Μικροκομοτηναίικα 25-03-2025

Κατηγορούν συνήθως οι θεσμικοί στον τόπο μας πολλές φορές την κεντρική εξουσία ότι κωφεύει στα αιτήματα των τοπικών κοινωνιών, αλλά δεν αισθάνονται μάλλον την ανάγκη και την ευθύνη να λύσουν οι ίδιοι και τα μικρά προβλήματα που προκύπτουν και καταγγέλλονται από πολίτες.
Όταν όμως οι κάτοικοι και ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Διώνης και Στρύμνης καταγγέλλουν επίσημα ότι έχει προκληθεί μεγάλη περιβαλλοντική ζημιά στο ποτάμι, τα νερά είναι μαύρα, ενώ υπάρχουν και νεκρά ψάρια και ζώα, αλλά υπάρχει και θέμα δημόσιας υγείας με τα νερά που εκβάλλουν και στον ποταμό Λίσσο, αυτό δεν θα έπρεπε να ευαισθητοποιήσει πολλούς;
Ώστε να παρέμβουν και να διαπιστώσουν άμεσα το πρόβλημα, αφού ήδη η επιστολή αυτή κοινοποιήθηκε στο δήμο Μαρωνείας-Σαπών που θα πρέπει να ενεργήσει άμεσα, στη διεύθυνση υγείας της περιφέρειας και στην οικολογική ομάδα;
Γιατί τα φαινόμενα τα οποία παρουσιάζονται ανησυχούν τους κατοίκους, αφού μέχρι και νεκρά ζώα βρίσκουν εκτός από ψάρια. Και είναι μάλλον κοινό μυστικό και το ποιοι συντελούν σε αυτή την οικολογική καταστροφή, με την ρίψη αποβλήτων στο ποτάμι.
Η καταγγελία βέβαια δεν κατονομάζει κάποιους συγκεκριμένα, αλλά ζητούν να σταματήσει αυτή η καταστροφή του περιβάλλοντος, να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι και να γίνει αποκατάσταση, είτε πρόκειται για φυτοφάρμακα, ή ζωικά απόβλητα, ή οτιδήποτε άλλο.
Άμεσα δεν θα πρέπει να μεριμνήσουν οι αρμόδιες αρχές να διαπιστώσουν και το βάσιμο της καταγγελίας βέβαια, αλλά και να λάβουν μέτρα; Όταν απαιτούν όλοι τη διατήρηση του περιβάλλοντος από την κεντρική εξουσία και οι τοπικές εξουσίες ας μεριμνήσουν να το προστατεύουν.

Μπορεί οι εταιρίες κατασκευής των έργων του φυσικού αερίου και των οπτικών ινών να έχουν τα δικά τους χρονοδιαγράμματα ολοκλήρωσης, η δημοτική αρχή να συνιστά υπομονή στους πολίτες που θα ταλαιπωρηθούν από ότι φαίνεται για αρκετό χρονικό διάστημα, αλλά το κυκλοφοριακό στην πόλη και η μείωση των θέσεων στάθμευσης είναι υπαρκτό πρόβλημα, θα γίνει μάλλον διαχρονικό και φέρνει έντονο εκνευρισμό και ταλαιπωρία.
Και μακάρι βέβαια όλα να τελειώσουν στους προβλεπόμενους χρόνους, αλλά δεν παύει η καθημερινότητα πολλών συμπολιτών μας να είναι πλέον δύσκολη. Και αυτό φαίνεται ιδιαίτερα τις ημέρες που υπάρχει κρύο, ή βρέχει και παίρνουν τα αυτοκίνητά τους και ψάχνουν να βρουν εναγωνίως μία θέση παρκινγκ.
Φαίνεται όμως ξεκάθαρα ότι με τα νέα έργα θα λιγοστέψουν στην πόλη κατά πολύ οι θέσεις στάθμευσης. Και φυσικά το μοναδικό παρκινγκ μάλλον δεν θα επαρκεί. Και γεννάται το ερώτημα, σκέφτονται άραγε τι μπορεί να γίνει;
Γιατί η οικολογική λογική που προβάλουν ότι είμαστε μικρή πόλη και οι αποστάσεις δεν είναι μεγάλες, άρα οι πολίτες θα μάθουν να περπατούν και να χρησιμοποιούν ποδήλατα, μπορεί να τους βολεύει, αλλά δεν την ενστερνίζονται οι περισσότεροι. Που κινούνται καθημερινά για τη δουλειά τους, χρησιμοποιούν το αυτοκίνητο πολλές φορές στη διάρκεια της ημέρας και πρέπει να μετακινούνται συχνά.
Και δεν μπορεί εργαζόμενοι και επαγγελματίες να γίνουν όλοι ξαφνικά δρομείς, περιπατητές και αθλητές για να πάνε στη δουλειά τους. Καλή η περιβαλλοντική συνείδηση με το ζόρι όμως και όχι από επιλογή, αλλά έχουν ευθύνη στη δημοτική αρχή να βρουν λύσεις για το πρόβλημα. Και είμαστε και μία πόλη που διαθέτει αναλογικά τα περισσότερα αυτοκίνητα.

