Μικροκομοτηναίικα 26-09-2024

Στο διάλογο με την Τουρκία και τις συχνές συναντήσεις Μητσοτάκη-Ερντογάν όπως και προχθές στη Νέα Υόρκη, καταφέραμε τουλάχιστον προσωρινά να εκτονωθεί η ένταση μεταξύ των δύο χωρών και να υπάρχει σχετική ηρεμία σε θάλασσα και αέρα, να βελτιωθεί η κατάσταση στο μεταναστευτικό, έστω και με χαμηλές προσδοκίες για το μέλλον.
Διάλογος βέβαια που δεν μπορεί να γίνει πιο ουσιαστικός χωρίς επισφάλειες και να αγγίξει τα θέματα που καίνε. Αφού για τη χώρα μας φυσικά προτεραιότητα είναι να διατηρεί ως κόκκινη γραμμή την οριοθέτηση της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας, ως τη μοναδική διαφορά που μπορούν αν συζητήσουν.
Χωρίς όμως να μπορεί να παραβλέψει την διευρυμένη πλέον ατζέντα των διεκδικήσεων της Τουρκίας με αιχμή του δόρατος την νομή στο μισό Αιγαίο για συνδιαχείριση, το όραμα της «γαλάζιας πατρίδας» αλά τούρκα και το παράνομο τουρκολυβικό μνημόνιο.
Αυτά ανέφερε στην ομιλία του στον ΟΗΕ ο Ταγήπ Ερντογάν και εστίασε ακόμα στα θέματα τα οποία εγείρουν για τη νομή του φυσικού αερίου της Κύπρου, αλλά και στο νέο αφήγημα περί διχοτόμησης του νησιού και αναγνώρισης ως κράτους τα Κατεχόμενα.
Που πολλά τα επανέλαβε και στη συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό ο Τούρκος πρόεδρος, ανάμεσα στα χαμόγελα και τις χειραψίες. Προσπαθώντας να δώσει και ένα χαρακτήρα νομιμότητας στις ανίερες και ανιστόρητες διεκδικήσεις του.
Που έρχονται σε πλήρη αντιδιαστολή σε όλες τις διεθνείς συνθήκες και το δίκιο της θάλασσας. Και φυσικά όλα αυτά επ’ ουδενί τα συζητά η χώρα μας, αφού τα θεωρεί κόκκινες γραμμές.

Πόσο μακριά όμως μπορεί να πάει ένα τέτοιος διάλογος Ελλάδας και Τουρκίας και να αποκτήσει μια σταθερή ατζέντα ειλικρινούς προσέγγισης, όχι με το χαρακτήρα της λυκοφιλίας, αλλά κάνοντας πράξη τις έννοιες ειρήνη και φιλία; Γιατί αυτό που γίνεται γνωρίζουν και οι δυο πλευρές προφανώς ότι έχει ημερομηνία λήξης.
Και μπορεί να επιτευχθεί πραγματική πρόοδος στο διάλογο με τα οφέλη των συνεργασιών σε πολλά επίπεδα μεταξύ των δύο χωρών, οικονομικά, επενδυτικά, τουριστικά, όταν η Τουρκία πλέον εξοπλίζεται σαν αστακός, παράγει δικά της εξοπλιστικά συστήματα, γίνεται μεγάλη ναυτική δύναμη και συνεχίζει να προκαλεί έστω και φραστικά, ή μέσω παραβιάσεων;
Προσωρινά δείχνει να τη βολεύει αυτή η κατάσταση για να πετύχει καλύτερες σχέσεις και να διεκδικήσει περισσότερα από την ΕΕ και τις ΗΠΑ, διατηρώντας δίαυλο επικοινωνίας με την Ελλάδα και δημιουργώντας την εικόνα του καλού και συνεργάσιμου παιδιού.
Κι όσο για τη χώρα μας, οι συναντήσεις και συζητήσεις αυτές, έστω και σε αυτό το επίπεδο είναι μονόδρομος, κερδίζει χρόνο, ώστε να διατηρηθούν οι ισχυρές μας συμμαχίες με τους εταίρους μας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και παράλληλα να θωρακίζεται εξοπλιστικά για παν ενδεχόμενο.
Όσο και αν διατηρούν οι σύμμαχοι μας ίσες αποστάσεις πολλές φορές, ως δέσμιοι επιχειρηματικών συμφερόντων με την Τουρκία, αγορών εξοπλιστικών προγραμμάτων και κάποιες ευρωπαϊκές χώρες είναι ευάλωτες ακόμα και με μεγάλο τραπεζικό δανεισμό στη γείτονα χώρα.
Δυστυχώς είναι αναγκασμένη η χώρα μας να έχει την απαραίτητη αποτρεπτική δύναμη και να κρατά την Τουρκία σε αυτά τα επίπεδα διαλόγου. Τι θα συμβεί όμως όταν η Τουρκία ξαναφέρει επί τάπητος και τις μεγάλες διαφορές που εγείρει από μέρους της; Τότε όλα τα σενάρια θα είναι ανοιχτά.

