Στην ιδιαίτερη πατρίδα της η Ελένη Ουζουνίδου Επέστρεψε ως πρωταγωνίστρια

Το «γράμμα στον Ορέστη», έφερε πίσω στην ιδιαίτερη πατρίδα της, στην Κομοτηνή, την ηθοποιό Ελένη Ουζουνίδου. Το θεατρικό έργο στο οποίο πρωταγωνιστεί η συμπολίτισσά μας, κάνει πρεμιέρα την ερχόμενη Τετάρτη 25 Απριλίου στο δημοτικό περιφερειακό θέατρο με την Ελένη Ουζουνίδου σε πρωταγωνιστικό ρόλο, να υποδέχεται τους θεατές έως και την Παρασκευή 27 Απριλίου. Η Ελένη θα πρωταγωνιστήσει σε ένα έργο που έγραψε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και σκηνοθέτησε ο καλλιτεχνικός διευθυντής, του δημοτικού περιφερειακού θεάτρου Κομοτηνής Θοδωρής Γκόνης, φιλοδοξώντας να προσελκύσει το θεατρόφιλο κοινό της πόλης, το οποίο αναζητά προτάσεις πολιτισμού παρά την κρίση. Συνεχίζοντας ακόμα τις πρόβες, πριν από τη μεγάλη μέρα,  μίλησε στο ράδιο Χρόνος 87.5 fm για την παράσταση, τα μελλοντικά της σχέδια αλλά κυρίως τη μεγάλη της αγάπη το θέατρο.  

Πότε ανακαλύψατε ότι έχετε το σαράκι της υποκριτικής;

-Ασχολήθηκα και εδώ στην Κομοτηνή για λίγο. Έφυγα για να σπουδάσω κάτι άλλο. Στην πορεία ανακάλυψα ότι μου αρέσει πολύ το θέατρο και θέλω να ασχοληθώ. Έτσι, έδωσα εξετάσεις στη δραματική σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη.  Και εδώ βέβαια με τις δασκάλες και τις καθηγήτριες μου κάναμε θεατρικές παραστάσεις. Στο γυμνάσιο και στο λύκειο είχα αρχίσει να καταλαβαίνω ότι με ελκύει ο χώρος αυτός, αλλά λίγο αργότερα κατάλαβα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός. Μπήκα στη δραματική σχολή το 1994, τελείωσα το 1997 και από το 1997 μέχρι το 2003 ήμουν στο δυναμικό του κρατικού θεάτρου. Μετά πήγα στο εθνικό θέατρο, δούλεψα πολύ λίγο στο θέατρο Πολιτεία, δύο χρόνια στο θέατρο Κεφαλληνίας της Μπέτυς Αρβανίτη και τα τελευταία δύο χρόνια βρίσκομαι στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Λάρισας.

Μετά από τόσα χρόνια, οι Κομοτηναίοι σας ανακάλυψαν τώρα;

-Όχι, δε με ανακάλυψαν τώρα. Απλώς ήμουν πάντα κάπου αλλού, σε μια άλλη πόλη και είχα κλείσει δουλειά. Τώρα ο καλλιτεχνικός διευθυντής, ο σημαντικός αυτός άνθρωπος ο Θοδωρής Γκόνης, ο οποίος έτυχε να είναι και δάσκαλος μου στη δραματική σχολή, συνεργάστηκε μαζί μου. 

Πως αισθάνεστε που είστε στην Κομοτηνή και πρωταγωνιστείτε σ’ αυτή την σπουδαία παράσταση;

-Είμαι πολύ συγκινημένη. Είναι μια δύσκολη παράσταση σίγουρα. Έχω μεγάλη αγωνία αλλά είμαι συγκινημένη γιατί είναι η πρώτη φορά που παίζω στην ιδιαίτερη μου πατρίδα, μπροστά σε φίλους, συγγενείς, γνωστούς, σε αγαπημένους. Είναι πολύ περίεργο το συναίσθημα, αλλά αγωνιώ να ζήσω τη στιγμή που θα ανέβω στη σκηνή.  

