Το αλλιώτικο Ελληνικό Πάσχα

Η εκκλησία της Ελλάδος και ο Αρχιεπίσκοπος της Ελλαδικής εκκλησίας έχουν να αντιμετωπίσουν ίσως την μεγαλύτερη πρόκληση στον εντέκατο χρόνο που βρίσκεται ο Αρχιεπίσκοπος στον θρόνο της εκκλησίας.

Το Θείο δράμα θα κορυφωθεί και φέτος αφού διανύουμε την Μεγάλη Εβδομάδα, όμως το Θείο δράμα δεν θα είναι μόνο αυτό. Όπως ο Ιησούς οδηγήθηκε στον δρόμο του Σταυρού, φέτος υπάρχει και το ανθρώπινο δράμα με τους νεκρούς του Κορωνοϊού, ενώ δεν θα επιτραπεί να  εορτάσουμε το Πάσχα με τα έθιμα που ξέρουμε.

Αυτό όλο είναι μία δοκιμασία προσωπική αλλά και συλλογική. Η εκκλησία άργησε να λάβει κάποια μέτρα, αλλά πήρε τις σωστές αποφάσεις για τους πιστούς.

Εάν είχε κρατήσει την ίδια στάση από την αρχή της υγειονομικής κρίσης, τώρα θα είχε «ανέβει» στα μάτια κάποιων που την λοιδορούσαν και δεν την είχαν σε υπόληψη.

Άλλοι είδαν αυτή την κατάσταση ως ευκαιρία δηλαδή η κυβέρνηση να προσπαθήσει να κάνει τον  διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας, αλλά στην συνταγματική αναθεώρηση το άρθρο 3 δεν πειράχτηκε καθόλου.

Η εκκλησία έχει ευθύνη πρωτίστως να διαφυλάξει ότι όλα θα γίνουν σύμφωνα με τους κανόνες που έχει ορίσει η πολιτεία και τα περιστατικά όπως στο Κουκάκι και στην Κέρκυρα δεν θα πρέπει να επαναληφθούν εάν κάποιοι το θελήσουν την Μ. Πέμπτη και την Μ. Παρασκευή.

Θα είναι ένα διαφορετικό Πάσχα, πρωτόγνωρο. Το χωριό μπορεί να περιμένει και το κάλεσμα της φύσης με τις ωραίες ανθισμένες πασχαλιές θα είναι ωραίο και θα μας γνέφει να το μυρίσουμε. Αλλά θα πρέπει να αντισταθούμε.

«Χριστούγεννα στην πόλη και Πάσχα στο χωριό» έλεγαν οι παλιοί, αλλά φέτος είναι αλλιώς. Τα χωριά θα σιγήσουν από την βουή των επισκεπτών και θα είναι οι μόνιμοι κάτοικοι χωρίς να δούνε τους συγγενείς και τους φίλους.

Καλό Πάσχα και με ευθύνη!

*μεταπτυχιακός φοιτητής του προγράμματος Σύγχρονες Ευρωπαϊκές Σπουδές, Δίκαιο, Οικονομία και Πολιτική της Νομικής Σχολής του ΔΠΘ