Αποκλειστικό: Έλληνας ο διευθυντής του Eρευνητικού Κέντρου Ενέργειας στην Αυστραλία

Διαθέτει  ένα βαρύ βιογραφικό, διευθύνει σήμερα το Ερευνητικό Κέντρο Ενέργειας του πανεπιστημίου στο Σίδνευ με 600 επιστήμονες στο δυναμικό του, ο Βασίλης Αγγελίδης  που φιλοξενήθηκε στο «Χ» και μίλησε για το επίτευγμα που παρακολουθεί η διεθνής επιστημονική κοινότητα και ολοκληρώνεται τον Οκτώβριο του 2011 στην Αυστραλία κάνοντας τους πάντες να θέλουν να το επισκεφθούν. Ένα γυάλινο κτήριο όπου αναπτύσσονται όλες οι θεωρίες και εφαρμογές σε  θέματα  ενέργειας, ψηφιακής τεχνολογίας, ρομποτικής, συνύπαρξης διαφορετικών ειδικοτήτων επιστημόνων, συστήματα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, αιολικής ενέργειας, ηλιακής ενέργειας, διασυνδεδεμένα τεχνολογίας inverter, AC και DC μικρο-δίκτυα, συστήματα κυψελών καυσίμου, μετρήσεων ενεργειακής απόδοσης,  με βιώσιμες ενεργειακές λύσεις και συστήματα που προτείνονται για πλατύτερες εφαρμογές παράλληλα με διερεύνηση σε θέματα υγείας και νερού. Εκεί θα στεγαστεί το Ερευνητικό Κέντρο Ενέργειας.

Ο  κ. Αγγελίδης είναι από τις Σέρρες. Ξεκίνησε τις σπουδές του στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο και έκτοτε ακολουθώντας ένα δρόμο λαμπρών σπουδών, διακρίσεων, βραβείων και επιτευγμάτων, που ξεχωρίζουν στην καριέρα του βρίσκεται στους τοπ της επιστήμης του. Αξιοποίησε την ολιγοήμερη άδεια των χειμερινών διακοπών στην Αυστραλία για να βρεθεί στην γενέτειρά του και τους δικούς του, να μιλήσει με φίλους, να οικοδομήσει συνεργασίες βασισμένες σ’ ένα άλλο μοντέλο σκέψης. Ήταν χαρά μας που είχαμε την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε και να μιλήσουμε μαζί του, γνωρίζοντας ότι φεύγοντας από την Κομοτηνή θα επέστρεφε για διδασκαλία και ανταλλαγή εμπειριών πάνω στα προτεινόμενα στο χώρο της ενέργειας, στο πανεπιστήμιο της Σεούλ, στο Πεκίνο και το Σίδνευ όπου είναι η έδρα του. Απλός και κατανοητός στο λόγο του σε μαγεύει με το χάρισμα που έχουν οι καταξιωμένοι άνθρωποι, να παραμένουν ατόφιοι, αυθεντικοί, απλοί και προσηνείς. Ο κ. Αγγελίδης είναι κάτοχος του πτυχίου ηλεκτρολόγου μηχανικού, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Ξάνθη, Ελλάδα, 1988, Master of Applied Science ηλεκτρολόγου μηχανικού, Πανεπιστήμιο Concordia, Μόντρεαλ, Κεμπέκ, Καναδάς, 1992. Έχει διδακτορικό του Τμήματος ηλεκτρολόγων Μηχανικών, Curtin University of Technology, Περθ, Δυτική Αυστραλία, 1997. Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, Curtin University of Technology, Περθ, Δυτική Αυστραλία, 2000 Ινστιτούτο Μηχανικής και Τεχνολογίας, UK: Μέλος, Ανώτερο μέλος στο Ινστιτούτο ηλεκτρολόγων και ηλεκτρονικών μηχανικών (ΙΕΕΕ) Inc., (ΗΠΑ), είναι καθηγητής των Ενεργειακών Συστημάτων και Διευθυντής της αυστραλιανής Energy Research Institute,σήμερα στο πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας. Υπήρξε στο University of Sydney, NSW, Αυστραλία καθηγητής και πρόεδρος του Power μηχανικών ενέργειας της Αυστραλίας, Πρόεδρος του Power Engineering, στο πανεπιστήμιο της Γλασκόβης, Σκοτία, Ηνωμένο Βασίλειο, στο Τμήμα ηλεκτρονικών και Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, αναπληρωτής καθηγητής και Διευθυντής έρευνας CERPD, με εξαιρετικές διακρίσεις και βραβεύσεις στο Παρίσι, την Ταϊβάν, την Σεούλ κ.α.


