Βασιλόπιτα κόβει το Σάββατο ο Σύλλογος Πολυτέκνων Ροδόπης
31/01/25 - 15:41
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ ΤΟΥ ΝΕΙΛΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΑΡΑΩ Το 40% του Αιγυπτιακού πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχιας, δηλαδή με λιγότερα από 2$ την ημέρα. Η «δεύτερη» αυτή ζωή συχνά κληροδοτεί στους Αιγυπτίους ασθένειες, όπως ηπατίτιδα C, ενώ η παιδική θνησιμότητα αγγίζει υψηλά ποσοστά λόγω του μολυσμένου νερού. Συγκεκριμένα το 1/3 των αιγυπτιακών νοικοκυριών δεν έχουν πρόσβαση σε νερό, ενώ τα απομακρυσμένα από το Κάιρο σπίτια δεν απολαμβάνουν καν αποχετευτικού συστήματος
Εξαθλίωση των μαζών
Λένε ότι το ταξίδι για τις Πυραμίδες είναι ένα ταξίδι στο χρόνο. Οι επισκέπτες από τη Δύση ταξιδεύουν 30 χρόνια πίσω για να βρουν την Αίγυπτο, την Αίγυπτο όμως πριν την επανάσταση, την Αίγυπτο του Mubarak, εκείνη που διψούσε για μεταρρύθμιση, για δημοκρατία, για νομιμότητα αλλά και για ..νερό!
Οι συνθήκες οικονομικής εξαθλίωσης στις οποίες είχε καταδικάσει ο 83ρονος πλέον δικτάτορας μεγάλο μέρος του Αιγυπτιακού πληθυσμού ταλαιπώρησε την Αίγυπτο και εξασθένησε κάθε δυνατότητα ανάπτυξης καθώς η ανέχεια ήταν τέτοια που δεν επέτρεπε καμία άλλη ενασχόληση, λ.χ. εκπαιδευτική, προς επίτευξη βελτίωσης, πέρα από την προσπάθεια του καθημερινού βιοπορισμού.
Παραστατικότερα, φτάνοντας κανείς στο κέντρο του Καιρου αντικρίζει μεγάλα συγκροτήματα κατοικιών που φαινομενικά βαδίζουν προς την κατάρρευση, γιαπιά, χωρίς παράθυρα, χωρίς ταβάνια, μοιάζουν νεκρά αλλά φιλοξενούν περισσότερες ζωές από όσες θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Ονομάζονται «Ashweyyat», η απόδοση στα ελληνικά δεν είναι ακριβής, σημαίνει -κατά το βέλτιστο- σπίτια-συνοικίες με πολλούς ένοικους, δεύτερης διαλογής, δεύτερης ζωής’. Με άλλα λόγια σημαίνει πως το 40% του Αιγυπτιακού πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχιας, δηλ με λιγότερα από 2$ την ημέρα. Η ‘δεύτερη’ αυτή ζωή συχνά κληροδοτεί στους Αιγυπτίους ασθένειες όπως ηπατίτιδα C ενώ η παιδική θνησιμότητα αγγίζει υψηλά ποσοστά λόγω του μολυσμένου νερού. Συγκεκριμένα το 1/3 των Αιγυπτιακών νοικοκυριών δεν έχουν πρόσβαση σε νερό, ενώ τα απομακρυσμένα από το Κάιρο σπίτια δεν απολαμβάνουν καν αποχετευτικού συστήματος.
Οι έρευνες που μαρτυρούν τα παραπάνω ποσοστά προέρχονται από αναλυτές του εξωτερικού, καθώς οι εντόπιες πληθυσμιακές απογραφές είναι σχεδόν πάντα διαστρεβλωμένες. Τη διαφορά σημείωσαν πρόσφατα οικονομολόγοι της κυβέρνησης οι οποίοι, διαγράφοντας την οικονομική κατάσταση της χώρας, ομολόγησαν ότι ‘δυστυχώς στην Αίγυπτο οι πλούσιοι συνεχίζουν να πλουταίνουν ενώ η μεσαία τάξη πασχίζει να επεκταθεί και ο Αιγυπτιακός λαός άγει το βάρος ενός αυξανόμενου πληθωρισμού’.
Νομικός εκφυλισμός και διαφθορά
«Στην Αίγυπτο οι νόμοι έγιναν για να παραβιάζονται!»Η φράση που διακρίνεται αναμφισβήτητα από κυνισμό, διακρίνει την καθημερινή ζωή των Αιγυπτίων και κάθε είδους συναλλαγές. Την ανομία απολαμβάνουν τόσο οι απλοί πολίτες λ.χ. με ένα ‘μπαξίσι’ σε έναν αστυνομικό υπάλληλο σε αντίτιμο μιας πταισματικής παράβασης όσο και οι ιστάμενοι καίριες θέσεις της Αιγυπτιακής διοίκησης μέσω των πελατειακών σχέσεων με μέλη της κυβέρνησης.
Τα 30 τελευταία χρόνια της ηγεσίας του Mubarak η διαφθορά στην Αίγυπτο, σαν σύμπτωμα δυσλειτουργίας, είχε προσλάβει αρρωστημένες διαστάσεις και διέπλεκε τόσο υπηρεσίες της κυβέρνησης και της διοίκησης όσο και επιχειρηματίες θετικά διακείμενους στο καθεστώς. Ενδεικτικά, λίγες ημέρες πριν την επανάσταση κηρύχθηκε απεργία σε κατάστημα κρατικής τράπεζας καθώς ανακαλύφθηκε πως δυο νεοδιόριστοι υπάλληλοι που διατηρούσαν φιλικές σχέσεις με μέλη της κυβέρνησης ελάμβαναν αμοιβή 100000$ το μήνα, τη στιγμή που ο μισθός των υπόλοιπων υπαλλήλων δεν ξεπερνούσε τα 2000$. Και ενώ παρόμοια γεγονότα έρχονται μέρα με τη μέρα στο φως της δημοσιότητας, ο κ.Mubarak δηλώνει ότι υπεύθυνοι για τα πενιχρά έσοδα του δημοσίου είναι οι επιμέρους αρμόδιοι των δημοσίων φορέων και οι υπουργοί και ότι εκείνος δεν ενέκρινε ποτέ τέτοιου είδους χειρισμούς.
Στην ερώτηση μου σχετικά με τη διαφθορά στην Αίγυπτο ο Magdy el Sheikh, σπουδαστής στο Αμερικανικό κολέγιο του Καιρου και ένθερμος υποστηρικτής της επανάστασης, απαντά: «Η διαφθορά έχει καταντήσει την Αίγυπτο να μοιάζει με χάος, η λέξη χάος είναι ελληνική (στην αγγλική μεταφέρεται αυτούσια) και επομένως εσείς οι Έλληνες αντιλαμβάνεστε απόλυτα την έννοια της.
