Στραβά αρμενίζουμε… ως κοινωνία

Οι λαϊκές μας παροιμίες, όπως και η συγκεκριμένη, κρύβουν πάντοτε μέσα τους την μακρόχρονη σοφία του λαού και είναι συνήθως αλάνθαστες, αλλά και πάντα επίκαιρες, διότι εκφράζουν με απλό και μεταφορικό τρόπο, αυτό που κάθε φορά θέλουν να δηλώσουν.

Τη συγκεκριμένη παροιμία "Δεν είναι στραβός ο γιαλός, αλλά στραβά αρμενίζουμε" τη χρησιμοποιεί ο λαός, κάθε φορά που θέλει να δηλώσει, ότι όπως λειτουργεί σήμερα η κοινωνία μας, η κατά τα άλλα επονομαζόμενη και ως "Δημοκρατική" ή και "Προοδευτική" όχι μόνο δεν πορεύεται σωστά, αλλά οδηγείται καθημερινά και σε κοινωνικά και πολιτικά αδιέξοδα με ευθύνη όλων μας και της Πολιτείας μη εξαιρουμένης.

Στραβά αρμενίζουμε όλοι μας, μεγάλοι και μικροί, όταν καθημερινά συμπεριφερόμαστε παντού, στο σπίτι, στο σχολείο, στο δρόμο, με τρόπο αντικοινωνικό, ερμηνεύοντας συνήθως τις έννοιες περί Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, όμως μας βολεύει κάθε φορά, ανάλογα με τα προσωπικά μας συμφέροντα, παραβλέποντας βέβαια τα αντίστοιχα συμφέροντα και δικαιώματα των συμπολιτών μας.

Όλοι δηλώνουμε πίστη στη Δημοκρατία, αλλά ταυτόχρονα και χωρίς πολύ σκέψη παραβιάζουμε τα δικαιώματα των άλλων, που και αυτοί διεκδικούν ίσα δικαιώματα. Θέλουμε να έχουμε ελευθερία, αλλά ταυτόχρονα δε μας ενοχλεί καθόλου που δεν σεβόμαστε με τις πράξεις μας την ελευθερία και τα δικαιώματα των συνανθρώπων μας, των συμμαθητών μας. Η έννοια της Δημοκρατικής συμπεριφοράς γίνεται λάστιχο, προκειμένου να εξυπηρετήσουμε την αρρωστημένη πολλές φορές συμπεριφορά μας.

Στραβά αρμενίζουμε όμως, πολλές φορές και η Πολιτεία όταν νομοθετεί και λαϊκίζει για να χαϊδέψει το λαό, διευκολύνονται το "ρουσφέτι", όπως συνήθως λέγεται, παραβλέποντας έτσι το Γενικότερο Εθνικό συμφέρον.

Στραβά αρμενίζουμε συμπερασματικά, γιατί το καράβι μας που λέγεται Ελληνική Δημοκρατία "μπάζει" από παντού, δημιουργεί κοινωνικά ρήγματα που αποδυναμώνουν τα βασικά γνωρίσματά της και ακυρώνουν εν τέλει κάθε έννοια ισονομίας και ισοπολιτείας και ταυτόχρονα αποθρασύνουν τους παντός είδους σκληρούς εγκληματίες που παρεπιδημούν στη χώρα μας και απολαμβάνουν τα αγαθά της ανοχής της.

Έτσι καθημερινά αδίστακτοι εγκληματίες αλωνίζουν στην κυριολεξία μπαίνοντας, μέρα και νύχτα, σε σπίτια αθώων πολιτών αδιακρίτως, παραβιάζουν το οικογενειακό άσυλο, αρπάζουν περιουσίες και κόπους μιας ζωής και αυτοί που την πληρώνουν βέβαια για όλη τους τη ζωή, είναι τα θύματα αυτών των εγκληματιών, που αναγκαστικά συνεχίζουν να ζουν στα σπίτια τους με μόνιμο πλέον το φόβο μήπως τους ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο, αφού η Πολιτεία "χαϊδεύει" ποινικά τους εγκληματίες, αν πρώτα τους συλλάβει, με την Αντεγκληματική πολιτική που εφαρμόζει κατά καιρούς και τους επιτρέπει να συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι στην κοινωνία, με το ίδιο θράσος και με την ίδια απαξία προς τα θύματά τους.

