Μαθητές ακολουθήστε την καρδιά σας

Οι καιροί είναι απαιτητικοί, ο ανταγωνισμός στην αγορά εργασίας πιο έντονος από ποτέ, η ανεργία αυξανόμενη και η τάση φυγής των δικών μας παιδιών στο εξωτερικό επίσης αυξητική. Επομένως, στο μόνο που μπορεί να υπολογίσει και να βασιστεί ένας νέος είναι ...στην καρδιά του. 

«Τα παιδιά πρέπει να σπουδάζουν, για να διεκδικήσουν με αξιώσεις μια δουλειά. Προσωπικά, είμαι κατά των συνταγών, δίνω κριτήρια για να σκεφτούν και να αποφασίσουν οι μαθητές. Ακολουθούμε το δρόμο της καρδιάς μας», είναι τα βασικά μηνύματα που πέρασε σε μαθητές και γονείς ο Στράτος Στρατηγάκης, έγκριτος επιστήμονας, εκπαιδευτικός-μαθηματικός επί τριανταετία και γνωστός ανά την Ελλάδα για τις συμβουλές του αναφορικά με τον επαγγελματικό προσανατολισμό. Αυτές οι συμβουλές δόθηκαν στο πλαίσιο της ανοιχτής εκδήλωσης επαγγελματικού προσανατολισμού, που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 19 Φεβρουαρίου και ώρες 11:00-13:30, στο ίδρυμα Παπανικολάου, από το φροντιστήριο Μεθοδικό.

«Το φροντιστήριο είναι ένας θεσμός στην Ελλάδα, γι’ αυτό προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο γίνεται για τα παιδιά, διοργανώνοντας εκδηλώσεις. Ενημερώνουμε τους μαθητές της Β’ και Γ’ Λυκείου στην αρχή κάθε εκπαιδευτικής χρονιάς για τις κατευθύνσεις και στη συγκεκριμένη εκδήλωση επεκτεινόμαστε στο κομμάτι του επαγγελματικού προσανατολισμού, διότι τα πράγματα αλλάζουν διαρκώς», μας ενημερώνει ο μαθηματικός Νίκος Νικολαΐδης για τις δράσεις του φροντιστηρίου Μεθοδικό. «Το βασικό ζητούμενο είναι να βρει ο μαθητής τι αγαπάει να κάνει, κι αυτό να το ακολουθήσει. Οι γονείς έχουν εκσυγχρονιστεί σε σχέση με παλιά, δηλαδή αρκετοί γονείς βοηθούν τα παιδιά να ανακαλύψουν τις κλίσεις τους», αναφέρει για τον τρόπο επιλογής, αναδεικνύοντας ως φυσικό εμπόδιο των σπουδών, την οικονομία.

ΚΕΝΤΡΙΣΕ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
Όταν προσεγγίσεις τους μαθητές με χιούμορ, με αναφορά από τη σειρά «Παρά 5» μέχρι και στον τέως πλανητάρχη Ομπάμα, και ταυτόχρονα έχεις μια στοχευμένη προσέγγιση αναφορικά με τα μηνύματα που θες να περάσεις, τότε η παρουσίαση κρίνεται ως ενδιαφέρουσα. Έτσι και ο Στράτος Στρατηγάκης, μίλησε με δεδομένα και -συνοδεία γραφημάτων- έκανε την παρουσίαση κατανοητή και τα μηνύματα εύληπτα.

Η ΣΧΕΣΗ ΠΤΥΧΙΟΥ-ΑΝΕΡΓΙΑΣ
Ο επαγγελματικός προσανατολισμός είναι πιο σημαντικός από ποτέ, ανέδειξε ο κεντρικός ομιλητής. «Οι μαθητές πρέπει να καταλάβουν την αξία των σπουδών. Στις καλές εποχές της Ελλάδας, δηλαδή 2003-04 -είτε είχες σπουδάσει είτε όχι- είχες δουλειά. Η κρίση, όμως, δεν τους χτύπησε όλους με τον ίδιο τρόπο, αλλά χτύπησε περισσότερο αυτούς που είναι χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και χαμηλών επαγγελματικών δεξιοτήτων. Γι’ αυτό η ανάγκη των σπουδών είναι πιο επιτακτική από παλιά. Δυστυχώς οι απόφοιτοι πανεπιστημίων κάνουν δουλειές αποφοίτων λυκείου και πληρώνονται με μισθούς αποφοίτων γυμνασίου. Συνεπώς, τα παιδιά πρέπει να σπουδάζουν, για να διεκδικήσουν με αξιώσεις μια δουλειά», ανέφερε ο κ. Στρατηγάκης, παρουσιάζοντας πλήθος γραφημάτων, με κύρια μηνύματα τα παρακάτω:
-Το 80,1% των πτυχιούχων ΑΕΙ-ΤΕΙ (25-39 ετών) έχουν εργασία, ενώ με απολυτήριο ΙΕΚ-Λυκείου το 72,2% και με απολυτήριο Γυμνασίου το 67,7%.
-Η ανεργία των πτυχιούχων ΑΕΙ-ΤΕΙ (25-64 ετών) είναι στο 15% κάτω τον γενικό δείκτη ανεργίας που είναι περί του 22,5%.
-Τα 12 πρώτα επαγγέλματα-ανέργων στην Ελλάδα έχουν να κάνουν με ανειδίκευτη εργασία, πχ σερβιτόροι.
-Οι πτυχιούχοι ΑΕΙ έχουν δυνατότητα πληρωμής 100% περισσότερου μισθού από τους αποφοίτους Γυμνασίου και 50% από τους αποφοίτους Λυκείου.
-Η εξειδίκευση και η τεχνολογία τα επόμενα χρόνια θα αφαιρέσουν θέσεις εργασίας από ανειδίκευτους, π.χ. ταμίες σε διόδια/σούπερ μάρκετ.