Η διαφθορά της Αιγυπτιακής κυβέρνησης διαγράφεται σαφώς κατά τη διεξαγωγή των εκλογών, το αποτέλεσμα των οποίων σπάνια εκφράζει πάνω από το 20% των ψηφισάντων. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ποσοστό αποχής στις Αιγυπτιακές εκλογές είναι πολύ μεγάλο, κυρίως εξαιτίας του προκαθορισμένου του αποτελέσματος, χωρίς να μπορεί να υπολογισθεί με ακρίβεια λόγω των ψευδών στοιχείων που δημοσιεύει η κυβέρνηση. Άλλωστε η συμμετοχή στις εκλογές προϋποθέτει εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους και συνεπώς την επίσκεψη σε κάποιο αστυνομικό τμήμα, κάτι που οι Αιγύπτιοι αποφεύγουν συστηματικά. Ακόμα, σύμφωνα με νόμο που εισήγαγε ο Πρόεδρος απαγορεύονται οι αλλοδαποί παρατηρητές κατά τη διαδικασία των εκλογών, ενώ οι υποψήφιοι στις κοινοβουλευτικές εκλογές επιλέγονται από κυβερνητική επιτροπή.
Ο 20χρονος Zeyad Lasheen μιλάει για την Αίγυπτο που έζησε και για την Αίγυπτο στην οποία θέλει να ζήσει, ακόμα μιλάει για τις μέρες της επανάστασης χωρίς πια να φοβάται, γιατί τώρα πια όπως λέει είναι «πολίτης στη χώρα του»…
Σύμφωνα με μαρτυρία ενός πρώην στελέχους του προεδρικού γραφείου στο αραβικό τηλεοπτικό κανάλι aljazeera τα εκλογικά αποτελέσματα νοθεύονται με αντικατάσταση των εκλογικών καλπών μετά από σχετική διαταγή κυβερνητικών οργάνων προς τα όργανα της αστυνομίας και συνεπώς τα έγγραφα που πιστοποιούν την εκλογική διαδικασία αναγράφουν ονόματα ψηφοφόρων οι οποίοι στην πραγματικότητα δεν είχαν προσέλθει ποτέ σε κάποιο από τα εκλογικά κέντρα. Αποτέλεσμα των πρακτικών αυτών είναι ότι τα 510 μέλη του Κοινοβουλίου από το σύνολο των 529 ανήκουν στο Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα (NDP),το πολιτικό κόμμα του κ.Mubarak. Το πρόβλημα όμως της κρατικής αυθαιρεσίας στην Αίγυπτο έχει ακόμα μια βλοσυρή θα έλεγε κανείς αιχμή, την αστυνομική βία. «Συστηματικό» χαρακτήρισε η Διεθνής Αμνηστία το φαινόμενο βασανιστηρίων στην Αίγυπτο από τα όργανα της Εθνικής Ασφάλειας κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Οι πρακτικές του ξυλοδαρμού, των ηλεκτρικών shock αλλά και της σεξουαλικής βίας λαμβάνουν χώρα τακτικά στα Αιγυπτιακά αστυνομικά τμήματα ενώ παρατηρεί κανείς ότι η νοοτροπία της σωματικής ποινής εδραιώνεται σταδιακά και διαποτίζει το εκπαιδευτικό σύστημα και τα ίδια τα Αιγυπτιακά σπίτια. Η αστυνομική βία και η θανάτωση ανθρώπων ακόμα και για πλημμελήματα η λόγω των πολιτικών τους πεποιθήσεων βύθισε τις ζωές τον Αιγυπτίων στο φόβο εξαιτίας μιας έννομης τρομοκρατίας η οποία αντικατέστησε για τρεις δεκαετίες την πολιτική της χώρας.
Λήθη 30 χρόνων
Γιατί οι Αιγύπτιοι υπέστησαν 30 χρόνια κρατικού συγκεντρωτισμού;
Σύμφωνα με τη λογική τα λαϊκά στρώματα Αιγυπτίων θα έπρεπε να είχαν εξεγερθεί πολύ πριν τη συμπλήρωση 30 ετών λόγω της οικονομικής εξαθλίωσης στην οποία τους είχε καταδικάσει το πολιτικό σύστημα. Πέρα από τη δυτική αυτή σκέψη, ένα γερά θεμελιωμένο σύστημα στήριζε τη διαιώνισή της Αιγυπτιακής κυβέρνησης. Συγκεκριμένα, η ημερήσια αμοιβή ενός φτωχού Αιγυπτίου εξαντλείται στην ικανοποίηση των βασικών αναγκών της ίδιας ημέρας, τροφής, νερού και στέγης χωρίς να του απομένει δυνατότητα αποταμίευσης. Πρακτικά δηλ για κάθε μέρα απεργίας ή εξέγερσης ο Αιγύπτιος δεν μπορεί να εξασφαλίσει την τροφή αυτού και της οικογένειάς του. Το τίμημα επομένως της επιβίωσης υπήρξε για χρόνια ανυπέρβλητο και έτσι η επανάσταση αναζητούσε για πρωτεργάτη έναν παράγοντα ουδέτερο που θα κρατούσε τα εχέγγυα της επιβίωσης.
Από την άλλη πλευρά του Νείλου, η ανώτερη τάξη έμενε για χρόνια αμέτοχη μπροστά στην πολιτική παράλυση. Λόγο για τούτο, συνιστά ο φόβος ότι η δημοκρατία ενέχει την αναδιανομή του πλούτου και επομένως ενδεχόμενο κίνδυνο για τα συμφέροντα τους. Δημοσιογράφοι του Καιρου παρατηρούν ότι μέχρι τώρα οι Αιγύπτιοι μιλούσαν για πολιτικά θέματα αποστασιοποιημένοι πολιτικά με μιαν ουδετερότητα σαν να μην είναι οι ίδιοι πολίτες της χώρας τους. «Τελευταία», γράφει ο Max Rodenbeck «η απάθεια είχε μετατραπεί σε πικρία, μεταφέροντας έτσι τη δυσαρέσκεια που άρχισε να πλήττει και τις ανώτερες τάξεις επιχειρηματιών». Και οι άνθρωποι του πνεύματος όμως παρέμειναν αδρανείς υιοθετώντας μια ελιτίστικη στάση έναντι του πολιτικού συστήματος. Αν θυμηθεί κανείς τη πεποίθηση του κ.Mubarak περί του ορισμού της ελεύθερης έκφρασης, ο οποίος δήλωσε ότι «Ελεύθερη έκφραση είναι να μπορεί λέει κανείς ότι θέλει, εφόσον το επιτρέπει ο νόμος» θα έβρισκε την αδράνειά τους σχεδόν προκλητική. Προφανώς η Αιγυπτιακή πνευματική ελίτ φοβήθηκε τις αναταραχές στην κουλτούρα που θα έφερνε η επανάσταση καθώς θα μπορούσε να έχει αντίκτυπο τόσο στις θέσεις που κατείχαν όσο και στην ενδεχόμενη εμφάνιση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στο πολιτικό σκηνικό. Η Lisa Blaydes, βοηθός Καθηγήτρια πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Stanford σημειώνει εύστοχα ότι «η ελίτ αυτή ίσως διέβλεπε μικρή αμοιβή για την δημοκρατία και για τούτο έμενε απαθής». Ο φόβος όμως των Αιγυπτίων για τις αυθαιρεσίες της αστυνομίας και της κυβέρνησης ίσως συνιστά το σπουδαιότερο λόγο για την πολιτική τους αδράνεια. «Όταν κάποιος εξαφανίζεται καταλαβαίνουμε ότι έχει συλληφθεί και βασανίζεται και πολλές φορές δεν εμφανίζεται ποτέ ξανά» εξομολογείται ο Zeyad Lasheen ,μέλος της επαναστατικής κίνησης στην Αλεξάνδρεια. Η τρομοκρατία συνεπώς υπήρξε μέσον καταστολής της ελεύθερης δράσης και σε αυτό το δικτατορικό καθεστώς και έτσι ο φόβος του λαού κατέστη το ορόσημο σταθερότητας της κυβέρνησης για 30 χρόνια.
