Μικροκομοτηναίικα 21-03-2025

Ένα μεγαλοπρεπέστατο όχι είπε και το δημοτικό συμβούλιο της Αλεξανδρούπολης, μετά την ίδια απόφαση των δήμων Κομοτηνής και Σαμοθράκης για τα τεράστια πειραματικά αιολικά πάρκα, που άγνωστο είναι και πως παίρνουν τις αρχικές αδειοδοτήσεις.
Πολλές οι επιπτώσεις και στο περιβάλλον, στην ιχθυοπανίδα, αλλά και στον τουρισμό, όπως επισήμαναν οι οικολογικές οργανώσεις και φυσικά και ο δήμος Μαρωνείας-Σαπών δεν θα πρέπει να το αγνοεί, αλλά να πάρουν και αυτοί τις αποφάσεις τους, αφού η δεύτερη μονάδα θα φθάνει στην παραλία Πετρωτών. Και σαφώς θα πρέπει να ευαισθητοποιηθεί και η περιφέρεια ΑΜΘ.
Από τα παράλογα βέβαια του ελληνικού συστήματος και της ισχύουσας νομοθεσίας είναι ότι οι τοπικές κοινωνίες δεν μπορούν να επιβάλουν την άποψή τους. Γιατί είναι πασιφανές και το γνωρίζουν όλοι, ότι είναι καθαρά γνωμοδοτικός ο ρόλος των τοπικών κοινωνιών σε τέτοιου τύπου μεγάλες επενδύσεις, όπως αιολικά πάρκα, φωτοβολταϊκά, αλλά και για τις εξορύξεις χρυσού.
Που μπορεί μεν όλες οι τοπικές κοινωνίες να διατρανώνουν την αντίθεσή τους και πολλές φορές να διαμαρτύρονται, αλλά η κεντρική εξουσία και το αρμόδιο υπουργείο παίρνουν τις τελικές αποφάσεις για την έγκριση τους.
Κάποιοι διατείνονται και επιχειρηματολογούν στα κεντρικά ότι η περιοχή μας ενδείκνυται να γίνει ένα μεγάλο πάρκο αιολικής ενέργειας. Με ποια όμως ανταποδοτικά οφέλη; Και γιατί δεν προχωρούν στην έκδοση ενός χωροταξικού σχεδίου, που θα γνωρίζουμε που θα στήνονται τέτοιες μεγάλες επιχειρήσεις;
Οι επενδυτές για τα αιολικά πάρκα στην περιοχή μας που μας φορτώνουν σωρηδόν από τα κεντρικά, προτιμούν πάντα τις εύκολες και μη δαπανηρές λύσεις για τους ίδιους και για αυτό επιλέγουν τις αβαθείς παραλίες στη θάλασσα και εκτάσεις δίπλα στα χωριά για να υπάρχει ήδη έτοιμο και διαθέσιμο οδικό δίκτυο, ώστε να μη χρεωθούν και τις υποδομές που θα πρέπει να φτιάξουν. Ακριβοί στα πίτουρα και φθηνοί στο αλεύρι.
Επίσης γνωρίζουμε ότι στην περιφέρεια υπάρχουν αυτή τη στιγμή δεκάδες αιτήσεις που περιμένουν τη γνωμοδότηση των αρχών. Μήπως θα έπρεπε να μας ενημερώσει κάποιος επίσημα πόσες ακριβώς αιτήσεις εκκρεμούν και ποιοι είναι αυτοί που ενδιαφέρονται, αλλά και για ποιες περιοχές;
Γιατί οι επενδύσεις δεν προσφέρουν για την περιοχή μας ούτε φθηνότερη ενέργεια, ούτε πολλές θέσεις εργασίας, αλλά ούτε και πολλά ανταποδοτικά οφέλη, σε σχέση με τη ζημίες που αφήνουν με την εγκατάσταση τους, αλλά και όταν αποσυρθούν.

