Μικροκομοτηναίικα 06-05-2023

Ο χρόνος που απομένει μέχρι τις κάλπες είναι ελάχιστος, που κυριολεκτικά δίνουν έναν αγώνα δρόμου οι υποψήφιοι βουλευτές,  τουλάχιστον όσοι προσδοκούν ένα καλύτερο αποτέλεσμα για τους ίδιους, ή  και για το κόμμα τους,  ώστε να επισκεφτούν και τα πιο μικρά και απομακρυσμένα χωριά της Ροδόπης.

Δεν αρκεί μόνο η επίσκεψη σε ένα ή δύο καφενεία του κάθε χωριού,  αλλά ορισμένοι πιάνουν κουβέντα και στο δρόμο ακόμα, όταν βρίσκουν παρέες πέραν των τριών ατόμων.  Και φυσικά η αίσθηση που αποκομίζουν είναι ότι συναντούν ένα θετικό κλίμα, αφού   τους υποδέχονται με χαμόγελο.

Και κάποιοι εκτός πραγματικότητας προφανώς όλα αυτά τα μεταφράζουν απευθείας σε αποδοχή και ψήφους. Ζώντας το όνειρο τους δεν αντιλαμβάνονται ότι οι πολίτες συμπεριφέρονται και αυτοί  στις εκλογές,  όπως ακριβώς οι πολιτικοί.

Συμφωνούν σε όλα συνήθως,  δεν ρωτάνε πολλά για να τελειώνουν γρήγορα και δείχνουν ότι συναινούν σε όσα αναφέρει  ο συνομιλητής τους. Μόνο που αυτό δεν είναι φυσικά η πραγματικότητα.

Οι έμπειροι και παλιότεροι το γνωρίζουν αυτό το παιχνίδι για αυτό επισκέπτονται οργανωμένα τα χωριά,  χρησιμοποιούν πυρήνες και υποστηρικτές για να συγκεντρώνουν κόσμο και να μιλήσουν σε μεγαλύτερο ακροατήριο και μιλούν συγκεκριμένα,  ανάλογα στο που απευθύνονται.

Αφού μεγάλη σημασία σε κάθε χωριό ή κωμόπολη για τους κατοίκους,  έχουν  τα τοπικά προβλήματα και τι έχουν  πράξει μέχρι τώρα,  αλλά και ποια προσπάθεια έκαναν  για να τα επιλύσουν,  πέραν του γενικότερου διλήμματος ποιο κόμμα θα στηρίξουν.

Οι νεότεροι υποψήφιοι περισσότεροι ακούνε τα προβλήματα και υπόσχονται ότι θα τα λύσουν, αφού δεν τα κατάφεραν οι άλλοι,  ζητώντας την εμπιστοσύνη και τη στήριξή τους. Το ποιοι τους πείθουν,  θα φανεί σύντομα βέβαια στις κάλπες.

Που πολλοί θα απογοητευτούν,  γιατί οι σχέσεις εμπιστοσύνης δεν χτίζονται με μία ή δύο επισκέψεις και λίγες κουβέντες στο πόδι,  αλλά διαχρονικά και από όποιο μετερίζι και αν ήταν ο καθένας μέχρι τώρα. Και δεν  χρειάζεται να είσαι μόνο πολιτικός και εν ενεργεία βουλευτής.

____________

Υπάρχουν όμως συνήθως παράπονα και γκρίνιες από νεότερους υποψηφίους,  ότι ουσιαστικά έχουν προβάδισμα και επικοινωνιακά,  αλλά και ως πολιτικές παρουσίες,  όσοι θήτευσαν  ως βουλευτές.  

Αφού γνώριζαν από πριν και έγκαιρα ότι θα δώσουν τη μάχη για αυτές τις εκλογές,  εν αντιθέσει με τους νεότερους που το έμαθαν πριν από λίγες ημέρες. Αλλά  καλό είναι να αναλογιστούν ότι πολλά πράγματα δεν είναι άσπρο και μαύρο, αλλά μαζί με τα θετικά έχει και αρνητικά.  

Ναι μεν κάποιοι δίνουν τον αγώνα εδώ και μία τετραετία, ή θήτευσαν παλαιότερα σε υπουργικές θέσεις και γνωρίζουν  και από το επικοινωνιακό παιχνίδι αλλά και με ποιον τρόπο πρέπει να προσεγγίσουν τους πολίτες για να τους πείσουν,  αλλά δεν παύουν να χρεώνονται πολλές φορές τα λάθη των κομμάτων τους.  

Αυτοί υπόκεινται κριτική για την ολιγωρία που επέδειξαν οι κυβερνήσεις να λύσουν προβλήματα τα οποία αφορούν την περιοχή μας,  παρόλο που οι ίδιοι προσπάθησαν, τα ανέδειξαν,  πίεσαν,  αλλά  δεν βρήκαν ανταπόκριση.  

Συνεπώς δεν έχει  μόνο τα καλά της η αναγνωρισιμότητα, η πείρα  και το προβάδισμα,  που εύκολα τους καταλογίζουν ότι έχουν κάποιοι νεότεροι υποψήφιοι, αλλά θα πρέπει πολλές φορές να πείσουν εκ νέου τους πολίτες.   Που συνήθως για αυτούς είναι πιο απαιτητικοί και στην κριτική αλλά και τις διεκδικήσεις τους. Κάτι που δεν αντιμετωπίζουν οι νεότεροι. 