Η απαρχή της Επανάστασης
Tους φόβους αυτούς ήρθε να διαλύσει μια νέα κοινωνική ομάδα, «μια κοινωνία νεότητας». Είναι γεγονός ότι σήμερα η Αίγυπτος, περισσότερο από ποτέ απολαμβάνει τη μεγαλύτερη πληθυσμιακά ομάδα νέων σε σύγκριση με τα περασμένα χρόνια. Η νέα γενιά, η οποία στάθηκε στην πρώτη σειρά των εξελίξεων κατάφερε να αποστασιοποιηθεί από τη πολιτική Βαβέλ που βίωσε η προγενέστερη με εντάσεις ανάμεσα σε φανατικούς μουσουλμάνους και μη ή αριστερούς και συντηρητικούς και αποτέλεσε την κινητήρια δύναμη της μεταρρύθμισης. Λόγω του νεαρού της ηλικίας τους οι επαναστάτες επιδόθηκαν με ζήλο σε μια προσπάθεια κατάκτησης της ίδιας τους της χώρας αψηφώντας τη βία που απειλεί το καθεστώς, με ρίσκο τις ζωές τους.
Η εκλεκτή γενιά των Αιγυπτίων, περισσότερο μορφωμένη από τις παλαιότερες, συνδέθηκε με ομόνοια και με σύνθημα την ειρήνη και έγραψε την ιστορία της για μια ευγενή διεκδίκηση της δημοκρατίας μετά από 30 χρόνια πολιτικής παράλυσης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι βοήθεια στην εκκίνηση του επαναστατικού αγώνα υπήρξε η διάδοση των τεχνολογικών μέσων που κατείχε σήμερα ένα μεγάλο μέρος των νέων της Αιγύπτου σε συνδυασμό με την κατάρρευση του πληροφοριακού μονοπωλίου της κυβέρνησης. Σαν σημάδι αλλαγής των τελευταίων χρόνων είχε επέλθει μια μικρή αλλά όχι ανεπαίσθητη ιδιωτικοποίηση σε μέσα μαζικής ενημέρωσης (εφημερίδες κυρίως), ενώ οι νέοι χρησιμοποιούν διαδικτυακές σελίδες όπως αυτή του Facebook και Google οι οποίες απαγορεύονται σε άλλες δικτατορικές χώρες της Μέσης Ανατολής λ.χ. Συρία. Οι ιστοσελίδες αυτές διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση του επαναστατικού κινήματος, καθώς λέγεται πως η απαρχή των μαζικών διαδηλώσεων έγκειται σε μία ομάδα του Facebook προς τιμήν ενός νέου που χτυπήθηκε μέχρι θανάτου από τις αστυνομικές αρχές.
Η «γενιά του Facebook» έδειξε το πιο δυνατό της πρόσωπο στην Πλατεία Ελευθερίας (Tahrir) του Καιρου, αλλά και σε όλη την Αίγυπτο και ενέπνευσε με όραμα τους νέους όλου του κόσμου.
MΑΡΤΥΡΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΦΟΙΤΗΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑϊΡΟ
Ο 20χρονος Zeyad Lasheen μιλάει για την Αίγυπτο που έζησε και για την Αίγυπτο στην οποία θέλει να ζήσει, ακόμα μιλάει για τις μέρες της επανάστασης χωρίς πια να φοβάται γιατί τώρα πια όπως λέει είναι «πολίτης στη χώρα του». Ο Zeyad σπουδάζει στο τμήμα μηχανολογίας στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο του Καίρου και συμμετείχε ενεργά στην επανάσταση διαδηλώνοντας στην Αλεξάνδρεια.
Για ποιους λόγους πιστεύεις ότι οι Αιγύπτιοι δεν είχαν αντιδράσει μέχρι τώρα;
-Οι Αιγύπτιοι έζησαν για χρόνια μέσα στο φόβο. Η δικτατορία κράτησε 30 χρόνια και κατάφερε να εξουδετερώσει το κομμάτι της ψυχής των Αιγυπτίων που αποζητούσε την ελευθερία. Στα χρόνια του Abdel Nasser και του Sadat (πρώην πρόεδροι της Αιγύπτου) υπήρχαν πόλεμοι και αναταραχές και οι Αιγύπτιοι δεν ζητούσαν πολλά. Τότε βέβαια υπήρχε η ελευθερία του λόγου.. Στις αρχές της ηγεσίας του Mubarak αν κάποιος ξεπερνούσε τα όρια εξαφανιζόταν και κανείς δεν ήξερε αν ήταν ζωντανός η νεκρός. Αυτές οι πρακτικές γέμισαν με φόβο τους νέους Αιγυπτίους οι οποίοι τώρα είναι οι γονείς της δικής μου γενιάς οι οποίοι με τη σειρά τους από φόβο μας απαγόρευαν να διαμαρτυρόμαστε φανερά. Έπρεπε να φοβόμαστε τον πρόεδρο σαν Θεό..
Κάποιοι χαρακτήρισαν την Αιγυπτιακή Επανάσταση “βελούδινη”, ειρηνική.
-Στα αραβικά η λέξη ειρήνη λέγεται ‘salam’. Ο Οbama είχε χρησιμοποιήσει αυτή τη λέξη στην ομιλία του μετά την παραίτηση του Mubarak. Οι Αιγύπτιοι έδωσαν μεγάλη σημασία σε αυτό. Ένιωθα συγκινημένος όταν έβλεπα τους το λαό να διαδηλώνει στους δρόμους της Αλεξάνδρεια φωνάζοντας ‘salmia’ που σημαίνει ‘ειρηνικά’. Οι Αιγύπτιοι δεν ήθελαν να συμπεριφερθούν σε καμία περίπτωση όπως οι διεφθαρμένοι αυτοί άνθρωποι τους οποίους και κατέκριναν. Φυσικά όταν οι διαδηλωτές έφταναν κοντά στα αστυνομικά τμήματα αντιμετώπιζαν δακρυγόνα, και έτσι μόνο με πέτρες μπορούσαν να αμυνθούν. Μετά όμως από βίαια χτυπήματα, οι διαδηλωτές έκαψαν κάποια τμήματα. Όμως όλοι οι νεκροί ήταν αποτέλεσμα από χτυπήματα αστυνομικών.
