Μικροκομοτηναίικα 13-03-2025

Μάλλον θα πρέπει να δώσουμε τα εύσημα στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, για την πολιτική που επέλεξε και διαμορφώνει αντίστοιχα το πρόγραμμα των περιφερειακών του συνδιασκέψεων, όπως και αυτό που θα πραγματοποιηθεί σε επίπεδο ΑΜΘ στην Κομοτηνή το ερχόμενο Σάββατο.
Επιλέγοντας και ως θέμα το παρόν και το μέλλον της περιφέρειας ΑΜΘ, χωρίς να ακολουθεί τα χνάρια της παλιάς πεπατημένης μεθόδου με κάποιους κομματικούς παράγοντες στο πάνελ και την καθιερωμένη ομιλία του προέδρου τους.
Αλλά αυτή τη φορά δίνεται η αίσθηση ενός αναπτυξιακού συνεδρίου, με θέματα που αφορούν το πανεπιστήμιο και την εκπαίδευση, την αγορά εργασίας, την περιφερειακή ανάπτυξη σε όλους τους τομείς , τη διασυνοριακότητα, επενδύσεις και υποδομές, τουρισμό, νεολαία και ενέργεια.
Συνεπώς αγκαλιάζει όλο το φάσμα των προβλημάτων που αφορούν την περιοχή μας. Και όσο για τους ομιλητές, δεν έχουμε μόνο κομματικούς παράγοντες, αλλά αυτοδιοικητικούς, καθηγητές του πανεπιστημίου μας, επιχειρηματίες που καινοτομούν, τεχνοκράτες, αλλά ακόμα και εξειδικευμένα στελέχη του κόμματος, που θα αναπτύξουν τις απόψεις τους ο καθένας στον τομέα του.
Δεν γνωρίζουμε φυσικά αν όλα αυτά τα οποία θα ειπωθούν θα ληφθούν υπόψη και θα ενσωματωθούν στις προτάσεις και τις ιδέες του κόμματος τους, για να αποδείξουν και στην πράξη ότι ακούν σοβαρά τις τοπικές κοινωνίες.
Αλλά ένας διάλογος που περιλαμβάνει κομματικούς και μη κομματικούς παράγοντες, ανθρώπους της αγοράς και επιστήμονες, είναι πάντοτε εποικοδομητικός, σχετικά με μια ανούσια περιοδεία και βιαστικές χειραψίες με κάποιες δηλώσεις, που συνήθως επιλέγουν οι περισσότεροι.

Με το δίκιο τους διαμαρτύρονται οι συνταξιούχοι που διαδήλωσαν προχθές, αφού οι συντάξεις κατά μέσον όρο έχουν κατέβει σε πολύ χαμηλά επίπεδα, ιδιαίτερα στα χρόνια των μνημονίων που έγιναν και μεγάλες περικοπές, ενώ ακρίβυνε αισθητά και το κόστος ζωής.
Επίσης εφαρμόστηκε η προσωπική διαφορά, οι αυξήσεις ήταν ανύπαρκτες για πολλά χρόνια, ενώ όλες οι παρακρατήσεις στον εργασιακό τους βίο έγιναν κανονικότατα. Και περίμεναν φυσικά μεγαλύτερη ανταπόδοση.
Αντ’ αυτού το μόνο που άκουγαν από την πλευρά της πολιτείας είναι ότι ενδεχομένως από το 2027 θα συζητηθεί η νέα αύξηση των ορίων ηλικίας που ήδη στην Ελλάδα που πρωτοπορεί μάλλον είναι στα 67 χρόνια.
Γιατί απλούστατα το αναδιανεμητικό σύστημα το οποίο επέλεξαν για να συνταξιοδοτούνται οι ηλικιωμένοι, με τις παρακρατήσεις που γίνονται σε νέους εργαζόμενους, ως σύστημα απλά δεν βγαίνει.
Αφού και οι μισθοί είναι πολύ χαμηλοί όπως και οι ασφαλιστικές κρατήσεις πολύ πιο μικρότερες, σε σχέση με τη συντάξεις του παρελθόντος. Και ήδη η αναλογία εργαζόμενων και συνταξιούχων είναι πλέον στα όρια της. Που δύσκολο θα μπορούν να ανταποκρίνονται για να δίνονται απρόσκοπτα και τα επόμενα χρόνια τουλάχιστον αυτές οι συντάξεις.
Διαμαρτύρονται γιατί έχουν υποστεί κυριολεκτικά ληστρική επιδρομή και αφαίμαξη στα ταμείο τους, ύψους τουλάχιστον 45 δις ευρώ στην εποχή των μνημονίων, χρήματα τα οποία δόθηκαν όμως για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών.
Μεγάλη αφαίμαξη είχαν υποστεί όμως τα ταμεία τους και στις προηγούμενες δεκαετίες, όταν τα επιτόκια των τραπεζών ήταν πάνω από 20% και θα μπορούσαν τα ασφαλιστικά ταμεία που ήταν εύρωστα να κάνουν ένα πολύ μεγάλο κουμπαρά, που να ανταπεξέρχεται στις δυσκολίες.
Αλλά και τότε οι κυβερνήσεις επέλεξαν να χρηματοδοτήσουν με αυτά τα χρήματα και άτοκα μάλιστα παραγωγικές δήθεν επενδύσεις στην Ελλάδα, που πολλές από αυτές έκλεισαν, ή μετανάστευσαν.

