Μικροκομοτηναίικα 05-04-2024

Ενδιαφέρουσα η πρωτοβουλία και το μνημόνιο συνεργασίας που υπέγραψαν το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης με την Περιφερειακή Διεύθυνσης Εκπαίδευσης ΑΜΘ, προκειμένου να διδάσκονται μαθήματα ελληνικής γλώσσας ως δεύτερης ξένης, σε μαθητές της περιφέρειας και στους γονείς τους.
Και προφανώς αυτό αφορά κατά μεγαλύτερο ποσοστό τα παιδιά των σχολείων της μουσουλμανικής μειονότητας, αλλά και μεταναστών. Αν και σε πρώτη φάση απ’ ότι πληροφορηθήκαμε, πιλοτικά θα λειτουργήσει με βάση τη δυναμική που διαθέτει το ΔΠΘ σε επιστημονικό δυναμικό πρώτα σε σχολείο της Ροδόπης.
Βέβαια οι ανάγκες ελληνομάθειας ιδιαίτερα σε αυτό το πληθυσμιακό στοιχείο είναι τόσο μεγάλες, που αυτό το κενό δεν μπορεί να καλυφθεί μόνο με τον εθελοντισμό. Και η μη γνώση της ελληνικής γλώσσας σε μεγάλο ποσοστό μάλλον προβληματίζει.
Αν και στην προκειμένη φάση ξεκίνησε ήδη η καταγραφή των αναγκών που φυσικά θα συνηγορούν στην εκτίμηση που εκφράζουμε. Θα είναι δηλαδή πολύ πιο περισσότερες από αυτές που μπορεί να καλύψει το πανεπιστήμιο, με το υπάρχον δυναμικό.
Μία πρωτοβουλία βέβαια που είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αν και διαχρονικά τίθεται το πιο κρίσιμο ερώτημα, που απάντηση δεν πρόκειται να πάρουμε και ίσως να μην μπορεί να εξηγηθεί κιόλας με τα δεδομένα που υπάρχουν.
Είναι δυνατόν οι Έλληνες πολίτες μουσουλμάνοι που διαβιούν χρόνια και γενιές στη χώρα μας, να μη γνωρίζουν τη γλώσσα της πατρίδας τους που είναι τα ελληνικά; Τι απαντήσεις δίνει σε αυτό το ερώτημα, το αρμόδιο υπουργείο, η εκπαιδευτική κοινότητα, αλλά και η τοπική κοινωνία;

Γιατί όμως δυσκολεύονται αλήθεια τα παιδιά της μειονότητας να παρακολουθήσουν από το δημοτικό σχολείο ακόμα, όταν επιλέγουν το δημόσιο, αντί των μειονοτικών, αλλά και στο γυμνάσιο, ακόμα και στο πανεπιστήμιο, να μάθουν σωστά ελληνικά;
Και γιατί να χρειάζονται ακόμα οι ποσοστώσεις για να την είσοδό τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση; Μήπως τα περισσότερα λάθη διαχρονικά βαρύνουν την ελληνική πολιτεία, με τον τρόπο που αντιμετώπισε τη μειονοτική, αλλά και τη δημόσια εκπαίδευση στην περιοχή μας;
Αν και ζούμε σε εποχές, που ευτυχώς πολλά παιδιά από τη μειονότητα κατά ένα μεγάλο ποσοστό επιλέγουν τα δημόσια σχολεία στη δευτεροβάθμια κυρίως εκπαίδευση, αγνοώντας μαζί με τους γονείς τους κάποιες περίεργες σειρήνες και πονηρά παιχνίδια, αυτών που θέλουν να τους ελέγχουν.
Το γιατί όμως δεν μαθαίνουν καλά και σωστά ελληνικά στη μειονοτική εκπαίδευση κατά πλειοψηφία, οφείλεται στο μέγα λάθος της ελληνικής πολιτείας, που αποδέχτηκε αυθαίρετα και χωρίς μεγάλη περίσκεψη, ότι η μόνη γλώσσα της μειονότητας, που είναι θρησκευτική βέβαια και πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία, είναι τα τουρκικά.
Γνωρίζουμε όμως όλοι εμείς που ζούμε χρόνια στην περιοχή, ότι η μειονότητα κατά το ήμισυ ήταν τουρκογενείς και οι υπόλοιποι ήταν Πομάκοι και Ρομά. Που τα παιδιά στο σπίτι τους ως μητρική μιλούσαν άλλη γλώσσα.
Συνεπώς ήταν φοβερά δύσκολη η προσαρμογή να μάθουν και τα τουρκικά, μια ξένη γλώσσα ουσιαστικά για αυτούς, αλλά και τα ελληνικά. Πόσες ξένες γλώσσες να μάθουν εκτός της μητρικής όμως, με δεδομένο ότι και το κοράνι διδάσκεται στα αραβικά; Να μην προσθέσουμε και τα αγγλικά, για να δώσουμε την στρεβλή διάσταση των λανθασμένων αποφάσεων τους.