Κατά τις ημέρες της επανάστασης μου μίλησες για φίλους σου διαδηλωτές που βασανίστηκαν από αστυνομικούς. Οι πρακτικές αυτέ ήταν έντονες κατά τις μέρες της επανάστασης;
-Δεν ξέρω αν έγινε από αστυνομικούς ή από την Εθνική ασφάλεια, αλλά αυτές οι μέθοδοι δεν είναι καινούριες στην Αίγυπτο. Συνήθως όταν οι άνθρωποι εξαφανίζονται στην Αίγυπτο είναι γιατί τους κρατούν φυλακισμένους και τους θανατώνουν σε ηλεκτρικές καρέκλες η τους χτυπούν μέχρι θανάτου. Πρόσφατα θανατώθηκε κάποιος για ένα video που κυκλοφόρησε ενώ συχνά συλλαμβάνουν και θανατώνουν ανθρώπους για χρήση ναρκωτικών και οι αστυνομικοί έπειτα μοιράζονται το χασίς. Επομένως οι πρακτικές αυτές χρησιμοποιήθηκαν στην επανάσταση αλλά με εξίσου βίαιο τρόπο.
Θα ήθελα να μου πεις για άλλες παρασκηνιακές τακτικές της κυβέρνησης κατά τις μέρες της επανάστασης.
-Την Παρασκευή στις 28, ο Πρόεδρος και ένας Υπουργός είχαν μια διένεξη γιατί ο Υπουργός είχε δώσει κάποια λανθασμένα στοιχεία στον Πρόεδρο. Τότε ο Πρόεδρος διέταξε οι αστυνομικοί να προστατεύουν τους δρόμους. Αντ’αυτού Υπουργός έδωσε εντολή όλοι οι αστυνομικοί να φορούν πολιτικά και να συμπεριφέρονται σαν απλοί πολίτες. Αποτέλεσμα ήταν να διαρραγούν οι φυλακές και 5000 φυλακισμένοι να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Επομένως η προσοχή του λαού στράφηκε στο να προστατεύσουν τα σπίτια τους. Ήμασταν μπροστά από το σπίτια μας με όπλα και με μαχαίρια προκειμένου να προστατευθούμε. Στη γειτονιά μου συνέλαβαν 30 από αυτούς σε διάστημα μιας εβδομάδας. . Ένας από αυτούς εξομολογήθηκε στην τηλεόραση ότι αυτός που διέρρηξε τις φυλακές του είπε ότι μπορεί να κλέψει ότι θέλει ακόμα και να σκοτώσει και κανείς δεν θα τον τιμωρήσει. Το τελευταίο χαρτί της κυβέρνησης ήταν οι διαδηλώσεις υπέρ του Mubarak. Αυτοί ήταν πληρωμένοι από το κόμμα (αν όχι από το κόμμα, από κάποιον σίγουρα) και διαδήλωσαν μετά την ομιλία του Mubarak, υπέρ αυτού, με το επιχείρημα ότι η κατάσταση θα αλλάξει. Αυτοί τραυμάτισαν και σκότωσαν πολύ κόσμο..
Ποια είναι η γνώμη σου για τον Schuleiman; Λέγεται ότι πήρε προσωρινά τη θέση του Mubarak γιατί είναι δημοφιλής στην αμερικανική κυβέρνηση.
-Ο Omar Schuleiman είναι καλός και τίμιος άνθρωπος. Αν οι Αιγύπτιοι 6 μήνες πριν είχαν την ευκαιρία να διαλέξουν ελεύθερα πρόεδρο τότε ο Schuleiman να είχε μια καλή θέση. Το πρόβλημα είναι ότι τον διάλεξε ο Mubarak και όχι εμείς. Κατά τη γνώμη μου είναι αξιόλογος άνθρωπος.
Πιστεύεις ότι η επανάσταση ήταν ένα ξέσπασμα από τη νεολαία ή ότι ωρίμαζε στο μυαλό όλων των Αιγυπτίων; Ο Max Rodebeck ανταποκριτής του περιοδικού Economist στην Αίγυπτο είχε προβλέψει ενδεχόμενη κινητοποίηση ήδη από τον Ιούλιο του 2010.
-Διαβάζω τακτικά τις δουλείες του Max αλλά δεν έχω διαβάσει το συγκεκριμένο άρθρο. Η επανάσταση ήταν οργανωμένη από ομάδες νέων και παρέσυραν το λαό της Αιγύπτου. Δεν ήταν η πρώτη προσπάθεια, ήταν η πρώτη επιτυχημένη.
Ποια είναι η γνώμη σου για τη Μουσουλμανική Αδελφότητα;
-Τα μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας έχουν θορυβηθεί το τελευταίο διάστημα διότι κάποια από αυτά συμμετείχαν στο κοινοβούλιο και επομένως φοβούνται ότι θα κατηγορήσουν και αυτούς για την μέχρι τώρα κατάσταση. Η αλήθεια είναι πως κάποιοι Αιγύπτιοι θέλουν να αποκλείσουν από τις εκλογές τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Οι ίδιοι δήλωσαν ότι δε θα διεκδικήσουν προεδρική θέση και ότι θέλουν και αυτοί να διεξαχθούν νόμιμες εκλογές. Η Αιγύπτιοι ξέρω ότι δε θα ήθελαν να κυβερνώνται από μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Ξέρω μάλιστα ότι αν αυτό γινόταν ποτέ τότε πολλοί θα εγκατέλειπαν τη χώρα. Όμως δεν πιστεύω ότι πρέπει να αποκλειστούν από τις εκλογές. Θα πρέπει να ασκήσουν το δικαίωμά τους. Άλλωστε ένα αποτέλεσμα υπέρ τους δεν είναι καθόλου πιθανό.
Ποιο πιστεύεις πως είναι το επόμενο βήμα στην Αιγυπτιακή πολιτική ζωή;
-Πιστεύω σε μια χώρα όπου θα μπορούμε να ψηφίζουμε. Εδώ και 30 χρόνια κανείς δεν
ψηφίζει. Βλέπω τις άλλες χώρες όπου οι άνθρωποι ψηφίζουν, οι υποψήφιοι κάνουν προεκλογικές καμπάνιες και οι άνθρωποι παρακολουθούν τις συζητήσεις των Κοινοβουλίων, χώρες όπου οι δικαστές απολαμβάνουν ελευθερία και υπάρχει διαφάνεια. Σε αυτό πιστεύω. Πιστεύω σε μια χώρα που δε φοβάται. Βλέπω ένα μέλλον με Αιγύπτιες και Αιγυπτίους που δεν εγκαταλείπουν τη χώρα, μένουν για να γίνουν υπουργοί, πολιτικοί, δικαστές με στόχο τη βελτίωση της χώρας. Βλέπω μια καλύτερη Αίγυπτο. Δεν μπορώ να στην περιγράψω τώρα αλλά είναι σίγουρα καλύτερη!
