Μικροκομοτηναίικα 08-03-2025

Όταν τα νούμερα ευημερούν οι πολίτες δυστυχούν, είναι μία συνηθισμένη έκφραση την οποία ακούμε τακτικά, αλλά και τη βλέπουμε ακόμα και στα επίσημα στοιχεία που παραθέτει η ΕΛΣΤΑΤ όπως και η ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ) για τους δείκτες της ανεργίας στη χώρα μας.
Έτσι από προχθές ενώ η υπουργός Εργασίας επιχαίρεται ότι η ανεργία τον Ιανουάριο του 25 μειώθηκε κατά πολύ, λαμβάνοντας υπόψη μόνο τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και την προσδιορίζει στο 8,7%, παραβλέπει πλήρως την έκθεση της ΔΥΠΑ, του πλέον αρμοδίου φορέα που την κατατάσσει για τον ίδιο μήνα σε ποσοστό 21,51%.
Δηλαδή δύο επίσημοι οργανισμοί διαφωνούν στο αν μειώθηκε ή αυξήθηκε η ανεργία και μάλιστα οι διαφορές τους είναι τόσο τεράστιες, που εγείρει και προβληματισμό ως προς την ορθότητα και την αποτύπωση μιας πραγματικής κατάστασης.
Συνεπώς κάποιο λάκκο έχει η φάβα, γιατί είναι ένα φαινόμενο που επαναλαμβάνεται συνεχώς για τη χώρα μας και προκαλεί θυμηδία στους περισσοτέρους. Που οφείλεται όμως αυτή η διαφορά; Γιατί προφανώς ούτε ο ένας οργανισμός ψεύδεται, αλλά ούτε και ο άλλος ως προς τα νούμερα.
Είναι στο διαφορετικό τρόπο καταμέτρησης, αφού η ΕΛΣΤΑΤ δεν καταγράφει τους μακροχρόνια ανέργους πάνω από 12 μήνες. Θαρρείς και δεν υπάρχουν άνεργοι περισσότερα χρόνια. Και θεωρεί εργαζόμενο κάποιον, ακόμα και αν εργάζεται μία ώρα μόνο την εβδομάδα.
Αυτή την εικόνα δέχεται η κυβέρνηση για να παρουσιάσει βέβαια ότι τα νούμερα ευημερούν στη χώρα μας, ενώ από την άλλη η ΔΥΠΑ ως πιο αρμόδιος οργανισμός, όπως υποχρεούται από την νομοθεσία καταμετρά όλους τους μακροχρόνια ανέργους, παρουσιάζοντας πολύ πιο μεγαλύτερο δείκτη ανεργίας.
Παιχνίδι με νούμερα γίνεται δηλαδή και αριθμούς, θαρρείς και πίσω από όλα αυτά δεν υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι που προσπαθούν να επιβιώσουν με κάθε τρόπο. Και πολλοί παίρνουν των ομματιών τους και φεύγουν στο εξωτερικό.

Δεν χρειάζεται βέβαια κάποιος να ανατρέξει στα επίσημα στοιχεία για να κατανοήσει το μέγεθος της ανεργίας, αφού είναι πολύ ορατό και το βλέπει ο καθένας στον κοινωνικό του περίγυρο και στην ευρύτερη οικογένειά του.
Εναγωνίως πολλοί ψάχνουν για να βρουν κανονικές θέσεις εργασίας, πέραν από την τετράωρη απασχόληση, την εκ περιτροπής εργασία και την προσωρινή σε εστίαση και τουρισμό ειδικά το Καλοκαίρι, αλλά ακόμα και των ολίγων ημερών στον αγροτικό τομέα και στη Ροδόπη. Πολλοί επιβιώνουν με τα ελάχιστα στρέμματα χωραφάκια που διατηρεί ο πατέρας.
Κι όμως με αυτές τις υποτιθέμενες θέσεις εργασίας δεν τους καταγράφουν ως ανέργους. Και οι δείκτες ανεργίας θα μας έδειχναν άλλες δέκα τουλάχιστον ποσοστιαίες μονάδες παραπάνω, αν δεν έφευγαν στο εξωτερικό εκατοντάδες χιλιάδες νέοι στα χρόνια των απανωτών κρίσεων.
Για τους οποίους βέβαια δεν υπάρχουν και τώρα θέσεις εργασίας στη χώρα μας, αν θέλουν να επιστρέψουν. Μια χώρα που δεν μπορεί να ταΐσει τα παιδιά της και να δημιουργήσει θέσεις απασχόλησης, επιχαίρεται για τα εικονικά χαμηλά τα νούμερα της ανεργίας, με όσους έχουν μείνει στον τόπο.
Για αυτό δημιουργείται και το παράδοξο φαινόμενο να κατεβαίνουν μεν οι δείκτες ανεργίας έστω και σε αυτά τα οποία αποδέχεται η κυβέρνηση με βάση την ΕΛΣΤΑΤ, αλλά να μειώνεται συνολικά ο αριθμός των εργαζομένων.
Όσο για την περιφέρεια μας και τη Ροδόπη η ανεργία είναι στο κόκκινο όπως κι οι οικονομικοί μετανάστες που χιλιάδες βρίσκονται σε χώρες του εξωτερικού, από ειδικευμένους και εργάτες. Ακόμα και το δημογραφικό βαράει κόκκινο αλλά και η φτώχεια που υπάρχει και την αποτυπώσαμε πολλές φορές και στα ρεπορτάζ της εφημερίδες μας.
Δεν μπορεί κάποιοι να κρύβονται πίσω από εικονικά νούμερα και αριθμούς στους δείκτες ανεργίας, όταν σχεδόν κάθε οικογένεια μετράει έναν οικονομικό μετανάστη ή έναν άνεργο, αλλά και εργαζόμενους ακόμα που συνεχίζουν όμως να παραμένουν στο πατρικό τους σπίτι, αφού δεν μπορούν να επιβιώσουν μόνοι από τα πολλά μάλλον που αμείβονται.

