Αμ. Μιχαλοπούλου: Μία ευκαιρία για την ηρωίδα να συζητήσει με το ασυνείδητό της

Το βιβλιοπωλείο Book-stop και οι Εκδόσεις Πατάκη με χορηγό επικοινωνίας τον «Χρόνο» πραγματοποίησαν το απόγευμα της Πέμπτης 8 Μαΐου την παρουσίαση του νέου βιβλίου της βραβευμένης συγγραφέα Αμάντας Μιχαλοπούλου «Το μακρύ ταξίδι της μίας μέσα στην άλλη». Η συγγραφέας συνομίλησε με την Λεύκη Σαραντινού, ιστορικό και συγγραφέα, στον χώρο του βιβλιοπωλείο επί της Αγίου Γεωργίου.

Το βιβλίο και τα όνειρα που η ηρωίδα βλέπει σε αυτό είναι σύμφωνα με δήλωση της Αμάντας Μιχαλοπούλου «μία ευκαιρία για την ηρωίδα να συζητήσει με το ασυνείδητο της» καθώς «η διαδικασία της εμμηνόπαυσης, όπως και αυτή της αρχής της περιόδου είναι σταυροδρόμι για μία γυναίκα και συμβαίνουν μέσα στην σιωπή». Από την αρχή της παρουσίασης, η κα Μιχαλοπούλου ανέφερε πως -θέλοντας να κάνει το βιβλίο όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικό γίνεται- παρότρυνε τη μητέρα και την κόρη της να το διαβάσουν πριν δημοσιευτεί και να της γράψουν σε ένα γράμμα όσα πιστεύουν πως χρειάζεται να αλλάξει στο περιεχόμενό του. Αξίζει να σημειωθεί πως η κόρη της είχε προτείνει αρκετές αλλαγές, τις οποίες τελικά η συγγραφέας αξιοποίησε, δίνοντας μία άλλη βαρύτητα στο βιβλίο και «αφήνοντάς το να αναπνεύσει» όπως ανέφερε.

Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης προέκυψε ειλικρινής κουβέντα κι αναπτύχτηκε γόνιμος διάλογος μεταξύ του κοινού και των ομιλητριών, κάνοντας την παρουσίαση να φαίνεται σαν μία όμορφη συνάντηση μεταξύ φίλων και μία «αγκαλιά» σε κάθε γυναίκα, σπάζοντας στερεότυπα και ενοχοποιήσεις για το γυναικείο σώμα.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Μια απελπισµένη γυναίκα στην εμμηνόπαυση αρχίζει να βλέπει παράξενα όνειρα -µε Παναγίες, τίγρεις, αγελάδες, τη Ρόζα Λούξεµπουργκ, τη Μέριλυν Μονρόε, τη µητέρα του Μπενίτο Μουσσολίνι-, όνειρα από τα οποία ξυπνάει κάθε βράδυ στις 4:30 ακριβώς. Για να ερµηνεύσει τη νυχτερινή ζωή της, επιδιώκει συναντήσεις µε τις γυναίκες της οικογένειας: την κόρη, την αδερφή και τη µητέρα της. Κι ενώ οι συζητήσεις αρχίζουν να ξεµπλέκουν το κουβάρι της κοινής τους ζωής, τα όνειρα ξαφνικά σταµατούν.

Στρέφεται τότε σε άλλες γυναίκες, από τη µητέρα της Ελένης Τοπαλούδη ως µια δεκάχρονη Αφγανή που αποχωρίστηκε ξαφνικά τη µαµά της. Κι αρχίζουν να παρελαύνουν στρατιές γυναικών που γεννούν, υιοθετούν, φροντίζουν ή αρνούνται να φροντίσουν.

Καθώς οι εξοµολογήσεις τους συσσωρεύονται και διανθίζονται από τεστ γνώσεων, επιτραπέζια παιχνίδια, παραµύθια, µαθήµατα ετυµολογίας, θρησκευτικών και ζωολογίας, οι εµπειρίες τους εγκιβωτίζονται η µια µέσα στην άλλη, όπως τα µωρά στις κοιλιές των µαµάδων τους.

Στο «Μακρύ ταξίδι της µιας µέσα στην άλλη» η µητρότητα γίνεται µια εύπλαστη έννοια, µια ριζοσπαστική υπόθεση ελευθερίας και συµφιλίωσης - ένας γιγάντιος οµφάλιος λώρος που συνδέει και τρέφει όλες τις γυναίκες που υπήρξαν κόρες της µητέρας τους, µητέρες της κόρης τους. Αλλά και µητέρες της µητέρας τους, κόρες της κόρης τους. Ένας λώρος που τρέφει κι όλους τους άντρες: επειδή, όπως λέει η ηρωίδα, «ο κόσµος θ’ αλλάξει µόνο αν οι άντρες διαβάσουν για τη ζωή των γυναικών µε την ίδια φυσικότητα που διάβαζαν ανέκαθεν οι γυναίκες για τη ζωή των αντρών».

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Αμάντα Μιχαλοπούλου έχει τιμηθεί με το Βραβείο Διηγήματος του περιοδικού Ρεύματα για το «Έξω η ζωή είναι πολύχρωμη» (1993), το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού «Διαβάζω» για το «Γιάντες» (1996), το Βραβείο Διεθνούς Λογοτεχνίας του Αμερικανικού Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Τεχνών και το καταλανικό Liberis Liber για το «Θα ήθελα» (2005), το Βραβείο Διηγήματος του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για τη «Λαμπερή μέρα» (2012). Τα μυθιστορήματά της «Γιατί σκότωσα την καλύτερή μου φίλη» και «Η γυναίκα του Θεού» έφτασαν στη βραχεία λίστα του Βραβείου ALTA στις ΗΠΑ. Έργα της έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες. Τον Ιούλιο του 2021 το θεατρικό της «Η Φαίδρα καίγεται» ανέβηκε στη Μικρή Επίδαυρο.