Το άρθρο αυτό είναι αφιερωμένο στο Zeyad Lasheen και σε όλους τους οραματιστές φίλους μου που πάλεψαν για τη δημοκρατία. Χαρίστε λίγο από το σθένος σας και στον υπόλοιπο πλανήτη και ίσως στη δική μου χώρα. Φίλοι μου, σας εύχομαι να διατηρήσετε το πάθος σας για την ελευθερία και υπόσχομαι ότι θα είμαι εκεί για να δω την «Νέα Αίγυπτο» όπως μου ζητήσατε.
Λένε ότι το ταξίδι για τις Πυραμίδες είναι ένα ταξίδι στο χρόνο. Οι επισκέπτες από τη Δύση ταξιδεύουν 30 χρόνια πίσω για να βρουν την Αίγυπτο, την Αίγυπτο όμως πριν την επανάσταση, την Αίγυπτο του Mubarak, εκείνη που διψούσε για μεταρρύθμιση, για δημοκρατία, για νομιμότητα αλλά και για ..νερό!
Οι συνθήκες οικονομικής εξαθλίωσης στις οποίες είχε καταδικάσει ο 83ρονος πλέον δικτάτορας μεγάλο μέρος του Αιγυπτιακού πληθυσμού ταλαιπώρησε την Αίγυπτο και εξασθένησε κάθε δυνατότητα ανάπτυξης καθώς η ανέχεια ήταν τέτοια που δεν επέτρεπε καμία άλλη ενασχόληση, λ.χ. εκπαιδευτική, προς επίτευξη βελτίωσης, πέρα από την προσπάθεια του καθημερινού βιοπορισμού.
Παραστατικότερα, φτάνοντας κανείς στο κέντρο του Καιρου αντικρίζει μεγάλα συγκροτήματα κατοικιών που φαινομενικά βαδίζουν προς την κατάρρευση, γιαπιά, χωρίς παράθυρα, χωρίς ταβάνια, μοιάζουν νεκρά αλλά φιλοξενούν περισσότερες ζωές από όσες θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Ονομάζονται «Ashweyyat», η απόδοση στα ελληνικά δεν είναι ακριβής, σημαίνει -κατά το βέλτιστο- σπίτια-συνοικίες με πολλούς ένοικους, δεύτερης διαλογής, δεύτερης ζωής’. Με άλλα λόγια σημαίνει πως το 40% του Αιγυπτιακού πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχιας, δηλ με λιγότερα από 2$ την ημέρα. Η ‘δεύτερη’ αυτή ζωή συχνά κληροδοτεί στους Αιγυπτίους ασθένειες όπως ηπατίτιδα C ενώ η παιδική θνησιμότητα αγγίζει υψηλά ποσοστά λόγω του μολυσμένου νερού. Συγκεκριμένα το 1/3 των Αιγυπτιακών νοικοκυριών δεν έχουν πρόσβαση σε νερό, ενώ τα απομακρυσμένα από το Κάιρο σπίτια δεν απολαμβάνουν καν αποχετευτικού συστήματος.
Οι έρευνες που μαρτυρούν τα παραπάνω ποσοστά προέρχονται από αναλυτές του εξωτερικού, καθώς οι εντόπιες πληθυσμιακές απογραφές είναι σχεδόν πάντα διαστρεβλωμένες. Τη διαφορά σημείωσαν πρόσφατα οικονομολόγοι της κυβέρνησης οι οποίοι, διαγράφοντας την οικονομική κατάσταση της χώρας, ομολόγησαν ότι ‘δυστυχώς στην Αίγυπτο οι πλούσιοι συνεχίζουν να πλουταίνουν ενώ η μεσαία τάξη πασχίζει να επεκταθεί και ο Αιγυπτιακός λαός άγει το βάρος ενός αυξανόμενου πληθωρισμού’.
Νομικός εκφυλισμός και διαφθορά
«Στην Αίγυπτο οι νόμοι έγιναν για να παραβιάζονται!»Η φράση που διακρίνεται αναμφισβήτητα από κυνισμό, διακρίνει την καθημερινή ζωή των Αιγυπτίων και κάθε είδους συναλλαγές. Την ανομία απολαμβάνουν τόσο οι απλοί πολίτες λ.χ. με ένα ‘μπαξίσι’ σε έναν αστυνομικό υπάλληλο σε αντίτιμο μιας πταισματικής παράβασης όσο και οι ιστάμενοι καίριες θέσεις της Αιγυπτιακής διοίκησης μέσω των πελατειακών σχέσεων με μέλη της κυβέρνησης.
Τα 30 τελευταία χρόνια της ηγεσίας του Mubarak η διαφθορά στην Αίγυπτο, σαν σύμπτωμα δυσλειτουργίας, είχε προσλάβει αρρωστημένες διαστάσεις και διέπλεκε τόσο υπηρεσίες της κυβέρνησης και της διοίκησης όσο και επιχειρηματίες θετικά διακείμενους στο καθεστώς. Ενδεικτικά, λίγες ημέρες πριν την επανάσταση κηρύχθηκε απεργία σε κατάστημα κρατικής τράπεζας καθώς ανακαλύφθηκε πως δυο νεοδιόριστοι υπάλληλοι που διατηρούσαν φιλικές σχέσεις με μέλη της κυβέρνησης ελάμβαναν αμοιβή 100000$ το μήνα, τη στιγμή που ο μισθός των υπόλοιπων υπαλλήλων δεν ξεπερνούσε τα 2000$. Και ενώ παρόμοια γεγονότα έρχονται μέρα με τη μέρα στο φως της δημοσιότητας, ο κ.Mubarak δηλώνει ότι υπεύθυνοι για τα πενιχρά έσοδα του δημοσίου είναι οι επιμέρους αρμόδιοι των δημοσίων φορέων και οι υπουργοί και ότι εκείνος δεν ενέκρινε ποτέ τέτοιου είδους χειρισμούς.
Στην ερώτηση μου σχετικά με τη διαφθορά στην Αίγυπτο ο Magdy el Sheikh, σπουδαστής στο Αμερικανικό κολέγιο του Καιρου και ένθερμος υποστηρικτής της επανάστασης, απαντά: «Η διαφθορά έχει καταντήσει την Αίγυπτο να μοιάζει με χάος, η λέξη χάος είναι ελληνική (στην αγγλική μεταφέρεται αυτούσια) και επομένως εσείς οι Έλληνες αντιλαμβάνεστε απόλυτα την έννοια της.
Η διαφθορά της Αιγυπτιακής κυβέρνησης διαγράφεται σαφώς κατά τη διεξαγωγή των εκλογών, το αποτέλεσμα των οποίων σπάνια εκφράζει πάνω από το 20% των ψηφισάντων. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ποσοστό αποχής στις Αιγυπτιακές εκλογές είναι πολύ μεγάλο, κυρίως εξαιτίας του προκαθορισμένου του αποτελέσματος, χωρίς να μπορεί να υπολογισθεί με ακρίβεια λόγω των ψευδών στοιχείων που δημοσιεύει η κυβέρνηση. Άλλωστε η συμμετοχή στις εκλογές προϋποθέτει εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους και συνεπώς την επίσκεψη σε κάποιο αστυνομικό τμήμα, κάτι που οι Αιγύπτιοι αποφεύγουν συστηματικά. Ακόμα, σύμφωνα με νόμο που εισήγαγε ο Πρόεδρος απαγορεύονται οι αλλοδαποί παρατηρητές κατά τη διαδικασία των εκλογών, ενώ οι υποψήφιοι στις κοινοβουλευτικές εκλογές επιλέγονται από κυβερνητική επιτροπή.