Όλα τα παράλογα σε αυτή τη χώρα μάλλον συμβαίνουν. Όταν λόγου χάρη κάποιος επαγγελματίας πέσει θύμα κλοπής, ή υποστεί ζημιές, αν δεν έχει ασφαλισμένη την επιχείρησή του δεν πρόκειται να αποζημιωθεί από κανέναν και θα κληθεί ο ίδιος να πληρώσει το τίμημα.
Αυτό όμως φαίνεται ότι δεν ισχύει για αυτούς που μας πουλάνε το ηλεκτρικό ρεύμα για τις απώλειες στα δίκτυα τους, ακόμα και για τις ρευματοκλοπές. Και έτσι ήδη πήρε ΦΕΚ η απόφαση της Ρυθμιστικής Αρχής για να εγκρίνει νέους συντελεστές στις χρεώσεις για τους καταναλωτές, που θα ενσωματώνουν όμως μέσα και τις απώλειες.
Δηλαδή σε απλά ελληνικά επειδή δεν μπορούν να πιάσουν τους παραβάτες και να ανακαλύψουν τους κλέφτες για να εισπράξουν και να επιβάλλουν πρόστιμα, για τις ζημιές που προκαλούν αυτοί στην εταιρία, θα πρέπει να τιμωρούνται όλοι οι υπόλοιποι πελάτες.
Που θα δουν τους λογαριασμούς τους να αυξάνονται για να καλύπτεται η ζημία από τις ρευματοκλοπές, την ώρα βέβαια που πληρώνουμε πανάκριβα το ηλεκτρικό ρεύμα σε σχέση και με τις χώρες της ΕΕ, επειδή κατέστησαν την καύσιμη ύλη παραγωγής όπως είναι το φυσικό αέριο χρηματιστηριακό προϊόν.
Όπου οι αετονύχηδες των αγορών και τα κοράκια ανεβοκατεβάζουν τις τιμές και αισχροκερδούν. Γιατί όμως θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι πολιτεία και εταιρία δεν μπορούν να βρουν τους παραβάτες και να τιμωρηθούν, ενώ εύκολα μετακυλύουν το κόστος σε όλους τους καταναλωτές;
Και γιατί ενώ είναι υποτίθεται ιδιωτικές πλέον εταιρίες δεν ασφαλίζουν τέτοιου τύπου φαινόμενα ρευματοκλοπής; Ποιες υπηρεσίες αλήθεια έχουν για να ελέγχουν εξονυχιστικά όλες αυτές τις περιπτώσεις και να βρίσκουν τους παραβάτες;
Και με τη στάση τους αυτή μήπως τελικά ενθαρρύνουν και νομιμοποιούν τις ρευματοκλοπές, αφού δηλώνουν παντελή αδυναμία για να ανακαλύψουν τους κλέφτες;

Προφανώς ήταν μία κυβερνητική ντρίπλα για να αποφύγουν ενδεχομένως τα πιο δύσκολα, η απόφαση του Χρήστου Τριαντόπουλου να αποδεχτεί να προχωρήσει η διαδικασία απευθείας παραπομπής του στη δικαιοσύνη, με επιστολή του στην προανακριτική επιτροπή της βουλής.
Με στόχο βέβαια να σταματήσει ουσιαστικά να κυριαρχεί το ζήτημα της υπόθεσης των Τεμπών και του μπαζώματος στο δημόσιο κοινοβουλευτικό διάλογο για το επόμενο δίμηνο, αλλά και όχι μόνο γιατί μπορεί να τραβούσε και περισσότερο σε μάκρος, αφού υπήρχαν οι σχετικές ενστάσεις και παραιτήσεις.
Η απόφαση αυτή αρχικά βρήκε μουδιασμένη την αξιωματική αντιπολίτευση για να την διαχειριστεί και γνωρίζουν ότι υπάρχει και η κυβερνητική πλειοψηφία που δίνει την δυνατότητα να την περάσουν στο πλαίσιο της επιτροπής.
