήνουμε στην άκρη του μυαλού μας παρασυρμένοι από την καθημερινότητα. Γι' αυτό αυτή η συνάντηση είναι ένας δεσμός, είναι μια υπόσχεση ότι θα βρεθούμε ξανά στο μέλλον".

Οι μαθητές δεν παρέλειψαν να βγάλουν και αναμνηστικές φωτογραφίες τις οποίες μας χαρά μας έδωσαν, ενώ η συγκινητική αυτή βραδιά πλαισιώνονταν, εκτός από τη γλυκόπικρη γεύση του παρελθόντος, και από ...νόστιμους μεζέδες.