Τη μεγαλύτερη πίεση δηλαδή την έχουν υποστεί Πομάκοι και Ρομά στην εκπαίδευση, αλλά ακόμα και στις πιέσεις που δέχονται από το γνωστό σύστημα να πολιτογραφούνται τουρκογενείς για να αποκτήσει ομοιογένεια η θρησκευτική μειονότητα.
Για αυτό το τραγελαφικό είναι ότι κάποιοι ακραίοι που έχουν πομακική καταγωγή να επιμένουν και να ζητούν μετ’ επιτάσεως να γίνονται περισσότερα μαθήματα, ώστε να μάθουν οι μουσουλμάνοι μαθητές καλά την ….τουρκική γλώσσα. Για την ελληνική κουβέντα δεν γίνεται.
Αλλά δεν λένε την αλήθεια, ότι αυτοί που δυσκολεύονται να μάθουν την τουρκική γλώσσα δεν είναι οι τουρκογενείς που τη γνωρίζουν, γιατί αυτή είναι η μητρική τους γλώσσα, αλλά οι Πομάκοι και η Ρομά, που προσπαθούν να τους προσεταιριστούν και να τους χαρακτηρίσουν και αυτούς τουρκογενείς.
Αυτά τα διαχρονικά λάθη λοιπόν καλούνται να διορθωθούν άμεσα. Αλλά αυτά δεν γίνονται με ένα μνημόνιο συνεργασίας, ή με την καλή διάθεση και των δύο πλευρών, ΔΠΘ και Περιφερειακής Εκπαίδευσης. Αλλά θα χρειαστεί να σκύψει και να δει το πρόβλημα σοβαρά και η ελληνική πολιτεία.
Στο παρελθόν ως γνωστόν όταν λειτούργησε το πρόγραμμα επιμόρφωσης των μουσουλμανοπαίδων ξοδεύτηκαν πολλά εκατομμύρια ευρώ, χωρίς να πιάσουν κυριολεκτικά τόπο, όπως τουλάχιστον είχαν ανεβάσει τόσο ψηλά το πήχη των προσδοκιών τους.

Την ίδια προσπάθεια όμως δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν και τώρα μέσω του ΔΠΘ που πλέον έγινε περιφερειακό πανεπιστήμιο και θα καλύπτει και τις εκπαιδευτικές ανάγκες ελληνομάθειας και των παιδιών των μεταναστών σε Δράμα και Καβάλα, εκτός από τη μειονότητα στη Θράκη;
Τότε αποδείχτηκαν πολύ γαλαντόμοι σε αυτό το πρόγραμμα, ας το πράξουν και τώρα με μικρότερες χρηματοδοτήσεις, γιατί μέσω του πανεπιστημίου μας και σε συνεργασία με την περιφερειακή εκπαίδευση, προφανώς θα παραχθούν πολύ πιο καλύτερα αποτελέσματα, στα παιδιά και τους γονείς.
Γιατί είναι αδιανόητο να ζει κάποιος στην Ελλάδα, να είναι Έλληνας πολίτης, αλλά να μην γνωρίζει τη γλώσσα της πατρίδας του. Όταν ακόμα ο κάθε μετανάστης που ζει τουλάχιστον 6 μήνες στη χώρα μας, μαθαίνει να μιλάει ελληνικά.
Ευθύνη για αυτό φέρνουν και πολλοί δάσκαλοι, που δεν μπόρεσαν εύκολα να μεταλαμπαδεύσουν τη γνώση στην ελληνική γλώσσα στα παιδιά των μουσουλμάνων. Αλλά και κάποιοι ακραίοι της μειονότητας που πίεζαν με πολλούς τρόπους να μη μαθαίνουν ελληνικά οι μαθητές και να προτιμούν τη μειονοτική εκπαίδευση.
Αλλά καλό είναι να βάλουμε ένα τέλος στον καταλογισμό των ευθυνών, γιατί έτσι δεν πρόκειται να λυθούν τα προβλήματα. Και να παλέψουν όλοι από κοινού να γίνει μία συγκροτημένη προσπάθεια, για να βρεθεί λύση στο πρόβλημα και να μάθουν όλοι ελληνικά.
Χωρίς βέβαια να λαμβάνουν υπόψη τις φωνές που θα τις ακούσουμε και αυτές, από τους ακραίους κύκλους της μειονότητας, περί μη σεβασμού στις παραδόσεις και τις θρησκευτικές και πολιτισμικές καταβολές των παιδιών στην εκπαίδευση.