"Κραυγή" απόγνωσης από ηλικιωμένο ζευγάρι

Μαθαίνουν ότι θα πάω να τους επισκεφτώ και συμμαζεύουν. Είναι νοικοκυραίοι. Με καλωσορίζουν στο σπίτι τους, μου προσφέρουν φρούτα. Είναι ο κύριος Ηρακλής και η κυρία Νίνα, κι αυτή είναι η ιστορία τους.

ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΡΕΥΜΑ
Ζευγάρι για πολλά χρόνια οι δυο τους, ζουν στην Ελλάδα εδώ και εννιά χρόνια. Εδώ και τέσσερα, βρίσκονται κάποια χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο της Κομοτηνής, σε μια έκταση ένα στενό πριν το ραδιοφωνικό γήπεδο. Ο Ηρακλής Κοσίγκης από τη Ρωσία γύρισε στην Ελλάδα, προκειμένου να βοηθήσει τη μητέρα του, που έπασχε από σοβαρό πρόβλημα υγείας. Μαζί του και η γυναίκα του, η κα. Νίνα, από τη Σερβία.

"Δεν έχουμε νερό, γιατί αυτό που έρχεται εδώ είναι βρώμικο, και δεν έχουμε ρεύμα. Βράζω το νερό, για να καθαρίζει και μετά με αυτό πλενόμαστε εμείς και πλένουμε τα ρούχα και τα πράγματά μας", μας εξηγεί ο κ. Ηρακλής που δεν το βάζει κάτω: "Κουβαλάω καθαρό νερό από την εκκλησία (της Του Θεού Σοφίας). Εκεί τρώμε και με τον παππά Δημήτρη. Κάθε Τετάρτη πηγαίνω στο συσσίτιο".

Χωρίς τα βασικά, έχουν φτιάξει κάποιες υποδομές. Εσωτερικά το σπίτι τους είναι τακτοποιημένο και προδίδει το μεράκι τους. Εξωτερικά έχουν κατασκευάσει τουαλέτα και μπάνιο, ένα κοτέτσι, μια αποθήκη. Ο άντρας έχει αγοράσει με πολύ κόπο πλακάκια και τα έχει τοποθετήσει ένα-ένα, σχηματίζοντας τους διαδρόμους. "Τις αγόρασα μία-μία. Δούλεψα πάρα πολύ για να τις αγοράσω και μετά τις έφτιαξα. Για να μπορούμε να περπατάμε", λέει καθώς τις δείχνει.

Η κα. Νίνα μετά βίας περπατάει, γιατί πονάει σε μέση και πόδια. Όμως συνεχίζει να προσφέρει με όλη της την καρδιά. Και οι δυο τους εργάζονται. Ό,τι έχουν χτίσει δεν είναι αποτέλεσμα κλεψιάς, είναι αποτέλεσμα αξιοπρέπειας. "Κάνουμε ό,τι δουλειές υπάρχουν  για 10-20 ευρώ. Καθαρίζουμε χόρτα, κάνουμε θελήματα, ό,τι μας ζητηθεί. 

Ποτέ μας δεν έχουμε κλέψει", προσθέτει ο κ. Ηρακλής, ο οποίος απευθύνθηκε και στον δήμαρχο Κομοτηνής χωρίς αποτέλεσμα, προκειμένου να βρεθεί μια μόνιμη λύση. "Πήγα και στον δήμαρχο. Μου είπε να του αφήσω τον αριθμό του κινητού μου. Εγώ το έκανα αλλά δεν έγινε κάτι. Όταν βρέχει βγάζω με τους κουβάδες τα νερά, έναν-έναν κουβά στο χέρι και μετά στο χωράφι", μας λέει. 

ΖΗΤΟΥΝ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ
Ο κ. Ηρακλής ζει εννιά χρόνια στην Ελλάδα. Για το κράτος μας είναι μια "σκιά", καθώς παρά τις προσπάθειές του, δεν έχει καταφέρει να βγάλει ταυτότητα. Νοικιάζει αυτή την έκταση για 180 ευρώ το χρόνο, τα οποία έχει καταβάλει και τα τέσσερα χρόνια κι έχει "μεταμορφώσει" μια παράγκα σε ένα σπιτικό. Παρόλα αυτά η κατάσταση παραμένει τριτοκοσμική. Το ζευγάρι ζει το δικό του survivor, χωρίς να το έχει επιλέξει και χωρίς να βρίσκεται σε τριτοκοσμική χώρα. Οι δυο τους ζητούν μια αξιοπρεπή στέγη, τίποτα παραπάνω. Ο λόγος στο δήμο Κομοτηνής και τη μητρόπολη Μαρωνείας και Κομοτηνής ή σε κάποιον ιδιώτη.