Προσπαθήσαμε να τον γνωρίσουμε και με απλό τρόπο να κατανοήσουμε όσα πρωτοποριακά σχεδιάζει στην μακρινή Αυστραλία και όσα φέρνει ως ιδέες και στην Θράκη.
«Η ιδιότητά μου είναι διευθυντής του Ερευνητικού Κέντρου ενέργειας στην Αυστραλία, το οποίο έχει έδρα το πανεπιστήμιο της νέα νότιας Ουαλίας και ουσιαστικά είναι το πρώτο ερευνητικό κέντρο στη Αυστραλία με θέμα την ενέργεια, που αντιμετωπίζει όλο το θέμα της ενέργειας μ΄ έναν ολιστικό, ενιαίο τρόπο. Δηλαδή, πριν χτίσουμε εμείς αυτό το καινούριο Κέντρο Έρευνας όλα τα θέματα ενέργειας ανήκαν μόνο στους μηχανικούς. Δηλαδή οι ηλεκτρολόγοι μηχανικοί ασχολούνταν μόνο με τα θέματα ενέργειας που έχουν να κάνουν με τους ηλεκτρολόγους μηχανικούς, οι μηχανολόγοι με το θέμα των καυστήρων ας πούμε κάποια μόνο θέματα δικά τους, οι χημικοί μηχανικοί με την παραγωγή ενέργειας με καταλύτες, με διάφορους τρόπους μετατροπής ενέργειας και όλα αυτά. Το καινούριο Κέντρο ουσιαστικά, συγκεντρώνει όλες αυτές τις ειδικότητες, μηχανολόγους, ηλεκτρολόγους, χημικούς και δικηγόρους, οικονομολόγους, κοινωνιολόγους, γιατί το θέμα της ενέργειας είναι και πολιτικό και κοινωνικό και τεχνολογικό και οικονομικό και θα πρέπει ουσιαστικά για να περάσει μια λύση από την έρευνα στην παραγωγή και στην υλοποίηση να έχουμε τη σύμπραξη πολλών.  Δηλαδή, δεν μπορείς να έχεις μια λύση η οποία δεν είναι οικονομική και θα περάσει στην αγορά. Δεν μπορείς να ελέγχεις μια λύση η οποία αναταράσσει κάποια κοινωνικά μοντέλα και να μην την αμφισβητείς. Το καινούριο Κέντρο ουσιαστικά, είναι ο καινούριος τρόπος με τον οποίο αναπτύσσονται τα πανεπιστήμια στο εξωτερικό και συμπυκνώνει τους τομείς  ενέργειας, υγείας,  νερού και ψηφιακής τεχνολογίας.