Ο 20χρονος Zeyad Lasheen μιλάει για την Αίγυπτο που έζησε και για την Αίγυπτο στην οποία θέλει να ζήσει, ακόμα μιλάει για τις μέρες της επανάστασης χωρίς πια να φοβάται, γιατί τώρα πια όπως λέει είναι «πολίτης στη χώρα του»…
Σύμφωνα με μαρτυρία ενός πρώην στελέχους του προεδρικού γραφείου στο αραβικό τηλεοπτικό κανάλι aljazeera τα εκλογικά αποτελέσματα νοθεύονται με αντικατάσταση των εκλογικών καλπών μετά από σχετική διαταγή κυβερνητικών οργάνων προς τα όργανα της αστυνομίας και συνεπώς τα έγγραφα που πιστοποιούν την εκλογική διαδικασία αναγράφουν ονόματα ψηφοφόρων οι οποίοι στην πραγματικότητα δεν είχαν προσέλθει ποτέ σε κάποιο από τα εκλογικά κέντρα. Αποτέλεσμα των πρακτικών αυτών είναι ότι τα 510 μέλη του Κοινοβουλίου από το σύνολο των 529 ανήκουν στο Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα (NDP),το πολιτικό κόμμα του κ.Mubarak. Το πρόβλημα όμως της κρατικής αυθαιρεσίας στην Αίγυπτο έχει ακόμα μια βλοσυρή θα έλεγε κανείς αιχμή, την αστυνομική βία. «Συστηματικό» χαρακτήρισε η Διεθνής Αμνηστία το φαινόμενο βασανιστηρίων στην Αίγυπτο από τα όργανα της Εθνικής Ασφάλειας κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Οι πρακτικές του ξυλοδαρμού, των ηλεκτρικών shock αλλά και της σεξουαλικής βίας λαμβάνουν χώρα τακτικά στα Αιγυπτιακά αστυνομικά τμήματα ενώ παρατηρεί κανείς ότι η νοοτροπία της σωματικής ποινής εδραιώνεται σταδιακά και διαποτίζει το εκπαιδευτικό σύστημα και τα ίδια τα Αιγυπτιακά σπίτια. Η αστυνομική βία και η θανάτωση ανθρώπων ακόμα και για πλημμελήματα η λόγω των πολιτικών τους πεποιθήσεων βύθισε τις ζωές τον Αιγυπτίων στο φόβο εξαιτίας μιας έννομης τρομοκρατίας η οποία αντικατέστησε για τρεις δεκαετίες την πολιτική της χώρας.
Λήθη 30 χρόνων
Γιατί οι Αιγύπτιοι υπέστησαν 30 χρόνια κρατικού συγκεντρωτισμού;
Σύμφωνα με τη λογική τα λαϊκά στρώματα Αιγυπτίων θα έπρεπε να είχαν εξεγερθεί πολύ πριν τη συμπλήρωση 30 ετών λόγω της οικονομικής εξαθλίωσης στην οποία τους είχε καταδικάσει το πολιτικό σύστημα. Πέρα από τη δυτική αυτή σκέψη, ένα γερά θεμελιωμένο σύστημα στήριζε τη διαιώνισή της Αιγυπτιακής κυβέρνησης. Συγκεκριμένα, η ημερήσια αμοιβή ενός φτωχού Αιγυπτίου εξαντλείται στην ικανοποίηση των βασικών αναγκών της ίδιας ημέρας, τροφής, νερού και στέγης χωρίς να του απομένει δυνατότητα αποταμίευσης. Πρακτικά δηλ για κάθε μέρα απεργίας ή εξέγερσης ο Αιγύπτιος δεν μπορεί να εξασφαλίσει την τροφή αυτού και της οικογένειάς του. Το τίμημα επομένως της επιβίωσης υπήρξε για χρόνια ανυπέρβλητο και έτσι η επανάσταση αναζητούσε για πρωτεργάτη έναν παράγοντα ουδέτερο που θα κρατούσε τα εχέγγυα της επιβίωσης.
Από την άλλη πλευρά του Νείλου, η ανώτερη τάξη έμενε για χρόνια αμέτοχη μπροστά στην πολιτική παράλυση. Λόγο για τούτο, συνιστά ο φόβος ότι η δημοκρατία ενέχει την αναδιανομή του πλούτου και επομένως ενδεχόμενο κίνδυνο για τα συμφέροντα τους. Δημοσιογράφοι του Καιρου παρατηρούν ότι μέχρι τώρα οι Αιγύπτιοι μιλούσαν για πολιτικά θέματα αποστασιοποιημένοι πολιτικά με μιαν ουδετερότητα σαν να μην είναι οι ίδιοι πολίτες της χώρας τους. «Τελευταία», γράφει ο Max Rodenbeck «η απάθεια είχε μετατραπεί σε πικρία, μεταφέροντας έτσι τη δυσαρέσκεια που άρχισε να πλήττει και τις ανώτερες τάξεις επιχειρηματιών». Και οι άνθρωποι του πνεύματος όμως παρέμειναν αδρανείς υιοθετώντας μια ελιτίστικη στάση έναντι του πολιτικού συστήματος. Αν θυμηθεί κανείς τη πεποίθηση του κ.Mubarak περί του ορισμού της ελεύθερης έκφρασης, ο οποίος δήλωσε ότι «Ελεύθερη έκφραση είναι να μπορεί λέει κανείς ότι θέλει, εφόσον το επιτρέπει ο νόμος» θα έβρισκε την αδράνειά τους σχεδόν προκλητική. Προφανώς η Αιγυπτιακή πνευματική ελίτ φοβήθηκε τις αναταραχές στην κουλτούρα που θα έφερνε η επανάσταση καθώς θα μπορούσε να έχει αντίκτυπο τόσο στις θέσεις που κατείχαν όσο και στην ενδεχόμενη εμφάνιση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στο πολιτικό σκηνικό. Η Lisa Blaydes, βοηθός Καθηγήτρια πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Stanford σημειώνει εύστοχα ότι «η ελίτ αυτή ίσως διέβλεπε μικρή αμοιβή για την δημοκρατία και για τούτο έμενε απαθής». Ο φόβος όμως των Αιγυπτίων για τις αυθαιρεσίες της αστυνομίας και της κυβέρνησης ίσως συνιστά το σπουδαιότερο λόγο για την πολιτική τους αδράνεια. «Όταν κάποιος εξαφανίζεται καταλαβαίνουμε ότι έχει συλληφθεί και βασανίζεται και πολλές φορές δεν εμφανίζεται ποτέ ξανά» εξομολογείται ο Zeyad Lasheen ,μέλος της επαναστατικής κίνησης στην Αλεξάνδρεια. Η τρομοκρατία συνεπώς υπήρξε μέσον καταστολής της ελεύθερης δράσης και σε αυτό το δικτατορικό καθεστώς και έτσι ο φόβος του λαού κατέστη το ορόσημο σταθερότητας της κυβέρνησης για 30 χρόνια.