Συνεπώς αν συνυπολογιστούν όλα αυτά, μήπως τελικά  οι αγώνες τελικά δίνονται επί ίσοις όροις; Κι αν δεν καταφέρνουν κάποιοι, μήπως  να ψάξουν να βρουν τι λάθη κάνουν οι ίδιοι και δεν πείθουν;

____________

Επίσης για ποιους λόγους ψηφίζουν οι πολίτες και ποια είναι τα κριτήρια τους, είναι ένα ζήτημα που πρέπει να τους προβληματίσει όλους, προκειμένου να βγάλουν και σωστά συμπεράσματα.   Επειδή γνωρίζουν οι περισσότεροι πρόσωπα και πράγματα στην περιοχή τους.

Και ζούμε σε εποχές που τα λόγια και οι υποσχέσεις έχουν χάσει κάθε έννοια αξιοπιστίας. Και μία προσεκτική ματιά εύκολα μπορούν  να κατανοήσουν  ποιοι πολιτικοί ενδιαφέρονται σοβαρά για τα προβλήματα του απλού ανθρώπου και ποιοι πολιτεύονται για άλλους λόγους.

Και  τρεις είναι οι βασικοί λόγοι που οι άνθρωποι ωθούνται στην πολιτική σύμφωνα με τον Τσέχο συγγραφέα και μετέπειτα πρόεδρο Βάστλαβ Πάβελ. Και ο πρώτος λόγος είναι τα οράματα για μία καλύτερη κοινωνική διάταξη, ή  πίστη σε καλώς ή κακώς εννοούμενα ιδανικά και αξίες και η ανάγκη για ακατάσχετη ορμή να αγωνιστούν και να κάνουν αυτά πραγματικότητα.

Ενώ  ο δεύτερος λόγος είναι η φυσιολογική επιθυμία για επιβεβαίωση του εαυτού τους. Όσο για τον τρίτο είναι ο πόθος για την εξουσία για τα ποικίλα προνόμια που αναγκαστικά συνοδεύουν τη ζωή του πολιτικού,  ακόμα και στα δημοκρατικότερα καθεστώτα.

Και εγώ τουλάχιστον αναφέρει ο συγγραφέας,  δεν γνωρίζω πολιτικό που να καταδέχεται να ομολογήσει στον κόσμο,  ή έστω στον εαυτό του,  ότι επιδιώκει ένα αξίωμα για τους δύο τελευταίους λόγους, ενώ  αντίθετα όλοι επικαλούνται τον πρώτο, με αξίες, ευθύνες, προσφορά κλπ.

Μήπως οι πολίτες όμως και ψηφοφόροι εύκολα μπορούν  να ξεχωρίσουν τους πολιτικούς που θα στηρίξουν; Είτε από τα μικροκομματικά τους τερτίπια, την έλλειψη επαφής με το λαό, αλλά κρίνοντας και την αξιοπιστία των λόγων και των πράξεών τους;

Και κατανοούν και ποιοι οι λόγοι που κατέρχεται  στην πολιτική ο καθένας,  ακόμα και κάποιοι που δεν ευελπιστούν να αποκτήσουν μία θέση στα κοινοβουλευτικά έδρανα; Η αν αποσκοπούν στην προσωπική τους εξέλιξη και την επαγγελματική τους σταδιοδρομία;

____________

Μπορεί τα κόμματα να έχουν ήδη δημοσιοποιήσει τις θέσεις, τις προτάσεις  και τα προγράμματά τους για την επόμενη τετραετία,  αλλά φαίνεται ότι σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και αφού ο καθένας  αποδόμησε τον αντίπαλο του, ξεχάστηκαν και επανήλθαν στην  παρελθοντολογία.

Λόγου χάριν η Νέα Δημοκρατία ανέφερε ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ θα χρειαστεί 83 δις ευρώ σε βάθος τετραετίας, γνωρίζοντας όμως ότι δεν κοστολογούνται τόσο και ότι πολλά εξ αυτών  θα μπορούσαν να ενσωματωθούν και να υλοποιηθούν.

Επιμένει στο δημοσιονομικό εκτροχιασμό   και για αυτό η δική τους πρόταση είναι πολύ πιο φειδωλή,  δεν παύουν όμως κατά τη διάρκεια της οικονομικής και της υγειονομικής κρίσης να έχουν μοιράσει ήδη πάνω από 40 δις ευρώ.

Και όποτε θέλουν βρίσκουν δημοσιονομικό πλεόνασμα για παροχές. Με το Ταμείο Ανάκαμψης θα μπορούσαν να γίνουν πολλά, αλλά απλώς ο καθένας έχει τη δική του φιλοσοφία στο πώς θα μπορούσε να αξιοποιηθεί καλύτερα.

Και άφησαν τα δύσκολα και επανήλθαν πολύ γρήγορα στην παρελθοντολογία,  όπου εκεί οι θολές και βολικές συγκρίσεις,  που ο καθένας επαινεί τα θετικά κρύβοντας τα αρνητικά του, είναι προσφιλές πεδίο αντιπαράθεσης για τα κόμματα.

Αγνοώντας βέβαια ότι κατά τη διάρκεια όλων των κρίσεων,  ακόμα και της οικονομικής,  πολλοί νόμοι οι οποίοι ψηφίστηκαν σε μία κυβέρνηση εφαρμόστηκαν στην άλλη και ότι όλοι είχαν νομή στην εξουσία και έχουν τις δικές τους ευθύνες.

Το παρελθόν όμως δεν μπορεί να προδιαγράψει το μέλλον,  ιδιαίτερα όταν υπάρχει έντονο το στοιχείο της κινδυνολογίας και της καταστροφολογίας. Και οι πολίτες μάλλον ενδιαφέρονται για το παρόν και το μέλλον και ίσως σε αυτό θα έπρεπε να εστιάσουν, αλλά μάλλον τα σοβαρά προβλήματα δεν θα συζητηθούν πάλι προεκλογικά.