«Ο Νέος Πατριωτισμός»

Το τέλος των γιορτών ακολούθησε έντονη επικαιρότητα γύρω από τα λεγόμενα εθνικά θέματα.

Τη συζήτηση μονοπωλούν οι ζυμώσεις για την ονομασία της γειτονικής βαλκανικής χώρας (ΠΓΔΜ) καθώς και οι τριβές με την Τουρκία για τους Τούρκους πολίτες που προσγειώθηκαν στην Ελλάδα τη νύχτα του πραξικοπήματος.

Με αφορμή τα γεγονότα αυτά έχουμε πλειοδοσία απόψεων και αρκετούς πρόθυμους να εκμεταλλευτούν πολιτικά την εξέλιξη των θεμάτων αυτών πουλώντας άφθονο πατριωτισμό.

Και εδώ μου βγαίνει αυθόρμητα η απορία για το ποιο τελικά είναι στις μέρες μας το περιεχόμενο του πατριωτισμού και ποιά η συμφέρουσα για την πατρίδα πατριωτική στάση.

Καταρχήν δε μπορώ να δεχθώ ως πατριωτική την ευκαιριακή και ψηφοθηρική στάση, γιατί είναι εύκολο ένα εθνικό θέμα να το κάνεις «λάστιχο» για να δικαιολογείς την ύπαρξή σου και να αποφύγεις την υπεύθυνη και συγκροτημένη κατάθεση άποψης για την εξωτερική πολιτική της χώρας.

Αφήσαμε τη χώρα να πτωχεύσει δημογραφικά και δημοσιονομικά και τη μικρύναμε πραγματικά κατά τη διάρκεια της κρίσης καθώς οι δυναμικές και παραγωγικές ηλικίες μεταναστεύουν κατά χιλιάδες.

Άν κάποιος είναι πατριώτης για το πρώτο που θα πρέπει να ανησυχεί είναι για τη δημογραφική μας κατάρρευση που δεν είναι μόνο αριθμητική αλλά είναι κυρίως ποιοτική.

Και για να πάμε ένα βήμα πιό πέρα, για να μπορείς να έχεις εθνική στρατηγική και να στηρίζεις τα συμφέροντα σου θα πρέπει να είσαι οικονομικά ανεξάρτητη χώρα, που επενδύει στις συμμαχίες αλλά και στην ομογένεια της και όχι μια χώρα που κλείνει αντί να ανοίγει ελληνικά  σχολεία στο εξωτερικό.

Αυτό που μας διαφεύγει είναι ότι πατριωτική στάση δεν είναι οι εθνικιστικές κορώνες αλλά είναι το να φροντίζουμε με τις καθημερινές πρακτικές μας να δημιουργούμε μια ισχυρή και αυτοδύναμη χώρα που θα αποπνέει σταθερότητα και αποτροπή σε όσους την επιβουλεύονται.

Δε μπορούμε να λεγόμαστε πατριώτες όταν λίγο πολύ όλοι μας, άλλος με την κατασπατάλιση του δημόσιου χρήματος, άλλος με την φοροδιαφυγή, άλλος με την αναξιοκρατία έχουμε υποσκάψει για δεκαετίας τη σταθερότητα της χώρας.
Νέος πατριώτης είναι αυτός που θα ξεπεράσει το μικροσυμφέρον και θα εργαστεί για την παραγωγική και δημογραφική ανασυγκρότηση της χώρας και νέος ηγέτης θα είναι αυτός που θα δώσει όραμα στον υπνωτισμένο λαό.

Ο νέος πατριωτισμός επιβάλει να μπει τέλος στις αερολογίες για τα εθνικά θέματα και να καταθέσει ο καθένας που έχει δημόσιο λόγο στη συζήτηση για τα εθνικά μας θέματα συγκεκριμένες και διαχρονικές  θέσεις πέρα και πάνω από τη μικροπολιτική.

Οι ηγέτες δεν πρέπει να παραπλανούν αλλά να οδηγούν το λαό και ειδικά στα εθνικά θέματα ο λαός δικαιούται να γνωρίζει.