Πως δεθήκατε με αυτό τον ρόλο;

-Είναι ένας πολύ δύσκολος ρόλος, ένας μονόλογος, είναι μια γυναίκα πάνω στην σκηνή που μιλάει. Πρόκειται για την Κλυταιμνήστρα που λίγο πριν την σκοτώσει ο Ορέστης, του γράφει ένα γράμμα και του εξηγεί πως έγιναν όλα όσα έγιναν. Για ποιο λόγο η Ηλέκτρα έγινε έτσι, ένα πλάσμα που μισεί την μητέρα της, τον εραστή της, πως ήταν ο Αγαμέμνονας, πως της φέρθηκε, πως ήταν η ζωή τους, ποια ζωή ήθελε να ζήσει και ποια κατέληξε να ζει. Πως γνώρισε τον εραστή της τον Αίγισθο, πόσο της στοίχησε η θυσία της άλλης της κόρης της Ιφιγένειας και πόσο θα ήθελε, ο γιος της Ορέστης να είναι κοντά της. Διαχρονικές αλήθειες, είναι τα θέματα που έχουν σχέση με τη ζωή, τον έρωτα, τον θάνατο. Έννοιες που μας παιδεύουν και προσπαθούμε να αναλύσουμε, γι? αυτό λένε πως η ανθρώπινη συνείδηση εδώ και χιλιάδες χρόνια δεν έχει αλλάξει καθόλου, σε αντίθεση με την τεχνολογική εξέλιξη, την εκπαίδευση που είναι εντελώς διαφορετικά.

Ποια είναι τα επόμενα βήματα σας, σχεδιάζετε να επιστρέψετε στην Κομοτηνή; 

-«Τσιγγάνικο αίμα» στους καλλιτέχνες! Δε με απασχολεί το που θα είμαι αρκεί να είμαι στο θέατρο. Θέλω πολύ να συνεχίσω να κάνω αυτή τη δουλειά. Μου αρέσει πάρα πολύ, με λυτρώνει, την αγαπώ πάρα πολύ και αυτό που με ενδιαφέρει είναι σε πολύ ωραίες συνθήκες να δουλεύω με ωραίους ανθρώπους σε ωραία κείμενα, με ωραίους συνεργάτες, με πνεύματα δυνατά.

Δε σας προκαλεί ανασφάλεια, η φύση της δουλειάς, ότι κάθε φορά πρέπει να ξεκινάτε και κάτι καινούριο; 

-Ξεκινάς κάτι καινούριο πάντα και από την άλλη όταν έχεις χρόνο και δε δουλεύεις, φροντίζεις να δουλέψεις το μέσα σου. Όλο αυτό ώστε να μπορείς να είσαι πάντα στην δουλειά, είναι και ένας χρόνος όπου μπορείς να ασχοληθείς με τον εαυτό σου και να εξελίξεις την τέχνη σου.

Από την Κομοτηνή τι θυμάστε; 

-Είναι κάποια πράγματα που δεν έχουν αλλάξει καθόλου εδώ και 20 χρόνια και κάποια φυσικά είναι διαφορετικά. Πρώτα από όλα ο κόσμος είναι διαφορετικός.  Έχουν έρθει πολύ περισσότεροι φοιτητές και βλέπω ότι και η πλατεία έχει διαμορφωθεί αντίστοιχα. Προσωπικά διατηρώ τους παλιούς καλούς μου φίλους εδώ και πολλά χρόνια. Θα με ενδιέφερε κάποια στιγμή να επιστρέψω στην πόλη μου, είναι υπέροχο να ζεις στον τόπο σου και να κάνεις και τη δουλειά σου, θα το ήθελα.

Δήμος Μπακιρτζάκης