Το  καινούριο κτίριο, το οποίο χτίζουμε και τελειώνει τον προσεχή Οκτώβριο, έχει κοστίσει 125.000.000 δολάρια, και θα στεγάσει και επιστήμονες και μηχανικούς και κοινωνιολόγους και οικονομολόγους ταυτοχρόνως. Είναι κατασκευασμένο όλο με γυαλί και το . Δεν υπάρχουν κλειστά γραφεία με τοίχους. Είναι όλα από γυαλί και τα γραφεία είναι όλα ανοιχτά. Δηλαδή, με το που θα μπεις στο κτίριο μπορείς να δεις όλους τους ορόφους. Έχει ένα αίθριο στο κέντρο του κτιρίου και μπορείς να δεις από όλους τους ορόφους τους πάντες. Θελήσαμε  το ίδιο το  κτήριο να είναι στην πράξη  Ερευνητικό Κέντρο όχι μόνο ιδεών, αλλά και τεχνολογιών. Το κτίριο θα έχει τεχνολογίες, φωτοβολταϊκά, τα οποία για πρώτη φορά θα συνδυαστούν με  μπαταρίες αποθήκευσης με χημικό τρόπο καλύπτοντας  μεγάλα φορτία. Επίσης, θα έχουμε τεχνολογίες, οι οποίες καλύπτουν ανάγκες για το ηλεκτρικό αυτοκίνητο. Θα μελετήσουμε τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και την επίδρασή τους. Θα έχουμε και όλα τα συστήματα που θα συγκεντρώνουνε το πώς χρησιμοποιούμε εμείς οι ίδιοι την ενέργεια στο ίδιο το κτίριο και το πώς αλλάζει η συμπεριφορά του ανθρώπου μέσα στο ίδιο κτίριο, γιατί θα έχουμε στόχους να μειώσουμε την ενέργεια να την ελέγξουμε και ουσιαστικά να αλλάξουμε και τον τρόπο εργασίας, αλλά και να αναπτύξουμε συνεργασίες  και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε εμείς οι ίδιοι το πρόβλημα. Δηλαδή, ουσιαστικά αυτό που λέμε ότι το κτήριο αυτό είναι το ζωντανό εργαστήριο για το θέμα της ενέργειας και από την κοινωνική άποψη…
Όλα αυτά μέσα σε μια διαφάνεια κ. Αγγελίδη. Διαφοροποιείστε πολύ σε σχέση με ότι ίσχυε;
-Ναι, επιλέξαμε τη διαφάνεια, αλλά ταυτόχρονα αλλάζουμε ουσιαστικά τον τρόπο συμπεριφοράς, συνεργασίας, με τον οποίο αναπτύσσονται οι ιδέες. Έχουμε και άλλα μοντέλα καινούρια τα οποία θα τα εφαρμόσουμε για πρώτη φορά στο κτήριο αυτό, τα οποία είναι όλα πνευματική ιδιοκτησία του πανεπιστημίου και τα έχω εφαρμόσει εγώ προσωπικά ως διευθυντής αυτού του προγράμματος. Το πρόγραμμα δεν είναι μόνο το κέντρο, είναι και το κτήριο συγχρόνως και για πρώτη φορά γίνεται η υλοποίηση όλων αυτών σε ένα χώρο, παγκοσμίως, διότι τα ερευνητικά κέντρα ενέργειας στο εξωτερικό, είτε στην Αμερική, είτε στην Ευρώπη, είναι ακόμη κάθετα. Δεν είναι οριζόντια, δηλαδή είναι μόνο μηχανικοί ή μόνο κάτι άλλο, εμείς κοιτάμε ουσιαστικά το θέμα της ενέργειας από όλες τις απόψεις και από την πολιτική. Δηλαδή η κάθε κυβέρνηση έχει κάποια προγράμματα υλοποίησης, αυτό που λέμε το White Paper για την ενέργεια, τι πρέπει να κάνουμε τα επόμενα 10-20 χρόνια, εκεί βλέπουμε εμείς ουσιαστικά ποιες είναι οι αποφάσεις που έχουν παρθεί, αν έχουν κάποιο πρόβλημα με την υλοποίηση τους, είτε γιατί υπάρχουν κοινωνικά προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε και αν βγάλουμε προς τα έξω και να συζητήσουμε, είτε γιατί υπάρχουν τεχνολογικά και οικονομικά εμπόδια που πρέπει να ξεπεράσουμε και ουσιαστικά ο στόχος του ερευνητικού κέντρου είναι η τεχνολογία  και η μεταφορά της στην αγορά, η συνεργασία διαφόρων ανθρώπων για να λύσουμε το πρόβλημα με πιο πολύπλοκο τρόπο γιατί το πρόβλημα της ενέργειας δεν είναι απλό.  Το τρίτο σημείο, είναι να επηρεάσουμε ουσιαστικά την σκέψη της κυβέρνησης, όχι της πολιτικής που είναι αυτή την στιγμή, αλλά για το μακρύ μέλλον που έχουμε και ανεξάρτητα πολιτικού κόμματος που βρίσκεται στην εξουσία.

