Μικροκομοτηναίικα 18-10-2024

Ήρθε η ώρα να σοβαρευτούμε και να μιλήσουμε επιτέλους πολιτικά με την κοινωνία με πραγματικούς και όχι επικοινωνιακούς όρους, αναφέρουν συνήθως οι επικριτές του Στέφανου Κασσελάκη, θεωρώντας ότι η καθημερινή του προβολή και οι συνεντεύξεις του γίνονται με σχέδιο από τα συστημικά ΜΜΕ και βολεύει την κυβέρνηση.

Απλοϊκή βέβαια εξήγηση και λογική για να κρύψουν μάλλον τα δικά τους λάθη, αφού οι ίδιοι τον εξέλεξαν και με μεγάλη πλειοψηφία μάλιστα των μελών τους. Και αυτό σημαίνει ότι οι φίλοι και τα μέλη τους, μάλλον δεν εμπιστεύονται τους πρώην υπουργούς που έβαλαν πλώρη για την προεδρία του κόμματος και θεωρούν ότι θα το κάνουν μεγάλο και πάλι.

Και σκαρφίστηκαν πολλά για να απαλλαγούν από τον πρώην πρόεδρο, αφού δεν έχουν αποδοχή στη βάση και οι δημοσκοπήσεις τον έδειχνα και πάλι πρώτο. Αλλά με τα τερτίπια των επιτροπών που ελέγχουν, του αφαίρεσαν τελικά τη δυνατότητα να είναι εκ νέου υποψήφιος.
Ο ίδιος μιλά όμως δημόσια και καταγγέλλει και δεν αντιλαμβάνεται κανείς το λόγο που δεν θα έπρεπε να τον φιλοξενούν τα Μέσα. Ο πρωθυπουργός όμως και τα ΜΜΕ τους φταίνε, ή οι αποφάσεις τους και ο τρόπος που λειτουργούν;

Επίσης είναι αστείο πολιτικά και όχι μόνο, να κατηγορείται και από τους πρώην ακραιφνείς υποστηρικτές του, με θεωρίες συνωμοσίας. Γιατί αν είχαν το στοιχειώδες πολιτικό ανάστημα δεν θα τον μέμφονταν τόσο εύκολα, αλλά θα ασκούσαν κριτική στον εαυτό τους. Και αν φυσικά είχαν πολιτική διορατικότητα, θα αντιλαμβάνονταν από πριν και τι πρεσβεύει το φαινόμενο Κασσελάκη. Αλλά για τα δικά τους πολιτικά συμφέροντα ας μην μετατρέπουν το ωσαννά, σε άρον-άρον σταύρωσον αυτόν.

Αφού ετεροχρονισμένα αντιλήφθηκαν ότι δεν τους αρέσει, είναι πολιτικά ακατάλληλος και δεν τους εκπροσωπεί, αλλά και κάνει ζημιά στο κόμμα. Το ποιος κάνει ζημιά όμως στο κόμμα, ίσως το αντιληφθούν μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές.

Αφού φαίνεται ενδεχομένως ότι θα διαιρεθούν στα δύο. Το δείχνει και η κατάσταση στα κεντρικά που επικρατεί, αλλά ακόμα και στις νομαρχιακές οργανώσεις που υπάρχει αναβρασμός, όπως και στη Ροδόπη.

Ενορχηστρωμένη ήταν η επικοινωνιακή επίθεση σε πολλά τουρκόφωνα Μέσα, εναντίον του βουλευτή Ιλχάν Αχμέτ, από συναδέλφους του πολιτικούς της μειονότητας, αλλά και από τους γνωστούς παράγοντες, για τη στάση που κράτησε καταδικάζοντας τους τραμπουκισμούς στο τέμενος του Πλατάνου πρόσφατα.

Και έτσι οι δηλώσεις τους έπεσαν βροχή και κινήθηκαν στο ίδιο μήκος κύματος χωρίς καμιά παρέκκλιση, αφού καταδικάζουν τη στάση της Ελλάδας για τους μουφτήδες, κατηγορούν το μουφτή ότι προκάλεσε αυτός και το βουλευτή που τον υπερασπίστηκε, διαστρεβλώνοντας πλήρως τα γεγονότα.

Γιατί φυσικά ουδείς εξ αυτών κάνει καμία αναφορά στους τραμπουκισμούς που υπέστη ένας πιστός στο ιερό τέμενος. Μάλλον δεν άκουσαν, δεν είδαν, δεν γνωρίζουν, ή απλώς θα πρέπει να κάνουν τα χατίρια του μεγάλου ενορχηστρωτή.

Η μειονότητα έχει τρεις βουλευτές και όχι τέσσερις δήλωσε ξεκάθαρα μετά παρρησίας σε συνέντευξη του σε τουρκόφωνο ραδιόφωνο, ο διαγραφείς βουλευτής Ξάνθης από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Μπουρχάν Μπαράν, θεωρώντας ότι ο Ιλχάν Αχμέτ δεν τους εκφράζει.

