Σε αιώνια δίαιτα

Τις μέρες του καλοκαιριού εκτός από τους λίγους που ήταν εγκρατείς το χειμώνα οι υπόλοιποι περνάμε τα ψυχολογικά μας καθώς διαπιστώνουμε ότι ένα ακόμα καλοκαίρι μας έπιασε σωματικά απροετοίμαστους και έτσι ξεκινάμε την αιώνια δίαιτα στα λόγια.
Αυτή η κατάσταση έχει πολλές ομοιότητες και με κάποιες περιπτώσεις της κοινωνικής πραγματικότητας που ενώ είναι μεταφορικά σε «αιώνια δίαιτα» με διάφορες παρεμβάσεις δεν επιτυγχάνεται ποτέ η οριστική ρύθμιση τους.

Μια τέτοια περίπτωση είναι το σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τις λεγόμενες σήμερα πανελλαδικές εξετάσεις, που όπως διαβάζω τις τελευταίες μέρες θα μεταρρυθμιστούν για μία ακόμα φορά.

Καταρχήν θέλω να δηλώσω ότι παρά την σκληρότητα των συγκεκριμένων εξετάσεων για τους διαγωνιζόμενους και τις οικογένειες τους το συγκεκριμένο σύστημα εισαγωγής παραμένει διαχρονικά αδιάβλητο και βοήθησε τις τελευταίες τρείς και πλέον δεκαετίες στην επαγγελματική και κοινωνική αναδιανομή καθώς έδωσε τη δυνατότητα στα παιδιά και των πιο απομακρυσμένων πόλεων και κοινοτήτων να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους με ίσους διαγωνιστικούς όρους με τα παιδιά των ακριβών σχολείων των αστικών κέντρων.

Αυτό είναι και το μεγάλο πλεονέκτημα αυτών των εξετάσεων, γιατί κατά τα άλλα πήρε στο λαιμό του και πολλά παιδιά που είτε από λάθος επιλογή είτε από σπόντα βρέθηκαν σε αδιάφορες επιστήμες που ελλείψει άλλων επιλογών τις σπούδασαν αναγκαστικά αλλά ουδέποτε άσκησαν επαγγελματικά.

Εδώ δημιουργείται ένα κενό που όλα αυτά τα χρόνια μπορούσαν να καλύψουν μόνο οι έχοντες με το να επιλέξουν σπουδές στο εξωτερικό στην επιστήμη της επιλογής τους ενώ οι υπόλοιποι παρέμεναν αναγκαστικά όπου επιτύγχαναν.

Ποτάμια συναλλάγματος έφυγαν και φεύγουν κάθε χρόνο για σπουδές στο εξωτερικό αλλά η συζήτηση για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα μας δεν προχώρησε και έχει παραμείνει σε εκκρεμότητα για λόγους που τουλάχιστον σε μένα δεν είναι σαφείς.

Για παράδειγμα εάν μας προβληματίζει το θέμα της κοινωνικής δικαιοσύνης, διότι οι έχοντες θα έχουν και άλλες επιλογές αυτό ίσχυε πάντα διότι οι έχοντες είχαν και έχουν την επιλογή των πανεπιστημίων του εξωτερικού και ειδικά τις δύο τελευταίες δεκαετίες τα καλά ιδιωτικά σχολεία προσανατολίζουν τους μαθητές τους κατευθείαν στο διεθνές απολυτήριο και όχι στο ελληνικό απολυτήριο Λυκείου.
Εάν τώρα μας προβληματίζει το θέμα της ποιότητας σπουδών αυτό είναι τουλάχιστον αστείο όταν η χώρα μας έχει γεμίσει από τίτλους σπουδών που προέρχονται από χώρες που πριν λίγα χρόνια θεωρούσαμε τριτοκοσμικές και σε κάθε περίπτωση η ποιότητα των σπουδών μπορεί να διασφαλισθεί με το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο.

  
Στο θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων μας κυνηγούν κάποιες ιδεοληψίες του παρελθόντος τις οποίες εάν θέλουμε να είμαστε πραγματικά προοδευτικοί πρέπει να λύσουμε με καθαρά λόγια.

Η χώρα μας λόγω και του τουρισμού θα μπορούσε να γίνει η τέλεια επιλογή σπουδών όχι μόνο για τους Έλληνες αλλά και για τους φοιτητές από το εξωτερικό που θα μπορούσαν να συνδυάσουν τις σπουδές τους με την παραμονή τους σε μια ηλιόλουστη χώρα.
Νομίζω πως πρέπει να απελευθερωθούμε από τις φοβίες του παρελθόντος για το καλό όλων μας και κυρίως των νέων ανθρώπων.