Η απαρχή της Επανάστασης
Tους φόβους αυτούς ήρθε να διαλύσει μια νέα κοινωνική ομάδα, «μια κοινωνία νεότητας». Είναι γεγονός ότι σήμερα η Αίγυπτος, περισσότερο από ποτέ απολαμβάνει τη μεγαλύτερη πληθυσμιακά ομάδα νέων σε σύγκριση με τα περασμένα χρόνια. Η νέα γενιά, η οποία στάθηκε στην πρώτη σειρά των εξελίξεων κατάφερε να αποστασιοποιηθεί από τη πολιτική Βαβέλ που βίωσε η προγενέστερη με εντάσεις ανάμεσα σε φανατικούς μουσουλμάνους και μη ή αριστερούς και συντηρητικούς και αποτέλεσε την κινητήρια δύναμη της μεταρρύθμισης. Λόγω του νεαρού της ηλικίας τους οι επαναστάτες επιδόθηκαν με ζήλο σε μια προσπάθεια κατάκτησης της ίδιας τους της χώρας αψηφώντας τη βία που απειλεί το καθεστώς, με ρίσκο τις ζωές τους.
Η εκλεκτή γενιά των Αιγυπτίων, περισσότερο μορφωμένη από τις παλαιότερες, συνδέθηκε με ομόνοια και με σύνθημα την ειρήνη και έγραψε την ιστορία της για μια ευγενή διεκδίκηση της δημοκρατίας μετά από 30 χρόνια πολιτικής παράλυσης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι βοήθεια στην εκκίνηση του επαναστατικού αγώνα υπήρξε η διάδοση των τεχνολογικών μέσων που κατείχε σήμερα ένα μεγάλο μέρος των νέων της Αιγύπτου σε συνδυασμό με την κατάρρευση του πληροφοριακού μονοπωλίου της κυβέρνησης. Σαν σημάδι αλλαγής των τελευταίων χρόνων είχε επέλθει μια μικρή αλλά όχι ανεπαίσθητη ιδιωτικοποίηση σε μέσα μαζικής ενημέρωσης (εφημερίδες κυρίως), ενώ οι νέοι χρησιμοποιούν διαδικτυακές σελίδες όπως αυτή του Facebook και Google οι οποίες απαγορεύονται σε άλλες δικτατορικές χώρες της Μέσης Ανατολής λ.χ. Συρία. Οι ιστοσελίδες αυτές διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση του επαναστατικού κινήματος, καθώς λέγεται πως η απαρχή των μαζικών διαδηλώσεων έγκειται σε μία ομάδα του Facebook προς τιμήν ενός νέου που χτυπήθηκε μέχρι θανάτου από τις αστυνομικές αρχές.
Η «γενιά του Facebook» έδειξε το πιο δυνατό της πρόσωπο στην Πλατεία Ελευθερίας (Tahrir) του Καιρου, αλλά και σε όλη την Αίγυπτο και ενέπνευσε με όραμα τους νέους όλου του κόσμου.
MΑΡΤΥΡΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΦΟΙΤΗΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑϊΡΟ
Ο 20χρονος Zeyad Lasheen μιλάει για την Αίγυπτο που έζησε και για την Αίγυπτο στην οποία θέλει να ζήσει, ακόμα μιλάει για τις μέρες της επανάστασης χωρίς πια να φοβάται γιατί τώρα πια όπως λέει είναι «πολίτης στη χώρα του». Ο Zeyad σπουδάζει στο τμήμα μηχανολογίας στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο του Καίρου και συμμετείχε ενεργά στην επανάσταση διαδηλώνοντας στην Αλεξάνδρεια.
Για ποιους λόγους πιστεύεις ότι οι Αιγύπτιοι δεν είχαν αντιδράσει μέχρι τώρα;
-Οι Αιγύπτιοι έζησαν για χρόνια μέσα στο φόβο. Η δικτατορία κράτησε 30 χρόνια και κατάφερε να εξουδετερώσει το κομμάτι της ψυχής των Αιγυπτίων που αποζητούσε την ελευθερία. Στα χρόνια του Abdel Nasser και του Sadat (πρώην πρόεδροι της Αιγύπτου) υπήρχαν πόλεμοι και αναταραχές και οι Αιγύπτιοι δεν ζητούσαν πολλά. Τότε βέβαια υπήρχε η ελευθερία του λόγου.. Στις αρχές της ηγεσίας του Mubarak αν κάποιος ξεπερνούσε τα όρια εξαφανιζόταν και κανείς δεν ήξερε αν ήταν ζωντανός η νεκρός. Αυτές οι πρακτικές γέμισαν με φόβο τους νέους Αιγυπτίους οι οποίοι τώρα είναι οι γονείς της δικής μου γενιάς οι οποίοι με τη σειρά τους από φόβο μας απαγόρευαν να διαμαρτυρόμαστε φανερά. Έπρεπε να φοβόμαστε τον πρόεδρο σαν Θεό..
Κάποιοι χαρακτήρισαν την Αιγυπτιακή Επανάσταση “βελούδινη”, ειρηνική.
-Στα αραβικά η λέξη ειρήνη λέγεται ‘salam’. Ο Οbama είχε χρησιμοποιήσει αυτή τη λέξη στην ομιλία του μετά την παραίτηση του Mubarak. Οι Αιγύπτιοι έδωσαν μεγάλη σημασία σε αυτό. Ένιωθα συγκινημένος όταν έβλεπα τους το λαό να διαδηλώνει στους δρόμους της Αλεξάνδρεια φωνάζοντας ‘salmia’ που σημαίνει ‘ειρηνικά’. Οι Αιγύπτιοι δεν ήθελαν να συμπεριφερθούν σε καμία περίπτωση όπως οι διεφθαρμένοι αυτοί άνθρωποι τους οποίους και κατέκριναν. Φυσικά όταν οι διαδηλωτές έφταναν κοντά στα αστυνομικά τμήματα αντιμετώπιζαν δακρυγόνα, και έτσι μόνο με πέτρες μπορούσαν να αμυνθούν. Μετά όμως από βίαια χτυπήματα, οι διαδηλωτές έκαψαν κάποια τμήματα. Όμως όλοι οι νεκροί ήταν αποτέλεσμα από χτυπήματα αστυνομικών.
