Μικροκομοτηναίικα 10-05-2023

Να σταματήσει το Success Story ζητά ο πρώην υπουργός Οικονομικών Αλέκος Παπαδόπουλος, με επιστολή του στους αρχηγούς των τριών πρώτων κομμάτων, επισημαίνοντας την επικίνδυνη τακτική να αποσιωπούν από το δημόσιο διάλογο το διογκωμένο χρέος της χώρας και την κακή δημοσιονομική κατάσταση, γιατί η διαχείριση της επόμενης μέρας στην οικονομία θα είναι πολύ δύσκολη.
Με την επιστολή τους υπενθυμίζει ότι αντί να προβάλουν το ανύπαρκτο και ασήμαντο πρωτογενές πλεόνασμα, εξαφανίζοντας το έλλειμμα πολλών δισεκατομμυρίων και περιγράφοντας μία ρόδινη εικόνα για την κατάσταση των οικονομικών, καλό θα ήταν να προστατεύσουν το δημόσιο συμφέρον.
Ώστε να γνωρίζουν οι πολίτες τι μέλλει γενέσθαι και να χαράξουν μία αξιόπιστη προσωπική και επαγγελματική πορεία. Και τους προτείνει συγχρόνως να δημιουργήσουν μία Εθνική Δημοσιονομική Στρατηγική έστω και μετά τις εκλογές. Ενώ αποδομεί το προεκλογικό τους αφήγημα στην οικονομία, με επίσημα στοιχεία και αριθμούς.
Σαφώς και έχει δίκιο ο πρώην υπουργός και φυσικά είναι αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι το μέλλον έρχεται λαμπρό σε μία χώρα μετά τις εκλογές, με τον καταιγισμό πλειοδοσίας που ακούμε προεκλογικά από τα κόμματα, με επιδόματα, αυξήσεις, αναδρομικά και επενδύσεις που θα έρχονται βροχή.
Όταν το δυσβάσταχτο χρέος δημόσιο και ιδιωτικό είναι τρεις φορές μεγαλύτερο από το ΑΕΠ της χώρας μας. Και το δημοσιονομικό πλεόνασμα που δήθεν εμφανίζεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, βολικό για να δοθούν επιδόματα, είναι μία βραχυπρόθεσμη και κοντόφθαλμη λογική δήθεν ευημερίας.
Που προέρχεται όμως από την υπερφορολόγηση των πολιτών μέσω των καυσίμων και των υψηλών φόρων στα προϊόντα διατροφής. Μια επίπλαστη εικόνα με δείκτες δήθεν που ευημερούν. Και δεν αντικατοπτρίζει βέβαια την άσχημη οικονομική κατάσταση που αποτυπώνεται στην καθημερινότητα και στην αγορά.
Οι νέοι έχουν ανάγκη από δουλειά καλά αμειβόμενη και όχι από επιδόματα για διακοπές και ταξίδια. Οι αυξήσεις που υπόσχονται αφειδώς όλοι σε μισθούς στον ιδιωτικό τομέα, δεν μπορούν να εφαρμοστούν στην πράξη, αν δεν στηριχθούν οι επιχειρήσεις που θα τις δώσουν.
Όσο για τις αυξήσεις σε δημοσίους υπαλλήλους και συντάξεις, αλήθεια υπάρχει περιθώριο στα δημόσια έσοδα όπως τα έχουν καταντήσει; Και ποιος θα τις επιβαρυνθεί αυτές τις αυξήσεις; Μοιράζουν αφειδώς χρήματα που δεν υπάρχουν.

Τώρα όμως έχουμε εθνικές εκλογές και η λογική σε αυτή τη χώρα προφανώς έχει μεταναστεύσει στο εξωτερικό.