Μάλλον δεν έχουν καταλάβει το θεσμικό τους ρόλο κάποιοι μουσουλμάνοι βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου, ότι η πατρίδα τους ακριβοπληρώνει για να είναι βουλευτές όλων των Ελλήνων και να εκπροσωπούν το νομό τους, χριστιανούς και μουσουλμάνους και όχι μόνο μία μερίδα πολιτών με γνώμονα το θρήσκευμα.

Και ότι η μειονότητα είναι Έλληνες πολίτες και όχι μία ξεχωριστή οντότητα που ζει σε ένα παράλληλο κόσμο, όπως συμφέρει να την παρουσιάζουν οι παρατρεχάμενοι του προξενείου.
Όπως τους διαφεύγει επίσης ότι στη δημοκρατική Ελλάδα η εκπροσώπηση της μειονότητας είναι και μη αναλογική ακόμα πληθυσμιακά υπέρ τους, με τέσσερις βουλευτές σε Ροδόπη και Ξάνθη, έναντι δύο χριστιανών.

Ο εν λόγω βουλευτής Ξάνθης βέβαια διέγνωσε ξεκάθαρα ότι με την επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη και τη διαγραφή του από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, το πολιτικό του μέλλον μετρά μόνο σε αυτή τη θητεία.

Γιατί προφανώς με τέτοιου είδους πολιτικές συμπεριφορές και δηλώσεις, είναι ξεκάθαρο ότι δεν θα βρίσκεται στις λίστες του κόμματος ως υποψήφιος την επόμενη φορά, όταν στοχοποιεί τον συνάδελφό του και μέχρι πρότινος στο ίδιο κόμμα βουλευτή Ιλχάν Αχμέτ.

Μήπως τελικά θα δικαιωθεί από τις σωστές του επιλογές ο Ιλχάν Αχμέτ και για τη στάση που πήρε στα γεγονότα του τεμένους, αφού σέβεται το ρόλο του βουλευτή και με ένα κόμμα που κατά πάσα πιθανότητα θα είναι η επόμενη αξιωματική αντιπολίτευση;

Αλλά και με την πλούσια κοινοβουλευτική του παρουσία, με πολλές συναντήσεις, παρεμβάσεις, ερωτήσεις και δράσεις στη βουλή και με θέματα που αφορούν όχι μόνο τη μειονότητα αλλά όλους τους κατοίκους του νομού;

Και σε μεγάλο βαθμό θα τον δικαιώσει αυτό έναντι της κοινοβουλευτικής απραξίας αυτών που τον μέμφονται, από την υπερδραστηριότητα που επιδεικνύει, σεβόμενος τον θεσμικό του ρόλο στο ελληνικό κοινοβούλιο;

Και τελικά αυτό δεν δείχνει ξεκάθαρα ποιος σέβεται και τη μειονότητα και ποιος προσπαθεί να λύσει τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν όμως καθημερινά και όχι τα υποθετικά που θέτουν οι φιλικά προσκείμενοι στην προξενική αυλή;

Όσο για τον έτερο βουλευτή Οζγκιούρ Φερχάτ που προσπαθεί να έχει μια κοινοβουλευτική παρουσία, πάλι φαίνεται ότι συντάχθηκε στην παρούσα φάση με το γνωστό αυτό σύστημα των ακραίων μειονοτικών, μιλώντας για πρόκληση, για διορισμένους μουφτήδες και για στοχοποίηση της μειονότητας.

Και πολλά άλλα βέβαια, που ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Αλλά ξέχασε και αυτός να καταγγείλει τους τραμπούκους που εξεδίωξαν τον μουφτή. Όπως ξεχνά ότι με τις καλές σχέσεις που θέλει να διατηρεί με το γνωστό αυτό σύστημα των ακραίων, δεν λειτουργεί ενωτικά.
Γνωρίζει ακόμα ότι επέλεξε το λανθασμένο πολιτικό άρμα με την ομάδα των έντεκα της Νέας Αριστεράς, με καθηλωμένα ποσοστά που καθιστούν αβέβαιο το πολιτικό του μέλλον. Γιατί το σύστημα των ακραίων προφανώς δεν θα θελήσει να ποντάρει σε «κουτσό άλογο» και σε ένα κόμμα που ενδεχομένως θα μείνει εκτός βουλής.

Εκτός αν επιστρέψουν μετά την απομάκρυνση Κασσελάκη, που μάλλον ετοιμάζεται και αυτός να κάνει τη δική του πολιτική κίνηση. Και αβέβαιο είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ παραμείνει ενωμένος μετά το συνέδριο και τις εσωκομματικές εκλογές.

Ας σκεφτούν λοιπόν σοβαρά το πολιτικό τους μέλλον και οι δύο βουλευτές της Νέας Αριστεράς, για τη βοήθεια που περιμένουν με ξένα δεκανίκια και την προξενική αυλή στις επόμενες εκλογές, που ίσως να μην έρθει.

Είναι γνωστή η τακτική αυτή του προξενικού συστήματος, να αδειάζει πολιτικά όσους δεν έχουν πιθανότητες να εκλεγούν οι ίδιοι, ή το κόμμα τους να μείνει εκτός βουλής και να πριμοδοτεί άλλους υποψηφίους για να κάνουν τη δουλειά που επιθυμούν.