Προοδευτικά διολισθαίνουμε σε μια κοινωνία χωρίς υγιή προσανατολισμό, σε μια κοινωνία χωρίς ηθικές και διαχρονικές ανθρωπιστικές αξίες. Διαμορφώνεται σταδιακά μια εικόνα γενικευμένης αντικοινωνικότητας σ' όλα τα στρώματα της κοινωνικής ζωής.

Η πολυπολιτισμική κοινωνία που διαφημίστηκε σ' όλο τον ευρωπαϊκό χώρο και στη χώρα μας, τη δεκαετία του ενενήντα, ως το νέο σύγχρονο μοντέλο των Ανοιχτών Κοινωνιών και της διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, με στόχο την ένταξη και τη σταδιακή ενσωμάτωση των μεταναστών και προσφύγων στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, απέτυχε πανευρωπαϊκά, αφού και η ίδια η κυρία Μέρκελ, η πρώην Καγκελάριος της Γερμανίας, που ήταν και θερμή θιασώτης αυτής της ιδέας, δήλωσε την αποτυχία του εγχειρήματος και αναγνώρισε τη μεγάλη συμμετοχή των ξένων στην αυξημένη, σημερινή, παραβατική εικόνα όλων των ευρωπαϊκών κοινωνιών συμπεριλαμβανομένης και της χώρας μας.

Καθημερινά τα δελτία ειδήσεων, όλων των τηλεοπτικών καναλιών είναι γεμάτα από τέτοια συμβάντα γενικευμένης βίας και εγκληματικότητας ενηλίκων, αλλά και ανήλικων εφήβων, πρωτόγνωρης και βαριάς μορφής, με τη χρήση και φονικών οργάνων, ώστε και τα αστυνομικά πλέον δελτία να είναι γεμάτα από συλλήψεις εκατοντάδων παραβατών του ποινικού κώδικα, σε καθημερινή βάση.

Πολύ πιο χειρότερα όμως είναι τα πράγματα, όσο αφορά την οργανωμένη εγκληματικότητα. Διεθνείς συμμορίες εγκληματιών, εμπόρων ναρκωτικών και κοκαΐνης, σωματέμποροι και πληρωμένοι δολοφόνοι δρουν στη χώρα μας και ανεβάζουν δυστυχώς πολύ ψηλά τον δείκτη εγκληματικότητας στη χώρα μας.

Το ίδιο όμως και στην καθημερινότητα μας, ως μιας πολιτισμένης κοινωνίας, η εικόνα που εμφανίζουμε προς τα έξω δεν είναι καθόλου θετική.

Είμαστε πρώτοι, αναλογικά με τον πληθυσμό μας, σε θανατηφόρα τροχαία δυστυχήματα στην Ευρώπη, γιατί ως ευέξαπτοι Νεοέλληνες, οδηγούμε επιθετικά, χωρίς σεβασμό στους άλλους, οδηγούμε με υπερβολική ταχύτητα, πέρα από τα επιτρεπτά όρια, παραβιάζουμε το κόκκινο, οδηγούμε μεθυσμένοι, με το κινητό τηλέφωνο στο χέρι, χωρίς να φοράμε ζώνη ασφαλείας και πάει λέγοντας, με τα πολιτικά όμως κόμματα να αδυνατούν να συμφωνήσουν, ακόμα και σήμερα για το αυτονόητο, στην τοποθέτηση καμερών στους δρόμους, για τον έλεγχο της κυκλοφορίας.