Το ατύχημα της  Φουκοσίμα  σας δίδαξε πράγματα;
-Η Φουκοσίμα μας δίδαξε πολλά πράγματα με την έννοια ότι ενώ πιστεύαμε ότι η πυρηνική ενέργεια ίσως να ήταν ο τρόπος με τον οποίο θα αντιμετωπίζαμε την μείωση του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, στο περιβάλλον, ουσιαστικά και τυπικά πλέον κλείνει ένα δρόμο στον οποίο θα μπορούσαν να αναπτυχθούν πολλά κράτη. Και βέβαια η πυρηνική ενέργεια είναι κάτι το οποίο εμείς στο ερευνητικό κέντρο το θεωρούμε έναν από τους τρόπους της λύσης, δεν είναι αρνητικός. Βέβαια στην Αυστραλία δεν έχουμε καθόλου πυρηνική ενέργεια και προσπαθούμε να λύσουμε όλα τα προβλήματα της ενέργειας μας μόνο με άλλους τρόπους, χωρίς να βασιστούμε στην πυρηνική ενέργεια, γιατί η Αυστραλία είναι παραγωγός ουρανίου, και είναι από τις τρείς μεγάλες χώρες που παράγουν ουράνιο, αλλά δεν έχουμε καθόλου τεχνολογία και καθόλου εφαρμογές πυρηνικής ενέργειας στην Αυστραλία. Αυτό που μας δίδαξε είναι ότι χρειάζονται, ότι το πρόβλημα της ενέργειας, όχι μόνο η λύση του αλλά και αν κάτι δεν πάει σωστά, είναι παγκόσμιο, είναι γεωπολιτικό, δεν είναι απλά ένα κράτος που λέει ότι θα κάνω αυτό και μετά δεν με ενδιαφέρει. Περάσαμε πια στο σημείο στο οποίο και οι άνθρωποι και τα κράτη πια δεν μπορούν να ζουν μόνοι τους ανεξάρτητοι ή χωρίς να βλέπουν τι γίνεται, πως επηρεάζουν άλλες κοινωνίες. Δυστυχώς ή ευτυχώς μπορούν να επηρεάσουν την ισορροπία από οικονομική άποψη πρώτα, αυτό μας έδειξε η Φουκοσίμα, διότι ένα κράτος σαν την Ιαπωνία μπορεί να αντέξει αυτό το πρόβλημα, δηλαδή 400-500 εκ. δολάρια κόστος για να αντιμετωπίσει την κατάσταση, αλλά ένα άλλο κράτος το οποίο έχει πυρηνική ενέργεια και τα κράτη αυτά είναι πάνω από 30, δεν έχουν όχι μόνο συστήματα λειτουργίας, ελέγχου κλπ, αλλά δεν έχουν και την οικονομική δυνατότητα για να αντιμετωπίσουν κάποιο τέτοιο πρόβλημα. Θα πρέπει ουσιαστικά να κοιτάξουμε το πρόβλημα της ενέργειας και ειδικά της πυρηνικής, μετά την Φουκοσίμα, ως σοβαρό παγκόσμιο πρόβλημα και ουσιαστικά ως επιστημονική  πρόκληση θα έλεγα.

