Ξεκίνησε να αγιογραφεί στα 76 της χρόνια

Παρακινούμενη από την βαθιά πίστη της, έχοντας πάντα ως όνειρο να ασχοληθεί με την αγιογραφία, δεν κοίταξε τα χρόνια. Έπιασε πινέλα, έμαθε τους κανόνες, και ξεκίνησε. Στα 76 της χρόνια η Μαρία Μαρίνου βάλθηκε να γίνει αγιογράφος και το έργο της "Προφήτης Ηλίας" αποδεικνύει ότι τα έχει καταφέρει περίφημα.

Την συναντάμε στην έκθεση των εργαστηρίων του συλλόγου Καλλιτεχνών Ροδόπης "Αθηνίων", μαζί με την δασκάλα της αγιογράφο Βιβή Βαρβατσούλη, στο δωμάτιο όπου εκθέτονταν οι εικόνες από τους περίπου 14 μαθητές του τμήματος αγιογραφίας του συλλόγου. 

"Ξεκίνησα στα 76 μου χρόνια, δηλαδή πριν από έναν χρόνο, εδώ στον σύλλογο με την Βιβή", θα μας πει η αγιογράφος, η οποία θα αποδώσει την ενασχόλησή της με την αγιογραφία κυρίως στην πίστη της: "Αγαπώ πολύ την αγιογραφία. Πάντα έβλεπα εικόνες και ήθελα να ασχοληθώ με την τέχνη αυτή. Έχω σταθερό χέρι, καλό μάτι, αλλά πάνω από όλα αγάπη, προσευχή, προσοχή και υπομονή". 

Την ενημέρωσε η κόρη της ότι στον σύλλογο καλλιτεχνών λειτουργεί τμήμα αγιογραφίας και δεν το πολυσκέφτηκε, μιας που χρόνια ήθελε να ασχοληθεί με την αγιογραφία. Στην έκθεση μας δείχνει το τρίτο έργο που έχει ολοκληρώσει, τον Προφήτη Ηλία, ο οποίος "είναι σε σπηλιά και τρέφεται από το γεράκι και κοιτάει το πουλί που θα του δώσει την τροφή του". Μέσα στην έναν χρόνο, η κα Μαρίνου έχει φτιάξει μία πολύ όμορφη εικόνα, βάσει των κανόνων που διέπουν αυτή την τέχνη, γιατί όπως μας ενημερώνει "η αγιογραφία έχει κανόνες και δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτούς. Δεν είναι απλή ζωγραφική. Πρέπει να γνωρίζεις και να ακολουθείς κανόνες όπως το φώτισμα, η έκφραση, ο χρυσός κι όλα". Και πάνω από όλα όπως μας λέει "πάντα ξεκινάμε με προσευχή".

Η τέχνη της βυζαντινής αγιογραφίας
Για την τέχνη της βυζαντινής αγιογραφίας μας ενημερώνει η αγιογράφος Βιβή Βαρβατσούλη, που εδώ και τρία χρόνια έχει αναλάβει την διδασκαλία στο τμήμα αγιογραφίας του συλλόγου. "Διδάσκω την παραδοσιακή τέχνη της βυζαντινής αγιογραφίας. Δουλεύουμε με αυγοτέμπερα και χρώματα σε σκόνη, δηλαδή κάνουμε καθαρά βυζαντινή αγιογραφία", μας ενημερώνει και δεν κρύβει πως το να φτιαχτεί μία εικόνα "είναι κάτι πολύ χρονοβόρο, θέλει πολύ υπομονή, αλλά και πίστη σε αυτό που κάνουμε".

Αναφορικά με καθαυτή την τέχνη, μας λέει "η βυζαντινή αγιογραφία έχει τρεις τεχνικές: Την τεχνική του ξύλου δηλαδή το πώς θα φτιάξουμε ένα ξύλο, του χρυσώματος δηλαδή το πώς θα το χρυσώσουμε και την τεχνική της αγιογραφίας. Εμείς ξεκινάμε πάντοτε στο μπλοκ με την τεχνική της αγιογραφίας, δηλαδή να μάθουμε τα βασικά, πώς γίνονται τα γραψίματα, τα φωτίσματα, τα χρώματα, να δούμε ουσιαστικά το πώς γίνεται μία εικόνα. Μετά, την επόμενη χρονιά θα δείξουμε το ξύλο". Το κάλεσμά της είναι προς όλες και όλους, όσους έχουν πίστη μέσα τους και τους αρέσουν οι αγιογραφίες, ότι ποτέ δεν είναι αργά: "Η αγιογραφία είναι μία τεχνική, μπορούν όλοι να την μάθουν και μπορούν να ξεκινήσουν από το μηδέν με απλά βήματα που αν τα ακολουθήσεις - με πίστη και πολύ προσωπική χρόνο - μπορείς να καταλήξεις στο αποτέλεσμα".