Το έγκλημα των Τεμπών, είναι βέβαιο, ότι συγκλόνισε πριν δύο χρόνια το πανελλήνιο, εξαιτίας της εγκληματικής αμέλειας κάποιων και την ανεπάρκεια του σταθμάρχη της Λάρισας.

Αν αναλογιστούμε όμως όλοι μας, ότι κάθε χρόνο θρηνούμε στους ελληνικούς δρόμους, δώδεκα περίπου Τέμπη, τότε ίσως κατανοήσουμε την τραγικότητα της εικόνας αυτής.

Το 2023 με τα επίσημα στοιχεία των αρμόδιους αρχών 650 περίπου νέοι, στην πλειοψηφία τους συμπολίτες μας, έχασαν τη ζωή τους στους ελληνικούς δρόμους, σε διάφορα τροχαία δυστυχήματα.

Είμαστε πρώτοι στην Ευρώπη και με διαφορά, όπως ανακοινώθηκε, στη χρήση ή και στην κατάχρηση των αντιβιοτικών φαρμάκων και μάλιστα χωρίς ιατρική συνταγή, με συνέπεια να εμφανίζονται συχνά στα Δημόσια Νοσοκομεία μας λοιμώξεις σε ασθενείς μη αντιμετωπίσιμες, λόγω ακριβώς της υπερβολικής χρήσης των φαρμάκων αυτών.

Είμαστε πρωταθλητές στις γυναικοκτονίες, δεκαπέντε για φέτος μέχρι σήμερα, πρώτοι στο κάπνισμα, στο εμπόριο και τη διακίνηση σκληρών ναρκωτικών και τελευταία στην πώληση και διακίνηση νοθευμένων ποτών, σε ανήλικα παιδιά, στέλνοντάς τα ομαδικά στα Νοσοκομεία.

Είμαστε ίσως μοναδικοί στον κόσμο, όπου στα Δημόσια Πανεπιστήμια μας, μερικά των οποίων μοιάζουν με ξέφραγο αμπέλι, να παρεπιδημούν κακοποιοί και εγκληματίες του κοινού ποινικού κώδικα, ημεδαποί αλλά και αλλοδαποί, χωρίς καμιά συνέπεια, ενώ ταυτόχρονα ως κοινωνία αλλά και τα πολιτικά κόμματα να αρνούμαστε να δεχθούμε, τέλος πάντων, ότι προοδευτικό δεν είναι η άθλια εικόνα των Ανώτατων Εκπαιδευτικών μας Ιδρυμάτων, αλλά λογικό είναι να υπάρχει φύλαξη και αυστηρός έλεγχος των εισερχομένων σ' αυτά, όπως συμβαίνει παντού στον κόσμο.

Ποια δημοκρατική πολιτεία, που σέβεται τον εαυτό της, θα μπορούσε να ανεχθεί το τραγικό θέαμα που είδαμε όλοι στις τηλεοράσεις μας, με τον απροστάτευτο πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών αιχμάλωτο και όμηρο μιας ομάδας χουλιγγάνων κακοποιών, με την πινακίδα στο λαιμό "Αλληλεγγύη στις καταλήψεις"! κι όμως αυτοί, οι προοδευτικοί νέοι, από το 2020 μέχρι σήμερα παραμένουν ατιμώρητοι από την ελληνική πολιτεία.

Όλα αυτά, δυστυχώς, τα προσπερνάμε ως κοινωνία με απάθεια, όμως και η πολιτεία φαίνεται, ότι αδυνατεί να τα θεραπεύσει.

Δεν πιστεύω βέβαια, ότι η ελληνική Βουλή είναι "καφενείο" όπως υποστηρίζουν στο δημόσιο λόγο τους στην τηλεόραση, κάποιοι δημοσιογράφοι, αλλά η εικόνα που παρουσιάζει η Βουλή των Ελλήνων δεν είναι και πολύ ενθαρρυντική. Διαπιστώνει κανείς ένα μοναδικό φαινόμενο πολιτικής ανωριμότητας των πολιτικών κομμάτων, στον εκφερόμενο λόγο τους.