Τί προτείνετε;
-Το καινούριο μοντέλο που χρησιμοποιούμε επίσης στο πανεπιστήμιο στην Αυστραλία για να αντιμετωπίσουμε τα θέματα της ενέργειας, είναι ότι δεχόμαστε ανθρώπους οι οποίοι εργάζονται σε άλλες εταιρίες και θα έρθουν για 1-2 χρόνια και θα βοηθήσουν με τον τρόπο τους την εφαρμογή των ερευνητικών προγραμμάτων που κάνουμε. Ουσιαστικά δεν είναι αυτοί ούτε απασχολούμενοι από το πανεπιστήμιο, ούτε απασχολούμενοι από την εταιρία που δουλεύουν στον δικό τους χώρο, στο δικό τους γραφείο. Θα πρέπει να έρθουν στον δικό μας χώρο και θα πρέπει να αλλάξουν τρόπο σκέψης, θα πρέπει να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τα δικά τους προβλήματα και θα πρέπει να αλλάξουν ουσιαστικά τον τρόπο εφαρμογής – τον τρόπο σκέψης και υλοποίησης των λύσεων που κοιτάμε. Είναι ένα πολύ δύσκολο Project γιατί ενώ έχουμε μεν όλες τις καλές προθέσεις, προφανώς δεν το έχουμε υλοποιήσει για να έχουμε ακόμη άποψη για το πώς θα γίνει, από την άποψη της ανθρώπινης συμπεριφοράς και υποστήριξης.

Το εγχείρημα με τη δημιουργία τριών εργοστασίων στην Ξάνθη από την εταιρία  «Δευκαλίων» βασισμένο σε ένα Project Ιταλών πώς το βλέπετε;
-Καταρχάς το θέμα της ενέργειας δεν είναι θέμα που λύνεται σήμερα ή αύριο. Οι δηλώσεις που κάνει ο οποιοσδήποτε και λέει ότι έχουμε τις λύσεις σήμερα για πάντα δεν μπορούν να ισχύουν, γιατί παίζει ρόλο ο  οικονομικός παράγοντας, η πρώτη ύλη  που χρειαζόμαστε για να χτίσουμε τα καινούρια συστήματα. Δεν υπάρχει λύση αυτή την στιγμή και δεν θα υπάρξει ποτέ, η οποία θα αντικαταστήσει τα πάντα και γρήγορα. Η έρευνα επικεντρώνεται στον συνδυασμό λύσεων και  στο πως μεταφέρουμε την οικονομία μας από εδώ που είμαστε σιγά-σιγά σε έναν νέο χώρο που αναγκαστικά πρέπει να αλλάξει γιατί οι πρώτες ύλες, το πετρέλαιο και άλλα πράγματα, θα τελειώσουν κάποια στιγμή. Οπότε πρέπει να έχουμε τις απαντήσεις οι οποίες δεν είναι απαραίτητο να είναι έτοιμες από οικονομικής πλευράς αλλά είναι απαραίτητο να υπάρχουν από επιστημονικής πλευράς.

