Οι φοιτητές παρόντες, οι δάσκαλοι απόντες στο σεμινάριο για τον αυτισμό

"Κοιτώντας την αίθουσα, οι εκπαιδευτικοί είναι λίγοι, κι αυτό με θλίβει. Αλλά παίρνω θάρρος από τα παιδιά μας, τους φοιτητές, πολύ εκ των οποίων είναι εδώ. Αποδεικνύετε ότι οι νέοι έχουν μέλλον κι ενδιαφέρονται για τον αυτισμό. Είστε η νέα γενιά".

Με αυτά τα λόγια προσφώνησε το σεμινάριο με θέμα "Αυτισμός, νεότερα δεδομένα και εργοθεραπεία", ο πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων Κηδεμόνων και Φίλων, Παιδιών και Ενηλίκων με ΔΑΔ, Αυτισμό και Asperger, Βαγγέλης Λαφτσής. Το σεμινάριο που πραγματοποιήθηκε τις απογευματινές ώρες της Κυριακής 10 Δεκεμβρίου στο Ίδρυμα Παπανικολάου, διοργανώθηκε από τη Μητρόπολη Μαρωνείας - Κομοτηνής και τον παραπάνω σύλλογο, κι ανέδειξε αφενός την ελπίδα στη νέα γενιά, για καλύτερη ενασχόληση με τον αυτισμό, κι αφετέρου σημαντικά στοιχεία για τον αυτισμό καθεαυτό, με κυριότερο αυτό της προληπτικής διάγνωσης. 

"Μέσα από τις συνεργασίες όλων μας μπορούμε να πετύχουμε σπουδαία πράγματα", ήταν το μήνυμα του μητροπολίτη κ.κ. Παντελεήμονος, ο οποίος τόνισε πως "τον άνθρωπο δεν τον κάνουν τα εξωτερικά του χαρίσματα ούτε οι φαινομενικές του ατέλειες". Επίσης, ανέδειξε πως η τοπική Εκκλησία είναι πάντοτε παρούσα σε τέτοιες εκδηλώσεις και, ευρύτερα, σε τέτοιες προσπάθειες. 

Χαιρετισμό απηύθυνε και ο δήμαρχος Κομοτηνής Γιώργος Πετρίδης, ο οποίος παρακολούθησε το σεμινάριο. "Τα αποτελέσματα του σεμιναρίου θα προσδώσουν ιδιαίτερες ικανότητες σε όσους το παρακολουθήσουν", δήλωσε, ενώ κατέθεσε και το μήνυμα πως "τα παιδιά περισσότερο από όλους μας καταλαβαίνουν την αγάπη".

ΑΠΟ ΕΞΙ ΜΗΝΩΝ ΕΝΤΟΠΙΖΕΤΑΙ Ο ΑΥΤΙΣΜΟΣ
Την ανάγκη για εγρήγορση στον εντοπισμό του αυτισμού - ή της οποιασδήποτε μορφής αυτιστικής διαταραχής - ανέδειξε η κεντρική ομιλήτρια, εργοθεραπεύτρια Πηνελόπη Βλοντινού. Η ομιλήτρια αναφέρθηκε σε δεδομένα και θεραπευτικές τεχνικές προς όσους έχουν αυτισμό, τόσο προς εκπαιδευτικούς, ιατρούς, θεραπευτές, όσο και προς τους ίδιους τους γονείς που "καλούνται να διαχειριστούν καταστάσεις", όπως είπε χαρακτηριστικά. 

Η ίδια στάθηκε στην ανάγκη της πρόληψης. "Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει μία οικογένεια είναι να επικοινωνήσει το πρόβλημα, να το βγάλει έξω από το σπίτι της και να προσπαθήσει να βρει έναν τρόπο διαχείρισης. Αυτός ο τρόπος άπτεται των δυνατοτήτων της ίδιας και των μέσων που διαθέτει. 

Για τα ελληνικά δεδομένα, όταν διαπιστώσουμε πως το παιδί έχει κάποιες δυσκολίες, το πρώτο που κάνουμε είναι να φέρουμε το παιδί σε ένα κρατικό κέντρο στο οποίο μπορεί να αξιολογηθεί. 

Ένας έμπειρος αξιολογητής, διαγιγνώσκει τα σημάδια από τον έκτο κιόλας μήνα της ζωής του παιδιού, όμως για να βγει η διάγνωση πρέπει να έχουν περάσει δύο χρόνια ζωής. Μετά την αξιολογητική διαδικασία, κατευθύνουμε και τον γονιό στο ποιες είναι οι θεραπευτικές μέθοδοι που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε. Όσο πιο νωρίς ξεκινήσει μία παρεμβατική μέθοδος, τόσο πιο σημαντικά θα είναι τα οφέλη γι' αυτά", είπε αναλυτικά.

Κατόπιν, στάθηκε στα "ανησυχητικά" συμπτώματα, τα οποία - όταν τα εντοπίζει κανείς ή όταν έστω θεωρεί πως συντρέχουν - πρέπει να επισκέπτεται τον ιατρό ή θεραπευτή του. Μεταξύ των συμπτωμάτων ανέδειξε τα εξής:

Πρώτον, το παιδί να μην έχει βλεμματική επαφή, δηλαδή να μην ακολουθάει καλά ένα αντικείμενο. Δεύτερον, το παιδί να μην ανταποκρίνεται στο ακουστικό κάλεσμα πχ να μην γυρνάει στο όνομά του. Τρίτον, η απτική αμυντικότητα, δηλαδή στο άγγιγμα της μαμάς, το παιδί να αμύνεται. Τέταρτον, οι δυσκολίες στη σίτιση και, πέμπτον, δυσκολίες στην κίνηση πχ στον τρόπο που μπουσουλούν. 

Αναφορικά με την ηλικία των γονέων, ως παράγοντα για τον αυτισμό των παιδιών, είπε ότι "θεωρείται ένας από τους ενδεχομένους επιβαρυντικούς παράγοντες, αν και δεν υπάρχει ξεκάθαρος παράγοντας για τον αυτισμό". Επίσης, τόνισε ότι παράγοντες είναι και οι περιβαλλοντικοί και το γονιδίωμα, ενώ τα τελευταία χρόνια έχουν βελτιωθεί και τα εργαλεία εντοπισμού των αυτιστικών διαταραχών. Άρα, μπορεί οι ίδιες περιπτώσεις - ιδίως απλών διαταραχών - να συνέτρεχαν και στο παρελθόν χωρίς όμως ποτέ να εντοπίστηκαν.