Τουλάχιστον αποδείχτηκαν καλοί ως δημοσιογράφοι, με τις αιχμηρές τους εκφράσεις, τα πολλά υπονοούμενα και τις προσωπικές ακόμα κόντρες που επιδίωξαν, για να χτυπήσουν και κάτω από τη μέση τους εσωκομματικούς τους αντιπάλους, οι έξι υποψήφιοι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στην τηλεμαχία, αφού τους δόθηκε η δυνατότητα να απευθύνουν οι ίδιοι ερωτήσεις στους άλλους υποψηφίους.
Και κυριολεκτικά το τερμάτισαν ορισμένοι αφού η προσπάθειά τους ήταν να μειώσουν και να αποδομήσουν τους υπόλοιπους, δείχνοντας όμως ότι το κλίμα μόνο πολιτισμένο δεν ήταν πραγματικά, Απλώς σφάζονταν μεταξύ τους με το …βαμβάκι.
Όλα αυτά όμως εγείρουν και ένα προβληματισμό για την επόμενη μέρα, αναφορικά με την ενότητα στο κόμμα και τις συνεργασίες ακόμα που θα πρέπει να γίνουν στην πορεία για τις δεύτερες καθοριστικές κάλπες, μεταξύ των δύο πρώτων.
Πολιτισμένο βέβαια χαρακτήρισαν το διάλογο τους οι ίδιοι και πολλοί σύντροφοι και στο χώρο της δημοσιογραφίας, ακόμα και όταν έβγαζε στα μανταλάκια ο καθένας δημόσια τον άλλον στην τρίωρη τηλεμαχία.
Που είχε τόση ένταση και πάθος που δεν το συναντάμε ούτε και στις τηλεμαχίες μεταξύ των αρχηγών διαφορετικών κομμάτων προεκλογικά. Που εκεί βέβαια κυριαρχούν οι παράλληλοι μονόλογοι και οι άνευρες τοποθετήσεις.
Οι προσωπικές αιχμές όμως, οι υπερβασίες και οι χαρακτηρισμοί, αφού παραλλήλισε ακόμα και με τον Ερντογάν ο πρόεδρος το Χάρη Δούκα, έφεραν ένα ζωηρό διάλογο με στόχο φυσικά του καθενός την προσέλκυση των ψηφοφόρων στις κάλπες, για να τον στηρίξουν.
Ενδιαφέρον τηλεοπτικά μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς, αλλά κατά πόσο βοηθούν όλα αυτά το κόμμα και την ενότητα του την επόμενη μέρα θα φανεί στην πορεία. Ακούστηκαν δημόσια αυτά που συζητούσαν στο κόμμα ή κατ’ ιδίαν.
Και το στοίχημα είναι αν φυσικά θα συνταχθούν όλοι οι αμφισβητίες κάτω από την ομπρέλα του νέου προέδρου, αφού παρέβησαν την παροιμία «τα εν οίκω μη εν δήμω», δείχνοντας ότι οι διαφορές τους δεν είναι μόνο πολιτικές, αλλά ακόμα και προσωπικές.

Στο έτερο στρατόπεδο των εσωκομματικών εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ, εύλογη είναι η αγωνία των παλαιών συντρόφων που κάνουν τα πάντα για να κουρέψουν τη δυναμική του Στέφανου Κασσελάκη από τα μέλη του κόμματος, αφού βλέπουν ότι οι δημοσκοπήσεις τον δείχνουν να έχει μεγαλύτερη απήχηση και αποδοχή στη βάση του κόμματος.
Παρόλο που οι ίδιοι ελέγχουν κατά μεγάλο ποσοστό τα όργανα και την κοινοβουλευτική ομάδα. Στην ιστορία όμως θα μείνει η φράση της Όλγας Γεροβασίλη που αποσύρθηκε από την κούρσα διαδοχής για να δώσει βήμα και προτεραιότητα στο Σωκράτη Φάμελλο.
Αναφέροντας ότι θα πρέπει να κάνουν τα πάντα για να μην επανεκλεγεί ο Κασσελάκης. Ωραία μαθήματα εσωκομματικής δημοκρατίας και σεβασμού βέβαια στη βούληση των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.
Ακόμα και ο άφωνος τελευταία πρώην πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας, έδειξε από προχθές ότι συντάσσεται με τους πρώην συντρόφους του, αφήνοντας αιχμές για το Στέφανο Κασσελάκη. Επόμενο ήταν αυτό, αφού εδώ και καιρό είχε στοχοποιηθεί από τον απελθόντα πρόεδρο, ότι αυτός κινεί τα νήματα εναντίον του παρασκηνιακά.
Το ποιος θα εκλεγεί θα το αποφασίσει φυσικά ο κυρίαρχος λαός του ΣΥΡΙΖΑ και τα μέλη τους. Αλλά η ζημιά έχει γίνει ήδη πολιτικά στο κόμμα, με αποτέλεσμα να υποστούν τις συνέπειες, όποιος και αν εκλεγεί πρόεδρος.