Μπορεί να χαρακτήριζε κάποιος αδιανόητη και επιζήμια για την Ουκρανία και το δυτικό κόσμο την απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να επισπεύσει τις διαδικασίες ειρήνης κατά την άποψή του Ρωσίας και Ουκρανίας, υπέρ των Ρώσων βέβαια όπως δρομολογείται, αλλά εξίσου επικίνδυνη είναι και η στάση των ευρωπαϊκών χωρών που λειτουργούν εντελώς σπασμωδικά επειδή βρέθηκαν απροετοίμαστοι στη νέα κρίση.
Αφού φτωχοποίησαν τους πολίτες τους τα περισσότερα κράτη για να κρατήσουν την δημοσιονομική τους υποτίθεται πειθαρχία, ξαφνικά ανακάλυψαν ότι θα πρέπει να ανατρέψουν την φιλοσοφία τους και να δώσουν 800 δις για τις πολεμικές βιομηχανίες και την ενίσχυση της στρατιωτικής ισχύος της κάθε χώρας.
Η Ελλάδα βέβαια έχει επωμιστεί ένα πολύ μεγάλο βάρος για την άμυνά της, πολλές φορές μας δημιουργούσαν εμπόδια και προσκόμματα στην προσπάθεια αυτή, ενώ γνώριζαν ότι απειλούμαστε από την Τουρκία.
Και αφού ποτέ δεν τάχθηκαν ανοιχτά με το μέρος μας αλλά κρατούσαν ίσες σχεδόν αποστάσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, καθαρά για τα δικά τους συμφέροντα και συναλλαγές, οι ίδιοι βολεύτηκαν από το ΝΑΤΟ και τους σχεδόν ανύπαρκτους και εικονικούς στρατούς που διατηρούσαν, αφού δεν απειλούνταν από κανέναν.
Και η υποκρισία τους δεν σταματά εκεί, αφού αντί να προστατεύουν τα ευρωπαϊκά μας σύνορα, προσπαθούν από την πίσω πόρτα να βάλουν και την Τουρκία στο σχεδιασμό της άμυνας και ασφάλειας της Ευρώπης, που δεν είναι βέβαια μέλος της.

Και έρχονται τώρα να κάνουν πάλι business κυριολεκτικά δίνοντας τεράστια κονδύλια για τη στήριξη των δικών τους πολεμικών βιομηχανιών. Κι ήδη πολλά εργοστάσια τους παραγωγής άλλων προϊόντων ή αυτοκινήτων, μετατρέπονται πλέον και αυτά σε πολεμικές βιομηχανίες, μόλις μυρίστηκαν πολύ χρήμα και τα τεράστια ποσά που θα ξοδέψει η ΕΕ.
Και οι μετοχές αυτών των εταιριών τις τελευταίες ημέρες κυριολεκτικά έχουν εκτοξευθεί στα ύψη στο χρηματιστήριο, την ώρα που πολλές από αυτές που παρήγαγαν άλλα προϊόντα αντιμετώπιζαν πρόβλημα βιωσιμότητας. Ανέλπιστο δώρο στις πολεμικές και όχι μόνο βιομηχανίες, της Γερμανίας, Βρετανίας, Ιταλίας και Γαλλίας τα 800 δις ευρώ.
Για να αποδείξουν άλλη μία φορά ότι πόσο προσοδοφόρος είναι ο πόλεμος και πόσο μεγάλα κέρδη αφήνει σε αυτούς που θέλουν να κινήσουν τα νήματα με το δικό τους τρόπο. Αντί να βρουν τον τρόπο να συμμετέχουν και αυτοί σε μία συμφωνία ειρήνευσης μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας.
Και όχι να σκέφτονται πώς θα στηρίξουν ουσιαστικά τη συνέχιση του πολέμου που δεν οδηγεί και πουθενά, αφού περισσότερα έχουν να χάσουν παρά να κερδίσουν. Και φυσικά αν δοθούν αυτά τα τεράστια ποσά για άμυνα, επόμενο είναι ότι και τα δημοσιονομικά τους πάλι θα εκτροχιαστούν.
Και θα έρθουν σε μια δύσκολη οικονομική κατάσταση για όλους με νέες περικοπές στην πραγματική οικονομία, την κοινωνική πολιτική, αλλά και περαιτέρω φτωχοποίηση στους πολίτες των χωρών τους. Αυτοπαγιδεύονται τελικά με επικίνδυνα παιχνίδια.