Ευτυχώς έχουμε πολιτικό πολιτισμό στην Ελλάδα, παρόλο που οι θέσεις και τα προγράμματα των κομμάτων έχουν αφεθεί σε δεύτερη μέρα και έχουμε περάσει σε προσωπικά πλέον μπρα-ντε-φερ μεταξύ των υποψηφίων, στην παρελθοντολογία και με δόσεις καταστροφολογίας. Για την αναγκαία βέβαια πόλωση και συσπείρωση. Στο σύντομο χρονικό διάστημα που απομένει μέχρι τις εκλογές, δεν επικρατεί εμφυλιοπολεμικό κλίμα όπως στην Τουρκία. Με την αστυνομία κάνει τα στραβά μάτια όταν πετροβολούν υποψήφιους αντιπάλους του Ερντογάν.
Που βλέποντας ότι χάνει πλέον τις εκλογές, χαρακτηρίζει τους αντιπάλους του τρομοκράτες, άπιστους, ανήθικους και μέθυσους, προκειμένου να συσπειρώσει με θρησκευτικά και συναισθηματικά περισσότερο χαρακτηριστικά τους αγράμματους μάλλον τούρκους πολίτες.
Όταν παρουσιάζει βέβαια ηθικό το δικό του πόλεμο, μάλλον δεν σκέφτεται ότι σύντομα θα πρέπει να λογοδοτήσει, ποια μέλη της κυβέρνησης και συγγενείς του ήταν συνεργοί στο βρώμικο πόλεμο με τον ISIS, ποιοι εμπλέκονται σε διεθνές λαθρεμπόριο καυσίμων και εξοπλιστικών προγραμμάτων και προφανώς φοβούνται και για την αποκάλυψη κυρίως οικονομικών σκανδάλων και περίεργων συναλλαγών.
Η λογική αυτή όμως να δίνεται ένας αγώνας με θρησκευτικά χαρακτηριστικά και συναισθηματικά, μήπως δεν θυμίζει και τον αγώνα που δίνουν ορισμένοι εδώ στην περιοχή μας, κατά πλειοψηφία μουσουλμάνοι υποψήφιοι;

Που πηγαινοέρχονται στα τζαμιά, συναγελάζονται συνεχώς με τους ψευτομουφτήδες και απευθύνονται στο συναίσθημα και στη θρησκευτική πίστη των απλών μουσουλμάνων με ψέματα για τους αντιπάλους τους πολλές φορές, χωρίς να δίνουν τον αγώνα τους με καθαρά πολιτικά χαρακτηριστικά. Μάλλον έχουν πάρει μαθήματα από τους δασκάλους τους.

Σε παγκόσμιο επίπεδο και σε μεγαλύτερες πόλεις πανελλαδικά, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, δίνεται η μάχη των εκλογών κυρίως μέσω των παραδοσιακών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, τηλεόραση ραδιόφωνα, εφημερίδες, αλλά και διαδίκτυο.
Και αυτό φυσικά μεταφέρθηκε και στις μικρές πόλεις, αφού αυξάνεται η τάση σε μεγαλύτερο βαθμό να χρησιμοποιούν οι υποψήφιοι όλους τους κανόνες του επικοινωνιακού παιχνιδιού. Δίνοντας έμφαση βέβαια και στον πόλεμο του διαδικτύου, από το facebook, το Instagram, το Tik tok και το Twitter, πλην των ΜΜΕ.
Αλλά στις μικρές πόλεις όπως στην Κομοτηνή, δεν παύει να επιλέγουν και τον παραδοσιακό τρόπο προσέγγισης και επαφής με τους πολίτες. Και οι υποψήφιοι που θέτουν αξιώσεις για την εκλογή τους, ανοίγουν τα προεκλογικά τους γραφεία, κάνουν εγκαίνια, για να δημιουργηθεί η δυναμική που επιθυμούν.
Και φυσικά επιδίδονται σε επισκέψεις, σε θεσμικούς φορείς και αυτοδιοικητικούς. Και τώρα θα δοθεί η μάχη του σταυρού, αφού ήδη παρέλαβαν τα ψηφοδέλτια από το τυπογραφείο όσοι παρήγγειλαν φυσικά. Με υποψήφια να τα ψάχνει ακόμα και να μην τα βρίσκει.
Για να μοιραστούν φυσικά πόρτα-πόρτα σε όλο το νομό, από τα επιτελεία τους. Δεν γνωρίζουμε βέβαια κατά πόσο επηρεάζει αυτό την άποψη ενός σκεπτόμενου ανθρώπου, που ίσως πολλές φορές το θεωρεί και αρνητικό. Αλλά είναι μία μέθοδος που μάλλον αποδίδει.
Και φυσικά στην προεκλογική μάχη επιστρατεύονται και οι γνωστοί υποστηρικτές των υποψηφίων, που πάντοτε χτυπούν αλύπητα διαδικτυακά όλους τους εν δυνάμει αντιπάλους του εκλεκτού, προσπαθώντας να τους αποδομήσουν πολιτικά και να τους εκθέσουν.

