Σοβαρές παθογένειες στην επιστροφή ασθενών από τα Νοσοκομεία

Ένα μείζον ζήτημα που οφείλει να επιλύσει άμεσα και με μόνιμο τρόπο η ελληνική Πολιτεία, έρχεται να αναδειχθεί μέσα από την περιπέτεια μίας 92χρονης στην Κομοτηνή, που ερευνά ο σημερινός «Χ».

Το δρομολόγιο της 92χρονης στο Νοσοκομείο
Την ιστορία της μητέρας της, 92 χρονών, μας μετέφερε η κόρη κα Ζαμπουνίδου. Η ηλικιωμένη διακομίστηκε κανονικά στο Νοσοκομείο Κομοτηνής με πλήρωμα του ΕΚΑΒ, ωστόσο δεν κατέστη εφικτή η επιστροφή της στο σπίτι με τον ίδιο τρόπο, κενό που κάλυψε η Αστυνομία.

Η κα Ζαμπουνίδου διηγείται στον «Χ»: «Η μητέρα μου είναι 92 ετών, παραπληγική με αναπηρία 85% από επιτροπή κι έχει άνοια. Είχε ανουρία κι έκανε διαρροϊκή κένωση κι επειδή υπήρχε κίνδυνος για να αφυδατωθεί μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο με το ΕΚΑΒ. Αφότου της δόθηκαν οι πρώτες βοήθειες, είπαμε να επιστρέψει στο σπίτι, γιατί δεν τους κρατούν στα Νοσοκομεία λόγω του covid. Μένουμε σε δεύτερο όροφο και δεν έχουμε ανελκυστήρα. Είπαμε να καλέσουμε ασθενοφόρο. (Μας είπαν ότι) το ΕΚΑΒ έχει απεργία και δεν τους μεταφέρει στο σπίτι τους ασθενείς. Πήρα και τα κεντρικά στην Αθήνα που μου είπαν ‘τέτοια εντολή έχουμε δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα’. Επικοινωνώ με το 166 και τους εξηγώ: ‘η μητέρα μου είναι παραπληγική και με άνοια, δεν μπορεί ούτε να περπατήσει ούτε να συνεργαστεί. Μου λένε εμείς αυτή την εντολή έχουμε’».

Κατόπιν επικοινωνίας της με δικηγόρο, η καταγγέλλουσα έλαβε την πληροφορία ότι δύναται να εξυπηρετηθεί μετά από επικοινωνία με τον εισαγγελέα υπηρεσίας, στον οποίο πρόσβαση έχει ο αξιωματικός υπηρεσίας της ΕΛΑΣ.

Η καταγγέλλουσα έφτασε στην Αστυνομία, όπου τελικά εξυπηρετήθηκε από ένστολους της ομάδας ΔΙΑΣ, τους οποίους μάλιστα ευχαρίστησε θερμά, διότι όπως μας είπε «πρέπει να επαινεθούν, (γιατί) δεν ήταν δική τους δικαιοδοσία».

ΕΚΑΒ: Τι λέει ο νόμος
Σύμφωνα με όσα αναγράφονται στην επίσημη ιστοσελίδα του Εθνικού Κέντρου Άμεσης Βοήθειας, σκοπός του ΕΚΑΒ σύμφωνα με το άρθρο 29 του Ν. 4633/2019 είναι: ο συντονισμός της παροχής σε έκτακτες περιπτώσεις άμεσης βοήθειας και επείγουσας ιατρικής φροντίδας στους πολίτες και η μεταφορά των πολιτών αυτών σε μονάδες παροχής υπηρεσιών υγείας, ο συντονισμός της νοσοκομειακής και προνοσοκομειακής φροντίδας σε καταστάσεις εκτάκτων αναγκών και κρίσεων και η παρακολούθηση και ο συντονισμός των συστημάτων εφημερίας των νοσοκομείων του Ε.Σ.Υ.

Ως εκ τούτου το ΕΚΑΒ από την ημερομηνία δημοσίευσης του ανωτέρω νόμου και εφεξής, έχοντας  την αποκλειστική αρμοδιότητα διαχείρισης της προνοσοκομειακής και νοσοκομειακής φροντίδας, ασκεί όλες τις ενέργειες ελέγχου και συντονισμού των φορέων του Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα σε καταστάσεις εκτάκτων αναγκών και κρίσεων.

Η «αποχή» των εργαζομένων του ΕΚΑΒ
Από τα τέλη Ιουνίου ’20 οι εργαζόμενοι του ΕΚΑΒ βρίσκονται σε «αποχή» από δευτερογενείς κλήσεις. Οι δευτερογενείς κλήσεις αφορούν σε επιστροφές ασθενών από τα Νοσοκομεία και επανεξετάσεις, ενώ με απόφαση εργαζομένων εξαιρούνται οι καρκινοπαθείς και νεφροπαθείς.

Με ανακοίνωσή του από τα τέλη Ιουνίου ’20 το πανελλήνιο σωματείο εργαζομένων του Εθνικού Κέντρου Άμεσης Βοήθειας (ΕΚΑΒ) διαμήνυε: «Οι διασώστες-πληρώματα ασθενοφόρων του ΕΚΑΒ, πιστοποιημένοι και εξειδικευμένοι στην επείγουσα προνοσοκομειακή φροντίδα, αντιμετωπίζουμε καθημερινά 24ώρες το 24ωρο, 365 μέρες το χρόνο, σε οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, περιπτώσεις ασθενών που κινδυνεύει η σωματική τους ακεραιότητα αλλά και άμεσα η ζωή τους. Παρά τα προβλήματα που υπήρχαν κυρίως σε προσωπικό και ασθενοφόρα, χωρίς άδειες, και με ελάχιστα ρεπό υπερβάλλαμε εαυτό για να ανταπεξέλθουμε το τελευταίο διάστημα σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση […]».

