Μικροκομοτηναίικα 03-05-2024

Αντί να διδάσκουν το σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο, στο Δίκαιο της Θάλασσας και να οριοθετούν τα πραγματικά σύνορα της πατρίδας τους οι Τούρκοι, εντάσσουν τα μαθήματα για τη «γαλάζια πατρίδα» και την «πατρίδα των αιθέρων» στη σχολική ύλη, κατόπιν κυβερνητικής απόφασης.
Δηλαδή μαθαίνουν στα παιδιά που διαμορφώνουν συνειδήσεις, αλλά και πιστεύουν στην ιστορία που τους διδάσκει η χώρα τους, ότι τα σύνορα τους καταλαμβάνουν το μισό Αιγαίο, ένα μεγάλο ζωτικό κομμάτι της Μεσογείου, θαρρείς και τα μισά ελληνικά νησιά είναι υπό την κυριαρχία τους.
Προσπαθώντας με αυτόν τον αποπροσανατολιστικό τρόπο, οι μελλοντικές γενιές των Τούρκων να μεγαλώσουν στο ψέμα και να τα θεωρούν πλέον αυτονόητα δικαιώματα. Η ωμή προπαγάνδα σε όλο της το μεγαλείο.
Αυτό σημαίνει ότι κτίζουν μεθοδικά και διαχρονικά τις δικές τους αλήθειες. Κι όλα αυτά μέσω των παιδιών, που εύκολα πιστεύουν όσα διδάσκονται επίσημα. Και φυσικά θα τα θεωρούν και δικά τους.
Οι ιστορίες που διδάσκονται πολλές φορές σε κάποιες χώρες δεν βασίζονται στην αλήθεια, αλλά επεξηγούν τα γεγονότα με τέτοιο τρόπο, που να λειτουργούν προπαγανδιστικά για να εξυψώνουν και το εθνικό φρόνημα των πολιτών. Η κρατική προπαγάνδα εύκολα περνάει στις παιδικές ψυχές.
Και για αυτό στη συμφωνία των Πρεσπών περιλαμβάνονταν και ειδικές διατάξεις για τα σχολικά βιβλία, ώστε να απαλείφονται κάποιοι όροι που διαστρεβλώνουν την πραγματική ιστορία, για να μη δημιουργούνται φαινόμενα μισαλλοδοξίας και διχόνοιας, αλλά και μεγάλες αντιπαλότητες μεταξύ των δύο χωρών.
Βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση η παραχάραξη της ιστορίας υπήρχε μόνο από την πλευρά των Σκοπιανών. Η παραχάραξη όμως της ιστορίας και η ψευδής διδασκαλία, προφανώς δεν συμβαδίζουν με το πνεύμα καλής γειτονίας που θέλουν να οικοδομήσουν οι γείτονες μας.
Είναι μάλιστα μία άκρως επιθετική ενέργεια η διδασκαλία των παιδιών με ιστορικές γνώσεις που βασίζονται σε ψεύδη και θεωρούν δίκαιο την αδικία και την επιθετικότητα.

Το μπόνους παραγωγικότητας στο δημόσιο τομέα, για όσους επιτυγχάνουν τους στόχους που θέτουν, είτε ως άτομα, είτε ως ομάδα, δεν είναι και μία καλή πρακτική επιβράβευσης, αφού περισσότερα προβλήματα θα δημιουργήσει, παρά θα λύσει. Και όχι όπως το αντιλαμβάνονται, ότι θα δώσει την αφορμή και το έναυσμα για να προσπαθούν να γίνουν όλοι αποδοτικοί.
Και φυσικά με τη γνωστή και πάγια τακτική του δημοσίου ελάχιστοι θα είναι οι ωφελούμενοι, κυρίως κάποιοι manager και τεχνοκράτες, που οι στόχοι τους είναι σε συγκεκριμένα προγράμματα, σε απορροφητικότητα και στις επιδόσεις τους στην δημιουργία ηλεκτρονικού κράτους.
Και όχι βέβαια η μεγάλη πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων, που πολλές φορές υπερβαίνουν εαυτόν κάποιοι με αντίξοες συνθήκες, ολιγάριθμο προσωπικό, με αποδεκατισμένα τμήματα και παράγουν έργο. Το οποίο σε τελική ανάλυση δεν θα επιβραβευτεί.
Τι μπόνους να πάρει ένας καλός δάσκαλος σε ένα απομακρυσμένο σχολείο στη Ροδόπη που δεν έχει τα μέσα να ανταπεξέλθει στη εκπαιδευτική του διαδικασία; Και τι το προσωπικό των δήμων που μαζεύει τα απορρίμματα;
Άρα ξεκάθαρο θα είναι ότι τη μερίδα του λέοντος θα την πάρουν συμβουλάτορες υπουργείων και τεχνοκράτες. Τα δικά τους παιδιά συνήθως όπως λένε. Ήδη η απόφαση αυτή προκάλεσε και αντιδράσεις, με ανακοινώσεις που έβγαλε η ΑΔΕΔΥ.
Που εκεί λανθασμένα βέβαια αναφέρουν ότι 66€ δήθεν θα πέφτει για κάθε δημόσιο υπάλληλο το χρόνο. Μα δεν θα πάρουν όλοι, γιατί δεν έχει κανένα νόημα αυτό, αφού θα ακυρώνεται ουσιαστικά η φιλοσοφία ενός τέτοιου μέτρου.
Και φυσικά αν το πάρουν συγκεκριμένοι και λίγοι, όλοι θα αμφισβητούν τα κριτήρια και αντί να καταφέρουν να αυξηθεί η αποδοτικότητα γενικώς στο δημόσιο, μάλλον θα πετύχουν τα αντίθετα αποτελέσματα.

