Μικροκομοτηναίικα 23-05-2023

Αναμφισβήτητα ο μεγάλος νικητής των εθνικών εκλογών αναδείχθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας. Και ομολογουμένως μεγάλη ήταν η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, με την επόμενη ημέρα να είναι πολύ δύσκολη για το κόμμα, αλλά και τον πρόεδρο του.
Ενώ το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ κατάφερε να αυξήσει τη δύναμή του και οι επόμενες εκλογές ενδεχομένως να το αναδείξουν ως έναν έτερο σοβαρό πόλο, αν αποφύγει όμως να επενδύσει στον εύκολο αντιπολιτευτικό λόγο της δημαγωγίας και του λαϊκισμού.
Εξάλλου αυτά τα δύο ήταν και η Αχίλλειος πτέρνα που οδήγησαν στο να χάσει κατά κράτος ο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή ένα κόμμα εξουσίας δεν πρέπει να επενδύει στην αντισυστημική ψήφο. Έχασαν από μόνοι τους, γιατί απλώς δεν έπεισαν.
Δεν είναι σοβαρή πολιτική να τάζεις τα πάντα στους πάντες, να ζητάς την στήριξη από ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής στο παρά πέντε των εκλογών, ή να ακούνε οι πολίτες από πρώην υπουργoύς να αναγγέλλουν δύο μέρες πριν το χαράτσι στους ελεύθερους επαγγελματίες και ότι πλούσιοι θεωρούνται οι Έλληνες με εισόδημα πάνω από 5000 ευρώ.
Ακόμα και οι δημοσκοπήσεις που κατήγγειλαν ότι είναι κατευθυνόμενες και πληρωμένες, μάλλον έκαναν λάθος που προέβλεπαν μικρή διαφορά με τη ΝΔ και όχι τόσο μεγάλη όσο ήταν τελικά. Προέβαλαν επίσης ένα ανέφικτο και ανεφάρμοστο πρόγραμμα, μη αντιλαμβανόμενοι την πραγματική κατάσταση της χώρας.
Ποια θα είναι όμως η επόμενη μέρα στο ΣΥΡΙΖΑ, που στις προηγούμενες εκλογές παρά την ήττα απέφυγαν να κάνουν την αυτοκριτική του για τα αποτελέσματα; Ενώ τώρα επιθυμούν να γίνει γρήγορα η αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος, για να δώσουν την επόμενη εκλογική μάχη με νέους όρους;
Όπως αφήνουν βέβαια να εννοηθεί, προβάλλοντας τη δική τους εναλλακτική πρόταση και εντοπίζοντας τα λάθη τους; Η μάχη όμως έχει κριθεί ήδη με τη μεγάλη διαφορά και την παράσταση νίκης της ΝΔ. Έπαιρναν τα μηνύματα, αλλά δεν τα ελάμβαναν υπόψη τους, στοχοποιώντας ΜΜΕ και δημοσκόπους.

Και σταδιακά θα αρχίσει η εσωστρέφεια, ακόμα και η αμφισβήτηση του προέδρου, αλλά και της πολιτικής που πρέπει θα ακολουθήσουν. Με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να προσπαθεί από δω και πέρα να πάρει μεγαλύτερο μερίδιο από το ΣΥΡΙΖΑ και με την κόντρα αυτών των δύο θα πάμε στις επόμενες εκλογές.

Χρεώνονται όμως και άλλα λάθη στο ΣΥΡΙΖΑ αναφορικά με τη Θράκη, αποδεχόμενοι στις τάξεις τους ως υποψηφίους σε Ξάνθη και Ροδόπη, πρόσωπα τα οποία φέρονταν ως ευνοούμενοι της προξενικής αυλής και γνωρίζοντας πλήρως τα διπλωματικά παιχνίδια που παίζει η Άγκυρα στην περιοχή, που χάριν της ψηφοθηρίας τα παρέβλεψαν.
Λόγου χάρη τι έπραξε διαφορετικό ο Οζγκιούρ Φερχάτ για να αυξήσει τόσο την δύναμη σε ψήφους, όταν το κόμμα πήρε την κατρακύλα κυριολεκτικά σε πανελλαδικό επίπεδο; Οι χιλιάδες ψήφοι βέβαια δεν οφείλονταν μόνο στην προξενική παρέμβαση και στήριξη.
Σε μια πρώτη εκτίμηση θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ότι κράτησε ο ίδιος μία δυναμική που είχε από τις προηγούμενες εκλογές, αλλά δεν επηρεάστηκε και από τη γενική πτώση του κόμματος πανελλαδικά, όπως οι χριστιανοί υποψήφιοι.
Είχε όμως ως υποστηρικτές μια μεγάλη μερίδα στελεχών του κόμματος και χριστιανούς, λόγω της γνωστής μεγάλης διαμάχης που υπάρχει στην τοπική νομαρχιακή οργάνωση του κόμματος και την αντιπαλότητα με το περιβάλλον του πρώην βουλευτή.
Επίσης του προσέδωσε ακόμα μεγαλύτερη δυναμική η γενική γραμμή στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ, που δόθηκε έντεχνα στη μειονότητα, που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ψηφίζει με διαφορετικά χαρακτηριστικά, προσωπικά, θρησκευτικά και τους δικούς της ανθρώπους, όπως γίνεται συνήθως.
Και η γραμμή αυτή έπιασε τόπο και στις ειδικές πληθυσμιακές ομάδες όπως τους Ρομά, που στήριξαν ΣΥΡΙΖΑ για τα επιδόματα τα οποία δόθηκαν παλαιότερα προεκλογικά, ενώ η ΝΔ δεν έφερε κάτι καινούργιο προσθετικά.

