Μικροκομοτηναίικα 13-05-20235

Αντιλαμβανόμαστε βέβαιος ότι ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ο Κωστής Χατζιδάκης θα θέλει να επαινέσει τα κυβερνητικά επιτεύγματα και ίσως τη ραγδαία ανάπτυξη της χώρας μας όπως το αντιλαμβάνεται, αλλά θα πρέπει να έχει και κάποια επίγνωση της πραγματικότητας, διαβάζοντας σωστά τα στοιχεία.
Ώστε να μην τους ξεφεύγουν κάποιες λανθασμένες διαπιστώσεις, επικαλούμενοι μάλιστα και τα δεδομένα της eurostat, μεταφράζοντας τα όμως με τον τρόπο που θέλουν και όπως τους συμφέρει για να εδραιώσουν το αφήγημα τους.
Δήλωσε λοιπόν μετά παρρησίας ότι μέχρι το τέλος του 23 επέστρεψαν 400.000 από τους 600.000 Έλληνες της γενιάς του brain drain, ενώ σήμερα δεν μιλάμε πλέον για μαζική έξοδο όπως τη δεκαετία της κρίσης, αφού για πρώτη φορά από το 2008 το ισοζύγιο μετανάστευσης έγινε θετικό για τη χώρα μας.
Θεωρώντας ότι η Ελλάδα δεν είναι πια ένας μονόδρομος φυγής αλλά επιλογή επιστροφής. Ίσως μειδιούν βέβαια οι περισσότεροι Έλληνες, που στον ευρύτερο κοινωνικό τους περίγυρο αλλά και στην οικογένεια τους έχουν ακόμα παιδιά, ή νέους οικονομικούς μετανάστες στο εξωτερικό.
Που όχι μόνο δεν γυρίζουν πίσω, αλλά ακόμα και σήμερα φεύγουν μαζικά για εξεύρεση καλύτερης τύχης και ζωής στο εξωτερικό. Κι αυτό το ζούμε και στην περιφέρεια μας, αφού με τα μέτρα φορολόγησης και ελέγχου των επιχειρήσεων, σταματούν κάποιοι τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες και μεταναστεύουν.
Όπως και τα χωριά μας που αδειάζουν από κατοίκους κυρίως νέους που δεν μπορούν να επιβιώσουν στον πρωτογενή τομέα και μεταναστεύουν σε χώρες του εξωτερικού. Πολλοί επίσης από τη Θράκη φεύγουν και για εποχικές εργασίες στον πρωτογενή τομέα και στη βιομηχανία. Αλλά και για πολλές άλλες εργασίες που σχετίζονται ακόμα και με τον τουρισμό για να βρουν φυσικά καλύτερους μισθούς. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Τα στοιχεία ευημερούν όπως φαίνεται, αλλά οι άνθρωποι δυστυχούν. Και ο αντιπρόεδρος διευκρινίζει βέβαια μετά στα ψιλά γράμματα ότι η έρευνα αυτή της eurostat δεν αφορά μόνο αυτούς που μεταναστεύουν στο εξωτερικό για δουλειά, αλλά συμπεριλαμβάνονται και οι φοιτητές.
Δηλαδή μας εξηγεί μετά τα πρώτα αυθαίρετα ευνοϊκά συμπεράσματα, ότι τα στοιχεία αυτά δείχνουν και τους φοιτητές που έφυγαν για προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό. Και επόμενο ήταν φυσικά να επιστρέψουν μόλις πάρουν τα πτυχία τους.
Κάπου χάνονται στη μετάφραση στην κυβέρνηση και δεν αναρωτιούνται βέβαια τι πρόσφεραν και τι μπορούν να προσφέρουν τους νέους για να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Και τι ζητούν οι ίδιοι για να επιστρέψουν.
Σαφώς θέλουν μία πολιτική και οικονομική σταθερότητα, αλλά και προοπτική στην εργασία τους και να υπάρχει ένα διαφορετικό δημόσιο χωρίς γραφειοκρατία, αλλά να λειτουργεί αξιοκρατικά. Αυτά αναφέρουν σε έρευνες που γίνονται.
Και θέλουν επίσης εργασίες που να αμείβονται ικανοποιητικά για να μπορέσουν να ζήσουν στη χώρα μας με την ακρίβεια που υπάρχει. Συνεπώς δεν αντιλαμβανόμαστε έναν ο οποίος εργάζεται στο εξωτερικό και αμείβεται πολλαπλάσια σε σχέση με τους μισθούς στην Ελλάδα για ποιο λόγο να επιστρέψει.
Αφού ακόμα και εταιρείες στη χώρα μας που ήδη ελέγχονται μετοχικά από ξένους, αντί να προσφέρουν μισθούς του εξωτερικού για να βρουν τα στελέχη που να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους και να συνεργαστούν, εφαρμόζουν απαρέγκλιτα το ελληνικό σύστημα.
Δηλαδή οι περισσότερες κρατούν τα οφέλη που τους δίνει η εργατική νομοθεσία, με τον κατώτατο μισθό ή και λίγο παραπάνω, ζητώντας μάλιστα οι νέοι εργαζόμενοι να έχουν και πολλά προσόντα. Αλλά δίνοντας χαμηλές αμοιβές.

