«Πάμε και όπου βγει», η φράση μίας χώρας

Είμαστε η χώρα του «πάμε και όπου βγει», μία χώρα που δεν σέβεται τους πολίτες της, εδώ και χρόνια δεν έχει εκσυγχρονίσει τους σιδηροδρομικούς συρμούς και τις αμαξοστοιχίες και ακόμη αυτές είναι σε έναν άλλον αιώνα.

Η τραγωδία στα Τέμπη ανέδειξε όλες τις παθογένειες και τις χρόνιες ελλείψεις στον κρατικό μηχανισμό, όπως και το 2000 με το ναυάγιο του Εξπρές Σάμινα με την μόνη διαφορά ότι τότε δεν παραιτήθηκε ο Υπουργός Ναυτιλίας Χρήστος Παπουτσής, ενώ τώρα ο Κώστας Καραμανλής παραιτήθηκε και ανέλαβε την διαχρονική ευθύνη για τις ελλείψεις. Έκανε το αυτονόητο και σε μία χώρα που αυτό ακόμη δεν το έχουμε συνηθίσει.

Το 2023 στη χώρα μας δεν έχουμε ηλεκτρονικό σύστημα παρακολούθησης των τρένων και όλα τα κάνουμε χειροκίνητα, ο σταθμάρχης ήταν νέος στη δουλειά του και είχε μετακινηθεί σε εκείνη την θέση από το Υπουργείο Παιδείας. Οι οδηγίες που έδωσαν στον μηχανοδηγό ήταν πάνω σε μία κόλλα χαρτί, σαν μία παραγγελία ταβέρνας. Η εικόνα της χώρας τον 21ο αιώνα. Μία χώρα που μετράει 41 χρόνια στην ΕΕ, αλλά έχει τρένα από την εποχή του Χαρίλαου Τρικούπη.

Θα πρέπει να γίνουν πολλά βήματα για να εκσυγχρονιστεί πλήρως το κράτος και να το διοικούν και να το «τρέχουν» ικανοί και άξιοι άνθρωποι. Έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες, αλλά αυτές δεν αρκούν.

Η ανάπτυξη που όλοι ευαγγελίζονται θα έρθει από τα χαμηλά και μετά θα διαχυθεί στα ψηλά.

Είναι χρέος της πολιτείας να δώσει ακριβείς απαντήσεις στους γονείς των παιδιών για τα αίτια της τραγωδίας. Είναι το ελάχιστο δυνατό.

Πολιτικά αλλάζουν πολλά; Έχουν παγώσει όλα και πως μπορούν να γίνουν εκλογές μετά από μία τέτοια τραγωδία;