Ο «Χ» επικοινώνησε με τον πρόεδρο του σωματείου εργαζομένων στο ΕΚΑΒ Θράκης Αντώνη Τερζή για να λάβει τη θέση του επί του καταγγελθέντος περιστατικού. «Από τις 29 Ιουνίου είμαστε σε απεργιακή κινητοποίηση. Βασικός στόχος του ΕΚΑΒ είναι το επείγον (περιστατικό). Δεν μπορώ να έχω (να καλύψω) εξιτήριο και να μην μπορώ να ανταπεξέλθω σε όλα αυτά που γίνονται αυτή τη στιγμή», δήλωσε ο πρόεδρος, ο οποίος μετέφερε την ευθύνη στο τοπικό Νοσοκομείο:

«Το ΕΚΑΒ είναι ο επίσημος φορέας προνοσοκομειακής φροντίδας. Από εκεί και μετά το Νοσοκομείο έπρεπε να αναλάβει τα εξιτήρια και τις επανεξετάσεις. Από το 2014 ο υφυπουργός κος Γρηγοράκος είχε πει ότι τα Νοσοκομεία πρέπει να πάρουν επικουρικό προσωπικό για τις ανάγκες τους. Το ίδιο είπε και το 2019 ο κος Κικίλιας. Από τις αρχές Μαρτίου ’20 νομίζω έτρεχε το πρόγραμμα για επικουρικό προσωπικό για δύο χρόνια και για πληρώματα ασθενοφόρου».

Ο κος Τερζής επιβεβαίωσε την εξαίρεση καρκινοπαθών και νεφροπαθών, που θεωρούνται πάντα επείγοντα, και ισχυρίστηκε ότι στα υπόλοιπα περιστατικά που χρειάζονται να επιστρέψουν από το Νοσοκομείο στο σπίτι δεν είναι υποχρεωμένο να επέμβει το ΕΚΑΒ.

Στη μεγάλη εικόνα, ο πρόεδρος του τοπικού σωματείου εργαζομένων ζήτησε από τα Νοσοκομεία «να προσλάβουν επικουρικούς για να μην ταλαιπωρείται ο κόσμος», ενώ -τέλος- υποστήριξε ότι το επίμαχο περιστατικό θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί ως εξής: «αυτή τη στιγμή η Κομοτηνή έχει ένα πλήρωμα ασθενοφόρου στο Κέντρο Υγείας Ιάσμου, το οποίο μπορούσε κάλλιστα εάν υπάρχει πρόβλημα να το καλύψει».

Αίτημα για ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο Κομοτηνής
Προκειμένου να λάβει τη θέση του Νοσοκομείου Κομοτηνής, ο «Χ» επικοινώνησε με τη διοικήτρια Μάγδα Γιαμουστάρη, η οποία δεν θέλησε να σχολιάσει επίσημα το συμβάν.

Σύμφωνα με πηγές του «Χ», το Νοσοκομείο Κομοτηνής έχει κάνει αίτημα για να αποκτήσει μόνιμο ασθενοφόρο, ενώ ‘τρέχει’ συνεννόηση με το Κέντρο Υγείας Ιάσμου, ώστε το πρόσφατα τοποθετηθέν εκεί ασθενοφόρο να καλύπτει μερικές φορές την εβδομάδα δευτερεύοντα περιστατικά και της Κομοτηνής. Η πληροφορία για το ότι το ασθενοφόρο Ιάσμου δεν μπορεί ακόμη να βγει στο δρόμο, ελέω μηχανικής βλάβης, ελέγχεται ακόμη για την ορθότητά της.

Στο μεσοδιάστημα πολλά περιστατικά επιστροφών στα σπίτια τους μη περιπατατητικών ασθενών αναλαμβάνει εθελοντικά ο Ερυθρός Σταυρός Κομοτηνής, με ασθενοφόρο όχημα που διαθέτει.

Ο Γολγοθάς μίας επιστροφής και τα αναπάντητα ερωτήματα
Η κατακλείδα του παρόντος φαίνεται να μας βρίσκει μπροστά σε μείζονα αναπάντητα ερωτήματα:

Εν έτει 2020 στην Ελλάδα δεν υπάρχει σαφές πλαίσιο για τη διαδικασία επιστροφής ασθενών -που δεν μπορούν να μετακινηθούν με ίδια μέσα- στις οικίες τους; Δύναται ούτε το ΕΚΑΒ ούτε το Νοσοκομείο να μην αναλαμβάνουν περιστατικά μετανοσοκομειακής φροντίδας, ακόμη κι όταν αυτά αφορούν στην επιστροφή μίας παραπληγικής γυναίκας σπίτι της; Γιατί το Νοσοκομείο Κομοτηνής δεν έχει ήδη στελεχωθεί -και μάλιστα εν μέσω πανδημίας- με μόνιμο ασθενοφόρο και πλήρωμα; Γιατί τα αιτήματα των εργαζομένων του ΕΚΑΒ δεν έχουν βρει ακόμη πρόσφορο έδαφος; Ποιός θα έφερε την ευθύνη, εάν σημειωνόταν ένα ατύχημα κατά την επιστροφή της 92χρονης σπίτι της εθελοντικά από την Αστυνομία;

Η ελληνική Πολιτεία οφείλει να δώσει απαντήσεις και λύσεις.