"Ραγιάδες μεις δεν είμαστε", με θέατρο, ποίηση και τραγούδι

Με κεντρικό μήνυμα της παράστασης τη διαρκή διεκδίκηση και υπεράσπιση της ελευθερίας ως χρέος και δικαίωμα του λαού απέναντι σε κάθε δύναμη, μαθητές και εκπαιδευτικοί του 13ου δημοτικού σχολείου Κομοτηνής παρουσίασαν μία γιορτή που χειροκροτήθηκε θερμά. "Ραγιάδες μεις δεν είμαστε" ήταν ο τίτλος της γιορτής που παρουσιάστηκε παραμονή της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου στο 13ο δημοτικό σχολείο Κομοτηνής, με αφορμή την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου. Κοινωνοί των μηνυμάτων της επετείου έγιναν οι μικροί μαθητές μέσα από το τραγούδι, το θέατρο, την ποίηση. 

Την έναρξη της γιορτής στον ισόγειο χώρο του σχολείου σήμανε η ομιλία του διευθυντή του σχολείου Θεόδωρου Νικολαΐδη, παρόντος του προϊσταμένου της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ροδόπης Μαρίνου Κωνσταντινίδη, μαθητών, γονέων και κηδεμόνων. Αναφωνώντας "Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821", "Ζήτω η πατρίδα μας", ο κος Νικολαΐδης αναφέρθηκε στο διαχρονικό επίκαιρο μήνυμα της εθνικής επετείου λέγοντας: "Η Επανάσταση του 1821 ήταν ένας καθολικός αγώνας και απέδειξε ότι η πίστη στην ελευθερία, η αγωνιστικότητα και η ισχυρή θέληση ενός λαού, μπορούν να αλλάξουν την ιστορική του μοίρα. Οι Έλληνες απέδειξαν για μια ακόμα φορά πως κανείς λαός δεν μένει υπόδουλος όταν πάρει την υπέρτατη απόφαση να ζήσει ελεύθερος ή να πεθάνει. "Η μεγαλοσύνη των λαών δε μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και το αίμα" λέει ο Κωστής Παλαμάς".

Ακολούθησε η άρτια οργανωμένη και συγκινητική παράσταση στην οποία παρουσιάστηκαν αδρά οι ιστορικές εξελίξεις πριν και μετά την επανάσταση του 1821 από τη συγκρότηση της ιεράς συμμαχίας έως και την επιβολή Συντάγματος στον Όθωνα το 1843. Έγινε αναφορά όχι μόνο στα γνωστά ιστορικά γεγονότα και τις ηρωικές πράξεις των αγωνιστών και του λαού, αλλά και στα συνήθως υποτιμημένα κακώς κείμενα της εποχής και των συνεπειών τους, όπως οι εμφύλιες συγκρούσεις μεταξύ των επαναστατών και ο πρώτος δανεισμός του 1824.

Στόχος της παράστασης δεν ήταν μόνο η υπενθύμιση του ηρωικού αγώνα του λαού που οδήγησε στην ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Παρουσιάστηκε επίσης η σύνδεσή του με το ευρύτερο επαναστατικό πνεύμα της εποχής που εκφράστηκε στην παράσταση με αναφορές στο ρεύμα του φιλελληνισμού και στις άλλες επαναστάσεις στον ευρωπαϊκό και διεθνή χώρο. 

Να σημειωθεί ότι η γιορτή αυτή λειτούργησε αφενός ως αφορμή για τη δημιουργία βεστιαρίου στο σχολείου και αφετέρου ως εκπαιδευτικό μέσο για την ανάπτυξη γλωσσικών, συναισθηματικών και ψυχοκινητικών δεξιοτήτων των μαθητών και των μαθητριών που την αγκάλιασαν ως ένα διαφορετικό ιδιαίτερα δημιουργικό και χαρούμενο μάθημα. 

Για την παράσταση χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα ή στίχοι από ποιήματα/κείμενα των Ανδρέα Κάλβου, Γιάννη Ρίτσου, Διονύσιου Σολωμού, Νίκου Εγγονόπουλου, Νίκου Γκάτσου και άλλων, μουσικοί και στόχοι τραγουδιών των Γιάννη Μαρκόπουλου, Μάνου Λοΐζου, Μίκη Θεοδωράκη, Λευτέρη Παπαδόπουλου, Μάνου Ελευθερίου και άλλων. 

Παρουσίασαν και τραγούδησαν ως μικροί ηθοποιοί οι μαθητές και μαθήτριες των Ε' και ΣΤ' τάξεων και ο δάσκαλος του σχολείου Παναγιώτης Βουτσάς.
Υπεύθυνος της γιορτής ήταν ο εκπαιδευτικός Στέφανος Μακρυγιάννης, ο οποίος επίσης έγραψε ή διασκεύασε τα κείμενα της παράστασης. Τα σκηνικά προετοιμάστηκαν από τον σύλλογο διδασκόντων του σχολείου, ενώ τα ενδύματα εποχής παρείχε το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κομοτηνής και ο Πολιτιστικός Χορευτικός Σύλλογος Θρακών.