«Τα μαγαζάκια»

Ξεκινώ με μια διευκρίνιση για να μην παρεξηγηθώ για το σημερινό μου τίτλο.

Η λέξη «μαγαζάκια» δεν χρησιμοποιείται κυριολεκτικά και δεν αναφέρεται στους μικρομεσαίους επαγγελματίες, τους οποίους σε κάθε περίπτωση τιμώ για την προσπάθειά τους.

Τα «μαγαζάκια» στην προκειμένη περίπτωση έχουν τη μεταφορική έννοια του κάθε μορφής συμφέροντος, που οργανώνεται σε μια βολική για την εξυπηρέτηση του πρακτική.

Έτσι με την μεταφορική έννοια του όρου η χώρα είναι γεμάτη «μαγαζάκια» και για αυτό ακόμα και μέσα στην κρίση δεν είναι δυνατό να γίνουν πραγματικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές καθώς τα «μαγαζάκια» είναι τόσα πολλά πού η δράση και αντίδρασή τους ακυρώνει προκαταβολικά κάθε φιλότιμη προσπάθεια.
Με την επέτειο του ιστορικού «ΟΧΙ» να πλησιάζει και τις μνήμες της εθνικής προσπάθειας να μας ξαναγεμίζουν περηφάνια μοιραία γίνονται συγκρίσεις με την σημερινή κοινωνία.

Είναι λογικό όταν κάνουμε την ιστορική αναδρομή να εξιδανικεύουμε τα γεγονότα και να στεκόμαστε στα μεγάλα συμβάντα χωρίς να ασχολούμαστε με πολλά παράπλευρα μικρά και μεγάλα γεγονότα.

Στη σημερινή συγκυρία με την κατακερματισμένη σε μικροσυμφέροντα (μαγαζάκια) ελληνική κοινωνία δεν είναι εύκολο να ευδοκιμήσει το μεγάλο όραμα.
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως η εθνική επέτειος που εορτάζουμε σε λίγες ημέρες δεν έχει την αναλογία της στη σημερινή εποχή καθώς το Έθνος τότε αγωνιζόταν για την ύπαρξη του, ενώ τώρα διαχειριζόμαστε μια απλή κρίση χρέους της χώρας.

Διαφωνώ πλήρως με την παραπάνω θέση, διότι πιστεύω ότι οι σημερινές συγκυρίες κρύβουν ασύμμετρους κινδύνους για την χώρα και τους πολίτες της.
Η παρατεταμένη κρίση χρέους στην Ευρώπη, ο άναρχος καπιταλισμός που κυριάρχησε παγκοσμίως μετά την κατάρρευση του σοβιετικού δέους, η απαξίωση της μεσαίας τάξης, οι γεωπολιτικές εξελίξεις και οι μεταναστευτικές ροές οδηγούν στην αναβίωση ιδεολογιών που νομίζαμε ότι είχαν ενταφιαστεί με τη φρίκη του Β’ παγκοσμίου πολέμου.

Και εκεί που νομίζουμε ότι μιλάμε μόνο για λεφτά και δίνουμε τον καθημερινό μας αγώνα για να σώσουμε τα «μαγαζάκια» μας μπορεί να βρεθούμε ξαφνικά μπροστά σε κάτι πολύ μεγαλύτερο.

Η Ευρώπη κατέχει ακόμα τα παγκόσμια πρωτεία πολιτισμού και ειρήνης και είμαστε τυχεροί που σοφά ενταχθήκαμε και παραμένουμε στον σκληρό πυρήνα της.
Αυτό από μόνο του όμως δεν αρκεί για να μας εξασφαλίσει την ανέφελη πορεία σε ένα ευμετάβολο περιβάλλον. 

Όπως λοιπόν προανέφερα οι εξελίξεις είναι γρήγορες και πολύπλοκες και θα αλλάζουν συνεχώς τους συσχετισμούς στο ευαίσθητο περιβάλλον μας.
Χρειάζεται πλέον εθνική στρατηγική στους κρίσιμους τουλάχιστον τομείς εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, που να ξεπερνούν τον κομματικό σχεδιασμό και που θα είναι ο «μπούσουλας» της χώρας στα δύσκολα εάν αυτά ποτέ προκύψουν.

Ο λαός μας μπορεί να έχει αναλωθεί τα χρόνια της ευμάρειας αλλά και της κρίσης στο να χτίζει και να υπερασπίζεται «τα μαγαζάκια» του, όμως θέλω να είμαι αισιόδοξος και να πιστεύω ότι μέρα με τη μέρα όλοι μας αντιλαμβανόμαστε ότι με το να σώσουμε τα «μαγαζάκια» μας δεν σώζεται η παρτίδα ούτε και η Πατρίδα.