Και σε όλα αυτά τα οποία αναφέραμε, ήρθε να βοηθήσει και η κατευθυνόμενη καθαρά ψήφος από την πλευρά της προξενικής αρχής, του μειονοτικού κόμματος, των ακραίων, των παράτυπων μουφτήδων, που έδωσαν τις σχετικές κατευθύνσεις δυο ημέρες πριν από τις εκλογές.

Τα αποτελέσματα στη Ροδόπη ήταν αναμενόμενα για όλους τους άλλους. Με τον Ευριπίδη Στυλιανίδη να αποδεικνύεται για μία ακόμα φορά ότι είναι πολύ σκληρός για να εξοντωθεί πολιτικά και αποτελεί το πιο σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο για το κόμμα του στη Ροδόπη.
Έδωσε την προσωπική μάχη που δίνει πάντα, ενώ πολλοί του καταλόγιζαν την απουσία του από το νομό και παρά τη συρρίκνωση της εκλογικής βάσης στο κόμμα τοπικά, τα κατάφερε. Ενώ ξεκάθαρα φαίνεται ότι οι μειονοτικοί ψήφοι του Μουσταφά Κατραντζή που δεν έδωσε και μεγάλο αγώνα, μετανάστευσαν όλες προς το ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Ευριπίδης Στυλιανίδης στηρίχθηκε στους φίλους, τους υποστηρικτές του, στο δικό του μηχανισμό, διατηρώντας κατά πολύ μεγάλο ποσοστό τη δύναμη του και συσπειρώνοντας τους χριστιανούς ψηφοφόρους.
Γεγονός που θα πρέπει να προβληματίσει τα κεντρικά ώστε να αξιοποιηθεί στην επόμενη κυβέρνηση, να στηριχθεί και να επιβραβευτεί για τον αγώνα του αυτό, για πολλούς λόγους, ιδιαίτερα με τα τεκταινόμενα στη Θράκη και τα παιχνίδια που παίζονται στη Ροδόπη.
Αναμενόμενη ήταν και η νίκη του Ιλχάν Αχμέτ, παρά τον ανελέητο και βρώμικο πόλεμο που δέχτηκε από την προξενική αυλή και τους ακραίους μέχρι και την τελευταία ώρα πριν από τις κάλπες, που στόχο είχαν την πολιτική του εξόντωση.
Προσπάθησαν να του βάλουν τρικλοποδιά με έργα ανάπλασης στην πλατεία Αρριανών, που όλως τυχαίως ξεκίνησαν το πρωί της ημέρας της κεντρικής του ομιλίας στον οικισμό, αλλά όχι τη Δευτέρα μετά τις εκλογές.

Ο Ιλχάν Αχμέτ τα κατάφερε έστω με απώλειες, γιατί έδωσε ένα τεράστιο προσωπικό αγώνα, γνωρίζοντας πολύ καλά όμως τους όρους του παιχνιδιού από την προξενική αυλή. Αλλά και το εύρος της δυναμικής τους, καθώς και το μέγεθος της παρεμβατικότητας τους, αλλά και τις κινήσεις τους.

Για να ρίξουν όμως όλες τις ελεγχόμενες ψήφους για σιγουριά στον Οζγκιούρ Φερχάτ και να μη μοιραστούν με τον κίνδυνο να μην πιάσουν τόπο, άφησαν στην τύχη της με ελάχιστη στήριξη μόνο την Σιμπέλ Μουσταφάογλου, που εκτιμούσε ότι μπορεί να περάσει σε ψήφους τον Ιλχάν Αχμέτ. Λογάριαζε όμως χωρίς τον ξενοδόχο.
Όσο για το Δημήτρη Χαρίτου που κυριολεκτικά βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της προξενικής παρέμβασης, προσπάθησε, πολέμησε, έδωσε μεγάλη μάχη, αλλά δεν τα κατάφερε. Αφού το παιχνίδι στο ΣΥΡΙΖΑ και στη μειονότητα, μάλλον δεν παίχτηκε με πολιτικούς όρους, για να υπάρχουν συγκρίσεις στο πεδίο που ήθελε.
Με τις ιδιαιτερότητες και τα χαρακτηριστικά που υπάρχουν στη Ροδόπη λόγω της μειονοτικής ψήφου, μάλλον μπήκαν όλα αυτά σε δεύτερη μοίρα. Ο Τάκης Χαρίτου επίσης πλήρωσε και τις γνωστές διαμάχες που υπάρχουν στο κόμμα τοπικά.
Αλλά και στην πολιτική από τα κεντρικά του κόμματος που αλληθώρισαν σε υποψηφιότητες που στηρίζονταν από το γνωστό σύστημα. Αλλά πλήρωσε ακόμα και τη συρρίκνωση του κόμματος του πανελλαδικά.
Τίποτα μάλλον δεν μέτρησε στη μειονότητα κυριολεκτικά, από την κοινοβουλευτική του δράση και την παρουσία του για τις διεκδικήσεις στη Ροδόπη, αφού άλλα είναι τα κριτήρια της κατευθυνόμενης μειονοτικής ψήφου.
Και ο Γιώργος Πεταλωτής δεν μπόρεσε να πείσει για την απουσία του στις προηγούμενες εκλογές και την αναγκαιότητα της παρουσίας του σε αυτές, με τα γνωστά παιχνίδια της προξενικής αυλής, που τα πλήρωσε και παλαιότερα. Κατάφερε όμως να επαναπατρίσει στο κόμμα πολλούς, που ήθελαν να εκφραστούν και βρήκαν διέξοδο.