Ο Θρακιώτης συγγραφέας Όμηρος Μαυρίδης τιμήθηκε για το συνολικό συγγραφικό του έργο Από τον Σύνδεσμο

Ο Θρακιώτης συγγραφέας Όμηρος Μαυρίδης τιμήθηκε για το συνολικό συγγραφικό του έργο στην εκδήλωση που διοργάνωσαν για 21η συνεχή χρονιά, ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βόρειας Ελλάδας και το Κέντρο Πολιτισμού και Βιβλίου Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Στην εκδήλωση τιμήθηκαν συγγραφείς, αλλά και άνθρωποι που έχουν προσφέρει στα ελληνικά γράμματα και τον πολιτισμό, στην καθιερωμένη εκδήλωση «Τιμητική Βράβευση Θεσσαλονικέων Συγγραφέων».
Η εκδήλωση, που αποτελεί έναν σημαντικό θεσμό της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας, πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011, στην αίθουσα «Μακεδονία» του ξενοδοχείου «Φιλίππειον». Οι συγγραφείς που τιμήθηκαν είναι: Κωνσταντίνα Αλαμπουρινού, Παναγιώτης Αργυρόπουλος, Θεόδωρος Βόσδου, Λάμπης Γερεμτζές, Αλήθεια Ευπραξιάδου, Σοφία Ηλιάδου – Τάχου, Μαρία Θανοπούλου, Δημήτρης Θέμελης, Βιολέττα Κωνσταντινίδου, Θεοδώρα Λειψιστινού,  Όμηρος Μαυρίδης, Παντελής Νίγδελης, Ιωάννης Παπαλαζάρου, Νίκη Στρατηλάτη, Στάθης Χαριτόπουλος. Την εκδήλωση παρουσίασε η δημοσιογράφος Έλσα Ποιμενίδου.
Το νέο του βιβλίο «Δακρυσμένο διαμάντι –Παράθυρο μιας Πομάκας στον ουρανό»
Ο Θρακιώτης συγγραφέας φυσικά δεν εφησυχάζει και ήδη κυκλοφόρησε το νέο του βιβλίο από τον εκδοτικό οίκο Μαλλιάρης-Παιδεία με τίτλο «Δακρυσμένο διαμάντι –Παράθυρο μιας Πομάκας στον ουρανό».
«Η καθημερινή ζωή των Πομάκων, των μουσουλμάνων κατοίκων της ορεινής Ροδόπης, μπορεί να φαίνεται γαλήνια και ειρηνική, είναι όμως επηρεασμένη όχι μόνο από τα αρχαϊκά σχεδόν ήθη και έθιμά τους, αλλά και από ορισμένες υπόγειες δυνάμεις, που συχνά δημιουργούν σοβαρές αναταραχές. Η νεαρή Ντιλμπερνίκ, που ζει και μεγαλώνει ανάμεσα σε δύο θρησκείες, τον μωαμεθανισμό και τον χριστιανισμό, ερωτεύεται έναν Πόντιο φοιτητή της ιατρικής, τον παντρεύεται και ιδρύοντας έναν πολιτιστικό σύλλογο, προσπαθεί να βοηθήσει τους συμπατριώτες της, να μορφώνουν τα παιδιά τους, ιδιαίτερα τα κορίτσια, για να μην τα παντρεύουν με τη βία και σε μικρή ηλικία. Επιστρέφοντας από μια εκδήλωση βρίσκει οικτρό θάνατο μαζί με τη χριστιανή φίλη της. Ύστερα από αρκετές δυσκολίες των αρχών, θάπτονται τελικά οι δυο γυναίκες με τις διαφορετικές θρησκείες στον ίδιο τάφο, συμβολίζοντας στις επερχόμενες γενιές ότι ο θάνατος δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους, παρά τους ενώνει και ισοπεδώνει τα σύμβολα και τα διαχωριστικά τείχη που στήνουν μερικοί μεταξύ τους.
Με το θάνατό τους κλείνει μεν η πόρτα τους στη γη, συνάμα όμως ανοίγουν δύο φωτεινά παράθυρα στον ουρανό».