Αν και κάτι άρχισε να φαίνεται ότι κινείται στην αγορά της πόλης τις τελευταίες ημέρες, που οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα πήραν τα δώρα, οι αγρότες τις επιδοτήσεις τους και μπήκαν οι μισθοί και οι συντάξεις, όπως μας αναφέρουν πολλοί επαγγελματίες η φετινή πασχαλιάτικη αγορά είναι μάλλον υποτονική.
Και αναρωτιούνται οι επαγγελματίες ότι ίσως να μην πιάσουν και τους στόχους που έχουν θέσει, ή τουλάχιστον να κινηθούν έστω στα περσινά επίπεδα. Εύλογο όμως είναι αυτό, αφού έχει βαθύνει κατά πολύ η κρίση της ακρίβειας και περιορίστηκε ακόμα περισσότερο η αγοραστική δύναμη σε πολλούς.
Οι τιμές υψηλές και οι υποχρεώσεις του καθενός είναι μεγάλες. Επίσης το μεγάλο καταναλωτικό κοινό όπως είναι οι φοιτητές έχει φύγει και θα προτιμήσουν να κάνουν τις αγορές τους στα πάτρια εδάφη.
Η τουριστική κινητικότητα και επισκεψιμότητα σχεδόν μηδενική και προς την πόλη, αλλά και εκτός, από την εικόνα των τουριστικών γραφείων. Και μένουν οι γνωστές επιχειρήσεις των σούπερ μάρκετ τα κρεοπωλεία, τα μανάβικα, τα ζαχαροπλαστεία, που θα έχουν την τιμητική τους.
Αφού σε τέτοια είδη φαίνεται καταναλώνονται κατά μεγάλο ποσοστό οι προϋπολογισμοί αρκετών οικογενειών. Ακόμα και στα κρεοπωλεία υπάρχει η σχετική γκρίνια, ότι αλλιώς τα περίμεναν και διαφορετικά έρχονται.
Ο παραδοσιακός οβελίας και το πλήθος κρεάτων για το πασχαλιάτικο τραπέζι, μετατράπηκαν σε πολύ μικρότερες ποσότητες, λόγω των υψηλών τιμών που επιβαρύνουν κατά πολύ το κόστος. Το αρνάκι έγινε για τους πελάτες, μισό και τέταρτο ακόμα.

Παρόλα αυτά Έλληνες είμαστε στις γιορτές πάντα και οι φτωχότεροι ακόμα κάνουν τα πάντα για να συγκεντρώσουν την οικογένεια και φίλους, για να περάσουν κάποιες όμορφες ημέρες. Αφήνοντας στην άκρη τα προβλήματα για λίγο και στο παρελθόν, για να τα αντιμετωπίσουν αργότερα.
Τα είδη πρώτης ανάγκης δηλαδή είναι σε προτεραιότητα. Μικρή κίνηση υπάρχει και σε καταστήματα με είδη δώρων, που και αυτά βέβαια με την πάροδο του χρόνου όπως μας εξηγούν οι επαγγελματίες, βαίνουν μειούμενα συνεχώς.
Ούτε δύο ολόκληρες ημέρες μένουν μέχρι το Πάσχα και τα επαγγελματικά σωματεία μας λένε χαρακτηριστικά ότι η κίνηση για πολλούς επαγγελματίες θυμίζει μάλλον μία συνηθισμένη μέρα.
Για πρώτη φορά μάλιστα αντιμετωπίζουν μία τέτοια κατάσταση, μιας υποτονικής αγοράς και συνηθισμένης αγοραστικής κίνησης, ενόψει των γιορτών. Και οι αγορές της τελευταίας στιγμής θα γίνουν προφανώς για τα εντελώς απαραίτητα.
Και περιγράφοντας το κλίμα των ημερών αποφαίνονται ότι όσοι συνάδελφοι τους ανέβασαν ψηλά τον πήχη των προσδοκιών τους για μεγάλους τζίρους και κατανάλωση, προφανώς θα απογοητευτούν. Η αγορά φαίνεται ότι δεν συμμερίζεται την κυβερνητική αισιοδοξία.