Ιστορική βρύση καταστρέφεται

Η ιστορία της Κομοτηνής δεν είναι μόνο οι άνθρωποί της αλλά και τα μνημεία. Τόποι αλλά και αντικείμενα αναζωπυρώνουν την ιστορική μας μνήμη και μας ταξιδεύουν σε άλλες εποχές. Γι’ αυτό οφείλουμε να τα φροντίζουμε.

Στην προκειμένη περίπτωση η συγκεκριμένη ιστορική βρύση χρονολογείται στο 1889, της Οθωμανικής περιόδου, και βρίσκεται στη συμβολή των οδών Αθανασίου Διάκου και Θεοδοσίου Νούλια. Η χρονολογία ανέγερσής της δεν την καθιστά αρμοδιότητα της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ροδόπης, η οποία ασχολείται με ιστορικά αντικείμενα που χρονολογούνται πριν από την επανάσταση του ‘21. Παράλληλα, δεν έχει ανακηρυχτεί ως μνημείο και, άρα, δεν αποτελεί αρμοδιότητα της Υπηρεσίας Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, με έδρα την Ξάνθη. Εμείς επικοινωνήσαμε με τους ανθρώπους της Υπηρεσίας, οι οποίοι μας καθοδήγησαν ώστε να στείλουμε επίσημο αίτημα, για να εξεταστεί από ειδικούς αν ο τόπος χρήζει ιστορικού ενδιαφέροντος για να ανακηρυχτεί ως μνημείο.

Οι άνθρωποι της Υπηρεσίας πραγματοποιούν αξιόλογη δουλειά, όμως το εύρος της έκτασης δεν τους επιτρέπει να γνωρίζουν όλα τα ιστορικά στοιχεία των νομών.

Η βρύση ανεγέρθη στις 30 Μαϊου του 1889, αλλά με το πέρασμα των χρόνων έχει φθαρεί, βρωμιστεί και καταστραφεί. Αίτημα των κατοίκων της περιοχής είναι είχε να περιφραχτεί και να φυτρώσει γκαζόν γύρω της ή να μετακινηθεί διότι εμποδίζει το δρόμο και παράλληλα μειώνει το διαθέσιμο χώρο στάθμευσης. Το κόστος να περιφραχθεί και να περιποιηθεί είναι πολύ μικρό, αλλιώς το αντικείμενο θα φθαρεί ακόμη περισσότερο, μαζί με την ιστορική μας μνήμη.

Και, πράγματι, μια βρύση δεν αποτελεί επ’ ουδενί σπουδαίο ιστορικό κτίσμα, όμως το να είναι μουτζουρωμένη με σπρέι και να μην υπάρχει καμιά πρόνοια, δεν τιμά κανένα. 

Η ΚΑΛΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ
Ένα στενό παρακάτω, υπάρχει μια δεύτερη ιστορική βρύση. Η καλή πρακτική των ανθρώπων, όμως, δεν την άφησε να φθαρεί με τον χρόνο. «Η κρήνη αυτή ανεγέρθη δαπάνη Χατζηπαναγιώτου και Χατζηκαλούδα και Χατζηπαναγιώτου, Αύγουστος 30, 1889», αναφέρει η επιγραφή, την οποία μπορούμε να αναγνώσουμε με ευκολία, αφού η βρύση είναι εντοιχισμένη στο σπίτι των ιδιοκτητών, που δεν την κατέστρεψαν αλλά την προσάρμοσαν σύμφωνα με τη νεότερη αρχιτεκτονική. Μπορεί να μη τη διατήρησαν αυτή καθ’ αυτήν, όμως φρόντισαν ώστε να μην καταστραφεί.