Μικροκομοτηναίικα 19-04-2024

Με την ελληνική σκέψη και νοοτροπία, τα δεδομένα που επικρατούν στη χώρα μας με τη γνωστή γραφειοκρατία και στη συνήθη τακτική να κωφεύουν οι κεντρικές υπηρεσίες, πάμε για το σχεδιασμό της νέας αντιπυρικής περιόδου όπως αποτυπώθηκε στην πρόσφατη συνεδρίαση στην περιφέρεια.
Μιας νέας περιόδου που υποτίθεται έχουν αλλάξει πολλά δεδομένα, αλλά οι διευκρινιστικές εγκύκλιοι δεν έχουν έρθει μέχρι τώρα. Και το μεγαλόπνοο σχέδιο «Αιγίς» θα εφαρμοστεί μετά από δύο χρόνια.
Κατά τ’ άλλα για να υπάρχει απαραίτητη ετοιμότητα γίνονται οι συνεδριάσεις σε τοπικό επίπεδο, αναλύονται οι επιχειρησιακές σχεδιασμοί, αλλά όλα αυτά όσον αφορά τον τομέα της πρόληψης, που και εκεί θα πρέπει φυσικά να εστιάσουμε.
Αλλά για να γίνουν ακόμα και τα αυτονόητα για την πυροπροστασία, προφανώς η κεντρική πολιτεία θα πρέπει να μεριμνήσει, είτε με προσλήψεις απαραίτητου προσωπικού στις αρμόδιες υπηρεσίες, πυροσβεστική, δασαρχείο, ΟΤΑ, αλλά και σε εποπτικά μέσα ελέγχου.
Ακόμα και σε εθελοντές πυροσβέστες όπως γινόταν κατά το παρελθόν. Και σε αυτό το επίπεδο δεν έχει κινηθεί τίποτα κυριολεκτικά. Συνεπώς με το υπάρχουν δυναμικό σε προσωπικό και τις ίδιες πιστώσεις καλούνται πάλι να διεκπεραιώσουν το σχεδιασμό για την νέα χρονιά.
Αλλά πέρυσι είχαμε δύο καταστροφικές πυρκαγιές σε Έβρο και Ροδόπη. Άραγε τι έχει αλλάξει; Ενισχύθηκαν όσο πρέπει δήμοι και περιφέρεια για να κάνουν τα έργα που χρειάζονται; Αποκαταστάθηκαν κατά μεγάλο βαθμό οι ζημιές που έγιναν από τις πυρκαγιές; Φτιάχνονται οι αντιπυρικές ζώνες στα εναπομείναντα έστω λίγα δάση, ή όλα εξαντλούνται στη γνωστή νομοθεσία που επιβάλει και πρόστιμα στους πολίτες που έχουν οικίες εντός και πλησίον δασικών εκτάσεων και δεν παίρνουν τα προβλεπόμενα μέτρα;

---------------------

Άκρως ενδιαφέροντα και με μεγάλα ποσοστά επιδοτήσεων που καλύπτουν σχεδόν και το 100% των προϋπολογισμών, τα τρία νέα προγράμματα της περιφέρειας ΑΜΘ μέσω ΕΣΠΑ που αφορούν επιχειρήσεις, αλλά και θέσεις εργασίας.
Επιδότηση για βελτίωση συστημάτων ώστε να πετύχουν μειωμένο ενεργειακό κόστος οι κοστοβόρες ενεργειακά επιχειρήσεις. Πλήρη κάλυψη μισθολογικού κόστους επιχειρήσεων για δύο χρόνια να προσλάβουν ανέργους, αλλά και νέες επιχειρήσεις που μπορούν να ανοίξουν και οι άνεργοι.
Δεν γνωρίζουμε όμως κατά πόσο ανταποκρίνονται σε όλα αυτά τα σημαντικά προγράμματα οι επιχειρηματίας αλλά και οι άνεργοι που θέλουν να στήσουν τη δική τους επιχείρηση αλλά όταν υπάρχουν τέτοιου είδους χρηματοδοτικά εργαλεία, σαφώς δεν πρέπει να τα αφήνουν ανεκμετάλλευτα.
Και η ενημέρωση να είναι πιο τακτική και στοχευμένη, ώστε να απορροφούνται τα κονδύλια και να υπάρχει ανταποδοτικό όφελος για την περιοχή μας. Σε μία περίοδο βέβαια που η ανεργία κυμαίνεται σε πολύ υψηλά επίπεδα στην περιοχή.
Και σαφώς οι δύο εργοστασιακές μονάδες οι οποίες θα τεθούν σε λειτουργία, δεν θα λύσουν αυτό το πρόβλημα. Εξάλλου έχουμε αναφέρει πολλές φορές ότι η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, είναι η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας.
Αφού αυτή προσφέρει μαζί με τις οικογενειακού τύπου επιχειρήσεις τις περισσότερες θέσεις εργασίας. Και καλό είναι τέτοιες ευκαιρίες να μην αφήνουν να πάνε χαμένες.

