«Προς τα που πάμε πατριώτες;»

Πόλεμος στην Ουκρανία και εκλογές στη Γαλλία και εύλογα έρχεται στα χείλη το ερώτημα του σημερινού τίτλου  «προς τα που πάμε πατριώτες;».

Το ερώτημα φαντάζει λαϊκίστικο όμως στις παρούσες συνθήκες δεν είναι, διότι μπορεί να εμπεριέχει υπαρξιακά ζητήματα για το παρόν και το μέλλον της χώρας μας.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία αποδεικνύεται ότι θα έχει διάρκεια και ένταση και υπάρχει η πιθανότητα να κληθούμε να λάβουμε θέση πιο καθαρά απ’ ότι το κάναμε μέχρι σήμερα.

Ακούω τις θεωρίες περί έξυπνης στρατηγικής θέσης υπέρ της ειρήνης που δε θα μεροληπτεί υπέρ κάποιου αλλά πέρα του γεγονότος ότι δε μπορεί κανείς να στέκεται ισότιμα απέναντι στον επιτιθέμενο και στον αμυνόμενο δε μπορούμε και να μείνουμε μακριά από τις θέσεις της συμμαχίας στην οποία ανήκουμε.

Ξέρω την αντιπάθεια πολλών απέναντι στον αμερικανικό παράγοντα και το ΝΑΤΟ, όμως πέρα από το δίκαιο και άδικο της κριτικής σε συνθήκες σαν τις σημερινές η χώρα μας δεν έχει περιθώριο να αποκλίνει, γιατί θέλει να έχει τη συμμαχία δίπλα της και για τις δικές της εκκρεμότητες.

Συνεπώς πάμε σύμφωνα με τη θέση της συμμαχίας μας αλλά και της Ελληνικής ηθικής καθώς ιστορικά η χώρα μας δεν πηγαίνει με τον επιτιθέμενο.

Αναφορικά με τις εκλογές στη Γαλλία και τις όποιες προσωπικές αντιλήψεις του καθενός, τη χώρα μας τη συμφέρει η επανεκλογή του νυν Γάλλου Πρόεδρου Μακρόν, γιατί στις προκλήσεις του πρόσφατου παρελθόντος ήταν ο μόνος που μίλησε καθαρά υπέρ της Ελλάδας και έδειξε κατανόηση στις Ελληνικές θέσεις.

Θα πουν πολλοί ότι έγιναν όλα αυτά για να μας πουλήσει πανάκριβους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, που ακόμα και έτσι να είναι, δηλαδή να μας έκανε τον καλό ο Γάλλος Πρόεδρος για να προωθήσει τα προϊόντα της αμυντικής του βιομηχανίας, η χώρα μας καταλήγει να είναι κάτοχος υπερσύγχρονου στρατηγικού στρατιωτικού εξοπλισμού, που αναβαθμίζει αισθητά την αποτρεπτική της δύναμη.

Και εδώ λοιπόν με απλή λογική και χωρίς βαριές αναλύσεις προκύπτει αβίαστα ότι η παρουσία στην Ευρωπαϊκή πολιτική για μια ακόμα πενταετία του νυν Πρόεδρου Μακρόν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας μας, αφού ήταν και ο μόνος ηγέτης που μας έχει συμπαρασταθεί λεκτικά και ουσιαστικά τόσο καθαρά.

Με αυτές τις απλοϊκές σκέψεις καταλήγω λέγοντας ότι η χώρα μας πάντα ανήκει στη δύση και ότι το «Ελλάς Γαλλία συμμαχία» είναι διαχρονικό και στηρίζουμε πάντα τους Γάλλους Προέδρους που το υπηρετούν.