Κοιτώντας στα μάτια την επιληψία, απορρίπτοντας το στίγμα

Συνέχισε την δράση ευαισθητοποίησης μαθητών και εκπαιδευτικών ο Σύλλογος Φίλων και Ασθενών με Επιληψία Θράκης "Επισπεύδω", αυτή την φορά στην Κομοτηνή. Συγκεκριμένα, το απόγευμα της Παρασκευής 16/2, επιστήμονες - μέλη του Συλλόγου "Επισπεύδω" πραγματοποίησαν επίσκεψη στο εσπερινό ΕΠΑ.Λ. της Κομοτηνής, με σκοπό να ενημερώσουν για την επιληψία και να ευαισθητοποιήσουν τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές του σχολείου.

Αυτή είναι η δεύτερη δράση του Συλλόγου "Επισπεύδω" σε σχολείο της Θράκης και πρώτη στην Κομοτηνή, μετά από ενημέρωση μαθητών Δημοτικού Σχολείου της Αλεξανδρούπολης τον Ιανουάριο. Στόχος είναι η δράση να συνεχιστεί το επόμενο διάστημα σε σχολεία όλης της Θράκης τα οποία εξέφρασαν ενδιαφέρον ή θα ζητήσουν τη συνεργασία του επιστημονικού προσωπικού του Συλλόγου προς αυτή την κατεύθυνση.

Περιστατικά επιληψίας κινητοποίησαν ανθρώπους του σχολείου
Την πρωτοβουλία για την δράση είχε ο διευθυντής του εσπερινού ΕΠΑΛ Ιορδάνης Αγγελάκης, ο οποίος κι εξηγεί στον "Χ" το λόγο. "Στην αρχή της χρονιάς είχαμε μία καινούργια μαθήτρια, η οποία μας ενημέρωσε ότι πάσχει (σ.σ. από επιληψία), ωστόσο δεν γνωρίζαμε τρόπους αντιμετώπισης. Στους πρώτους δύο μήνες είχαμε τρία επεισόδια επιληψίας, κι εμείς φυσικά καλέσαμε το ασθενοφόρο", γνωστοποίησε, εξηγώντας ότι κατόπιν ήρθαν σε συνεννόηση με τον σύλλογο, πήραν την έγκριση από το υπουργείο και υλοποιούν την ενημέρωση. Έλλειμμα ενημέρωσης εντοπίζει ο διευθυντής αναφορικά με την επιληψία, κι αυτό ακριβώς το έλλειμμα θέλησε να αντιμετωπίσει μέσω αυτής της άκρως απαραίτητης ενημέρωσης. "Οι πρώτες βοήθειες και η πρόληψη είναι τα πιο σημαντικά", είναι το μήνυμα του κου Αγγελάκη.

Ενημέρωση για την επιληψία και καταπολέμηση του στίγματος
Η δράση ενημέρωσης-ευαισθητοποίησης έλαβε χώρα από την πρόεδρο του συλλόγου Χαριτωμένη Πιπερίδου, ομότιμη καθηγήτρια Νευρολογίας του ΔΠΘ, και την Κατερίνα Τερζούδη, επίκουρη καθηγήτρια Νευρολογίας του ΔΠΘ. "Για πρώτη φορά κάνουμε ενημέρωση σε σχολείο στην Κομοτηνή", είπε στον "Χ" η κα Πιπερίδου, κι εξήγησε: "Ο σύλλογός μας έχει διάφορους σκοπούς, ένας εκ των οποίων είναι να ενημερώσουμε το κοινό για το τι είναι επιληψία. Η νόσος αυτή συνοδεύεται από στίγμα και προκατάληψη, ότι επηρεάζει πολύ τις ζωές των ανθρώπων. Το στίγμα έχει μεγαλύτερη επίπτωση στους ασθενείς από ό,τι η ίδια η νόσος. Γι' αυτό κι εμείς προσπαθούμε να ενημερώσουμε τον κόσμο για να φύγει το στίγμα". Η ίδια δεν έκρυψε ότι "ο κόσμος δεν είναι ενημερωμένος", αλλά, όπως είπε, "έχουμε κάνει μία μελέτη στους κατοίκους του Έβρου από την οποία αποδείχθηκε ότι είναι λίγο πιο ευαισθητοποιημένοι από τον μέσο όρο στην Ευρώπη, κι αυτό είναι θετικό". Θετική επίσης, κατά την ίδια, ήταν η επίδραση της ενημέρωσης που έγινε σε σχολείο της Αλεξανδρούπολης, με τους μαθητές να κατανοούν τι εστί επιληψία.

Επιληψία: Τα πρέπει και τα μη
Η κα Πιπερίδου εξήγησε πως όλοι μας πρέπει να γνωρίζουμε τι είναι επιληψία, να μην φοβόμαστε και να γνωρίζουμε πως να αντιδράσουμε. Αρχικά πληροφόρησε ότι "η συχνότητα της επιληψίας είναι 0,7% στον γενικό πληθυσμό. Είναι πολύ μεγάλος αριθμός. Στα παιδιά είναι στο 2,5% αλλά μετά πέφτει, γιατί υπάρχουν μορφές επιληψίας που είναι καλοήθεις και στην εφηβεία ή στην ενήλικη ζωή φεύγουν. Αυτό πρέπει να το ξέρουν, για να μην πανικοβάλλονται οι γονείς".

Αναφορικά με τα πρέπει και τα μη, αυτά μπορούν να συνοψιστούν περιληπτικά ως εξής: Όταν βλέπουμε έναν άνθρωπο να πέφτει κάτω και να κάνει σπασμούς, εμείς πρέπει να τον βάλουμε σε μία ασφαλή θέση, ώστε να μην χτυπήσει. Βάζουμε κάτι μαλακό κάτω από το κεφάλι. Γυρίζουμε τον ασθενή στο πλάι, για να μην κάνει εισρόφηση σε περίπτωση που να κάνει εμετό. Δεν προσπαθούμε να σταματήσουμε τους σπασμούς, αυτοί θα σταματήσουν μόνοι τους. Χρονομετρούμε πόση ώρα κάνει σπασμούς, διότι εάν κάνει πάνω από 2-3 λεπτά πρέπει να φωνάξουμε ασθενοφόρο. Καθόμαστε δίπλα του με ηρεμία, μέχρι να συνέλθει. Στην συνέχεια, εάν θέλει μπορούμε να τον βοηθήσουμε να πάει σπίτι του. Προσοχή: Κατά τη διάρκεια του επιληπτικού συμβάντος, συσπάται η άνω και η κάτω γνάθος.

Η κα Πιπερίδου προειδοποιεί: "Μπορεί (σ.σ. ο ασθενής) να δαγκώσει την γλώσσα του, κι ο κόσμος νομίζει ότι θα την κόψει. Εκεί προσπαθούν βίαια να ανοίξουν το στόμα του, κι έχουμε δει πάρα πολλά περιστατικά που τους φέρνουν με σπασμένα δόντια".

Συνεπώς, πρέπει να αφήσουμε τον ασθενή να κάνει τις συσπάσεις.