Φοιτητής ετών 64!

Αντιμετώπισε τη σύνταξη όχι ως την αρχή της φθοράς, αλλά ως την αρχή της δημιουργίας, ο Χρήστος Μυρογιάννης. Ο κος Μυρογιάννης μπορεί να είχε αφήσει την εκπαίδευσή του κάπου στη μέση, όμως μόλις συνταξιοδοτήθηκε ως σιδηροδρομικός υπάλληλος στον σταθμό της Αλεξανδρούπολης, πήρε μια γενναία απόφαση. Επέστρεψε στα θρανία, τελείωσε το σχολείο και πλέον συνεχίζει τη μόρφωση με την ιδιότητα του φοιτητή, στο τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας, της Σχολής Κλασικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. 

Με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη, ο κος Μυρογιάννης κατοικεί στη γειτονική Αλεξανδρούπολη εδώ και 32 χρόνια. Παντρεύτηκε, έκανε δυο γιους, έναν φιλόλογο κι έναν λογοθεραπευτή, και μας εξηγεί ότι "μόλις βγήκα στη σύνταξη, προκειμένου να κάνω οτιδήποτε άλλο, θεώρησα πιο σωστό να γεμίσω τον χρόνο μου δημιουργικά".

Ο κος Μυρογιάννης δεν λέει όχι ...στα καφενεία, απλώς προτρέπει τους συνταξιούχους να μην κάθονται όλη τους την ημέρα εκεί, αλλά αντίθετα να απασχολούνται δημιουργικά και να πηγαίνουν και στα καφενεία, όπως κάνει κι ο ίδιος. 

Στα 64 του χρόνια, πλέον, φοιτητής, μας μιλάει για την απόφαση που πήρε να επιστρέψει στα θρανία. "Φανταστείτε ότι μετά από σαράντα χρόνια, έκατσα ξανά στα θρανία, τόλμησα και πέτυχα. Τελείωσα πρώτα το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας, γιατί είχα παρατήσει το σχολείο στα παιδικά μου χρόνια. Δηλαδή πήγα στο σχολείο δεύτερης ευκαιρίας, όπου πήρα το απολυτήριο του γυμνασίου, και μετά πήγα στο νυχτερινό ΕΠΑΛ Αλεξανδρούπολης, όπου πήρα το απολυτήριο λυκείου", μας εξηγεί. 

Στο τέλος, το απολυτήριο λυκείου συμπληρώθηκε με την είσοδό του στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, αφού ο κος Μυρογιάννης ακολούθησε την συνήθη διαδικασία των πανελληνίων και πέτυχε στην σχολή της επιθυμίας του. Όπως αφηγείται ο ίδιος "έδωσα πανελλήνιες εξετάσεις και κατάφερα να περάσω σε μία σχολή που ήθελα και είναι συγχρόνως κοντά στην Αλεξανδρούπολη, άρα μπορώ να μετακινούμαι εύκολα. Αν θα περνούσα σε μια άλλη σχολή -είτε καλή αλλά μακριά είτε κοντά στην πόλη μου όμως να μην την ήθελα- τότε θα ήταν δώρο άδωρο. Ήταν μεγάλη τύχη που βρήκα και σχολή που να μου αρέσει και κοντά στην Αλεξανδρούπολη".

Την απόφασή του να επιστρέψει στα θρανία, την είχε ανακοινώσει και στους γιους του, οι οποίοι τον συνεχάρησαν. "Τα παιδιά μου ανταποκρίθηκαν πολύ θετικά, όταν τους είπα πως θα επέστεφα στο σχολείο. Χάρηκαν για μένα και είναι περήφανοι για μένα", εξηγεί ο φοιτητής-συνταξιούχος. 

Τον κο Μυρογιάννη τον συναντήσαμε στο πλαίσιο του συνεδρίου του τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας με τίτλο "οι δημογραφικές εξελίξεις στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης". Επομένως, εκτός από το πρόγραμμα σπουδών της σχολής, παρακολουθεί και τις πρόσθετες ακαδημαϊκές δράσεις του ιδρύματος, καθώς δηλώνει πως "ό,τι παίρνεις είναι γνώση".

Στα 64 του, ο Χρήστος Μυρογιάννης αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και η ιστορία του έναυσμα για πολλούς, ώστε να κινητοποιηθούν και να ζουν τη ζωή τους ανεξαρτήτως ηλικίας! Η συμβουλή του συνταξιούχου προς όσους παραμένουν καθισμένοι στον καναπέ τους ή στο καφενείο; "Να μην σας αποθαρρύνει τίποτα, να το τολμήσετε. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο και για κανέναν".