Μικροκομοτηναίικα 01-03-2025

Ημέρα εθνικού πένθους χθες και ξεχύθηκαν όλοι στους δρόμους ως μία ειρηνική επανάσταση πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα, δύο χρόνια μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών. Που μετά από το αποκαλυπτικό πόρισμα της επιτροπής φάνηκε κι ότι οι ευθύνες βαραίνουν πολλούς, με την προχειρότητα που χειρίστηκαν την υπόθεση από την αρχή.
Χωρίς να αισθάνονται το βάρος της ευθύνης και χωρίς να λαμβάνουν σοβαρά το ρόλο τους, μπάζωσαν γρήγορα έναν τόπο με 57 νεκρούς και εξαφάνισαν όλα τα στοιχεία που ήταν απαραίτητα να διαλευκανθεί πλήρως το συμβάν.
Ακόμα όμως και να βιάζονταν κάποιοι υπηρεσιακοί να το πράξουν αυτό, δεν έπρεπε να παρέμβει άμεσα το αρμόδιο υπουργείο και οι ελεγκτικές υπηρεσίες για να σταματήσουν κάθε είδους εργασία σε ένα τόπο που χάθηκαν τόσες ζωές;
Και ενώ οι συγγενείς των θυμάτων περιμένουν δικαίωση και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνη, αυτοί λειτούργησαν με τόση προχειρότητα. Δυο χρόνια μετά και κανείς δεν φυλακίστηκε όπως επισημαίνουν και οι συγγενείς δακρύζοντας χθες για την απώλεια των δικών τους ανθρώπων.
Και αφού δεν είχαν πείρα να χειριστούν αυτή τη μεγάλη υπόθεση όπως αναφέρουν, ας έπαιρναν παραδείγματα από το εξωτερικό σε παρόμοιες υποθέσεις, για αεροπορικά και σιδηροδρομικά δυστυχήματα.
Υπήρχε απειρία όμως μόνο, ή μπορεί να καταλογιστεί δόλος κάποιων που επιδίωξαν τη συγκάλυψη; Και τελικά μετά το πόρισμα που ήδη βγήκε στη δημοσιότητα, θα συνεχίσουν να προβάλλουν άραγε τις ίδιες φθηνές δικαιολογίες και βολικά άλλοθι;

Μόνιμη δικαιολογία όλων είναι, ότι τέλεσαν σωστά το χρέος τους και έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους, ή ότι θα επιληφθούν του θέματος οι αρμόδιες δικαστικές αρχές. Αρκούν μόνο αυτά; Κάποιοι δεν νιώθουν ένοχοι, έχουν ήσυχη τη συνείδηση τους και κοιμούνται ήρεμα, χωρίς να ψάχνουν την υπόθεση σε βάθος και να ανακαλύψουν ακόμα και τις παρανομίες που καταγγέλλονται;
Για αυτό και πολλά άλλα ερωτήματα που θα παραμείνουν αναπάντητα, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες βγήκαν στο δρόμο για να συμπαρασταθούν στους συγγενείς των θυμάτων, που έφυγαν από τη ζωή με τραγικό τρόπο.
Πληρώνοντας διαχρονικά λάθη, αδυναμίες και στρεβλώσεις του πολιτικού συστήματος, χρόνια αδιαφορία για την ασφάλεια του σιδηροδρομικού δικτύου, προχειρότητες και κακοδιαχείριση, αλλά και την ανεπάρκεια πολλών να διαχειριστούν με ασφάλεια τις ζωές μας.
Χιλιάδες πολίτες άναψαν το κερί τους και έτρεξαν να συμπαρασταθούν στους συγγενείς παιδιών που έφυγαν νωρίς και άδικα από τη ζωή, χωρίς να προλάβουν να χαιρετήσουν τους δικούς τους ανθρώπους.
Και έμεινε ένα αναπάντητο γιατί, που έγινε όμως αγανάκτηση και οργή στους περισσοτέρους. Χιλιάδες πολίτες κατέβηκαν στους δρόμους αδιαφορώντας για τα πολιτικά και παλαιοκομματικά παιχνίδια ορισμένων, γιατί αυτά δεν τους αγγίζουν.
Πρωτόγνωρες και μαζικές οι συγκεντρώσεις και τα συλλαλητήρια σε Ελλάδα και εξωτερικό, στέλνοντας ένα ισχυρό μήνυμα συμπαράστασης στους συγγενείς των θυμάτων. Και ένα πιο ισχυρό μήνυμα για να ξυπνήσουν πολλοί από τον πολιτικό τους λήθαργο, ώστε να μην ξαναζήσουμε τέτοια τραγικά γεγονότα.