Από την άλλη βέβαια το οξύμωρο στην περιοχή μας, με τέτοια ποσοστά ανεργίας, είναι αυτό που προβάλλουν πολλές φορές οι επιχειρηματίες και οι μεγάλες επιχειρήσεις και το έχουμε επισημάνει παλαιότερα σε σχόλιο μας.
Την παντελή σχεδόν έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού που θέλουν να προσλάβουν και πολλές φορές ψάχνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς να ανταποκρίνεται κάποιος. Αυτό βέβαια έχει την εξήγησή του, αφού όσοι είχαν αυξημένα προσόντα κυρίως νέοι επιστήμονες έχουν φύγει στο εξωτερικό.
Που βρίσκουν συνθήκες εργασίας καλύτερες, εργασιακό περιβάλλον πιο δελεαστικό και μισθούς αισθητά μεγαλύτερους. Τελευταία όμως κάποιες βιομηχανικές μονάδες κα όχι μόνο, συνήθως δεν βρίσκουν ούτε ανειδίκευτο προσωπικό, που διαθέτει βέβαια κάποια τυπικά προσόντα.
Το πρόβλημα αυτό που υπάρχει μας το επιβεβαίωσε προχθές στο Χρόνο και ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Κομοτηνής. Επισημαίνοντας ότι πολλοί νέοι κυρίως από τον ορεινό όγκο αλλά και όχι μόνο, ακόμα και για χειρωνακτικές δουλειές ως εργάτες και απλοί εργαζόμενοι, έχουν μεταναστεύσει σε χώρες του εξωτερικού.
Βοηθητικές δουλειές σε τουριστικά επαγγέλματα, καθαρά για εποχιακές εργασίες όπως στα θερμοκήπια, ορυχεία και τεχνικές εταιρείες. Και η διακίνηση τους στην περιοχή μας γίνεται πολλές φορές μέσω εταιρειών ενοικίασης εργαζομένων.
Κι έτσι υπάρχει τουλάχιστον αυτή η προσωρινή τεχνικά έλλειψη σε προσωπικό στην περιοχή μας. Πάντως για να μην αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους προβλήματα στο μέλλον κάποιοι επιχειρηματίες, σαφώς θα πρέπει να εξορθολογήσουν μισθολογικά τις προσφορές τους.
Και ίσως δεν θα πρέπει να επαναπαύονται σε βασικούς μισθούς πού είναι η προσφιλής τακτική, αλλά να προσφέρουν και κάτι παραπάνω. Οι συνθήκες έχουν αλλάξει και η προσφορά και δεν αφορά μόνο μία περιοχή.
Αλλά με τις δυνατότητες που προσφέρονται τώρα στην εργασία και σε χώρες του εξωτερικού, προφανώς ο ανταγωνισμός θα πρέπει να αφορά και το μισθολογικό κόστος, όχι μόνο τα προϊόντα, που ούτως ή άλλως ανταγωνίζονται σε διεθνές επίπεδο.

Όλα αυτά που περιγράφονται είναι μία πραγματικότητα και θα πρέπει να επισημάνουμε το γεγονός ότι η μετανάστευση δεν είναι εύκολη για πολλούς, αλλά λύση ανάγκης, ειδικά όταν αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα.
Για πολλοί συμπολίτες μας κυρίως χαμηλά αμειβόμενοι και μικροσυνταξιούχοι αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης, ή τουλάχιστον μη αξιοπρεπούς διαβίωσης, για να αντιμετωπίσουν μόνο την καθημερινότητα και όχι έκτακτες ανάγκες, θέματα υγείας κλπ.
Ένα πολύ δύσκολο μήνα μας περιγράφουν τον Απρίλιο, με αυξημένους λογαριασμούς και υποχρεώσεις. Αυξημένοι λογαριασμοί ηλεκτρικού, καύσιμα στα ύψη και προϊόντα διατροφής να επιμένουν να είναι ακριβά, μη υπακούοντας στον αρμόδιο υπουργό.
Αναρωτιούνται και προσπαθούν να καταλάβουν τι γίνεται οι περισσότεροι, αφού ενώ προσπαθούν να περιορίσουν τα έξοδα τους, ο μήνας δεν βγαίνει. Η διαχείριση των οικογενειακών προϋπολογισμών με τον παλαιότερο τρόπο, οδηγεί μάλλον σε αδιέξοδο.
Αφού με τους μισθούς και με τις συντάξεις που κυρίως παίρνει η πλειοψηφία στην Ελλάδα, πολλά πράγματα κινούνταν οριακά καθόλη τη διάρκεια της 15ετίας των απανωτών κρίσεων.
Και φυσικά κανείς από αυτούς δεν πρόκειται να σωθεί και να ζήσει καλύτερα, με τις ελάχιστες αυξήσεις στο μισθό που πήραν, ορισμένοι όμως, ή με το 3% στις συντάξεις.