Λείπει παντελώς η πολιτική συναίνεση σε σοβαρά πολιτικά και εθνικά προβλήματα. Υπάρχει πλήρης αδυναμία των πολιτικών κομμάτων να δείξουν υπευθυνότητα και να ανταποκριθούν στοιχειωδώς σ' αυτό που λέγεται "Εθνικό συμφέρον" που πρέπει να είναι πάνω από οποιαδήποτε κομματική και παραταξιακή σκοπιμότητα. Ασχολούνται περισσότερο χρόνο, για εσωτερικά λειτουργικά τους προβλήματα καθώς και για άλλα ασήμαντα θέματα της καθημερινότητας και αδυνατούν να βρουν σημεία επαφής και επίλυσης, για σημαντικά εθνικά ζητήματα, όπως π.χ. ένα το θέμα της ίδρυσης και λειτουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα μας.

Εδώ και σαράντα χρόνια τα πολιτικά κόμματα αδυνατούν να συμφωνήσουν στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, προκειμένου να επιτραπεί και στη χώρα μας η λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, όπως συμβαίνει παντού, αλλά και στις χώρες των Βαλκανίων.

Χιλιάδες Ελληνόπουλα σπουδάζουν σήμερα σε ξένα πανεπιστήμια, αλλά εμείς εδώ, στη χώρα της φιλοσοφίας του πολιτισμού και των επιστημών, αρνούμαστε πεισματικά, από φόβο, λέει, ότι θα υποβαθμιστούν τα πτυχία των Δημόσιων Πανεπιστημίων.

Τι κρίμα, αλήθεια! Να νομοθετήσουμε τη λειτουργία και στη χώρα μας ιδιωτικών Πανεπιστημίων όμως με αυτά και πολλά άλλα, όπως είναι η παντελής έλλειψη αξιοκρατίας και αξιολόγησης όλων των Δημοσίων Υπαλλήλων και των Εκπαιδευτικών, που καταργήθηκε το 1981 και συνεχίζεται, μέχρι και σήμερα, η ελληνική δημοκρατία καρκινοβατεί και ολισθαίνει συνεχώς προς τον λαϊκισμό που αποτελεί κακοήθη όγκο στο σώμα της Δημοκρατίας και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το πνεύμα, αλλά και τα συμφέροντα του λαού.

Με το ίδιο πνεύμα ο Αθηναίος φιλόσοφος και ρήτορας Ισοκράτης (436 - 338 π.Χ.) διεκτραγωδώντας την αποσύνθεση της λεγόμενης Αθηναϊκής Δημοκρατίας του 5ου π.Χ. αιώνα, δήλωνε μεταξύ άλλων. "Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια, ως δικαιώματα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία".

Και η σημερινή Δημοκρατία μας, παρ' ότι είναι ισχυρή, δείχνει σημάδια τέτοιας εικόνας. Η αυξανόμενη βία και η παραβατικότητα είναι συμπεριφορές που απαιτούν άμεσης αντιμετώπισης, πριν καταστούν μόνιμα κοινωνικά φαινόμενα που μπορούν να την εκτροχιάσουν. "Οι καιροί ου μενετοί".

Η μόρφωση του λαού και η ανύψωση του πολιτισμικού επιπέδου της κοινωνίας μας, μπορούν να διορθώσουν την πορεία της.

Η Παιδεία είναι το κλειδί που μπορεί να θεραπεύσει την κατάσταση.

Η οικογένεια και το σχολείο, έχουν τον πρώτο ρόλο στη γνωστή ανατροφή του διαπαιδαγώγηση της νεολαίας, γιατί μόνο από εκεί μπορεί να υπάρξει η επιθυμητή αλλαγή της κοινωνίας μας.