Κατά τις ημέρες της επανάστασης μου μίλησες για φίλους σου διαδηλωτές που βασανίστηκαν από αστυνομικούς. Οι πρακτικές αυτέ ήταν έντονες κατά τις μέρες της επανάστασης;
-Δεν ξέρω αν έγινε από αστυνομικούς ή από την Εθνική ασφάλεια, αλλά αυτές οι μέθοδοι δεν είναι καινούριες στην Αίγυπτο. Συνήθως όταν οι άνθρωποι εξαφανίζονται στην Αίγυπτο είναι γιατί τους κρατούν φυλακισμένους και τους θανατώνουν σε ηλεκτρικές καρέκλες η τους χτυπούν μέχρι θανάτου. Πρόσφατα θανατώθηκε κάποιος για ένα video που κυκλοφόρησε ενώ συχνά συλλαμβάνουν και θανατώνουν ανθρώπους για χρήση ναρκωτικών και οι αστυνομικοί έπειτα μοιράζονται το χασίς. Επομένως οι πρακτικές αυτές χρησιμοποιήθηκαν στην επανάσταση αλλά με εξίσου βίαιο τρόπο.
Θα ήθελα να μου πεις για άλλες παρασκηνιακές τακτικές της κυβέρνησης κατά τις μέρες της επανάστασης.
-Την Παρασκευή στις 28, ο Πρόεδρος και ένας Υπουργός είχαν μια διένεξη γιατί ο Υπουργός είχε δώσει κάποια λανθασμένα στοιχεία στον Πρόεδρο. Τότε ο Πρόεδρος διέταξε οι αστυνομικοί να προστατεύουν τους δρόμους. Αντ’αυτού Υπουργός έδωσε εντολή όλοι οι αστυνομικοί να φορούν πολιτικά και να συμπεριφέρονται σαν απλοί πολίτες. Αποτέλεσμα ήταν να διαρραγούν οι φυλακές και 5000 φυλακισμένοι να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Επομένως η προσοχή του λαού στράφηκε στο να προστατεύσουν τα σπίτια τους. Ήμασταν μπροστά από το σπίτια μας με όπλα και με μαχαίρια προκειμένου να προστατευθούμε. Στη γειτονιά μου συνέλαβαν 30 από αυτούς σε διάστημα μιας εβδομάδας. . Ένας από αυτούς εξομολογήθηκε στην τηλεόραση ότι αυτός που διέρρηξε τις φυλακές του είπε ότι μπορεί να κλέψει ότι θέλει ακόμα και να σκοτώσει και κανείς δεν θα τον τιμωρήσει. Το τελευταίο χαρτί της κυβέρνησης ήταν οι διαδηλώσεις υπέρ του Mubarak. Αυτοί ήταν πληρωμένοι από το κόμμα (αν όχι από το κόμμα, από κάποιον σίγουρα) και διαδήλωσαν μετά την ομιλία του Mubarak, υπέρ αυτού, με το επιχείρημα ότι η κατάσταση θα αλλάξει. Αυτοί τραυμάτισαν και σκότωσαν πολύ κόσμο..
Ποια είναι η γνώμη σου για τον Schuleiman; Λέγεται ότι πήρε προσωρινά τη θέση του Mubarak γιατί είναι δημοφιλής στην αμερικανική κυβέρνηση.
-Ο Omar Schuleiman είναι καλός και τίμιος άνθρωπος. Αν οι Αιγύπτιοι 6 μήνες πριν είχαν την ευκαιρία να διαλέξουν ελεύθερα πρόεδρο τότε ο Schuleiman να είχε μια καλή θέση. Το πρόβλημα είναι ότι τον διάλεξε ο Mubarak και όχι εμείς. Κατά τη γνώμη μου είναι αξιόλογος άνθρωπος.
Πιστεύεις ότι η επανάσταση ήταν ένα ξέσπασμα από τη νεολαία ή ότι ωρίμαζε στο μυαλό όλων των Αιγυπτίων; Ο Max Rodebeck ανταποκριτής του περιοδικού Economist στην Αίγυπτο είχε προβλέψει ενδεχόμενη κινητοποίηση ήδη από τον Ιούλιο του 2010.
-Διαβάζω τακτικά τις δουλείες του Max αλλά δεν έχω διαβάσει το συγκεκριμένο άρθρο. Η επανάσταση ήταν οργανωμένη από ομάδες νέων και παρέσυραν το λαό της Αιγύπτου. Δεν ήταν η πρώτη προσπάθεια, ήταν η πρώτη επιτυχημένη.
Ποια είναι η γνώμη σου για τη Μουσουλμανική Αδελφότητα;
-Τα μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας έχουν θορυβηθεί το τελευταίο διάστημα διότι κάποια από αυτά συμμετείχαν στο κοινοβούλιο και επομένως φοβούνται ότι θα κατηγορήσουν και αυτούς για την μέχρι τώρα κατάσταση. Η αλήθεια είναι πως κάποιοι Αιγύπτιοι θέλουν να αποκλείσουν από τις εκλογές τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Οι ίδιοι δήλωσαν ότι δε θα διεκδικήσουν προεδρική θέση και ότι θέλουν και αυτοί να διεξαχθούν νόμιμες εκλογές. Η Αιγύπτιοι ξέρω ότι δε θα ήθελαν να κυβερνώνται από μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Ξέρω μάλιστα ότι αν αυτό γινόταν ποτέ τότε πολλοί θα εγκατέλειπαν τη χώρα. Όμως δεν πιστεύω ότι πρέπει να αποκλειστούν από τις εκλογές. Θα πρέπει να ασκήσουν το δικαίωμά τους. Άλλωστε ένα αποτέλεσμα υπέρ τους δεν είναι καθόλου πιθανό.
Ποιο πιστεύεις πως είναι το επόμενο βήμα στην Αιγυπτιακή πολιτική ζωή;
-Πιστεύω σε μια χώρα όπου θα μπορούμε να ψηφίζουμε. Εδώ και 30 χρόνια κανείς δεν
ψηφίζει. Βλέπω τις άλλες χώρες όπου οι άνθρωποι ψηφίζουν, οι υποψήφιοι κάνουν προεκλογικές καμπάνιες και οι άνθρωποι παρακολουθούν τις συζητήσεις των Κοινοβουλίων, χώρες όπου οι δικαστές απολαμβάνουν ελευθερία και υπάρχει διαφάνεια. Σε αυτό πιστεύω. Πιστεύω σε μια χώρα που δε φοβάται. Βλέπω ένα μέλλον με Αιγύπτιες και Αιγυπτίους που δεν εγκαταλείπουν τη χώρα, μένουν για να γίνουν υπουργοί, πολιτικοί, δικαστές με στόχο τη βελτίωση της χώρας. Βλέπω μια καλύτερη Αίγυπτο. Δεν μπορώ να στην περιγράψω τώρα αλλά είναι σίγουρα καλύτερη!
Το άρθρο αυτό είναι αφιερωμένο στο Zeyad Lasheen και σε όλους τους οραματιστές φίλους μου που πάλεψαν για τη δημοκρατία. Χαρίστε λίγο από το σθένος σας και στον υπόλοιπο πλανήτη και ίσως στη δική μου χώρα. Φίλοι μου, σας εύχομαι να διατηρήσετε το πάθος σας για την ελευθερία και υπόσχομαι ότι θα είμαι εκεί για να δω την «Νέα Αίγυπτο» όπως μου ζητήσατε.
Ακολουθήστε το xronos.gr στο Google News