Μία αχτίδα φωτός άρχισε να διαφαίνεται για την τουρκική κοινωνία, από τη στιγμή ακόμα που και οι δικαστικές αρχές δεν οδήγησαν στη φυλακή τον δήμαρχο Κωνσταντινούπολης για όσα του καταμαρτυρούσε ο Τούρκος πρόεδρος περί σχέσεων του με την τρομοκρατία όπως την εννοεί ο ίδιος φυσικά.
Αλλά μόνο με τις κατηγορίες για οικονομικές ατασθαλίες και σκάνδαλα. Υποθέσεις βέβαια που για να αποδειχθούν χρειάζονται και αδιάσειστα στοιχεία, όσο κι αν προσπαθεί να τα κατασκευάσει.
Παρόλα αυτά όμως η ελπίδα αυτή έρχεται από τους χιλιάδες πολίτες που καθημερινά πλέον βρίσκονται στο δρόμο αντιδρώντας και τον αγώνα που δίνει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εστιάζοντας στο ότι πρέπει να τελειώσουν με το σκοτεινό αυτό καθεστώς Ερντογάν.
Ήδη κατάλαβαν όλοι ότι οδηγεί τους δυνατούς πολιτικούς του αντιπάλους στις φυλακές, ενεργώντας ως απόλυτος μονάρχης. Αλλά η σύλληψη Ιμάμογλου εκτιμούν ότι ίσως γίνει η Αχίλειος πτέρνα στην υπόθεση του άτρωτου πολιτικά Ερντογάν που παρουσιάζει ο ίδιος.
Που δείχνει ότι αντέχει, γνωρίζει να στήνει πλεκτάνες με τον καλύτερο τρόπο, για να μπορεί να διαφεντεύει στην εξουσία εξουδετερώνοντας όλους τους αντιπάλους του και ποδηγετώντας το λαό με την ωμή προπαγάνδα, αντιστρέφοντας πλήρως την αλήθεια.
Οι μεγαλειώδες συγκεντρώσεις όμως και οι εκατοντάδες συλλήψεις που έχουν γίνει μέχρι τώρα, δείχνουν ότι ένα μεγάλο μέρος των πολιτών θεωρεί ότι ήρθε η ώρα της ανατροπής του. Όπως και η υπερψήφιση του φυλακισθέντος δημάρχου Κωνσταντινούπολης, ως προέδρου του κόμματός του, ώστε να διεκδικήσει στις επόμενες προεδρικές εκλογές.
Και είναι ένα σημάδι ότι κάποιοι ήδη άρχισαν να μη φοβούνται το καθεστώς και την τρομοκρατία Ερντογάν, αλλά και τις μεθόδους εκφοβισμού που εφαρμόζει. Και ανήμερα της 25ης Μαρτίου, ας αναλογιστεί ότι και η πάνοπλη Οθωμανική αυτοκρατορία είχε υπόδουλο τον ελληνισμό και υποτίμησε την εξέγερση των φτωχών και χωρίς τακτικό στρατό Ελλήνων, αλλά τελικά στάθηκε ανίσχυρη να τους καθυποτάξει εκ νέου.

Αν μη τι άλλο αυτή τη στιγμή συντελείται ένα πείραμα στην Τουρκία, το κατά πόσο μπορεί ο λαός να αντέξει τέτοιου τύπου μονοκρατορία και καθεστώς που θυμίζει κατ’ επίφαση δημοκρατία και το πως οι αντιδράσεις ενός λαού μπορούν να φέρουν ανατροπές και να δημιουργήσουν νέες καταστάσεις.
Και μπορεί αυτή τη στιγμή ο Ταγήπ Ερντογάν να νιώθει ασφαλής και δυνατός γιατί επέλεξε το σωστό timing για να τα κάνει όλα αυτά, από τις χλιαρές αντιδράσεις των Ευρωπαίων, ή την αδιαφορία ΗΠΑ και Ρωσίας, που εξάλλου και οι ηγέτες αυτών των χωρών λειτουργούν με παρόμοιους σχεδόν τρόπους, αλλά τίποτα δεν είναι στατικό και δεδομένο στην πολιτική.
Οι δράσεις και οι καταφανείς αδικίες πάντοτε γεννούν και αντιδράσεις. Παρόλο που εκτιμά ο ίδιος, πρωτεργάτης μάλιστα και του στημένου πραξικοπήματος που τον βοήθησε να έχει απόλυτη εξουσία στα πάντα, ότι θα κατευνάσει με βίαιες μεθόδους την οργή των διαδηλωτών και θα ξεπεράσει το σκόπελο Ιμάμογλου.
Γιατί πολλά θα εξαρτηθούν και στο αν τελικά Ρωσία αλλά και ΗΠΑ, θέλουν ένα τέτοιον ισχυρό άντρα στην εξουσία με τόσο μεγάλη πολεμική δύναμη, που ενδεχομένως θα τον βρίσκουν μπροστά τους στα θέματα του Μεσανατολικού, τα κοινά σχέδια του Ισραήλ με τις ΗΠΑ στη Λωρίδα της Γάζας, ή τα ζητήματα των Κούρδων.
Και η ανάμειξη του στη Συρία με την στήριξη στη φιλικά διακείμενη εξουσία των τζιχαντιστών, που μάλλον έρχεται και σε αντίθεση βέβαια με τα συμφέροντα της Ρωσίας. Άρα πολλά θα μετρήσουν με το ισοζύγιο πολιτικού και διπλωματικού κόστους, αλλά και τα ενδεχόμενα οφέλη που θέλουν να προσκομίσουν οι μεγάλες δυνάμεις.
Και το αν τους συμφέρει δηλαδή ο Ερντογάν να εδραιώνει συνεχώς την εξουσία του αλλά και την επιρροή του στην ευρύτερη περιοχή, ή όχι. Για αυτό προς το παρόν καλύτερα ας κρατήσουμε μικρό καλάθι, σε όλες εκτιμήσεις που ακούμε.