Τώρα, για το «Δευκαλίων» δεν υπάρχει περίπτωση να επαναστατοποιήσει τον τρόπο με τον οποίο γίνονται ορισμένα πράγματα, διότι αν φτάσουμε στο σημείο να παράγουμε 50.000 μονάδες παραγωγής θερμικής και ηλεκτρικής ενέργειας στα 5-10-30 κιλοβάτ, μιλάμε ουσιαστικά ότι έχουμε λύσει το πρόβλημα για τα πρώτα 10-50-100 χιλιάδες σπίτια. Ο αριθμός των σπιτιών που υπάρχουν και προφανώς τα σπίτια είναι λίγο πολύ 15-20% της ενέργειας που χρησιμοποιούμε αυτή την στιγμή, η υπόλοιπη ενέργεια πάει στα εργοστάσια, στην βιομηχανία, στην παραγωγή και γενικότερα σε μεγαλύτερα συστήματα, εμπορικά κέντρα, γραφεία, κτήρια γραφείων κλπ, οπότε αν υπολογίσουμε πόσα σπίτια υπάρχουν και πόσοι καταναλωτές υπάρχουν σε όλο τον κόσμο - κι αν υπολογίσουμε ότι υπάρχει 1,5 δις άνθρωποι αυτή την στιγμή που δεν έχουν καθόλου πρόσβαση σε βασικά πράγματα που είναι ηλεκτροδότηση, ηλεκτροφωτισμός ουσιαστικά-  μιλάμε για μεγάλο πρόβλημα.  Συγχρόνως καταλαβαίνετε ότι αν γίνει μια επένδυση για να παράγουμε μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας σε μικρά συστήματα, έχουμε λύσει το πρόβλημα μόνο για 100 χιλιάδες κατοικίες.
Να μην υπολογίζουμε πόσες υπάρχουν στον κόσμο γιατί είναι ένας αριθμός που δεν μπορούμε να τον υπολογίσουμε, είναι με πολλά μηδενικά από πίσω, οπότε δεν υπάρχει επαναστατικοποίηση μιας λύσης η οποία βρέθηκε σήμερα και μας έλυσε το πρόβλημα. Μικρά βήματα τα οποία είναι τόσο μικρά και ουσιαστικά ανύπαρκτα, είναι προφανώς καλά, δεν το συζητάμε και επιστημονικά, αλλά χρειαζόμαστε κάθε λύση – κάθε ιδέα  και κάθε νέα σκέψη η οποία θα μας βοηθήσει, γιατί το θέμα της ενέργειας δεν λύνεται ποτέ.  Είναι τόσο πολύπλοκο και δεν υπάρχει περίπτωση ούτε εμείς να το λύσουμε για τα επόμενα 50 χρόνια γιατί μετά από 50 χρόνια θα βρεθούν άλλοι τρόποι, άλλα μοντέλα, άλλες σχέσεις κρατών, πιθανότατα και άλλες γεωπολιτικές σχέσεις που θα χρειαστούν νέα σκέψη.

Ουσιαστικά είναι μια συνεχής προσπάθεια, απλά το θέμα της ενέργειας έχει έρθει ξανά στο προσκήνιο λόγω ότι τελειώνουν τα αποθέματα
-Τα αποθέματα δεν θα τελειώσουν γιατί θα βρεθούν άλλοι τρόποι. Εμείς στο πανεπιστήμιο δουλεύουμε με ένα νέο σύστημα στο οποίο συνδυάζουμε αιολική – ηλιακή και τεχνολογία μπαταρίας που συσσωρεύει ενέργεια αλλά ως ένα ενιαίο σύστημα. Χρειαζόμαστε πολλές λύσεις.


Είστε ένας Έλληνας επιστήμονας εκεί στην Αυστραλία. Πως σας αντιμετωπίζουν;  
-Ο τρόπος με τον οποίο μας αντιμετωπίζουν στο εξωτερικό έχει να κάνει με τα προσόντα μας, με την ενέργεια που έχουμε, με την σκέψη που δίνουμε και την ψυχή που δίνουμε σε κάθε Project που φτιάχνουμε. Καμία σχέση από πού προερχόμαστε. Είμαι 21 χρόνια στο εξωτερικό, δεν έχω αισθανθεί ας το πούμε αυτό που λέμε «ρατσισμό» με την έννοια ότι είμαι από κάποια άλλη χώρα. Ο νέος κόσμος δέχεται τους επιστήμονες γι’ αυτό που είναι και γι’ αυτό που κάνουν, όχι για την προέλευση τους ή για την κουλτούρα τους.
Προφανώς η κουλτούρα δεν είναι ελληνική μετά από τόσα χρόνια στο εξωτερικό, με την έννοια του ότι τα συστήματα δουλειάς είναι πιο συστηματικά, δεν ασχολούμαστε με προβλήματα με τα οποία δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθούμε.  Στο πανεπιστήμιο δεν υπάρχει πολιτική με την έννοια των κομμάτων και όλα αυτά, καμία σχέση με τα ελληνικά πανεπιστήμια, δεν υπάρχει θέμα σ’ αυτό το ζήτημα και προφανώς συνεργαζόμαστε και με κοινωνικές ομάδες και με εταιρίες και με την κυβέρνηση και με τους φοιτητές. 