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ: ΑΔΙΑΒΛΗΤΕΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΔΙΚΑΙΕΣ
Το γεγονός ότι οι πανελλήνιες είναι ένας αδιάβλητος μεν, άδικος δε, θεσμός, σημειώνει ο κ. Στρατηγάκης, ο οποίος παράλληλα επισημαίνει ότι δε μπορούμε διαφορετικά, καθώς χρειαζόμαστε τον αδιάβλητο χαρακτήρα τους για να αποφύγουμε ...χαριστικές συνεντεύξεις.

«Αλλαγές επί αλλαγών, χωρίς αποτέλεσμα, και κάθε φορά τα πράγματα γίνονται χειρότερα από την προηγούμενη», αναφέρει για τις συνεχείς αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα ο ομιλητής και συνεχίζει λέγοντας ότι «οι Πανελλήνιες έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα, ότι είναι αδιάβλητες. Αλλά έχουν κι ένα μεγάλο μειονέκτημα, ότι ο τρόπος εξέτασης είναι τέτοιος που ουσιαστικά επιβραβεύεται ο παπαγάλος. Άρα είναι αδιάβλητες αλλά όχι δίκαιες, δηλαδή δεν περνούν πάντα οι καλύτεροι. Από την άλλη είμαστε μια χώρα στην οποία κανείς δε μπορεί να εμπιστευτεί τον διπλανό του, κάτι που σημαίνει πως δε μπορούν να εφαρμοστούν συστήματα που εφαρμόζονται σε χώρες του εξωτερικού, όπως όρια κι έπειτα συνεντεύξεις. Στην Ελλάδα δε μπορούμε να εμπιστευτούμε τη συνέντευξη. Δηλαδή κάπου φταίει και ...ο κόσμος, ο οποίος είναι ακόμη ανώριμος κι έτσι δε μπορούμε να περάσουμε σε άλλα συστήματα».
Ο ίδιος συμπεραίνει ότι το πρόβλημα στην παιδεία είναι κοινωνικό και κάθε λύση που έρχεται τεχνοκρατικά, μόνο ...εμπόδια φέρνει.

ΑΣΦΑΛΗΣ ΓΝΩΜΟΝΑΣ Η ΚΑΡΔΙΑ
Τελικό πόρισμα της ενδιαφέρουσας παρουσίασης είναι πως, για να είμαστε στο τέλος της ημέρας ευτυχείς, πρέπει να επιλέξουμε με γνώμονα την καρδιά μας κι όχι αυτή καθαυτήν την επαγγελματική αποκατάσταση. Στοχεύοντας μόνο στην εξασφάλιση μιας θέσης εργασίας σε αντικείμενο που δεν αγαπάει κανείς, αφενός έχει ως κίνδυνο να μην ανταπεξέρχεται στις απαιτήσεις και άρα να χάσει τη δουλειά ή να μην καταφέρει ποτέ να ανελιχτεί επαγγελματική, αφετέρου κάνει την εργασία συνώνυμο της αγγαρείας και τον εργαζόμενο δυστυχή.

«Ακολουθούμε το δρόμο της καρδιάς μας», προτρέπει ο κ. Στρατηγάκης. «Αυτό είναι το πρώτο και σημαντικότερο κριτήριο επιλογής επαγγέλματος κι επιμένω σε αυτό. Διότι όσοι στοχεύουν μόνο στην επαγγελματική αποκατάσταση, συνήθως την πατούν, με πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτό των δασκάλων, όπου από το 2013 και μετά δεν έχει γίνει ούτε ένας διορισμός. Δυστυχώς η ελληνική κοινωνία έχει πολλές στερεοτυπικές αντιλήψεως που οδηγούν τα παιδιά στο να παίρνουν λάθος αποφάσεις και, άρα, μελλοντικά αδιέξοδα. Χρειάζεται πολύ δουλειά, ώστε να αποβάλει ο κόσμος αυτά τα στερεότυπα. Αυτό δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα στα παιδιά, τα οποία παίρνουν λάθος αποφάσεις, φτάνουν σε αδιέξοδα. Το παιδί σπουδάζει κάτι που δεν θέλει, ζορίζεται να διαβάσει γιατί δεν του αρέσει, παίρνει τελικά το πτυχίο του, προσπαθεί να βρει δουλειά πάνω σε ένα αντικείμενο που δεν του αρέσει, κάποια στιγμή βρίσκει δουλειά, και στα τριάντα του τρέχει στους ψυχολόγους γιατί δεν είναι ευχαριστημένος από τη ζωή του. Αυτή είναι μια λογική κατάληξη», καταλήγει ο ομιλητής.