Ένα μεγάλο παρών με πάνω από 12 χιλιάδες πολίτες σε μια μέση εκτίμηση δόθηκε και από τους συμπολίτες μας στην Κομοτηνή. Ποτέ στο παρελθόν τις τελευταίες δεκαετίες τουλάχιστον δεν υπήρξε μεγαλύτερη συγκέντρωση.
Επαγγελματίες που έκλεισαν και τις επιχειρήσεις τους, απλοί πολίτες, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και πολλοί φοιτητές, χωρίς κομματικές σημαίες έδωσαν το παρών. Και φυσικά και χωρίς δεύτερη ανάγνωση, για να εκμεταλλευτούν καταστάσεις.
Ήθελαν όλοι να δώσουν ένα πολύ ισχυρό μήνυμα σε όσους κυβερνούν, να αλλάξουν πολλά και να γίνουμε επιτέλους ένα σοβαρό κράτος, που θα παρέχει ασφάλεια, διαφάνεια, δικαιοσύνη και δημοκρατία.
Ένα κράτος που θα τοποθετεί αξιοκρατικά σε θέσεις σοβαρούς ανθρώπους με αίσθημα του καθήκοντος στην κρατική μηχανή και όχι επιπόλαιους, ευθυνόφοβους και ρουσφετολογικά τα κομματικά τους στελέχη, με προσωπικό βόλεμα.
Όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν στη χώρα για να έχουν ένα μέλλον οι Έλληνες και τα παιδιά τους, με ένα ικανό σύστημα εξουσίας. Αγωνίστηκαν οι πολίτες στους δρόμους με την ελπίδα όλων σε αυτή τη χώρα να ωριμάσουν οι πολιτικοί και να κυβερνούν σωστά και να υπάρχει δικαιοσύνη.
Όχι να βρίσκουν εύκολες δικαιολογίες και άλλοθι, ότι δήθεν προσπαθούν και δίνουν δίκαιο αγώνα για το καλό των πολιτών, αφού τελικά αυτός ο αγώνας τους δεν καταφέρνει και πολλά, όπως φαίνεται τουλάχιστον εκ του αποτελέσματος.
Βαρέθηκαν οι πολίτες να ανέχονται κοκορομαχίες, ο ένας να ρίχνει τον μπαλάκι των ευθυνών στον άλλον, θαρρείς και οι ίδιο είναι άμοιροι των δικών τους ευθυνών. Βαρέθηκαν να επαινούνται μόνο όσοι κυβερνούν για το τι κατάφεραν με νούμερα και αριθμούς.
Που παρουσιάζουν μία ειδυλλιακή σχεδόν κατάσταση για τη χώρα και τους πολίτες και μία επίπλαστη ευημερία, κρύβοντας τα σκουπίδια κάτω από το χαλί, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Μέχρι να αποκαλυφθεί η γύμνια τους με τέτοια συμβάντα.

Τα τρένα και ο σιδηρόδρομος δεν παύει να είναι μία πολύ πονεμένη ιστορία για τη χώρα μας, που την πλήρωσαν οι πολίτες με πάνω από 20 δις ευρώ τα τελευταία χρόνια για να καλύψουν τις μαύρες τρύπες και τα χρέη του.
Και δεν μπόρεσαν όσοι κυβερνούσαν μέχρι τώρα να λύσουν τα προβλήματα και να εφαρμόσουν αυτά που οφείλουν με τα αναγκαία συστήματα ασφαλείας, ούτε να κάνουν επενδύσεις και να εκσυγχρονίσουν τον σιδηρόδρομο.
Η Θράκη ακόμα εδώ και 7 χρόνια δεν έχει σιδηρόδρομο, ενώ υποτίθεται πριν λίγα χρόνια θα είχαμε και προαστιακό όπως μας έταζαν, που θα ένωνε τις τρεις πόλεις για να κυκλοφορούν οι φοιτητές. Όνειρα θερινής νυκτός παλαιοκομματικής κοπής.
Φρούδες ελπίδες για ένα γερασμένο σιδηρόδρομο που δεν έχει εκσυγχρονιστεί, δεν έγιναν έργα υποδομών, αλλά έχασε και το τελευταίο στοίχημα από τις χρηματοδοτήσεις της ΕΕ για τα μεγάλα έργα, από την αργοπορία την ολιγωρία και την αδιαφορία όσων διοικούσαν.
Απανωτά ψεύδη για μία επίπλαστη ευημερία, που επένδυσαν κάποιοι πάνω της κτίζοντας πολιτικές καριέρες, αντί να βάλουν το μαχαίρι στο κόκκαλο και να λύσουν χρόνιες παθογένειες και λάθη.
Οι χρόνιες ανεπάρκειες του κράτους, τα μοιραία ανθρώπινα και πολιτικά λάθη και οι παλαιοκομματικές τακτικές είναι που μας οδήγησαν και στο τραγικό γεγονός. Τα γνωρίζουν οι πολίτες και για αυτό βγήκαν μαζικά στους δρόμους.
Στέλνουν συνέχεια τα δικά τους μηνύματα, αλλά δεν ιδρώνει το αυτί τους. Και δεν ικανοποιούνται με συμψηφισμούς και μηδενιστικές λογικές, αλλά και το αφήγημα φταίνε όλοι και κανένας συγχρόνως, ενώ τα πάντα τα αναγάγουν σε κάποια ανθρώπινα λάθη μόνο.