Θα συνεργαζόσασταν με κάποια ελληνικά πανεπιστήμια;
-Η συνεργασία με τα ελληνικά πανεπιστήμια ως ένα σημείο δεν είναι επιθυμητή. Επειδή υπάρχει διαφορά κουλτούρας σε σχέση με το πώς αντιμετωπίζουν κάποια πράγματα και κάποια προγράμματα στην Ελλάδα και πως αντιμετωπίζονται στο εξωτερικό. Προφανώς είναι πιο εύκολο να συνεργαστούμε με πανεπιστήμια Γερμανικά, Αμερικάνικα, Αγγλικά, Κινέζικα, έχουμε συνεργασίες. Η συνεργασία για να γίνει θα πρέπει να είναι ισότιμη, αν κάποιος βάλει κάποια ψυχή σε ένα Project θα πρέπει να γίνει εξίσου από την άλλη πλευρά αμοιβαία.

Βλέπουμε ότι η Αυστραλία έχει ανοίξει και δέχεται επιστήμονες και γενικώς Έλληνες με όλη αυτή την κρίση.
-Το ζούμε αυτό γιατί υπάρχουν Έλληνες επιστήμονες που μας στέλνουν τα βιογραφικά τους και προσπαθούν να βγουν κάποιο χώρο για να προσφέρουν με τις δικές τους ικανότητες και προσόντα σ’ αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε, το έχω δει.

Ξεκινάτε όμως και μια συνεργασία με το ιδιωτικό σχολείο ΑΞΙΟΝ  της Ξάνθης.
-Αυτό που ξεκινάμε από τη νέα χρονιά είναι η σχέση μας με τα πανεπιστήμια του εξωτερικού, η σχέση μας με σχολεία και στην Αυστραλία και εκτός, διότι τα καινούρια παιδιά που θα έρχονται θα πρέπει να σκέφτονται λιγότερο διαφορετικά, από τα παιδιά που είχαν έρθει πριν από 30 χρόνια στο πανεπιστήμιο.
Το νέο project που θα ξεκινήσουμε με το σχολείο AXION έχει να κάνει με το γεγονός ότι θα ζητήσουμε από τα παιδιά σε ένα διάστημα 3-4-6 μηνών, να σκεφτούν το ενεργειακό πρόβλημα της Ελλάδος και ποιες θα ήταν οι προτεινόμενες λύσεις σε σχέση με τα δεδομένα προφανώς που θα πρέπει να βρουν τα ίδια τα παιδιά από διάφορες πηγές. Θα το κάνουμε στο γυμνάσιο και το λύκειο, γιατί το επίπεδο είναι προφανώς διαφορετικό, αλλά μας ενδιαφέρει το βάθος σκέψης,- όχι η λύση- και ο προβληματισμός τους. Θέλουμε να το δουν όχι μόνο ως ελληνικό πρόβλημα, θα τους καθοδηγήσουμε προφανώς εμείς και θα υπάρχει μια επιτροπή με άτομα από την Ελλάδα και το εξωτερικό που θα παρακολουθούν το εγχείρημα στα αγγλικά και θα υπάρξουν κάποιες φάσεις στις οποίες τα παιδιά θα πρέπει να δώσουν ουσιαστικά προτάσεις.

Να σας ευχαριστήσω θερμά.