Ροκανίστηκαν και εξανεμίστηκαν πολλά χρήματα στα ασφαλιστικά ταμεία, αφού είχαν μηδενικά τραπεζικά επιτόκια για δεκαετίες για να τροφοδοτούν μια στρεβλή ανάπτυξη. Όταν λοιπόν από την πλευρά της κυβέρνησης θέτουν το ερώτημα μπορεί να γίνει βιώσιμο το συνταξιοδοτικό σύστημα στη χώρα μας μετά τα μνημόνια και τα κουρέματα στην κατάσταση που βρισκόμαστε, ας μας πουν και ποιος ευθύνεται για αυτό.
Γιατί προφανώς αφού δεν έπιασαν τόπο όσα κι αν πήραν από το ταμεία, για να γίνουν υποτίθεται παραγωγικές επενδύσεις στη χώρα μας και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και υψηλά αμειβόμενες μάλιστα που να τροφοδοτούν τα ασφαλιστικά ταμεία, έχουν ευθύνες για τις επιλογές τους.
Και φυσικά για να είναι βιώσιμο το ασφαλιστικό μείωσαν τις συντάξεις σε τέτοια επίπεδα που με το ζόρι επιβιώνει κάποιος στην τρίτη ηλικία. Το ζήτημα λοιπόν δεν τίθεται άμα βγαίνουν τώρα τα ασφαλιστικά ταμεία ή όχι, αλλά κάποιοι να αναλογιστούν τις ευθύνες και τα σοβαρά τους λάθη και να επανορθώσουν.
Να αναλογιστούν ακόμα γιατί δεν εφάρμοσαν το σύστημα που εφαρμόζουν δεκαετίες όλες οι ευρωπαϊκές χώρες, να έχουν τράπεζες που επενδύουν τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων και να δημιουργούν ένα μεγάλο απόθεμα που θα επενδύεται πολλές φορές για να φέρει προστιθέμενα οφέλη για να μπορεί να αντέξει το συνταξιοδοτικό.
Αυτές οι επενδυτικές τράπεζες των ασφαλιστικών ταμείων ευρωπαϊκών χωρών αγόρασαν πολλά ομόλογα από την χώρα μας στην εποχή της κρίσης, λόγω βέβαια της μεγάλης απόδοσης που παρουσίαζαν και επειδή δεν βιάζονταν ιδιαίτερα να τα ρευστοποιήσουν.
Ούτε τις καλές πρακτικές που εφαρμόζονται στο εξωτερικό δεν μπορεί να εφαρμόσει η χώρα μας. Και όχι μόνο στο συνταξιοδοτικό, αλλά και σε πολλά άλλα επίπεδα δυστυχώς.

Φαίνεται όμως ότι είναι πολύ προσοδοφόρα τακτική για τα δημόσια έσοδα, να απαξιώνουν τον κόπο μιας ζωής των εργαζομένων, να επιβάλλουν υψηλές ασφαλιστικές εισφορές σε εργοδότες και εργαζόμενους επί χρόνια και να αποδίδουν τα ελάχιστα.
Επικαλούνται πολλές φορές μάλιστα ότι και πολλά από αυτά τα χρήματα έφυγαν, γιατί πολλοί βγήκαν στη σύνταξη σε πολύ μικρές ηλικίες, αλλά και αυτό ακόμα ήταν μία δική τους απόφαση και δεν ευθύνονται όσοι έκαναν χρήση αυτών των προνομίων.
Αποφάσεις λανθασμένες που έλαβαν για να εισπράξουν ψήφους χαϊδεύοντας αυτιά, αλλά κανείς δεν τους πίεζε να μη νομοθετούν σωστά και να σκέφτονται το μέλλον και τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού και για τις επόμενες γενιές.
Με τέτοια νομοθετήματα όμως οδηγήθηκε οδηγηθήκαμε σε αυτή την κατάσταση που επικρατεί και ούτε τα λεφτά που επένδυσαν από τα ασφαλιστικά ταμεία έπιασαν τόπο. Χάριν της ψηφοθηρίας νομοθετούσαν πολλές κυβερνήσεις.
Και σαφώς υπήρξαν πολλές περιπτώσεις στην Ελλάδα που οι συντάξεις ήταν πολύ μεγαλύτερες από τους μισθούς αντίστοιχα με τους δείκτες ανταπόδοσης που έθεταν. Προνομιούχοι εργαζόμενοι σε τράπεζες, υπουργεία, βουλή, ΔΕΚΟ, που οι συντάξεις τους κυριολεκτικά έβγαζαν μάτι και με συντεχνιακές πιέσεις.
Όταν κουνούν λοιπόν το δάκτυλο σήμερα ορισμένοι υπουργοί και κρούουν το καμπανάκι του κινδύνου για το συνταξιοδοτικό, ας αναλογιστούν σοβαρά τις ευθύνες τους στο παρελθόν. Και να μας εξηγήσουν γιατί φτάσαμε να έχουμε μία καταχρεωμένη χώρα, με χαμηλούς μισθούς και συντάξεις. υποθηκεύοντας ακόμα και το μέλλον των παιδιών μας.