Γλυτώνοντας ουσιαστικά από ατέλειωτους διαλόγους, εντάσεις και αντιπαραθέσεις και ενδεχομένως και διεύρυνσης ενός κατηγορητηρίου, αν προέκυπταν φυσικά από την διαδικασία κάποιες επιπλέον ευθύνες. Τα Τέμπη όμως θα μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον στην επικαιρότητα για καιρό.
Ουσιαστικά συγκρούονται δύο απόψεις, με τη Νέα Δημοκρατία να βιάζεται να κλείσει αυτό το ζήτημα, να δώσει ένα τέλος και τη σκυτάλη στη δικαιοσύνη για να αποφύγει να συντηρείται συνεχώς την επικαιρότητα, γιατί ήδη δημιουργεί πλήγμα και στην κυβερνητική πολιτική, αλλά και στα δημοσκοπικά τους ποσοστά.
Και στον αντίποδα η αντιπολίτευση θέλει να εξαντλήσει όλα τα συνταγματικά περιθώρια που υπάρχουν και να εργαλειοποιήσει την υπόθεση, όπως τους κατηγορεί ήδη και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, για να αποδομήσει την πολιτική τους στάση.

Πέραν όμως όλων αυτών όταν ο ίδιος αποδέχεται να πάει στη δικαιοσύνη, αφού ούτως ή άλλως η επιτροπή αυτή δεν έχει δικαστικές αρμοδιότητες όπως πιστεύουν και εκτιμούν κάποιοι για να κάνουν το αντιπολιτευτικό τους παιχνίδι, συνεπώς γιατί διαμαρτύρονται;
Επιζητούν μήπως καθαρά μια πολιτική αντιμετώπιση του ζητήματος και να δομήσουν μια μονοθεματική αντιπολίτευση γιατί τους βολεύει, ή δεν εμπιστεύονται και πάλι τη δικαιοσύνη ότι θα εξετάσει όλες τις περιπτώσεις και ενδεχομένως αν προκύψουν κι άλλες κατηγορίες θα αποδοθούν;
Πολιτικά παιχνίδια άνευ αντικρίσματος. Και σαφώς η υπόθεση των 57 νεκρών καίει και απασχολεί όλους τους Έλληνες, όπως και τα ζητήματα διαφάνειας, δημοκρατίας και τιμωρίας ακόμα και πολιτικών προσώπων αν έχουν ευθύνες.
Αλλά πέραν όλων αυτών μήπως θα πρέπει και η χώρα να βρει το βηματισμό της και να ασχοληθούν οι πολιτικοί και με άλλα σοβαρά ζητήματα; Τους ενδιαφέρει τελικά η ουσία, ή η επικοινωνιακή και πολιτική διαχείριση του θέματος;
Οι επιτροπές αυτές βέβαια δεν έχουν δικαστικές αρμοδιότητες, αλλά με βάση τη διαδικασία που επικρατεί το πόρισμα της επιτροπής θα τεθεί στην ολομέλεια της βουλής σε μυστική ψηφοφορία, για να παραπεμφθεί στο δικαστικό συμβούλιο που αυτό θα αποφασίσει βέβαια αν θα στηθεί ή όχι ειδικό δικαστήριο. Προς τι λοιπόν τόσες αντιδράσεις;
Εξάλλου το δικαστικό συμβούλιο έχει δικαστικές αρμοδιότητες, μπορεί να διευρύνει το κατηγορητήριο, να εξετάσει μάρτυρες και να παραπέμψει και άλλους αν χρειαστεί.
Άρα μάλλον συγκρούονται ουσιαστικά δύο απόψεις. Αυτών που έχουν εμπιστοσύνη στις δικαστικές αρχές της χώρας μας και των άλλων οι οποίοι πέραν της δικαστικής διερεύνησης των γεγονότων, θεωρούν ότι το θέμα αυτό είναι και βαθιά πολιτικό και έτσι θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί.