Προκλητικότητα της Τουρκίας

Αυτό το οποίο διαπιστώνουμε τελευταία είναι ότι οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις για μία σειρά λόγων, επιδεικνύουν έναν υπερβάλλοντα ζήλο κάθε φορά που προκύπτει ένα θέμα το οποίο μπορεί να το εκμεταλλευτούν και να το αξιοποιήσουν.

Είδαμε τι συνέβη στα Ίμια το προηγούμενο χρονικό διάστημα και τι στο πρόσφατο περιστατικό με τη σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών στον Έβρο. Ένα περιστατικό το οποίο θα μπορούσε να επιλυθεί σε χαμηλό επίπεδο και να επιστρέψουν οι δύο στρατιωτικοί μας, αντίθετα το σήκωσαν ψηλά κλιμακώνοντας την ένταση και με χειροπέδες και κουκούλες τους οδήγησαν  στη Δικαιοσύνη με βαριές κατηγορίες.

Θεωρώ ότι το περιστατικό ήταν μια εσκεμμένη και προσχεδιασμένη ενέργεια των Τούρκων προκειμένου, αφ’ ενός να το διαχειριστούν επικοινωνιακά και να διαπομπεύσουν τη χώρα μας και τους στρατιωτικούς μας και αφ’ ετέρου η Τουρκία  να το εκμεταλλευτεί πολιτικά όχι τόσο  για να το συνδέσει με τους 8  Τούρκους αξιωματικούς φυγάδες, που και αυτό είναι πολύ πιθανόν, αλλά να υπομνήσει στην ελληνική πλευρά ότι το ζήτημα αυτό είναι ένα ζήτημα που καίει την τουρκική πλευρά.

Πρέπει όμως να λεχθεί και το εξής: Μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει και η δύναμη της εικόνας. Οι εικόνες που έδειξαν τα Τουρκικά ΜΜΕ  με τις χειροπέδες και με σκεπασμένα τα κεφάλια τους, δείχνει και επιβεβαιώνει τον υπερβάλλοντα ζήλο από πλευράς Τουρκίας και την προπαγάνδα που θέλουν να περάσουν  στο  εσωτερικό τους  και το  εξωτερικό. Θέλουν για άλλη μια φορά  να προκαλέσουν και να μας μειώσουν.

Για  το συγκεκριμένο βέβαια επεισόδιο ενημερώθηκε άμεσα το ΝΑΤΟ, πλην όμως απέφυγε  να πάρει ξεκάθαρα κατηγορηματική θέση, όπως συμβαίνει συνήθως στα ελληνοτουρκικά. Δεν πρέπει λοιπόν να βασιζόμαστε ούτε στην Αμερική ούτε στην ΕΕ, διότι απλά δεν τους ακούει η Τουρκία, στο βαθμό που τους άκουγε στο παρελθόν.
Άρα θα πρέπει να αναθεωρήσουμε την πολιτική μας και να ξέρουμε, ότι πλέον δεν υπάρχει τέτοια αποτελεσματικότητα του αμερικανικού παράγοντα ή της Ευρώπης όπως στο παρελθόν σε αντίστοιχες παρεμβάσεις που έχουν συμβεί ή που θα συμβούν από εδώ και πέρα.

Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η Τουρκία αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε μια κατάσταση, όπου θεωρεί, από τη μια ότι βρίσκεται σε άμυνα και εκτιμά ότι γι’ αυτήν η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, δηλ. κινείται με μια επιθετικότητα και με μια ιδιαίτερη νευρικότητα στο εγγύς εξωτερικό της, και από την άλλη θεωρεί ότι βρίσκεται σε άμυνα, διότι κάποιες ξένες δυνάμεις τις οποίες ονοματίζει ο Ερντογάν, όπως τις ΗΠΑ, εποφθαλμιούν την εδαφική κυριαρχία της Τουρκίας και θέλουν να αποδυναμώσουν τον Ερντογάν για να αποδυναμώσουν την ίδια την Τουρκία, διότι τη θέλουν ελεγχόμενη. Αυτό είναι το εγχώριο αφήγημα του Προέδρου Ερντογάν, αυτό είναι εκείνο που αρέσει και γοητεύει ένα μεγάλο κομμάτι της τουρκικής κοινωνίας και αυτό δυστυχώς περνάει! Αυτό προσπαθεί να αξιοποιήσει ο Ερντογάν και σε αυτό επενδύει, προκειμένου να επανεκλεγεί στις επόμενες εκλογές του 2019 ή όποτε γίνουν.

Επειδή όμως ταυτόχρονα υπάρχει και μια εθνικιστική έξαρση στο εσωτερικό της γείτονας, ο Ερντογάν προσπαθεί με κάθε τρόπο να προσεταιριστεί και το έκανε ήδη, το εθνικιστικό στοιχείο προσδοκώντας προεκλογικά οφέλη από αυτή τη συνεργασία - σύμπραξη και ως εκ τούτου πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα επιφυλακτικοί και ανήσυχοι συνάμα, για το  τι θα κάνει ο Ερντογάν και πώς κάθε περιστατικό μικρής ή μεγαλύτερης σημασίας θα γίνεται προϊόν εκμετάλλευσης στη γείτονα Τουρκία, από εδώ και στο εξής. Χρειάζεται προσοχή, ψυχραιμία, ετοιμότητα  και αποφασιστικότητα από δικής μας πλευράς.

Τι κάνουμε όμως εμείς μέχρι τώρα; Εμείς όλα αυτά τα χρόνια έχουμε δείξει σεβασμό στις διεθνείς συνθήκες, στις σχέσεις καλής γειτονίας, ασκούμε μια κατευναστική πολιτική,  είμαστε πιο διπλωματικοί και πιο χαλαροί στις προθέσεις μας. 

Φαίνεται όμως πως αυτό εκλαμβάνεται ως αδυναμία και υποχωρητικότητα. Και μαζί με την υποτιμητική αντίληψη που τρέφουν για την Ελλάδα οι Τούρκοι, γίνονται πιο προκλητικοί, φτιάχνεται αυτό το εκρηκτικό μείγμα, το οποίο φέρνει αποτελέσματα όπως αυτά των Ιμίων του 1996 και του 2018. Είναι γνωστό ότι η Τουρκία αμφισβητεί την εθνική μας κυριαρχία και επιδιώκει την συνδιοίκηση και συγκυριαρχία στο Αιγαίο και δοκιμάζει τις αντοχές μας.
Θεωρώ όμως πως η Ελλάδα θα πρέπει επιτέλους να απαντήσει. Να χαράξει μια ενιαία εθνική στρατηγική, να ενισχύσει την αποτρεπτική της ικανότητα, να θέσει κόκκινες γραμμές  και να απαντήσει επιθετικά και αποφασιστικά. Όχι με πόλεμο. Επιθετικό δεν είναι να πας και να χτυπήσεις ένα τούρκικο πλοίο, η να ανοίξεις πυρ. Επιθετικό είναι να έχεις παρουσία στο έδαφος σου και απλά να μην επιτρέπεις, την παραμικρή παραβίαση. Πρέπει να βασιστούμε στις δικές μας δυνάμεις. Έχουμε και τις δυνατότητες και τις ικανότητες, έχουμε ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, ισχυρή πολεμική αεροπορία και αεροπορική υπεροχή!

Σε ό,τι αφορά την Κύπρο ο Ερντογάν θέλει τη συνδιαχείριση των υδρογονανθράκων. Στο τεμάχιο 6 η Τουρκία ισχυρίζεται ότι μέρος του τεμαχίου 6 (βόρεια) επικάθεται στην τουρκική υφαλοκρηπίδα και γι’ αυτό απειλεί και δημιουργεί προβλήματα. Αυτό το οποίο θα πρέπει να αναμένουμε το επόμενο χρονικό διάστημα, δεν είναι η Τουρκία να βρεθεί στο τεμάχιο 10 και να έρθει αντιμέτωπη με την Αμερικανική εταιρεία EXXON, δεν θα το τολμήσει, αλλά στο τεμάχιο 6, να μεταφέρει την πλωτή πλατφόρμα που αγόρασε, να την τοποθετήσει μέσα στο οικόπεδο 6 της Κυπριακής ΑΟΖ και να επιχειρήσει να κάνει ερευνητικές γεωτρήσεις. Και το ερώτημα που τίθεται είναι, η Κύπρος και η Ελλάδα τι θα κάνουν; Υπάρχει σχέδιο και στρατηγική;

Πρέπει δε να επισημανθεί ότι στο τεμάχιο 6 βρέθηκαν τα σημαντικότερα ευρήματα φυσικού αερίου από όλα τα οικόπεδα μέχρι στιγμής. Επιπλέον λέγεται από ειδικούς ότι  η Ελλάδα θα μπορεί να έχει 5,2 δις δολάρια έσοδα το χρόνο από το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο νοτίως της Κρήτης και  το Ιόνιο.

Σε αυτή την περιοχή (νότια της Κύπρου) αλλά και της Ελλάδος, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει κάθε λόγο να έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, διότι όταν μιλάμε για διαφοροποίηση των πηγών προμήθειας κυρίως σε σχέση με τη Ρωσία και την Ανατολική Μεσόγειο, η Ευρώπη έχει τα κράτη μέλη της ΕΕ να εμπλέκονται και να συμμετέχουν σε αυτές τις διεργασίες. Αν μη τι άλλο θα είναι αυτοκτονικό για την ΕΕ να επιτρέπει σε τρίτες χώρες να κάνουν κουμάντο και να επιβάλουν τους όρους τους.

Το φυσικό δε αέριο που υπάρχει νοτίως της Κρήτης, της Κύπρου και γενικά της λεκάνης της Μεσογείου μπορεί να θερμάνει για πάνω από 100 χρόνια την Ευρώπη και να έχει πλήρη απεξάρτηση από τη Ρωσία, δηλαδή αυτονομία σε ενέργεια, που σημαίνει μεγαλύτερα περιθώρια διαπραγματευτικών ελιγμών για την Ευρώπη σε σχέση με τη Ρωσία, και εκεί πρέπει να επιμείνουμε και να το επισημαίνουμε σε κάθε συνάντηση της χώρας μας με τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Η ενέργεια δε αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όπλο για τις δυνάμεις που την κατέχουν, άλλες φορές πολιτικού εξαναγκασμού και άλλες φορές ως προώθηση των συμφερόντων τους.

«Αυτός που παίρνει αψήφιστα τους αντιπάλους του, είναι βέβαιο ότι θα γίνει λεία τους» - Sun Tzu Κινέζος στρατηγιστής

*Αντιπτέραρχος (Ι) εα., επίτιμος διοικητής Διοίκησης Αεροπορικής Υποστήριξης, επίτιμος πρόεδρος Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας, μέλος του Τομέα Άμυνας της ΝΔ και αντιπρόεδρος της Πανθρακικής Ομοσπονδίας Νοτίου Ελλάδος