Αυτοί που έφυγαν από τη χώρα μας δεν το έπραξαν από επιλογή οι περισσότεροι αλλά από ανάγκη. Και οι ανάγκες αυτές δεν μπορούν να ικανοποιηθούν με το υπάρχουν πλαίσιο και τη σημερινή πραγματικότητα, αλλά ούτε ξαφνικά η Ελλάδα έγινε μία χώρα που απορρόφησε κατά την άποψη του αντιπρόεδρου της κυβέρνησης 400.000 εργαζόμενους μόνο από το εξωτερικό.
Γιατί υποτίθεται συγχρόνως δημιουργήθηκαν και εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας για άνεργους που βρίσκονταν στη χώρα μας σύμφωνα με το κυβερνητικό αφήγημα. Και για αυτό μειώθηκε η ανεργία.
Συνεπώς κάποιο λάκκο έχει η φάβα και το τραγικό σε αυτή τη χώρα είναι βέβαια ότι το πολιτικό σύστημα στάθηκε κατώτερο των περιστάσεων. Αφού το δημόσιο και οι γονείς επιβαρύνθηκαν με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για να επιμορφώσουν τα παιδιά τους επενδύοντας στους ανθρώπινους πόρους.
Και δυστυχώς το αξιόλογο αυτό ανθρώπινο δυναμικό αντί να αποδώσει στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, αναγκάζεται να προσφέρει με τις γνώσεις και τα προσόντα που έχει στις οικονομίες άλλων χωρών και όχι της Ελλάδας, που επένδυσε σε αυτό.
Ας μην προβάλλουν λοιπόν στον αντίποδα τις ημέρες καριέρας της ΔΥΠΑ που συνδέουν ελληνικές επιχειρήσεις με Έλληνες του εξωτερικού, ή τα ισχυρά φορολογικά κίνητρα για την επιστροφή, για την όποια επενδυτική πρωτοβουλία θέλουν να αναλάβουν κάποιοι οι οποίοι θα επιστρέψουν.
Γιατί όσοι ασχοληθούν με το επιχειρείν υπόκεινται στα γνωστά άγρια χαράτσια του ασφαλιστικού και φορολογικού νόμου, ή τους προσφέρονται θέσεις εργασίες με ημερομηνία λήξης στο δημόσιο, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα.
Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο για να ανασάνει οικονομικά και επενδυτικά η χώρα μας και να δημιουργήσει κατάλληλες συνθήκες επιστροφής των νέων, ώστε να γίνουν πραγματικότητα τα όνειρα τα οποία προβάλλει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.
Γιατί η αλήθεια είναι πικρή με εκατοντάδες χιλιάδες νέους που εξακολουθούν να εργάζονται στο εξωτερικό, αλλά και το νέο κύμα της φυγής που διευρύνεται ακόμα και σήμερα.

Έντονη γκρίνια και εσωκομματικά μαχαιρώματα υπήρχαν στην συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ με κόντρες μεταξύ των πρωτοκλασάτων στελεχών και διαφωνίες που ενισχύουν μάλλον το χαρακτήρα μιας εσωστρέφειας, που καλά κρατεί στο άλλοτε κυβερνητικό κόμμα.
Εξάλλου εδώ και μήνες είναι πλέον καθηλωμένοι σε χαμηλά ποσοστά. Αλλά ενόψει του συνεδρίου του Ιουνίου οι σύντροφοι προσπαθούν να αποφύγουν τα λάθη επί ηγεσίας Κασσελάκη κατά την άποψή τους, με το Σωκράτη Φάμελλο και τον Νίκο Παππά να διασταυρώνουν τα ξίφη τους, αναφορικά με τις ευθύνες της ηγεσίας.
Αλλά και με το Χρήστο Σπίρτζη να εκφράζει τη δυσαρέσκεια του γιατί δεν το στήριξαν στις επιθέσεις που δέχεται για το θέμα των Τεμπών. Και το θέμα βέβαια της εκλογής ενόψει τους συνεδρίου και των τάσεων που επικρατούν στο κόμμα ήταν και τα δύο ευρώ της εγγραφής της τελευταίας στιγμής, ψηφοφόρων που θα προστρέξουν στις κάλπες.
Που αν δεν γίνονταν και αυτό όπως ανέφερε ο σύντροφος Πολάκης, προφανώς οι δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόροι που εξέλεξαν τον αρχηγό θα ήταν πολύ λιγότεροι. Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα και η αποδοχή για όσους πραγματικά ενδιαφέρονται για το κόμμα.
Με λίγα μέλη όμως και με λίγους ψηφοφόρους προφανώς δεν θα μπορούν να πείσουν ότι θα μετεξελιχθούν σε ένα εν δυνάμει κόμμα εξουσίας. Και θα συνεχίσουν να κοντράρονται για θέματα ελάσσονος σημασίας, θαρρείς και αυτά έχουν προτεραιότητα.
Προέχει όμως να αναλύσουν πρωτίστως, πέραν των κοινών θέσεων, προτάσεων και διεκδικήσεων, γιατί δεν τους στηρίζουν οι πολίτες και γιατί μένουν καθηλωμένοι σε αυτά τα μικρά ποσοστά και χωρίς να έχουν την αποδοχή που επιθυμούν.
Γιατί ειδάλλως ο δρόμος προς την εσωστρέφεια είναι εξασφαλισμένος, Και ούτε μπορούν να πείσουν κανένα κόμμα ότι είναι έτοιμοι να συνεργαστούν όπως προβάλλουν, από τη στιγμή που δεν μπορούν να συμβιβάσουν τις τάσεις ακόμα και στο δικό τους μικρό κόμμα.
Και για να βρεθεί τρόπος να ξεβαλτώσουν από αυτά τα μικρά ποσοστά, είναι και μονόδρομος προφανώς να κάνουν επιτέλους την αυτοκριτική τους και να αναλάβουν δημόσια και τις ευθύνες τους.