Στις μάχες όλα χρησιμοποιούνται. Αρκεί να αποφεύγονται όμως οι ακρότητες και τα ψεύδη. Και να υπάρχουν μάχες επιχειρημάτων και όχι εντυπώσεων και λάσπης. Αλλά τέτοια ώρα που λέει ο λαός, τέτοια λόγια.

Να φύγουν οι παλιοί να αναλάβουν οι νεότεροι, είναι η μόνιμη επωδός συνήθως των νέων υποψηφίων σε μεγάλα αλλά κυρίως σε μικρά κόμματα και στη Ροδόπη. Κόμματα συνήθως διαμαρτυρίας και καταγγελτικού μηδενιστικού λόγου για όλους τους άλλους.
Με σκοπό την αποδόμηση του έργου, των κοινοβουλευτικών παρεμβάσεων, της ανάδειξης προβλημάτων, των δράσεων και των πιέσεων των πολιτικών, που έχουν προσφέρει. Φυσικά δεν είναι εύκολο να τραβάς μία γραμμή και να διαγράφεις την προσωπική, κοινωνική και πολιτική παρουσία πολιτικών.
Με το γνωστό λαϊκίστικο και αφελές επιχείρημα, τίποτα δεν έκαναν και ο τόπος έχει καταστραφεί. Μόνο που αυτά δεν είναι επιχειρήματα, ούτε τρόπος αξιολόγησης, πολιτικών που πρόσφεραν στον τόπο.
Άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, αναλόγως των ευκαιριών που τους παρουσιάστηκαν, γιατί δεν είναι εύκολο να προσφέρεις έργο όπως το αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι, αν δεν είσαι στο κυβερνητικό σχήμα.
Και φυσικά είναι φοβερά δύσκολο για βουλευτές της αντιπολίτευσης να πετύχουν πράγματα και να αποσπάσουν δεσμεύσεις για την περιοχή, αν δεν έρθει το κόμμα τους στην εξουσία.
Συνεπώς ο καθένας κρίνεται από το μετερίζι που καταλαμβάνει την περίοδο που διεκδικεί, το ποιο κόμμα είναι κυβέρνηση, ποια η κατάσταση που υπάρχει στη χώρα και όχι με αφορισμούς, μηδενιστικές λογικές και αγοραία λογική.
Και φυσικά όσοι έχουν αυτή τη νοοτροπία και διακατέχονται από τέτοιες απλοϊκές λογικές κριτικής έναντι των αντιπάλων τους, δεν θα αντιληφθούν ποτέ και ούτε θα μάθουν, γιατί έχουν ελάχιστη αποδοχή στην κοινωνία οι ίδιοι.
Έναντι αυτών που κατηγορούν, που οι πολίτες τους επιβραβεύουν, τους στηρίζουν και εκλέγονται. Και το ζητούμενο φυσικά για αυτούς τους κακεντρεχείς, δεν θα έπρεπε να είναι η κριτική έναντι των άλλων, αλλά να αποκτήσουν το γνώθι σ’αυτόν και να αξιολογούν πρωτίστως την δική τους πολιτική ανεπάρκεια.