Ο νομός Ροδόπης δεν ακολουθεί την πανελλαδική πτώση στον αριθμό των βαφτίσεων

Με 408 βαφτίσεις το 2015 και ήδη 440 το 2016 στη Ροδόπη, ο μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμων, μπορεί να μαρτυρά ότι τα ποσοστά βαφτίσεων είναι μεγάλα στο νομό μας. Ο νομός μας, τουλάχιστον για το τρέχον έτος, δεν ακολούθησε την πανελλαδική πτώση στον αριθμό των βαφτίσεων. Πανελλαδικά έχουν λιγοστέψει φέτος οι βαφτίσεις- προφανώς ως συνέπεια της κρίσης- που έφτασαν τις 10.104, σχεδόν οι μισές συγκριτικά με όλο το 2015 που ήταν 17.750. 

«Με το βάπτισμα ο άνθρωπος μπολιάζεται μέσα στο ζωντανό σώμα της εκκλησίας. Όταν ήμασταν μικροί θυμάμαι που λέγανε οι μεγάλοι άνθρωποι, ένα παιδάκι αβάπτιστο, αμύρωτο έχει μια μυρωδιά έντονη και έλεγαν οι μεγάλοι να βαπτιστεί να μοσχοβολήσει, να μυρωθεί από το άγιο μύρο, να βαπτιστεί μέσα στο αγιασμένο νερό της κολυμπήθρας και της εκκλησίας», λέει στον «Χ» ο μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής. 

Η ΟΝΟΜΑΤΟΔΟΣΙΑ
Τη δική μας τη βάπτιση συνήθως δεν την θυμόμαστε - φυσικό αυτό αν βαπτισθήκαμε σε νηπιακή ηλικία. Όμως αρκετά συχνά συμβαίνει να παρακολουθούμε κάποια βάπτιση. Είτε σαν καλεσμένοι, είτε σαν γονείς η παππούδες ή και σαν ανάδοχοι κάποιου μωρού που πρόκειται να βαπτιστεί. Όχι σπάνια μπορεί να παρακολουθήσουμε και τη βάπτιση ενός ενηλίκου ατόμου.

Στις ήμερες μας έχει συνδεθεί το βάπτισμα με το δόσιμο του ονόματος στο παιδί. Αυτό γίνεται εθιμικά. Σύμφωνα με την Εκκλησία, το όνομα δίδεται στο παιδί την 8η ήμερα από τη γέννηση του. Ο ελληνικός νόμος παρέχει στον γονέα το δικαίωμα να δηλώσει στο ληξιαρχείο το όνομα του παιδιού και πριν από τη βάπτισή του. Το θέμα στη βάπτιση, κατά τον μητροπολίτη, δεν είναι το όνομα, «η ονοματοδοσία είναι άλλη υπόθεση και μάλιστα σήμερα μόλις γεννιούνται τα παιδιά ζητάνε από το ληξιαρχείο να τους δώσουν αμέσως το όνομά τους, δεν περιμένουν την βάπτιση. Όμως με την βάπτιση δεν αποκτάει μόνο όνομα το παιδί, το όνομα μπορεί να το αποκτήσει κι αλλιώς, αλλά αποκτάει τη χάρη του Θεού και τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, αυτό είναι το σπουδαίο και το σημαντικό».

ΑΝΑΔΟΧΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ
Όσο για την ουσία του μυστηρίου, όπως εξηγεί ο μητροπολίτης, «δεν υπάρχει κόλλημα για κάποιον που έχει παντρευτεί με πολιτικό γάμο να βαφτίσει το παιδί του. Το μόνο «κόλλημα» είναι αυτός που κάνει πολιτικό γάμο εκ πεποιθήσεως, δεν μιλάω για αυτούς που κάνουν πολιτικό γάμο για να πάρουν τα προνόμια, αλλά θα κάνουν αργότερα θρησκευτικό. Όταν όμως κάποιος εκ πεποιθήσεως δεν αποδέχεται το μυστήριο του γάμου, δεν μπορείς να τον κάνεις ανάδοχο, γιατί ο ανάδοχος στην βάπτιση δεν έχει ένα διακοσμητικό ρόλο, όπως είναι μάρτυρας στον γάμο. Στην βάπτιση μαρτυρεί, αποτάσσει τον σατανά από μέσα του, νομολογεί το σύμβολο της πίστεως για αυτόν που βαπτίζει. Είναι πολύ σπουδαία τα πράγματα μέσα στην εκκλησία και μέσα στα μυστήρια και η συμμετοχή του είναι ενεργή δεν είναι πηγαίνει τσουρέκι και λαμπάδα τα Χριστούγεννα και το Πάσχα σε αυτό το παιδάκι που ανέδειξε αλλά πρέπει να του μιλήσει για το σύμβολο της πίστεως, είναι πνευματικός πατέρας ή μητέρα».

Ο ανάδοχος είναι ο εγγυητής απέναντι στην Εκκλησία, που αναπληρώνει την έλλειψη βούλησης τού νηπίου και ομολογεί πίστη εξ ονόματος του. Ομολογεί βέβαια πίστη ορθόδοξη χριστιανική και αναλαμβάνει την υποχρέωση να διδάξει στο παιδί, μαζί με τους γονείς του, μόλις έλθει σε κατάλληλη ηλικία, το περιεχόμενο της πίστης. 

Το πρόσωπο του αναδόχου είναι ιερό, συνάπτει δεσμούς πνευματικής συγγένειας με το παιδί και την οικογένειά του. Και λόγω της φύσης του λειτουργήματός του επιβάλλεται να τυγχάνει της εμπιστοσύνης και εγκρίσεως της Εκκλησίας.