40-45% των πρωτοετών φοιτητών δεν νοίκιασαν σπίτι στην Κομοτηνή

Εξ αποστάσεως λειτουργούν τα πανεπιστήμια πανελλαδικά ελέω covid. Η πλειοψηφία των Τμημάτων του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης ούτως ή άλλως ξεκίνησε την εκπαιδευτική διαδικασία του Οκτωβρίου εξ αποστάσεως, ενώ τα λίγα που λειτούργησαν δια ζώσης, γρήγορα κατέβασαν «ρολά».

Οι αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας του πανεπιστημίου είχαν άμεσες επιπτώσεις στην ενοικίαση ακινήτων στην Κομοτηνή. Δύο είναι τα βασικά συμπεράσματα που εξάγουν οι μεσίτες: (α) λιγότεροι πρωτοετείς φοιτητές νοίκιασαν φέτος σπίτια, (β) αρκετοί φοιτητές μεγαλύτερων ετών ξενοίκιασαν πρόωρα τα διαμερίσματά τους.

Ήρθαν λιγότεροι - έφυγαν περισσότεροι
«Άλλες χρονιές με το που έβλεπαν τις βαθμολογίες τα παιδιά, η κίνηση ξεκινούσε από το καλοκαίρι από τις κοντινές περιοχές, πριν βγουν οι βάσεις», παρατήρησε μιλώντας στο ράδιο Χρόνος 87.5fm ο μεσίτης Γιώργος Γκαγκάς και πρόσθεσε πως καταγράφηκε μειωμένη κίνηση την παραδοσιακή περίοδο αναζήτησης  φοιτητικών διαμερισμάτων (Αύγουστος-Σεπτέμβριος). «Ήμασταν όλοι όμηροι της αβεβαιότητας που είχε δημιουργηθεί με το πανεπιστήμιο, μέχρι την τελευταία στιγμή δεν ξέραμε τι θα αποφασιστεί», δήλωσε.

Πόσοι όμως από τους πρωτοετείς φοιτητές δεν ήρθαν ποτέ στην πόλη για να νοικιάσουν σπίτια; Σύμφωνα με την εκτίμηση του κου Γκαγκά -που βασίζεται στην βάση δεδομένων που διατηρεί στο γραφείο του- «η φετινή χρονιά είχε μία απώλεια της τάξης 40-45%, ένα μεγάλο ποσοστό δεν έχει έρθει, ο λόγος είναι πως οι περισσότεροι είναι από κοντινές περιοχές μέχρι την Θεσσαλονίκη. Δεν μπήκαν στη διαδικασία να μισθώσουν σπίτια, λόγω της αβεβαιότητας».

Αναφορικά με όσους νοίκιασαν σπίτια, παρά την δύσκολη οικονομικά κι αβέβαιη υγειονομικά συγκυρία, οι περισσότεροι «κατευθύνθηκαν στην επιλογή ενός επιπλωμένου διαμερίσματος, για να μην στήσει ολόκληρο σπίτι», παρατήρησε ο κος Γκαγκάς, αποδίδοντας αυτή την επιλογή στον περιορισμό των εξόδων επίπλωσης και στη δυνατότητα να ξενοικιάσουν το σπίτι χωρίς να τους μείνει ο εξοπλισμός στα χέρια.

Ο μεσίτης υπενθύμισε, επίσης, πως κατά τη διάρκεια και του πρώτου και του δεύτερου ‘κύματος’ της πανδημίας, φοιτητές μεγαλύτερων ετών κυρίως αποχώρησαν από την πόλη, ξενοικιάζοντας τα σπίτια τους. 

Από τους εναπομείναντες φοιτητές, αρκετοί έσπευσαν να επαναδιαπραγματευτούν το ύψος του μισθώματός τους, ζητώντας ακόμη και πολύ μεγάλες εκπτώσεις από τους ιδιοκτήτες. Αυτό αποτελούσε φυσική εξέλιξη των πραγμάτων υπό… το νόμο της αγοράς.

Μεταξύ ενοικιαστή και ιδιοκτητών
Επί της ουσίας των πραγμάτων τώρα, προφανώς τα συμφέροντα μεταξύ ιδιοκτητών και ενοικιαστών είναι αντικρουόμενα. Ο κος Γκαγκάς, εδώ δήλωσε: «έχουν δίκιο και οι ενοικιαστές με όλη αυτή την κατάσταση, έχουν υποστεί μεγάλη οικονομική ζημιά, δηλαδή είναι ασύμφορο κάποιος να νοικιάζει ένα σπίτι χωρίς να είναι εδώ», από την άλλη όμως εξήγησε πως και οι ιδιοκτήτες έχουν πάγια έξοδα, όπως ΕΝΦΙΑ, κοινόχρηστων, πάγιων λογαριασμών, συντήρησης, κλπ, στα οποία πρέπει να ανταποκριθούν.